Mία απάντηση σε λογοτεχνικό κείμενο.

Δημοσιογράφο

Κωστή Παπαγιώργη                              Αθήνα 17/11/2011

Εφημ. «Κόσμος του Επενδυτή»             

Ενταύθα

                             Αγαπητέ κ. Παπαγιώργη

          Πάντα τα κείμενά σας, με πλούσια ιστορικά στοιχεία, κοινωνικές τοποθετήσεις και λογική δομή, παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον. Επιπρόσθετα περιέχουν  βαθιές αθλητικές γνώσεις.

Θα ήθελα  όμως να αναφερθώ στο τελευταίο κομμάτι με τίτλο: «Καυτά κοψίματα, διαβολεμένα φάλτσα» όπου δένετε θαυμάσια τον Ζωρζ Μουστακί, το Παρίσι και το Πινγκ – Πονγκ. Σ’ αυτό θα ήθελα να κάνω μια ή δυο συμπληρώσεις.

Κατ’ αρχήν για την αφετηρία του Πινγκ, όπου αόριστα αναφέρετε πριν 50 χρόνια. Δηλαδή από ποιο χρονικό σημείο αρχίζει το «πριν 50 χρόνια»; Από τη συγγραφή του βιβλίου ή από σήμερα;

Με όλο το θάρρος να σημειώσω ότι το Πινγκ – Πονγκ έχει μια ιστορία 100 ετών από σήμερα, έτσι χονδρικά για την ύπαρξη εικόνας.

Το δεύτερο είναι περισσότερο αναγκαίο και αφορά το Πινγκ – Πονγκ, πέρα από την διεθνή πορεία του και στην Ελλάδα.

Πριν 79 ακριβώς χρόνια, το 1932 στο Πρωτάθλημα Ευρώπης ο Νίκος Μαντζάρογλου (Παναθηναϊκός Α.Ο) κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο και αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία που γνώρισε ποτέ η Ελλάδα στο χώρο του Πινγκ – Πονγκ. Ο ίδιος αθλητής ακολούθως στη Βουδαπέστη κέρδισε σε Τουρνουά τον

 Ούγγρο Βίκτωρ Μπάρνα – που και εσείς μνημονεύετε – και εγώ θεωρώ ως τον μεγαλύτερο αθλητή του Σπορ όλων των εποχών.

          Μεταπολεμικά χάρη στη σοφή ηγεσία της Μαρίκας Ασδέρη και την συγκέντρωση Ελλήνων πινγκπονιστών από την Αίγυπτο, τη Ρουμανία κ.λ.π. σχηματίσαμε μια αξιόλογη σιρμαγιά παικτών, κυρίως στη ΧΑΝ Αθηνών όπου είχα την τύχη να φοιτώ στις ξενόγλωσσες τάξεις της.

          Αυτά ως μικρή προσθήκη στο εξαίρετο κείμενό σας.

Συναδελφικά

 Γιώργος Λιβέρης