create your own banner at mybannermaker.com!

Δευτέρα 29 Μαΐου 2017

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ




Αντίο με τσιγάρο και μαντινάδα


Είκοσι ένα χρόνια παρουσίας στην προεδρία του Παναθηναϊκού, χρειάστηκαν λιγότερο από 15 λεπτά για να μπουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας του συλλόγου, το απόγευμα της 29ης Μαΐου του 2000.
Είκοσι ένα χρόνια παρουσίας στην προεδρία του Παναθηναϊκού, χρειάστηκαν λιγότερο από 15 λεπτά για να μπουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας του συλλόγου, το απόγευμα της 29ης Μαΐου του 2000.
Το Γραφείο Τύπου της ΠΑΕ ενημέρωνε εσπευσμένα το πρωινό εκείνης της Δευτέρας τους ρεπόρτερ για έκτακτη Συνέντευξη Τύπου στην Παιανία. Μέχρι να έρθει εκείνη η στιγμή διάφορα σενάρια έκαναν την εμφάνιση τους. Κανένα δεν έφθασε όμως να βρει τι ακριβώς ήθελε να ανακοινώσει ο πρόεδρος. Οι περισσότεροι πιθανολογούσαν ότι θα παρουσίαζε τον νέο προπονητή της ομάδας καθώς είχε ήδη γίνει γνωστή η αποχώρηση του Γιάννη Κυράστα.
Οι ρεπόρτερ έφθασαν έγκαιρα στην Παιανία και πήραν θέση στην αίθουσα, περιμένοντας την άφιξη του «καπετάνιου». Η αναμονή ήταν σύντομη.
Με το τσιγάρο μόνιμα στο χέρι ο Γιώργος Βαρδινογιάννης κάθισε στην θέση του, χαμογέλασε, πείραξε ορισμένους από τους ρεπόρτερ όπως συνήθιζε, πήρε μια βαθειά ανάσα και έριξε την «βόμβα»:
«Αποχωρώ από την ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Αυτή είναι η τελευταία μας συνάντηση. Ερχόμενος εδώ δεν το είπα σε κανέναν, ούτε στο ευρύτερο περιβάλλον μου. Το είχα προαναγγείλει από τη Νέα Υόρκη σε έναν συνάδελφό σας. Ήταν ένα λογοπαίγνιο. Είπα ότι θα φύγω μαζί με τον Κυράστα. Και αυτό κάνω. Αρκετά σάς κούρασα είκοσι χρόνια» είπε και η αίθουσα βουβάθηκε.
Ηταν αλήθεια ότι λίγες μέρες νωρίτερα από την Νέα Υόρκη είχε δηλώσει στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» στον συνάδελφο Μανώλη Σαριδάκη:
«Εγώ δεν κάνω συμβιβασμούς. Δεν έκανα ποτέ. Όταν επιστρέψω στην Αθήνα θα τα πούμε. Πιθανόν μαζί με τον προπονητή να φύγει και ο πρόεδρος. Όσο εγώ είμαι πρόεδρος, ο Κυράστας θα είναι προπονητής».
Με μαντινάδα είπε το αντίο
Αμέσως μετά το πρώτο σοκ που προκάλεσε ο πρόλογος του, ο καπετάνιος ανάβοντας το ένα τσιγάρο πίσω από το άλλο είπε μια μαντινάδα για να δώσει ένα άλλο τόνο στο μούδιασμα που είχε προκαλέσει:
«Ποτέ σου μην ξεχνάς τα πρώτα σκαλοπάτια γιατί μ αυτά ανέβηκες εις τα ψηλά παλάτια»!
Ο τόνος της φωνής του και η αμηχανία του κάποιες στιγμές πρόδιδαν εύκολα την συναισθηματική του φόρτιση. Στο τέλος προσπαθώντας να κρύψει το δάκρια του φόρεσε τα μαύρα του γυαλιά και φεύγοντας από την αίθουσα, πήγε σε ένα άλλο κτίριο, του προπονητικού κέντρου και εκεί ανάμεσα στο γραφείο του προπονητή και τον χώρο υποδοχής των αποδυτηρίων ξέσπασε όπως ανέφεραν αργότερα αυτόπτες μάρτυρες.
2000 GNV1
Είχε λυγίσει αλλά δεν άφησε παρά λίγα λεπτά να κυριαρχήσουν τα έντονα συναισθήματα. Δεν άργησε να βρει την αυτοκυριαρχία του και να εγκαταλείψει το αθλητικό κέντρο που είχε εγκαινιάσει στον δεύτερο μόλις χρόνο της προεδρικής του παρουσίας. Ήταν φανερό ότι μέσα στα ελάχιστα αυτά λεπτά είχε φέρει στον νου του, δύο δεκαετίες.
Πριν φύγει μπήκε στα αποδυτήρια και ανάμεσα στα άλλα είπε στους βωβούς από την παγωμάρα ποδοσφαιριστές:
«Εγώ τελείωσα ως πρόεδρος. Φεύγω. Είμαι κουρασμένος. Να ξέρετε, όμως, ότι θα βρίσκομαι στο πλευρό σας αν χρειαστείτε κάτι. Θα σας βλέπω πια ως φίλαθλος».
«Θα κριθώ από την ιστορία»
Νωρίτερα είχε προσθέσει σε εκείνη την αποχαιρετιστήρια εμφάνιση του:
«Είκοσι ένα χρόνια βρισκόμουν στο μικροσκόπιο. Κάποιοι με χρησιμοποίησαν ως άλλοθι για τις δικές τους αδυναμίες. Ισως η αποχώρησή μου προβληματίσει κάποιους να αλλάξουν τη στάση τους. Τώρα θα ασχοληθώ με την οικογένειά μου. Οπως ήρθαν τα πράγματα, είτε έπρεπε να συμβιβαστώ είτε να αποχωρήσω. Δεν δέχομαι να κάνω συμβιβασμούς.
Δεν είχα στόχο την κατάκτηση τροπαίων με οιονδήποτε τρόπο. Και ποτέ μου δεν χρησιμοποίησα τον Παναθηναϊκό ως μέσον πίεσης ή εμπορευματοποίησης.
Αισθάνομαι υπερήφανος, που λόγω του Παναθηναϊκού η Ελλάδα εκπροσωπείται με δυο ομάδες στο Τσάμπιονς Λιγκ. Πολύ φοβάμαι, όμως, ότι με τον δρόμο που έχει πάρει το ποδόσφαιρο δεν θα πάμε καλά. Με στενοχωρεί ο τρόπος που αναγκάστηκα να φύγω. Δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά. Το ποδόσφαιρο αφορά τις επερχόμενες γενιές. Εν πάση περιπτώσει, η παρουσία μου στον Παναθηναϊκό δεν είχε ποτέ στόχο το όφελος. Τα έργα που βλέπετε δεν έγιναν με κλεμμένα λεφτά.
Θα κριθώ από την ιστορία. Θα βρω χρόνο να πάω για ψάρεμα και στο βουνό. Και θα γράψω κάποτε τα απομνημονεύματά μου. Ο Παναθηναϊκός μαζί μου ξέφυγε από τα ελληνικά σύνορα. Ειλικρινά δεν ξέρω τι θα γίνει στο εξής».
Οι «νεαροί κύριοι»
Οι «νεαροί κύριοι» όπως αποκαλούσε τους επίδοξους διαδόχους του «καπετάνιου» ο αντιπρόεδρος της ΠΑΕ μέχρι λίγους μήνες πριν την αποχώρηση του Γ.Β, ο Μάνος Μαυροκουκουλάκης, είχαν ήδη σχεδιάσει την επόμενη μέρα.
Οι «νεαροί κύριοι» εν προκειμένου τα εξαδέλφια Γιάννης και Παύλος Βαρδινογιάννης θα έκαναν πλέον το κουμάντο και θα διόριζαν εκείνο το ίδιο βράδυ, τον έως τότε εκτελεστικό αντιπρόεδρο Αγγελο Φιλιππίδη, στην προεδρία με αυξημένες αρμοδιότητες και παροχές.
Η άποψη του υπογράφοντος είναι ότι ο «καπετάνιος» είχε αποφύγει να μπει σε λεπτομέρειες εκείνο το απόγευμα. Απέφυγε να πει τα πράγματα με το όνομα τους, απέφυγε να αναφερθεί στο ότι αρκετούς μήνες πριν διαπίστωνε ότι δεχόταν «κτυπήματα» ακόμη και εκ των έσω.
Η φράση του «ουδείς μπορεί να μου επιβάλει να παραιτηθώ» είχε πολλαπλές προεκτάσεις καθώς βρισκόμαστε σε μια εποχή έξαρσης του φαινομένου της «παράγκας».
Επί προσωπικού
Ο υπογράφων είχε την τύχη να είναι τότε μέλος του Γραφείου Τύπου της ΠΑΕ, άμεσος συνεργάτης του υπευθύνου Σπύρου Μήτση. Ημουν εκείνος που ανέβασε λίγη ώρα αργότερα στο επίσημο site της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, το κείμενο της αποχώρησης του Γ.Β.
https://ritorno2015.com/2015/05/29/%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BF-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%B3%CE%AC%CF%81%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%AC%CE%B4%CE%B1/

Παρασκευή 26 Μαΐου 2017

ΠΛΗΡΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΚΛΕΙΣΤΟ ΤΟΥ ΟΑΚΑ!

Η ΚΑΕ Παναθηναϊκός Superfoods κατέθεσε στον υφυπουργό αθλητισμού, Γιώργο Βασιλειάδη, αναλυτική μελέτη και μια πλήρη πρόταση 250 σελίδων για την παραχώρηση του κλειστού του ΟΑΚΑ για 49 χρόνια!
Πλήρης πρόταση Παναθηναϊκού για το κλειστό του ΟΑΚΑ!
AdTech Ad
Ο εκπρόσωπος των «πράσινων» κατέθεσε στον υπουργό την αναλυτική μελέτη της  ΚΑΕ και μια πλήρη πρόταση 250 σελίδων για την παραχώρηση του ΟΑΚΑ για 49 χρόνια.
Αυτή περιλαμβάνει πλάνο ανάπτυξης του κλειστού των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων και οικονομοτεχνική μελέτη, η οποία καταρτίστηκε με γνώμονα το μέγιστο δυνατό όφελος τόσο για την ΚΑΕ Παναθηναϊκός Superfoods, όσο και για το ελληνικό δημόσιο.
Οι αλλαγές που προβλέπει η πρόταση του «τριφυλλιού» θα αλλάξουν ριζικά το ΟΑΚΑ και θα αναβαθμίσουν όλες τις εγκαταστάσεις του μετατρέποντάς το σε ένα κλειστό αντάξιο της ιστορίας και του μεγέθους του Παναθηναϊκού.
Πέραν της αναβαθμίσεως της κεντρικής σάλας, το πλάνο περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τη δημιουργία ενός σύγχρονου προπονητηρίου και γυμναστηρίου για την ομάδα, την ανακατασκευή των βοηθητικών γηπέδων για την ανάπτυξη των Ακαδημιών καθώς και τη δημιουργία Μουσείου, συνεδριακού κέντρου, καταστημάτων καθώς και χώρων εστίασης.
Οι δύο άνδρες συζήτησαν εν μέσω εξαιρετικού κλίματος και ανανέωσαν το ραντεβού τους για την επόμενη εβδομάδα προκειμένου να μπορέσει ο κ. Βασιλειάδης να μελετήσει αναλυτικά την πλήρη πρόταση και μελέτη που δημιούργησαν τα στελέχη της ΚΑΕ Παναθηναϊκός Superfoods.
Στο πλαίσιο της συνάντησης ο υφυπουργός συνέστησε να κρατηθούν χαμηλοί τόνοι εν όψει της σειράς των τελικών με τον Ολυμπιακό, ώστε να είναι εφάμιλλοι του κλίματος κάτω από το οποίο διεξήχθησαν οι περσινοί, πνεύμα στο οποίο κινήθηκε και η δήλωση που είχε κάνει από το πρωί ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Ο Γιώργος Βασιλειάδης έλαβε τη δέσμευση του εκπροσώπου των «πράσινων» πως η ΚΑΕ Παναθηναϊκός Superfoods θα κάνει τα πάντα προκειμένου να αποφευχθούν ακρότητες και αντιπαραθέσεις».
http://www.leoforos.gr/basketball/story/114012/pliris-protasi-panathinaikoy-gia-to-oaka

Πέμπτη 25 Μαΐου 2017

Αθλητισμός, ή … βαρβαρότητα;








του Νίκου Γεωργόπουλου

Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80, όταν μιλούσαμε για αθλητισμό άλλα πράγματα εννοούσαμε. Μετά την επέλαση της εμπορευματοποίησης, την έναρξη της οποίας κήρυξε η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) το 1984, τα πράγματα άλλαξαν.

Πέρασαν πάνω από τριάντα χρόνια και πιστεύω ότι κανείς δεν αμφισβητεί ότι η ΔΟΕ και όλοι οι διεθνείς αθλητικοί οργανισμοί έχουν μετατραπεί σε παραρτήματα των πολυεθνικών που λυμαίνονται το χώρο.

Το ίδιο συμβαίνει με τις εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές και τις εθνικές αθλητικές ομοσπονδίες, αλλά και με τα αθλητικά σωματεία στη συντριπτική τους πλειοψηφία.

Αν μιλάμε για αθλητισμό, μιλάμε, πρώτα απ όλα, για τους αθλητές. Αυτοί είναι που με τις προσπάθειες και τις επιδόσεις τους γεμίζουν τα θησαυροφυλάκια των πολυεθνικών, ρισκάροντας την υγεία και την ίδια τους τη ζωή, όχι μόνο κατά τη διάρκεια της αθλητικής τους σταδιοδρομίας, αλλά κυρίως μετά απ αυτήν.

Βέβαια, σε κάθε άθλημα, αυτοί που τα «κονομάνε χοντρά» είναι ελάχιστοι. Οι πολλοί απλώς επιβιώνουν, ή φυτοζωούν. Για τη δόξα, το χρήμα και τη «μεγάλη ζωή», ο αθλητής πρέπει να καταφύγει σε άλλα μέσα, μεταξύ των οποίων και οι «ενισχυτικές ουσίες», δηλαδή το ντόπινγκ. Μόνον έτσι γίνονται οι μεγάλες επιδόσεις, τα ρεκόρ, οι νίκες, αυτά δηλαδή που απαιτούν τα «αφεντικά»…

Αυτά συμβαίνουν στο χώρο του επαγγελματικού αθλητισμού, του αθλητισμού των υψηλών επιδόσεων, ή του πρωταθλητισμού, αν προτιμάτε.

Τι γίνεται όμως με τον εργαζόμενο, το νέο, ή το παιδί, που θέλει να γυμναστεί, ή να αθληθεί στον ελεύθερο χρόνο του;

Η απάντηση είναι: Αν έχεις να πληρώσεις, τότε μπορείς!

Φθάσαμε στο σημείο η φυσική αγωγή, η γυμναστική, ο αθλητισμός, από κοινωνικά αγαθά να έχουν μετατραπεί σε είδη πολυτελείας…

Θυμάμαι, όταν σαν αθλητής επισκεπτόμουν τη Σοβιετική Ένωση, ή τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες, μου έκανε εντύπωση ότι όποιος ήθελε να γυμναστεί είχε στη διάθεση του οργανωμένα γυμναστήρια, επανδρωμένα με επαγγελματίες γυμναστές, όπου βεβαίως η πρόσβαση ήταν δωρεάν. Όπως επίσης εντύπωση μου έκανε η οργάνωση και το επίπεδο του σχολικού αθλητισμού, κάτι που στη χώρα μας ήταν (και συνεχίζει να είναι) όνειρο θερινής νυκτός.

Θα μου πείτε: «Όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα, μπροστά στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος εξαιτίας της κρίσης»!

Σκεφθείτε όμως ότι στην κατάσταση αυτή βρισκόμαστε γιατί βλέπαμε τόσα χρόνια να μας κόβουν κομμάτι- κομμάτι, αυτά που θεωρούσαμε δικαιώματα μας, αυτά που πιστεύαμε ότι ήταν κοινωνικά αγαθά. Έτσι η υγεία, η παιδεία, η ψυχαγωγία, το ηλεκτρικό ρεύμα, το νερό, και τόσα άλλα, έγιναν εμπορεύματα και μάλιστα πολύ ακριβά. Έτσι και ο αθλητισμός.

Όμως, όλα αυτά είναι τα χαρακτηριστικά ενός πολιτισμού που κατακτήθηκε με αγώνες και αίμα για να βγει η ανθρωπότητα από το σκοτάδι της βαρβαρότητας...

Τετάρτη 24 Μαΐου 2017

«ΚΕΡΑΥΝΟΙ» ΚΟΡΩΝΑΙΟΥ 
ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΧΟΝΟΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΌ!



 23/05/2017

Ο Τάκης Κορωναίος παραχώρησε στο Prasinoforos.gr και τον Βασίλη Ντούτση όπου μιλάει για την προσωπική του καριέρα, το Ελληνικό μπάσκετ και μας μεταφέρει πολλές άγνωστες ιστορίες. Παράλληλα μιλάει για την διχόνοια που υπάρχει στις τάξεις του Παναθηναϊκού.

Η συνέντευξη:

Ήσασταν μέλος και των δύο μεγάλων ομάδων του Παναθηναϊκού, και της ομάδας που είχε προπονητή τον Κώστα Μουρούζη στις αρχές της δεκαετίας του 70, και εκείνης που είχε προπονητή τον Κώστα Πολίτη, αρχές δεκαετίας 80. Πείτε μου τι σας έχει μείνει από αυτές τις δύο ομάδες; Ποια ήταν τα χαρακτηριστικά τους; Ποιες οι διαφορές και ποιες οι ομοιότητες;

«Κοίτα η ομάδα του Μουρούζη ήταν μία ομάδα η οποία ήταν βασισμένη σε ένα κλασικό μπάσκετ, ήταν βασισμένη σε μία άμυνα ζώνης που συνήθιζε να παίζει ο Μουρούζης και κυρίως ήταν βασισμένη στις ικανότητες των παικτών, δηλαδή είχε καλούς παίκτες, είχε τον Ιορδανίδη, είχε τον Κέφαλο, είχε καλές μονάδες τον Κολοκυθά, τον Πέππα, τον Παναγιωταράκο, τον Χαικάλη, όλοι αυτοί ήταν μια ξεχωριστή ομάδα που κόντραρε ακόμα και την μεγάλη Άεκ του Τρόντζου και του Αμερικάνου.

Βασιζόταν δηλαδή στην προσωπική αξία των παικτών και λιγότερο σε στρατηγικές και σε προπονητικές. Ο Μουρούζης ήταν μαέστρος στην ψυχολογία. Να φανταστείς στις μεγάλες μάχες με τον Ματθαίου, ο Μουρούζης συνήθως έβγαινε νικητής παρόλο που ο Ματθαίου ήταν κατά κάποιο τρόπο ο γκουρού του Μπάσκετ ένας είδος Πατριάρχη όπως συνηθίζεται να λένε, αλλά ο Μουρούζης κέρδιζε γιατί ήταν πιο πονηρός στον πάγκο, αλεπού. Και αυτό το έζησα εγώ όταν γύρισα από την Αμερική.

Με τον Πολίτη ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Ο Πολίτης επειδή ήταν παίκτης και ο ίδιος και γνώριζε κάποια πράγματα, έφερε κάποιες καινοτομίες στο μπάσκετ, έκανε διάφορα πράγματα μέσα στο παιχνίδι, ήθελε να παίξει γρήγορο μπάσκετ, ήθελε τα γκαρντ να παίρνουν τα ριμπάουντ και να δίνουν κατευθείαν κεντρική πάσα, του άρεσε ο αιφνιδιασμός, έκανε πλέον στρατηγική του παιχνιδιού.

 Αλλά και τότε είχαμε μεγάλη ομάδα, αφού έκανε μεγάλες καινοτομίες, θυμάμαι έφερε τον Ανδρίτσο στην ομάδα που ως τότε έπαιζε πεντάρι, και ο Πολίτης τον έβγαλε να παίξει εκτός ρακέτας, οι προπονητές ως τότε δεν συνήθιζαν να βγάζουν τους ψηλούς εκτός ρακέτας να σουτάρουν.Ο Πολίτης το τόλμησε αυτό. Μετά έφερε τον Κάππο παρομοίως, δηλαδή γίνανε πράγματα με τον Πολίτη που ήταν πρωτοποριακά για το μπάσκετ και ατομικά και ομαδικά».


Γιατί ενώ το ελληνικό μπάσκετ παρήγαγε διαρκώς καλούς παίκτες και πριν την έλευση του Νίκου Γκάλη, δεν είχε τις επιτυχίες που απέκτησε μετά την έλευση του;

«Ωραία ερώτηση… Κοίταξε πάντα είχαμε καταπληκτικές μονάδες όμως τότε συνολικά το ελληνικό μπάσκετ ήταν πολύ πίσω σε σύγκριση με το ισπανικό, με το ιταλικό, οι Ιταλοί ήταν 100% επαγγελματίες και μεσουρανούσαν στην Ευρώπη, είχαμε να αντιμετωπίσουμε την ενωμένη Σοβιετική Ένωση που δεν είχε καμία σχέση με την τωρινή Τσσκα που εκπροσωπεί μόνο το ρωσικό μπάσκετ, ενώ τότε η τότε Τσσκα είχε μέσα και Λιθουανούς και Λετονούς, ήταν σαν να παίζαμε εναντίον της Σοβιετικής ένωσης. Ήταν καταλαβαίνεις όλες υπερομάδες όπως βέβαια και της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας. Ήταν όλες ομαδάρες.

Ένα λοιπόν το κρατούμενο οι ομαδάρες της εποχής, δεύτερο κρατούμενο εμείς ήμασταν φοβερές μονάδες αλλά υστερούσαμε σε ομαδικά στοιχεία αφού τότε το ελληνικό μπάσκετ υστερούσε σε οργάνωση, σε εγκαταστάσεις, σε γήπεδα, παίζαμε σε ανοικτά γήπεδα όταν οι Γιουγκοσλάβοι πάιζαν τί να σου πω πηγαίναμε να παίξουμε με την Γιουγκοπλάστικα και μπαίναμε σε ένα γήπεδο και λέγαμε τί είναι τούτο διαστημικό, μπαίναμε στα αποδυτήρια και είχανε στεγνωτήρες μαλλιών κι εμείς νομίζαμε ότι ήταν η ανακάλυψη του αιώνα, αλλά οι παίκτες μας σαν άτομα, δηλαδή Γκούμας Κολοκυθάς ήταν καταπληκτικοί που σαν άτομα μπορούσαν να σταθούν σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή ομάδα αλλά επαναλαμβάνω σαν άτομα.

 Αυτό ήταν το μεγάλο πρόβλημα και μην ξεχνάς ότι εμείς σαν ομάδες δεν δίναμε λεφτά όταν οι Ιταλοί είχαν δύο πρωτοκλασάτους ξένους εμείς παίρναμε ξένους β διαλογής με συνέπεια να παραμένουν οι Έλληνες παίκτες πρωταγωνιστές και οι ξένοι να είναι συμπληρωματικοί της πρώτης πεντάδας, να παίρνουν κανά ριμπάουντ και καμιά άμυνα. Καμία σχέση με αυτά που βλέπουμε σήμερα που έρχονται οι καλύτεροι ξένοι στον κόσμο. Παρόλα αυτά όμως ο Παναθηναϊκός και τότε έφτανε στους 4 της Ευρώπης με Έλληνες παίκτες πρωταγωνιστές και με κομπάρσους ξένους.

Αυτή είναι η διαφορά χωρίς να θέλω να θίξω την αξία του μπάσκετ της εποχής του Γκάλη, του Γιαννάκη, του Φασούλα και του Χριστοδούλου. Απλώς από εκείνη την εποχή και μετά άρχισε η άνοδος του μπάσκετ στην Ευρώπη και η τοποθέτηση του κοντά στο ποδόσφαιρο. Απόδειξη εγώ τότε ήμουν υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων σε εταιρία υποδημάτων μπάσκετ και είχαν αποκτήσει τέτοια δημοφιλία που φοριόντουσαν και σαν παπούτσια δρόμου.

 Το Μπάσκετ τότε είχε αρχίσει να γίνεται τρόπος ζωής. Αυτή η άνοδος μαζί με εκείνη την ομάδα που έτυχε να φτιαχτεί με συγκυρία καλών παικτών και το γεγονός ότι πέσανε πολλά λεφτά βλέπε Μιχαηλίδης στον Άρη αλλά και των άλλων ομάδων να ξεφύγει το μπάσκετ από το κέντρο δημιούργησαν αυτές τις προϋποθέσεις.


 Δυστυχώς ο Παναθηναϊκός τότε τα λεφτά που διέθετε σε σχέση με αυτά που διέθεταν ο Άρης και ο ΠΑΟΚ ήταν αστεία. Θυμάμαι εγώ τότε και αυτή ήταν η μεγάλη μου διαμάχη με τον Παναθηναϊκός, που ήμουν το πρώτο όνομα έπαιρνα έναν καλό μισθό της τάξεως του ενός εκατομμυρίου που ο δέκατος παίκτης του Άρη και του ΠΑΟΚ έπαιρνε για πλάκα τα διπλάσια. 


‘Επαιρνε τότε ο Γκάλης μόνο ως μπόνους 15-20 εκ όταν τόσα δεν έπαιρνε όλη η ομάδα του Παναθηναϊκού όλη την χρονιά και γι αυτό και διαλύθηκε η ομάδα».


Θεωρείστε αν και εκείνα τα χρόνια οι όροι ήταν αδόκιμοι ακόμα, από τα πρώτα combo guard που έπαιξαν μπάσκετ στην Ελλάδα. Αλήθεια τί σας άρεσε να παίζεται περισσότερο στο 1 ή στο 2;
«Μιλάς για μένα; Κοίτα εγώ έπαιξα ένα ολόκληρο πρωτάθλημα για λόγους ειδικούς έπαιξα τεσσάρι κανείς δεν το ξέρει αυτό έπαιξα σε ένα πρωτάθλημα Ιορδανίδης Κέφαλος Κόντος εγώ τεσσάρι και Κοκολάκης ή Παπαντωνίου στο 5 γιατί έγινε αυτό όμως γιατί ούτε ο Ιορδανίδης ούτε ο Κέφαλος ήθελαν να παίξουν στο 4 και επειδή είχα πολύ καλό άλμα και για να μην γίνει η ομάδα κουλουβάχατα έπαιξα εγώ την θέση τέσσερα δηλαδή απίθανα πράγματα, παίζαμε με την Ρεάλ του Κορμπαλάν και μάρκαρα στην άμυνα εγώ τον καλό τους τον Αμερικανό και του κερδίσαμε μάλιστα σε εκείνο το ματς στην Λεωφόρο 99-93 ή 99-94 αν θυμάμαι καλά.

 Καταλαβαίνεις ότι όλα αυτά ήταν τα πρώτα βήματα του άσσο δυο κι ο Κέφαλος το έκανε αυτό ο Ιορδανίδης όχι τόσο του άρεσε το 3 άλλος παίκτης ήταν ο Ραφτόπουλος που το έκανε, δηλαδή άνοιγαν σιγά σιγά οι θέσεις στο μπάσκετ».

Κοιτάζοντας την καριέρα σας και τους σταθμούς της, θα σας χαρακτήριζα του μπασκετικού Παναθηναϊκού, αφού έχετε έναν πολύ μεγάλο αριθμό πρωταθλημάτων νομίζω 12;

«Ναί με ενημέρωσαν στην εκδήλωση που έγινε στο μουσείο για το βιβλίο ότι εγώ κι ο Αλβέρτης έχουμε πανευρωπαϊκά των μεγαλύτερο αριθμό πρωταθλημάτων απλώς ο Αλβέρτης έχει περισσότερα γιατί έχει και τα ευρωπαϊκά. Απλώς στα εθνικά πρωταθλήματα εγώ κι ο Αλβέρτης έχουμε τα περισσότερα».



Έκανα μια σκέψη ότι οι δύο μορφές της λεγόμενης προϊστορικής ιστορίας του Παναθηναϊκού έχετε ή μάλλον γίνατε ευρέως γνωστοί με τα υποκοριστικά των ονομάτων σας… Μίμης Δομάζος αντί Δημήτρης Δομάζος και Τάκης Κορωναίος αντί Παναγιώτης Κορωναίος… Πώς το σκέφτεστε τώρα μετά από χρόνια όλο αυτό; Σκοτώνουν τα άλογα όταν μεγαλώσουν; 

«Κοίτα δεν γουστάρω καθόλου αυτό που ακούω συχνά από τους Παλαίμαχους και από αυτούς που έχουν τελειώσει, το συνεχές παράπονο για το πώς ήταν τότε τα πράγματα και πώς είναι τώρα τα πράγματα, πόσο όμορφα,ρομαντικά ήταν τότε και τα λοιπά. 

Εμένα δεν μ αρέσει να μπω σ αυτό το κλισέ Κοίταξε όμως ειδικά στην Ελλάδα δεν έχει καταλάβει ο Έλληνας πρόεδρος ή ο Έλληνας διαχειριζόμενος του κάθε σωματείου ότι ο Παναθηναϊκός ή η κάθε ομάδα είναι μια ιδέα άυλη, μια ιδέα η οποία είναι ιδέα όποιος και να έρθει και να γράψει ιστορία όπως και οι παίκτες ακριβώς το ίδιο, εμείς δηλαδή φορέσαμε ένα τριφύλλι με μια ιστορία που ξεκινά από το 1908 και θα φτάσει όσο θα πάει, αυτό το κομμάτι δεν μπορούνε να το ιδιωτικοποιήσουμε, να το κάνουνε ότι αυτό είναι δικό μου, όλοι μας υπηρετούμε μια ιδέα,πού θέλω λοιπόν να καταλήξω,


 βλέποντας λοιπόν αυτήν την ιδέα για να έχει μέλλον πρέπει να έχει και παρελθόν, το παρελθόν όμως είναι όλο αυτό το κομμάτι που κάνει την ιστορία και το μέλλον θα είναι οι παρόντες και οι επόμενοι και αυτό πρέπει να το διαφυλάξεις και αυτό δεν γίνεται μέσω θεωρίας αλλά το κάνει η ανάγκη αν θέλεις του μάρκετινγκ θα στο εξηγήσω αυτό αλλά το δεν μπορείς να έχεις την οντότητα μιας μεγάλης ομάδας όταν δεν τιμάς το παρελθόν. Π.χ για να το καταλάβεις καλύτερα, δημιουργείται μια ομάδα με το όνομα Κόμπλα και ξαφνικά πήγε εκεί και κάποιος πλούσιος..Και τί έγινε; Και σκίζει λέμε αυτή η ομάδα.. και ; Έχει την ίδια οντότητα πού μπορεί να έχει μια Μπαρτσελόνα μια Ρεάλ..Γιατί; Γιατί δεν έχει μια νίκη που έκανε σήμερα αλλά οι άλλες έχουνε από πίσω τους ιστορία. Το πιάνεις το νόημα;»



Το πιάνω μιλάμε μάλλον για την πρόσφατη ιστορία της γυναικείας ομάδας του Ελληνικού…

«Και τί έγινε; Κέρδισε το πρωτάθλημα με 50 πόντους διαφορά..Έγραψε καμία ιστορία; Δεν έγινε τίποτα..Θα γράψει η ιστορία εάν σε 10-20 χρόνια αλλά πάλι θα υπάρχει παρελθόν πρν από αυτήν την εικοσαετία Και λέω λοιπόν δεν είναι ο κάθε Αλβέρτης και ο κάθε Κορωναίος που θα έρθουν να του κρεμάσουν την φανέλα αλλά πρέπει ο Παναθηναϊκός να έχει όχι μία και δύο αλλά κρεμασμένες τουλάχιστον 15 τώρα ειδικά που είναι ελεύθερη και η αρίθμηση, αυτό είναι ένα δείγμα πόσο ανεγκέφαλοι είναι αυτοί που διαχειρίζονται το μάρκετινγκ της ομάδας που θα μπορούσαν να φτιάξουνε ένα εκπληκτικό κομμάτι με την ιστορία του Παναθηναϊκού και να την πουλήσουν κιόλας στο εξωτερικό».

Αν εκείνες οι ομάδες του Παναθηναϊκού που συμμετείχατε υπό προϋποθέσεις αγωνιζόντουσαν σήμερα στις άκρως επαγγελματικές συνθήκες ποια πιστεύετε ότι θα ήταν η πορεία τους;

«Κοίταξε η ερώτηση είναι πολύ υποθετική αλλά πιστεύω θα έκανε μια πορεία ανάλογη με σήμερα αλλά θα είχε περισσότερους Έλληνες, αυτή είναι η διαφορά. Σήμερα ο Παναθηναϊκός στερείται Ελλήνων παικτών, γιατί εγώ δεν θεωρώ Έλληνα τον Καλάθη και αυτήν την στιγμή οι βασικοί Έλληνες είναι μόνο δύο ο Μπουρούσης κι ο Παππάς. Στις σημερινές συνθήκες εκείνος ο Παναθηναϊκός θα είχε τουλάχιστον 5 Έλληνες παίκτες που θα εναλλάσσονταν στις θέσεις… Αυτή είναι η διαφορά».

Το περιβόητο μάτς με την ΤΣΣΚΑ το 1981…Τί σας φέρνει στο μυαλό; Οι βολές του Κόντου ήταν νόμιμες; Γιατί ο Συρίγος είχε υποστηρίξει ότι δεν έπρεπε να μετρήσουν;

«Ο Συρίγος πάντα μ@λ@κίες έλεγε… (γέλια). Πάντα ότι τον συνέφερε έλεγε αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ήξερε μπάσκετ. Ο Συρίγος ήταν βαθύς γνώστης του μπάσκετ αλλά το μεγάλο του πρόβλημα ήταν ότι δεν ήταν δημοσιογράφος γιατί δημοσιογραφία δεν είναι να γράφουμε με βάση την προσωπική μας άποψη αλλά με βάση του τί βλέπουμε. 

Ο Συρίγος λοιπόν έπρεπε τότε να γράψει τί είδε και μετά να γράψει το σχόλιο του. Αυτό το δέχομαι εάν έγραφε ότι προσωπική του άποψη ήταν ότι ο χρόνος είχε τερματίσει. Αλλά όταν κάνεις αναμετάδοση οφείλεις να πεις ό,τι γίνεται και όχι να κρίνεις με βάσει την προσωπική σου άποψη, την πραγματικότητα αναμεταδίδεις όχι ό,τι νομίζεις ότι είδες. 


Γιατί εγώ το βίντεο το είδα 100 φορές και ο χρόνος για να γίνουν όλα όσα έγιναν υπήρχε εδώ γίνεται κατέβασμα της μπάλας σε κλάσματα δευτερολέπτου οπότε άσε να έλεγε ο μακαρίτης. Απλώς εκείνο το επίτευγμα ήταν μοναδικό ήταν σαν να κέρδιζε η εθνική Ελλάδας στο ποδόσφαιρο την Βραζιλία, γιατί το μεγάλο επίτευγμα δεν έγινε στο κλειστό της Λεωφόρου αλλά στην Μόσχα όταν χάσαμε μόνο 3 πόντους και μετά ήρθαμε εδώ αλλά θέλω και να γράψεις ότι ο Κόντος ήταν σαν να πήγαινε σπίτι του όταν πήγε να εκτελέσει τις δύο βολές  (γέλια). 


Θυμάμαι εκτελούσε την δεύτερη βολή και πρίν φτάσει η μπάλα στο καλάθι είχε γυρίσει προς εμάς και πανηγύριζε αυτά τα πράγματα δεν γίνονται.Θεωρώ πάντως και χωρίς να μπαίνουμε σε σύγκριση με τον Αλβέρτη ότι ο Κόντος είναι ο μεγαλύτερος σουτέρ που πέρασε από την Ελλάδα, δεν μπορώ να συγκρίνω κανέναν στο σουτ με τον Κόντο».


Πείτε μου λίγο για τα 3 Κάπα..Κόντος-Κορωναίος-Κοκολάκης…Στον κόσμο του Παναθηναϊκού δεν έχει περάσει επακριβώς τί ήσασταν

«Αυτό είναι πού σου λέω, αυτό είναι θέμα των ανθρώπων του Παναθηναϊκού, των δημοσιογράφων. Εγώ προσωπικά και αφορά την ευρύτερη παναθηναϊκή οικογένεια. Ποτέ δεν σκέφτηκα ποιος είναι πίσω από κάποια εκδήλωση του Παναθηναϊκού σε οποιαδήποτε τμήμα. 

Για μένα η λέξη Παναθηναϊκός και «Τριφύλλι» είναι το πρώτο πράγμα, το τί κρύβεται από πίσω δεν με ενδιαφέρει όλα αυτά που ακούω περί διχόνοιας όχι μόνο την μεγαλύτερη βλακεία που μπορεί να υπάρξει αλλά ποτέ εμένα δεν με αφορούσαν τα πρόσωπα είτε λέγεται Βαρδινογιάννης είτε Γιαννακόπουλος είτε ο οποιοσδήποτε. 


Εγώ είμαι με τον Παναθηναϊκό αλλά να στο πω αλλιώς αύριο το πρωί αν πίσω από τον Παναθηναϊκό ήταν η Χρυσή Αυγή εγώ πάλι με τον Παναθηναϊκό θα ήμουνα δεν με νοιάζει ποιος είναι από πίσω. Εγώ είμαι ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΌΣ δεν μπορώ να καταλάβω πώς κάποιοι σκέφτονται αλλιώς και ταυτίζονται με πρόσωπα και καταστάσεις, αυτοί για μένα είναι ανεγκέφαλοι.


 Εγώ όποτε μου έχει ζητηθεί να πάω κάπου να τιμήσω τον Παναθηναϊκό εγώ είμαι πάντα εκεί ποτέ δεν το έχω αρνηθεί. Είτε λέγεται Γιαννακόπουλος ή Βαρδινογιάννης που το διοργανώνει είτε Θύρα 13 εγώ τιμάω τον Παναθηναϊκό και μόνον αυτόν».


http://prasinoforos.gr/keravnoi-koronoaio-gia-ti-dixonigia-ston-pao/

Τρίτη 23 Μαΐου 2017

-ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗΣ ΠΡΩΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ 
Τιμήθηκαν οι παλαίμαχοι διεθνείς Πετοσφαίρισης του Παναθηναϊκου Α.Ο
από το Σύλλογο Φίλων Ελληνικών Εθνικών Ομάδων Πετοσφαίρισης 



 Τιμητική διάκριση στο Ντίνο Χασάπη 

Με αφορμή την συμπλήρωση 50 ετών από την συμμετοχή στους Μεσογειακούς Αγώνες στην Τυνησία της πρώτης επίσημης Εθνικής Ελλάδος
Τιμήθηκαν οι παλαίμαχοι διεθνείς από το Σύλλογο Φίλων Ελληνικών Εθνικών Ομάδων Πετοσφαίρισης και μέλη της πρώτης επίσημης Εθνικής Ελλάδος Νίκος Μπεργελές, Στέφανος Λελούδας και Ντίνος Χασάπης, αθλητές τότε του Παναθηναϊκού Α.Ο.


Τιμήθηκαν επίσης για την προσφορά τους οι παλαίμαχοι διεθνείς του συλλόγου μας Ανδρέας Μπεργελές, Ζαφείρης Πέρρος, Ρούλης Αγραπιδάκης, Νίκος Κριτσοταλάκης ,Γρηγόρης Μαλουσάρης και Κομπορόζος Στέλιος

Σε έντονα συγκινησιακό κλίμα πραγματοποιήθηκε τη Κυριακή (21/5) η τιμητική εκδήλωση του Συλλόγου Φίλων Ελληνικών Εθνικών Ομάδων Πετοσφαίρισης (ΣΦΕΕΟΠ) για τους πρωτοπόρους του αθλήματος, τους αθλητές που φόρεσαν τη φανέλα με το εθνόσημο μεταπολεμικά με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 50 ετών από την πρώτη συμμετοχή της εθνικής ομάδας σε επίσημη διεθνή διοργάνωση, τους Μεσογειακούς Αγώνες του 1967 στην Τύνιδα. 

Τιμητική διάκριση στον Ανδρέα Μπεργελέ

 
Η αίθουσα της ΕΣΗΕΑ γέμισε άσπρα μαλλιά, αναμνήσεις, συγκίνηση από τη συνεύρεση θρυλικών μορφών της ελληνικής Πετοσφαίρισης. Ταυτόχρονα η χθεσινή εκδήλωση αποτέλεσε έναν ύμνο για την προσφορά του αθλητισμού και της Πετοσφαίρισης στην προσωπική εξέλιξη των αθλητών της, όπως επισημάνθηκε από πολλούς εκ των ομιλητών, που εκτός των άλλων εξήραν και την πρωτοβουλία του ΣΦΕΕΟΠ. 



Τιμητική διάκριση στον Νίκο Μπεργελέ απονέμει ο Γρηγόρης Μαλουσάρης 

Στη διάρκεια της εκδήλωσης ο «δάσκαλος» της ελληνικής Πετοσφαίρισης Νίκος Μπεργελές παρουσίασε την ιστορία των μεταπολεμικών εθνικών ομάδων μέχρι και στα τέλη της δεκαετίας του 1960 με πλούσιο αρχειακό και φωτογραφικό υλικό.  

Στην εκδήλωση έδωσαν το «παρών» εκπρόσωποι των φορέων του αθλήματος που χαιρέτησαν την πρωτοβουλία του ΣΦΕΕΟΠ επισημαίνοντας παράλληλα την ανάγκη για την καταγραφή της ιστορίας της Πετοσφαίρισης.  


 Ζαφείρης Πέρρος, Νίκος Μπεργελές 

Όπως σημείωσε χαρακτηριστικά ο σ
υντονιστής του ΣΦΕΕΟΠ, Γιάννης Στουραϊτης, «η σημερινή (σ.σ. χθεσινή) εκδήλωση είναι μόνο η αρχή μιας σειράς εκδηλώσεων που αφορούν την ιστορία του αθλήματος».  Αναλυτικά (ανά περίοδο) οι βετεράνοι διεθνείς που τιμήθηκαν:

ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ 1957 
Ανδρικόπουλος Θόδωρος, Εφραιμίδης Νίκος, Κομπορόζος Στέλιος, Κοντοβουνήσιος Αλέκος, Κουμουνδούρος Δημήτρης, Παπούλιας Κάρολος.  ΣΤΕΛΕΧΗ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 1959-63 Δεληγιαννάκης  Θόδωρος, Δημητρούλιας Σπύρος, Κοροτζής Ιωάννης, Κουγιουμτζής Βαγγέλης, Λεώβαρις Αντώνης, Μαργαρίτης  Γιώργος, Μερκάτης Διονύσης, Μπεργελές Ανδρέας, ΠέρροςΖαφείρηςΠουλιτσίδης Γιώργος, Ρήγας Κώστας. 

 Η ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ 1967 


Δρακόπουλος Γιώργος, Εξαδάκτυλος Θόδωρος, Κολοκοτρώνης Βασίλης, Κριτσοταλάκης Νίκος, Λελούδας Στέφανος, Λοράνδος Ανδρέας, Μαργαρίτης Θανάσης, Μπεργελές Νίκος, Παντελιάς Κυριάκος, Χασάπης Ντίνος. 


 ΠΑΙΚΤΕΣ ΠΟΥ ΕΝΣΩΜΑΤΩΘΗΚΑΝ ΣΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗ ΟΜΑΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΤΟΥ 1967 Αγραπιδάκης ΡούληςΚουμπλής Τάσος, Λάνθιμος Αντώνης, Σισμανίδης Νίκος,  Συρίβλης Δημήτρης 


Θυμίζουμε ότι η ομάδα του συλλόγου μας 
ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΓΙΑ ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΧΡΟΝΙΕΣ 1965,66,67.
 ΣΤΗΝ ΔΕΑΚΕΤΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 1964 ΜΕΧΡΙ ΤΟ1974 ΠΗΡΕ 8 ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ. 
Η ομάδα χαρακτηρίσθηκε ΜΟΝΙΜΗ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ. ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΗΤΑΝ ΔΙΕΘΝΕΙΣ 


 Ρούλης Αγραπιδάκης, Ντίνος Χασάπης,Νίκος Κριτσοταλάκης,
 Γρηγόρης Μαλουσάρης Νίκος Μπεργελές 
( όλοι παλαίμαχοι διεθνείς του ΠΑΟ)