ΓΗΠΕΔΟ Π.Α.Ο

 ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΓΗΠΕΔΟ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ Α.Ο

''ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΟΧΙ  ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΟΡΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΘΗ ΩΣ ΛΥΣΗ ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΠΟΔΕΚΤΗ Ο ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ''

 

Οι αποφάσεις της Πολιτείας για το αύριο των σωματείων κοινωνικής και Αθλητικής προσφοράς δεν αφορούν απλά το μέλλον τους αλλά καταγράφουν και την προηγούμενη ιστορία τους.

Η διαδρομή ενός σωματείου σκιαγραφεί με ακρίβεια την προσφορά του. Με την βάση αυτή η Πολιτεία καθορίζει και λαμβάνει τις υποχρεώσεις της.

Του Θεόδωρου Συνοδινού Μέλους Δ.Σ Π.Α.ΟΑντιπροέδρου Παλαιμάχων Π.Α.Οπ. Γεν. Γραμματέα Παναθηναϊκού Α.Ο

Ο Παναθηναϊκός με δυναμική δράση 114 ετών, ηγέτης και πρωτοπόρος από το Ποδόσφαιρο μέχρι το Μπάσκετ, στη συγκρότηση των Εθνικών Ομάδων και μέχρι τις κάθε μορφής εγκαταστάσεις, έχει το δικαίωμα της έμπρακτης αναγνώρισης από την Πολιτεία.

Πολύ περισσότερο αυτό όταν η ίδια η Πολιτεία, πριν περίπου 80 χρόνια και σε πλήρη αναγνώριση της συνεισφοράς του προς τους νέους, του παραχώρησε ένα βοσκότοπο ανάμεσα σε αμπελώνες.

Αυτός ο αγρός σταδιακά μεταμορφώθηκε από τον Ερασιτέχνη Παναθηναϊκό, με δαπάνες της ηγεσίας του, σε έναν πλήρη χώρο άσκησης για δεκάδες Σπορ. Με κερκίδες, προβολείς, γκαζόν, γραφεία, κλειστό γήπεδο Μπάσκετ, αίθουσες Γυμναστικής, Πάλης, Μποξ, Άρσης Βαρών μέχρι μια μικρή πισίνα και Σκοπευτήριο.

Αλλά εδώ και 50 χρόνια αυτός ο τόσο χρηστικός χώρος ασφυκτιά στην καρδιά ενός οικιστικού και εμπορικού δικτύου της ραγδαίας επεκτεινόμενης Πρωτεύουσας. Η αναπνοή του διατηρείται μόνο από το οξυγόνο της ελπίδας των υποσχέσεων της Πολιτείας ότι:

Έναντι της προσφοράς του κεντρικού φιλέτου της πόλης, θα έχει μια ανάλογη αντικατάσταση ή ανταπόδοση των δικών του, επί πολλών δεκαετιών, δαπανών για τον σύγχρονο μετασχηματισμό των εγκαταστάσεων του ιστορικού χώρου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.

Το πόσο δύσκολο είναι να ολοκληρωθεί ένα σύγχρονο και πλήρες παρελκομένων γήπεδο Ποδοσφαίρου το βλέπουμε τώρα ζωντανά με ότι αντιμετωπίζει η ΑΕΚ, από τον σχεδιασμό μέχρι την αποπεράτωση της «Αγίας Σοφιάς». Με τις τεράστιες δαπάνες και τον πόλεμο που αντιμετωπίζει από φίλια πυρά.

Από την άλλη έχουμε πλήρως βιώσει πόσο εύκολο είναι να καταστραφεί ένα στάδιο και ένα Άθλημα όταν ο Πειραιάς αιφνίδια και αναπάντεχα σύρθηκε στην απόφαση να χάσει από ολόκληρο τον

Πειραιά το πρώτο Ολυμπιακό Άθλημα, τον Στίβο. Αυτό χωρίς έστω την πλέον ανταποδοτική πράξη.

Φυσικά συναίνεση και λογική δεν υπάρχει στον συλλογικό φανατισμό. Ούτε καν η κοινή παραδοχή ότι η χώρα μας υστερεί πλήρως σε σύγχρονες εγκαταστάσεις κάτι που αποτελεί τροχοπέδη, δηλαδή οπισθοδρόμηση, γενικότερα του Αθλητισμού μας.

Ευτυχώς για την Ελλάδα και την Αθήνα ο Βοτανικός αρχίζει να λαμβάνει πλέον μια συγκεκριμένη μορφή και παρά τις θέσεις των παλαιών φίλων του Παναθηναϊκού πρέπει να οριστικοποιηθεί ως λύση πρακτική και απόλυτα αποδεκτή.

Όμως τώρα εναποτίθεται στον ερασιτέχνη Παναθηναϊκό, με την συνδρομή των νομικών Συμβούλων του και των πεπειραμένων περί τα αγωνιστικά Πρωταθλητών του να κοντρολάρει κάθε λεπτομέρεια, να ελέγξει τα “μικρά γράμματα” των συμφωνιών και των συμβολαίων, εκεί όπου θα τεθούν οι τελικές υπογραφές, ώστε να μην γίνουν μοιραία λάθη ή αβλεψίες που αύριο θα δημιουργήσουν προβλήματα.

Σήμερα ο ηλικίας 114 ετών Παναθηναϊκός θέτει τα θεμέλια των επομένων 114 ετών ενός αθλητικού χώρου, όχι για τον ίδιο αλλά για τον Ελληνικό Αθλητισμό.

Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ

ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ Β’ ΠΠ

Μια έρευνα

Του Γιώργου Λιβέρη

· Το Wembley, εδώ και 50 τόσα χρόνια αποτελεί εθνικό αθλητικό ορόσημο, μοναδικό επίτευγμα και όραμα για κάθε Σύλλογο να μπορέσει να το επαναλάβει.

· Όμως το Γουέμπλεϋ δεν εκφράζει αποκλειστικά και μόνο αυτό, το επίτευγμα του Παναθηναϊκού και τις δημιουργικές ανησυχίες του από το 1908 μέχρι σήμερα.

· Υπάρχουν και άλλα γεγονότα, πέρα από τις θεμελιακές αφετηρίες, που είναι πραγματικές αναγεννήσεις του Εθνικού μας Αθλητισμού, σε πολύ δύσκολες εποχές για την χώρα μας.

· Φέτος, με την συμπλήρωση 77 χρόνων από το τέλος του Β’ ΠΠ ας δούμε τα στοιχεία εκείνα που μας επιτρέψανε ν’ αποκτήσουμε εκ νέου αθλητική οντότητα παρά τα εσωτερικά μας πολιτικά προβλήματα.

· Το 1945 δεν υπήρχαμε ως κράτος. Είμαστε μια χώρα – ερείπιο, χωρίς τίποτα να λειτουργεί. Και όμως υπήρχαν άνθρωποι που προσπαθούσαν ν’ αναστήσουν τον ελληνικό Αθλητισμό.

· Ο ΣΕΓΑΣ, με επικεφαλής τους Απόστολο Νικολαΐδη και Μιχαήλ Ρινόπουλο, προσπάθησε τον Ιούνιο του 1945 και τέλεσε στο Παναθηναϊκό Στάδιο τους πρώτους επίσημους αγώνες. Αυτό παρά το γεγονός ότι ο στίβος του ήταν σε κακή κατάσταση και δεν υπήρχαν αποδυτήρια καθώς ήσαν φυλακές. Όμως οι αγώνες έγιναν αρχίζοντας με μια δέηση για τους 45 νεκρούς Αθλητές στην διάρκεια της κατοχής.

· Στους αγώνες αυτούς διακρίθηκαν ιδιαίτερα 3-4 Αθλητές για το ταλέντο τους περισσότερο παρά για τις επιδόσεις τους.

· Ο πρωτοεμφανιζόμενος στα 24 χρόνια του Θανάσης Παντελιάδης του Παναθηναϊκού έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση με τις ικανότητές του. Κέρδισε τα 400μ. με 58.7, τα 800μ. με 2.18.2, τα 1500μ. με 4.29.5 ενώ ήταν και πρωταγωνιστής στην σουηδική

σκυταλοδρομία όπου κέρδισε ο Παναθηναϊκός. Αργότερα ο Παντελιάδης σπούδασε, έγινε δικηγόρος και μέλος του ΔΣ του ΠΑΟ.

· Άλλος διακριθείς σ’ εκείνους τους Αγώνες ήταν ο πολυσύνθετος και παλαιός Αθλητής του Παναθηναϊκού

Γιάννης Λάμπρου. Κέρδισε το Ύψος με 1.80 και μετείχε στην νικηφόρα σκυταλοδρομία. Ο Γιάννης Λάμπρου ήταν πρωταθλητής εφήβων στο Ύψος από το 1940 ενώ στην συνέχεια από το 1946 ήταν μέλος της φοβερής ομάδας Μπάσκετ του Παναθηναϊκού (Πανταζόπουλος –

 Σε πράσινο πλαίσιο, ο Μίσσας Πανταζόπουλος

 Καραλής – Μήλας – Λάμπρου – Αρβανίτης), που αποτελούσε μέχρι το 1950 αποκλειστικά την Εθνική ομάδα, προπονούμενη στο πρώτο ανοικτό γήπεδο του ΠΑΟ στην γωνία Λεωφόρου Κηφισίας και Αναστ. Τσόχα απέναντι από το Ιπποκράτειο Νοσοκομείο. Αργότερα ο Λάμπρου μετανάστευσε στις ΗΠΑ και έγινε εκδότης ελληνικής εφημερίδας.

Στους πρώτους εκείνους αγώνες έλαβε μέρος και ο προπολεμικός 800ρης δρομέας Γιώργος Καραγιώργος που αργότερα βελτιώθηκε σημαντικά και προκρίθηκε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 1948 μαζί με τον Στέφανο Πετράκη, τον Γιάννη Λάμπρου, τον Ρήγα Ευσταθιάδη κα.

· Ακολούθως τον Αύγουστο του 1945 τελέσθηκαν στον Πανιώνιο τα “Δάλλεια” όπου ο Παναθηναϊκός κέρδισε την Γενική Βαθμολογία με 2ο τον Πανιώνιο και 3ο τον Πειραϊκό.

· Προς το τέλος της χρονιάς επίλεκτοι Αθλητές μας αγωνίσθηκαν -σε ένδειξη φιλίας- στην Κωνσταντινούπολη όπου ο Γιάννης Λάμπρου ήρθε 2 φορές πρώτος στο Ύψος με 1.85 και 1.87, ο Παντελιάδης 2ος στα 800μ. με 2.02.5 ενώ ο Λάμπρου πήδησε και Μήκος όπου με 6.49 κατέλαβε την Β’ θέση.

Με την ευκαιρία του σημαντικού γεγονότος των διεθνών Αγώνων της Τουρκίας κυκλοφόρησε για πρώτη φορά (την 1/10/1945) και η τρισεβδομαδιαία (τότε) 

“ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ” με μεγάλη φωτογραφία στην πρώτη σελίδα των Νίκο Σύλλα και Θανάση Ραγάζου. Η εφημερίδα κυκλοφόρησε μέχρι το 2007.

Γ. ΛΙΒΕΡΗΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΛΑΦΑΤΗΣ

 Ο ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΟΥ Π.Α.Ο.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΛΑΦΑΤΗΣ

ΣΕ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

Μια έρευνα

Του Γιώργου Λιβέρη

Με την είσοδο του έτους 2022 φθάνουμε τα 113 χρόνια από ιστορικές στιγμές για τον ιδρυτή του Παναθηναϊκού Γεώργιο Καλαφάτη, καθώς αποτελούν μεταίχμιο, μεταξύ της τελικής αποχώρησης του από τον Πανελλήνιο και την αφοσίωσης του στον νέο σύλλογο του τον Παναθηναϊκό αλλά και στο ελληνικό ποδόσφαιρο με ουσιαστικά αποτελέσματα για την χώρα μας.

Ο αθηναίος Γ. Καλαφάτης, γεννημένος στα Εξάρχεια, το 1906 γράφτηκε στον ΠΓΣ, σε ηλικία 16 ετών, για ν’ ασχοληθεί με τον Στίβο καθώς στο Σχολαρχείο είχε διαπιστώσει την ικανότητα του να είναι πολύ γρήγορος, ήταν ένας φυσικός σπρίντερ.

Αλλά το 1907 ανακάλυψε το Ποδόσφαιρο και αυτό τον μαγνήτισε τόσο ώστε αποφάσισε να φτιάξει το δικό του αποκλειστικά ποδοσφαιρικό σωματείο καθώς ο ΠΓΣ δεν το καλλιεργούσε και ν’ ασχοληθεί μόνο με αυτό.

Πράγματι το 1908 ίδρυσε τον ΠΑΟ, χωρίς όμως να έχει αποχωρήσει από τον ΠΓΣ όπου ήταν Αθλητής μόνο του Στίβου, κάτι επιτρεπτό, που και σήμερα παρουσιάζεται με Αθλητές σε διαφορετικά Σπορ σε διαφορετικούς συλλόγους.

Το 1909 με την ιδιότητα του αυτή αποφάσισε να δεχθεί και έτρεξε για τελευταία φορά, ως σπρίντερ του ΠΓΣ στους Πανελλήνιους Αγώνες. Δηλώθηκε από τον σύλλογο του στον αγώνα του ενός σταδίου. Δηλαδή τα 192μ. (ακριβώς 192 μ. και 27 εκ.) που ετελείτο στο εθνικό πρωτάθλημα αντί τα 200μ. από το 1920.

Ο Καλαφάτης κέρδισε την κούρσα (που έγινε στο Παναθηναϊκό Στάδιο) με χρόνο 23.8 και χάρισε την μοναδική ατομική νίκη στον ΠΓΣ στο σπριντ καθώς στα 100μ. πρωταθλητής ήταν ο Κωνσταντίνος Ίσκος του Πανιωνίου με 12.0 και στα 400μ. ο Σπυρίδων Καράκαλος του Πειραϊκού με 57.4. Αλλά στην αποχαιρετιστήρια συμμετοχή του με τα χρώματα του ΠΓΣ ο Γ. Καλαφάτης χάρισε και ακόμη μια νίκη στον σύλλογο τον οποίο αποχαιρετούσε. Τότε στους Πανελληνίους Αγώνες ετελείτο μια Σκυταλοδρομία … αρχαϊκού τύπου 2Χ100 – 2Χ200 – 2Χ400. Δηλαδή 6 σπρίντερ έτρεχαν συνολικά 1400μ. Ο ΠΓΣ κέρδισε την νίκη με την εξής σειρά των αθλητών του να έχουν τρέξει: Ι. Γαλανάκης – Γ. Σκουταρίδης – Γ. Καλαφάτης – Δ. Μύλλερ – Γ. Τσάκωνας και Ε. Καστρινός. Αυτή ήταν η τελευταία συμμετοχή του Γ. Καλαφάτη ως Αθλητής Στίβου.

Ακολούθως ο Γεώργιος Καλαφάτης, παρά το μικρόν της ηλικίας του θα κινηθεί περισσότερο διοικητικά και λιγότερο αγωνιστικά. Αυτό παρά το γεγονός ότι συνέχιζε να παίζει αλλά και να σπουδάζει.

Σύντομα γνωρίσθηκε με τον Απόστολο Νικολαΐδη που ήρθε ως μαθητής από την Κωνσταντινούπολη για να πατήσει για πρώτη φορά τα χώματα της ελληνικής Πρωτεύουσας και μαζί εδραίωσαν τον αντιπροσωπευτικό σύλλογο της Αθήνας: Τον Παναθηναϊκό

Ο Γ. Καλαφάτης με μεγάλη αγάπη για την ιατρική και την άσκηση όχι μόνο τελείωσε με επιτυχία την ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών αλλά πάραυτα φοίτησε και έλαβε δίπλωμα και από την τότε Γυμναστική Ακαδημία.

Με τα μοναδικά αυτά προσόντα εντάχθηκε στο Πολεμικό Ναυτικό και από το 1918 ήταν Ανθυπίατρος.

Ούτε όμως, και τότε δεν αποσπάσθηκε το ενδιαφέρον του από το αγαπημένο του Ποδόσφαιρο.

Το 1919 με την ιδιότητα του καθηγητή Φυσικής Αγωγής πέτυχε την έγκριση σχηματισμού στρατιωτικής αντιπροσωπευτικής ομάδας Ποδοσφαίρου και συμμετοχής στους Διασυμμαχικούς των Παρισίων. Στην ομάδα έπαιξαν τότε και 6 παίκτες του Παναθηναϊκού οι εξής: Δ. Δεμερτζής (τερματοφύλακας), Γ. Καλαφάτης, Λ. Πανουργιάς (αργότερα Πρόεδρος του ΠΑΟ), Γ. Δεμερτζής, Α. Παπαθανασίου και Ι. Σταυρόπουλος.

Αυτή η ελληνική συμμετοχή αποτέλεσε την πρώτη συγκρότηση αντιπροσωπευτικής ομάδας, με παρουσία και στο εξωτερικό, όπως και την βάση της εθνικής ελληνικής ομάδος με συμμετοχή στους Ολυμπιακούς της Αμβέρσας.

Αμφότερα αποκλειστικά επιτεύγματα του Γ. Καλαφάτη.

Αλλά όχι μόνο αυτό ο Καλαφάτης έφερε από το Παρίσι πλούσιο υλικό (φανέλες, μπάλες, σορτσάκια, κάλτσες, παπούτσια κτλ.) που βοήθησε πολύ στην άρτια συγκρότηση της Ολυμπιακής ομάδος του 1920 την οποία σχημάτισαν οι εξής: Α. Νικολαΐδης, Γ. Καλαφάτης, Α. Γκίλης, Δ. Γώτης, Θ. Δημητρίου-Μπίμπος, Ν. Καλούδης, Θ. Νικολαΐδης, Α. Φωτιάδης, Χρ. Πέππας, Γ. Χατζηανδρέου. Αναπληρωματικοί: Θ. Δημητριάδης, Δ. Καραμπάτης.

Ο Λουκάς Πανουργιάς δεν μπόρεσε να πάει καθώς τραυματίσθηκε στην προπόνηση σε σύγκρουση με τον Γεώργιο Ανδριανόπουλο, ο οποίος επίσης δεν πήγε λόγω ευθύνης του για τον τραυματισμό. Άλλες εποχές άλλη ήθη.

Ίσως είναι απαραίτητο να σημειωθεί ότι ο Ολυμπιονίκης Κωνσταντίνος Τσικλητήρας (1888-1913), τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού δεν ήταν δυνατόν να μετάσχει καθώς το 1913 ήταν θύμα των Βαλκανικών Πολέμων.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΒΕΡΗΣ

 ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΘΕΜΕΛΙΩΤΕΣ 

ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΚΟΥ “ΡΕΠΟΡΤΑΖ” 

 

Μια διαχρονική έρευνα 

του Γιώργου Λιβέρη 

Η πρόσφατη απώλεια του δημοσιογράφου Γιώργου Τράγκα, από τον Covid-19, που άρχισε την καριέρα του ως αθλητικός συντάκτης, πριν τελικά ενεργοποιηθεί ως σκληρός ραδιοφωνικός κριτής, μας φέρνει πολλές μνήμες. Από τους τόσους μεγάλους αθλητικογράφους, οι οποίοι κυρίως των προηγούμενο αιώνα, άρχισαν και θεμελίωσαν την αθλητική δημοσιογραφία στην χώρα μας, πριν φύγουν για πάντα από κοντά μας. 

Ας δούμε τους κυριότερους εξ αυτών: 

 

ΦΕΤΣΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ (1878-1968). Θεωρείται ως ο πατέρας της αθλητικής δημοσιογραφίας στην Ελλάδα. Πρωταθλητής 1896 στα 800μ. (2.22.2) και 1500μ. (5.00). 5ος των Ολυμπιακών Αγώνων 1896 στα 1500μ. (χωρίς χρόνο). Κυκλοφόρησε στις αρχές του 20ου αιώνα το περιοδικό «Η ΝΙΚΗ». Το 1928 συνόδευσε την Ελληνική Αποστολή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Άμστερνταμ. Ακολούθως αφιέρωσε 29 σελίδες στην παρουσίασή τους. Το 1962 ο ΣΕΓΑΣ τον τίμησε για την αθλητική, προσωπική και φυσιολατρική δράση του (πηγή το «Ολυμπιακό Λεξικό») 

ΔΑΛΛΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (1867-1929). Σμυρνιός. Βασικά τραπεζιτικός αλλά ταυτόχρονα παράγων και εκδότης της εφημ. «ΑΡΜΟΝΙΑ» με πλούσιο αθλητικό ρεπορτάζ. Η καταστροφή της Σμύρνης τον έφερε στην Ελλάδα. Πρωτεργάτης ανάπτυξης του Βόλεϊ, της αθλητικής δημοσιογραφίας με στήλη στην «Βραδυνή» από το 1927 και του αθλητισμού γυναικών, μέλος του ΣΕΓΑΣ και αρχηγός Αποστολών σε διεθνείς αγώνες. Συγγενείς με τον δημοσιογράφο Πέτρο Λινάρδο. 

 

ΡΟΥΜΠΕΣΗΣ ΚΩΣΤΑΣ Φιλόδοξη υπήρξε η προσπάθεια του με την «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ» που είχε διάρκεια ζωής μόνο τα έτη 1923,24,25. Η έκδοση δεν ήταν δυνατόν να επιβιώσει λόγω μικρού αναγνωστικού κοινού. Το 1924 με την ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι παρουσίασε αναλυτικά τα αποτελέσματα και φωτογραφίες των Ελλήνων Αθλητών. 

 

ΣΕΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ (1909-1999). Από την Σύρνα Γορτυνίας, σέντερ-φορ της Παναχαϊκής. Στρατιωτικό ρεπορτάζ στην «Καθημερινή» από το 1932 ως φοιτητής Νομικής. Το 1945 με συνεκδότες τους τυπογράφους Γεωργαλά-Καλογερόπουλο και τον δημοσιογράφο Νίκο Ζιρώ κυκλοφόρησαν την «Αθλητική Ηχώ». Πρώτη δυνατή και αποτελεσματική προσπάθεια ημερήσιας αθλητικής εφημερίδας. Μέχρι το τέλος της έκδοσής της το 2007 γαλούχησε γενιές σωστών φιλάθλων με ταυτόχρονη ανάδειξη σχολής ορθής δημοσιογραφικής παρουσίασης. Ο Α. Σέμπος υπήρξε ο πρώτος Πρόεδρος του Συνδέσμου Αθλητικών Συντακτών το 1952 κατά την ίδρυσή του.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ (1925-2017). Πειραιώτης. Από το 1951 στο ρεπορτάζ του ΟΣΦΠ, της εφημερίδας «Αθλητική Ηχώ». Το 1955 επιτυχημένος εκδότης της εφ. «Φως των Σπορ» με σαφή πειραϊκό και ποδοσφαιρικό προσανατολισμό που όμως ανέδειξε και ως κορυφαίους συντάκτες τον Μάκη Παπαζήση για τον ΠΑΟ και τον Φαίδωνα Κωνσταντουδάκη  για την ΑΕΚ. Το «Φως» κυκλοφορεί ακόμη αλλά χωρίς το παλαιό του “τιράζ” και την τότε αίγλη του. 

ΚΑΡΑΜΠΑΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ (1899-1964). Πέρα από μεγάλος αθλητής (1920-1930) και σημαντικός παράγων (Πρόεδρος Πανιωνίου ΓΣ, Αντιπρόεδρος ΣΕΓΑΣ κτλ.) διατηρούσε επί δεκαετίες μέχρι τον θάνατό του και την αθλητική στήλη στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ». Μια αρχή που είχε εφαρμόσει και ο συμπατριώτης του Δημ. Δάλλας. Κατά προτίμηση κάλυπταν αμφότεροι περισσότερο τον Στίβο και τα άλλα Σπορ παρά το Ποδόσφαιρο. 

ΣΒΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ (1907-1998). Πατρινός. Ξεκίνησε ως προπονητής  Πόλο, όπως και ο αδελφός του Βασίλης οποίος και παρέμεινε. Ακολούθως κάλυψε για πολλές δεκαετίες μετά τον Β’ ΠΠ την περιορισμένη αθλητική στήλη στην εφημ. «ΤΑ ΝΕΑ» που είχε την πρώτη κυκλοφορία τότε. 2ος στη σειρά Πρόεδρος του Συν. Αθλητικών Συντακτών μετά τον Α. Σέμπο. Το 1989 τιμήθηκε από την ΔΟΕ με το Αργυρό Μετάλλιο του Ολυμπιακού Τάγματος. 

 

ΚΑΠΛΑΝΟΓΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ (1919-1992). Αθλητικός συντάκτης της ποιοτικής εφημερίδας «Ελευθερία» τις χρονιές 1945-1967. Με περιστασιακές αποστολές εκτός Ελλάδος, όπως πχ στο Ιράν (Περσία) κατά την περίοδο των ταραχών επί Μοσαντέκ όπου και τραυματίσθηκε. Εκδότης του πολύ καλού μηνιαίου περιοδικού «ΤΑ ΣΠΟΡ» (1957-62) που όμως δεν απόκτησε μεγάλη κυκλοφορία. Διετέλεσε Πρόεδρος ΠΣΑΤ. 

ΠΑΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΜΙΜΗΣ (1927-2021). Βέρος αθηναίος, άρχισε την καριέρα του στην «Αθλητική Ηχώ» (1951). Ακολούθως Δ/ντης σε «Ταχυδρόμο», «Αντί», «Καθημερινή», ΕΡΤ, «Μεσημβρινή», 9.84. Υπεύθυνος  γραφείου τύπου Προέδρου Δημοκρατίας (1995-2006). Σεμνός, ικανός, προσηνής, δημιουργικός. Κινήθηκε σε ανώτερα πλαίσια. 

 

ΣΠΟΡΙΔΗΣ ΗΛΙΑΣ (1929-2008). Αθηναίος. Πολύγλωσσος, άρχισε την καριέρα του στην «Αθλητική Ηχώ» το 1949 με βάση τα διεθνή Σπορ. Ιδρυτικό Μέλος του ΠΣΑΤ (1952). Εργάσθηκε στο «ΒΗΜΑ», την «Βραδυνή», το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων κτλ. Πρόεδρος των Ευρωπαίων Αθλητικών Συντακτών (UEPS), Αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Ένωσης (AIPS), Μέλος ΕΟΕ (1985-88), αναπλ. ΓΓ ΕΟΕ (1989-92), Μέλος ΔΟΑ. Μεθοδικός, προσεκτικός, άριστος γνώστης, αλτρουιστής, τυπικός. 

 

Επίσης υπάρχουν και άλλοι Αθλητικογράφοι (Μέλη της Ένωσης Συντακτών) που έχουν φύγει από την ζωή, αλλά έχουν προσφέρει. Με κάποια σειρά χρονικής τοποθέτησης είναι οι εξής: 

Π. Κριναίος, Ν Καπιτσόγλου, Τ. Μιχαηλίδης, Α. Σακκαλής, Κ Σισμάνης, Π. Μακρίδης, Τ. Σακελλαρίου, Τ Γαρουφαλής, Π. Κομνηνός, Ν Ρατσιάτος, Β. Λεβαντής, Ν. Τσαγγαρινός, Π. Τσιμπουράκης, Θ. Μαργαρίτης, Β. Αυλωνίτης, Ι. Βανδώρος, Μ. Μαρσώ, Ν. Γκούμας, Θ. Σγουρδαίος, Χρ. Ράπτης, Λ. Γενεράλης, Γ. Παντούρης, Στ. Ρεπανάς, Στ. Γρατσίας, Γ. Γεωργαλάς, Ν. Καρελλάς, Χρ. Κυριαζής, Α. Σταθάκης, Φ. Κωνσταντουδάκης, Π. Φιαμέγκος, Χ. Λυμπερόπουλος, Φ. Συρίγος, Ντ. Βεντίκος, Α. Μπόμης, Δ. Λυμπερόπουλος, Τ. Παπαχρήστος κα.