Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ 29/12/1971 ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ ΣΤΟ ΜΟΝΤΕΒΙΔΕΟ

 Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ 29/12/1971 

ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ ΣΤΟ ΜΟΝΤΕΒΙΔΕΟ  

Οι αναμνήσεις του Γιώργου Λιβέρη 

 

Σαν σήμερα, πριν 51 χρόνια, στις 29/12/1971 στο τεράστιο «Σεντενάριο – Ιντεπεντιέντε» του Μοντεβιδέο έκλεισε η θριαμβευτική πορεία του Παναθηναϊκού από την Ευρώπη, μέχρι την Πρωτεύουσα  της Ουρουγουάης για το Διηπειρωτικό Κύπελλο. 

Ο Παναθηναϊκός ως εκπρόσωπος της Ευρώπης (μοναδικός Ελληνικός Σύλλογος μέχρι και σήμερα) στις συναντήσεις των Πρωταθλητών Συλλόγων των Ηπείρων, αντιμετώπισε την Πρωταθλήτρια όλων των Λατινοαμερικανών (και μη) National στο αγέρωχο Στάδιο της «Εκατονταετηρίδας» για την Ανεξαρτησία τους από τους Ισπανούς, μετά από επανάσταση στην οποία μετείχαν και 3 Έλληνες, για τους οποίους υπάρχει και ένα μεγάλο αγαλμάτινο σύμπλεγμα. 

Στο κατάμεστο και «τρανταζόμενο» γήπεδο ο Παναθηναϊκός έχασε με 2 γκολ του Αρτίμε, στα οποία απάντησε με ένα του Φυλακούρη. 

Ως φιναλίστ του Γουέμπλεϋ ο Παναθηναϊκός κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Άγιαξ, μετά την άρνηση των Ολλανδών να μεταβούν εκεί κάτω για την τελική έκβαση, μετά το 1-1 των Αθηνών. Εκείνη την εποχή το ταξίδι ήταν μακρινό και οι παίκτες της χώρας ολίγον σκληροί και  επικίνδυνοι.  

Απτή απόδειξη τον φόβων, απόλυτα δικαιολογημένη. Ο βαρύτατος τραυματισμός του Γιάννη Τομαρά, στον πρώτο αγώνα της Λεωφόρου που του «έκοψε» το Ποδόσφαιρο. 

Το παραπάνω πρώτο παιχνίδι Παναθηναϊκού – Νάσιοναλ στην Αθήνα, στις αρχές Δεκεμβρίου δεν το παρακολούθησα καθώς ήδη βρισκόμουνα στο Μοντεβιδέο σε ένα ρόλο ας πούμε «κατασκόπου» αλλά και ενημέρωσης των αναγνωστών της ΗΧΟΥΣ αναφορικά με την Νάσιοναλ, τους παίκτες και τις συνθήκες των Λατίνων. 

Οι εκεί επαφές μου με την ηγεσία και τους παράγοντες της ομάδας είχε και μια απροσδόκητη εξέλιξη. Επίσημα μου πρότειναν να μεταφέρω στην Αθήνα την πρόταση να μην υπάρξει αποτέλεσμα στο Μοντεβιδέο και να γίνει τρίτος αγώνας στο παραπλήσιο ουδέτερο Μπουένος Άιρες, με οικονομικό όφελος και για τις 2 ομάδες. Ο ηγέτης των πρασίνων Απόστολος Νικολαΐδης ούτε που συζήτησε την πρόταση. 

Η ρεβάνς των Αθηνών τελέσθηκε αργά το απόγευμα. Χάσαμε 2-1 σ ένα άγριο παιχνίδι με σκόρερ, από δική μας πλευράς και πάλι τον Φυλακούρη. Ολόκληρο το παιχνίδι το μετάδωσα τηλεφωνικά στην «ΗΧΩ» που λόγω διαφοράς ώρας άργησε να τυπωθεί και φυσικά το επόμενο πρωί άργησε να κυκλοφορήσει. Εν τούτοις το ενδιαφέρον στην Ελλάδα ήταν τόσο μεγάλο που πουλήθηκαν 110.000 φύλλα. Άπιαστο Πανελλήνιο ρεκόρ για αθλητική εφημερίδα. Ανάλογες πωλήσεις έγιναν  και τις επόμενες μέρες, καθώς αναχώρησα από το Μοντεβιδέο αμέσως μετά το ματς, έφθασα στην Αθήνα, πολύ πριν από την ομάδα και φυσικά συνέχισα να γράφω για τις λεπτομέρειες και τα στοιχεία του αγώνα.   

ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ 

ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ

 Η Τέλεση Ολυμπιακών Αγώνων, ανά τετραετία, παγκόσμια αποτελεί ευκαιρία κυκλοφορίας σχετικών εκδόσεων, για τους ίδιους τους Αγώνες ή τα Σπορ που καλύπτουν. Αυτό βέβαια δεν ισχύει για την Ελλάδα με μοναδικές εξαιρέσεις το 2004 και το 2016. 

Όμως το 2004 – στην εποχή ευημερίας και πλούτου – τα εκδοθέντα βιβλία ήσαν πολυτελή, πανάκριβα, σε περιορισμένα αντίτυπα (για λίγους) και όλα με Χορηγό το Δημόσιο. 

Το 2016 με την διοργάνωση των Ολυμπιακών στο Ρίο, δυο ήσαν οι εκδόσεις που τόλμησαν να κυκλοφορήσουν. Αμφότερες με ουσιαστικούς στόχους, με ενδιαφέρον για όλους αντικείμενο και σε λογική τιμή, καθώς οι συνθήκες απαιτούσαν πλέον χαμηλό κόστος.

Το πρώτο το εξέδωσε η Ένωση των Ελλήνων Olympians (ΕΣΟΑ) με δαπάνες του προεδρείου της και περιλαμβάνει τις Βιογραφίες όλων των Ελλήνων που έχουν λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς από το 1896 μέχρι το 2012 (είναι 1.573) συν τα αποτελέσματα των Αθλητών μας στη Βραζιλία το 2016.

 Το δεύτερο, με πρωτοβουλία του εκ Πατρών Πανεπιστημιακού Θεόδωρου Μαλλιά, αποτέλεσε μια μη αναμενόμενη έκπληξη, καθώς ήρθε από την Αχαϊκή Πρωτεύουσα, όχι μόνο για να αναπτυχθεί στην προσωπικότητα του Κωστή Παλαμά, αλλά ακόμη να προσφέρει με ακρίβεια, πληρότητα και ευαισθησία τη διαχρονική εικόνα της πορείας του Ολυμπισμού από τους Μινωικούς Χρόνους μέχρι τις ημέρες μας. 

Χωρίς δόση υπερβολής, είναι δυο βιβλία προσεγμένα, μεστά ειδήσεων, γεγονότων και Ολυμπιακών συμβάντων που καλύπτουν από κάθε πλευρά τα φίλαθλα ενδιαφέροντά μας, αλλά μπορούν και ανά πάσα στιγμή να απαντήσουν στις απορίες μας. 

Το πρώτο ως έγγιστα στις 800 σελίδες και το δεύτερο στις 400 (αλλά μεγάλου σχήματος), εντυπωσιάζουν πόσο σφιχτοδεμένα είναι με πληροφορίες, μορφές, εικόνες και παραστάσεις. Για παράδειγμα ας δούμε δυο διαφορετικές πλευρές του αυτού αντικειμένου, σε δυο μόνο από τις πολλές επιλογές που μπορούμε να έχουμε.

 Στο πρώτο μπορούμε να δούμε ότι αφορά π.χ τον Στέλιο Κυριακίδη, τον συνεχιστή των θρύλων του Μαραθωνίου ή το Παγκόσμιο ρεκόρ του Χρήστου Παπανικολάου στο Άλμα Επί Κοντώ, ή τον πρώτο Γενικό Γραμματέα Αθλητισμού Γεώργιο Βήχο και τους διεθνείς τίτλους του. 

Ακόμη μπορούμε να έχουμε ότι αφορά την Δομνίτσα Λανίτου – Καβουνίδου, με τις συμμετοχές της 1936 και 1948 στους ΟΑ, την Ελένη Αυλωνίτου, όταν ήταν Κολυμβήτρια ή τη Σοφία Σακοράφα ως Ακοντίστρια παγκοσμίου επιπέδου.

 Από την άλλη το δίγλωσσο βιβλίο του καθηγητού Θεόδωρου Μαλλιά «ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΣ – OLYMPISM» που ανατρέχει σε όλες τις περιόδους, μας προσφέρει ακόμη και τις θέσεις των μεγάλων ανδρών της αρχαιότητας για τους ΟΑ. 

Ας τους δούμε με χρονολογική σειρά. 8 ος αιών, π.Χ ΟΜΗΡΟΣ: «Πάντα να προσπαθείς να είσαι ο άριστος και να υπερέχεις των άλλων». 580 – 500 π.Χ ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ: «Η ένταση της δύναμης γίνεται αίσθηση, η αίσθηση ένστικτο και το ένστικτο νόηση». 

550 – 489 π.Χ ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ: Αφιέρωσε το κράνος του, της νίκης στον Μαραθώνα, στην Ολυμπία. Είναι και τώρα στο εκεί μουσείο. 528 – 462 π.Χ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ: Ολυμπιονίκης. Νικητής, στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, κατά των Περσών. 528 – 438 π.Χ 

ΠΙΝΔΑΡΟΣ: Ο επιφανέστερος των λυρικών ποιητών. Πίστευε ότι ο Αθλητής δοξάζει την πατρίδα και τιμά τους προγόνους. 470 – 399 π.Χ ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Υποστήριζε: «Είναι ντροπή για έναν άνδρα να μεγαλώσει χωρίς ποτέ να νιώσει την ομορφιά και δύναμη που δίνει η άθληση». 452 – 385 π.Χ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ: Θεωρούσε τους Αθλητές και τους Παλαιστές πειθαρχικούς οπλίτες. 452 – 404 π.Χ

 ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ: Μετείχε 3 φορές στους ΟΑ και ανεδείχθητε νικητής στην Αρματοδρομία. 446 – 388 π.Χ ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: Οπαδός της Πανελλήνιας συναδέλφωσης δια των Ολυμπιακών Αγώνων. 428 – 347 π.Χ ΠΛΑΤΩΝ: Προσδιόριζε πως μόνο το υγιές σώμα είναι υπάκουο όργανο χρηστής διάνοιας, αγαθής και γενναίας ψυχής. 386 – 323 π.Χ ΦΙΛΙΠΠΟΣ Β’: Πατέρας του Μεγ. Αλεξάνδρου. Ολυμπιονίκης το 356 π.Χ στην Αρματοδρομία. 

Ανήγειρε το Φιλιππαίο στην Ολυμπία για την ενότητα και συμφιλίωση των Ελλήνων. 384 – 322 π.Χ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: Έγραψε: «Στους ΟΑ νικητές δεν στέφονται μόνο οι καλύτεροι ούτε οι ισχυρότεροι, αλλά όσοι δηλώνουν συμμετοχή». 356 – 323 π.Χ ΜΕΓ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Διακήρυξε στην Ολυμπία κατά την 114η διοργάνωση των ΟΑ την ειρήνη μεταξύ των ελληνικών πόλεων και προήγαγε τους ελληνικούς αγώνες στις κατακτήσεις του. 

46 – 127 μ.Χ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ: Ήταν επιμελητής των Πυθίων Αγώνων στους Δελφούς. Έγραψε το «Περί παίδων αγωγής» για την αρμονία μάθησης και άσκησης. 131 – 201 μ.Χ ΓΑΛΗΝΟΣ: Ιατρός, ο μεγαλύτερος μετά τον Ιπποκράτη. Έγραψε: «Ου πάσα κίνησης γυμναστόν εστίν, αλλά η σφοδροτέρα». 

2 – 3 αιώνας μ.Χ ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΣ: Συνέγραψε, εκτός των άλλων: «Γυμναστικόν» και «Βίον Απολλωνείου Τυανέως». Τα παραπάνω ολίγα της ποιοτικής προσφοράς στην εξέλιξη χιλιετιών του Αθλητισμού μας. 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΒΕΡΗΣ 
Γεν. Γραμματέας ΕΣΟΑ κ 
Παλαιμάχων Πρωταθλητών Παναθηναϊκού Α.Ο

ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΣΕ ΚΑΤΙ

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΜΑΝΟΥ;

Ο Μάνος Μαυροκουκουλάκης με τον Θανάση Γιαννακόπουλο 

Απορίες του Γιώργου Λιβέρη

Αιφνιδίασε η αναπάντεχη αναγγελία της επιστροφής στα διοικητικά του (ποδοσφαιρικού) Παναθηναϊκού, του Μάνου Μαυροκουκουλάκη.

Ένας αιφνιδιασμός δεν είναι απαραίτητα πάντα ευχάριστος.
Ένας αιφνιδιασμός (χρήσης εκ νέου) αναδομημένης και πολυχρησιμοποιημένης ύλης πιθανόν και να μην ικανοποιεί.

Ακόμη μια διαπιστωμένη παλαιά επιλογή άστοχου υλικού δεν είναι δυνατόν σήμερα να προσφέρει ελπίδα επιτυχίας με τη νέα χρήση της.

Επιπρόσθετα η απουσία επίσημης αναγγελίας του γεγονότος είναι δημιουργός άσχημων κρίσεων από τους φίλαθλους, του πλέον ιστορικά πολυσύνθετου και διεθνούς εμβέλειας Συλλόγου της χώρας.

Τι συμβαίνει λοιπόν;
Ποια μπορεί να είναι η εξήγηση;
Τι έκανε την ηγεσία της ΠΑΕ να δεχθεί στους κόλπους της τον ποδοσφαιρικά κοσμοκαλόγερο του Κολωνακίου που ανά δεκαετία πιεστικά επιδιώκει την είσοδό του στα διοικητικά;

Μια εξήγηση δίνει η ένδεια διοικητικών στελεχών στον Παναθηναϊκό.
Μια άλλη εξήγηση μπορεί να είναι ότι ο Γιάννης Αλαφούζος εξακολουθεί να αγνοεί πρόσωπα και καταστάσεις. Δηλαδή δεν γνώρισε ακόμη καλά την «πιάτσα».

Αλλά, εν πάση περιπτώσει. Αποφάσισε ο μεγαλομέτοχος του Παναθηναϊκού να τον εναγκαλισθεί, όμως με ποια ειδίκευση και για ποιο πόστο;

Η προβαλλόμενη και πολυδιαφημιζόμενη από τον ίδιο «Mister Mano» υψηλή τεχνογνωσία, αφορά τις διεθνείς σχέσεις.
Αλλά σήμερα ο Παναθηναϊκός δεν είναι αυτό από το οποίο υποφέρει. Άλλωστε οι καιροί έχουν αλλάξει, όπως και τα πρόσωπα. Ακόμη και ενδυματολογικά το «Μπλέιζερ» δεν είναι της μόδας.

Πέρα από τα παραπάνω, μπορεί τα διοικητικά να μην έχουν ηλικία, όμως για να σέβονται οι νέοι τους γεγηρακότες πρέπει αυτοί να έχουν επιδείξει κατά το παρελθόν ένα έργο και να έχουν κερδίσει, από το έργο αυτό, μια εκτίμηση.

Δεν είμαι βέβαιος εάν η οικογένεια Βαρδινογιάννη, ο Ανδρέας Βγενόπουλος ή οι Π. Θ και Δ. Γιαννακόπουλοι θα του απένειμαν παράσημο Εξαίρετων Πράξεων.

Εκείνο που γνωρίζω – καθώς ήμουν αυτήκοος μάρτυρας – είναι πως σε Γενική Συνέλευση της ΠΑΕ ο Μάνος Μαυροκουκουλάκης είχε υποσχεθεί συνδρομή, από δικούς του ανθρώπους, με 5 εκατομμύρια ευρώ, η οποία βέβαια ουδέποτε πραγματοποιήθηκε.

Τούτο σημαίνει πως καθόλου περίεργο δεν είναι και τώρα να έδωσε στον Γιάννη Αλαφούζο ανάλογη υπόσχεση η οποία να δημιούργησε – στη δύνη των αναγκών – την ψευδεπίγραφη ελπίδα ότι μπορεί να πραγματοποιηθεί. Επομένως ο ηγέτης του Παναθηναϊκού αποφάσισε να δοκιμάσει.

Δυστυχώς οι δοκιμές – στον αθλητικό χώρο – δεν καλύπτουν συχνά τις ελπίδες μας. Πολύ περισσότερο που σήμερα οι απαιτήσεις των καιρών είναι σύνθετες καθώς είναι αναγκαίο οι Χορηγοί να καλύπτονται και από το τρίπτυχο: Προσόντα – Πείρα – Γνώσεις.
Γενικότερα. Βλέπουμε γύρω μας τι συμβαίνει και τι ισχύει σήμερα με όλα τα ιστορικά αθλητικά σωματεία. Αυτά στα οποία στηρίχθηκε ο Ελληνικός Αθλητισμός εδώ και 100 χρόνια. Τον Εθνικό ΓΣ, τον Άρη Θεσσαλονίκης, τον Πανελλήνιο ΓΣ, τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης, τον Πανιώνιο ΓΣΣ και βεβαίως τον Παναθηναϊκό ΑΟ.

Ουδένα εξ αυτών, ουδεμία προσδοκία καλύπτει, όχι των ιδρυτικών τους επιδιώξεων, όχι των οραμάτων των φιλάθλων, αλλά ούτε ακόμη μια απλής αξιοπρεπούς προσφοράς προς τον χειμαζόμενο Ελληνικό Αθλητισμό, ο οποίος μόνο στήριγμά του έχει την οικογένεια κάθε εμφανιζόμενου ταλέντου (βλέπε Άννα Κορακάκη, Λευτέρη Πετρούνια, Κατερίνα Στεφανίδη).

Μετά τα παραπάνω η απορία παραμένει.
Εξυπηρετεί σε κάτι 
η επιστροφή του Μάνου Μαυροκουκουλάκη; 
Εάν ναι σε τι;

ΜΠΑΣΚΕΤ

Ο ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ

ΜΑΣ ΔΙΕΣΩΣΕ………\

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ  ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΚΡΙΣΗ

Γράφει ο Γιώργος Λιβέρης

Τελικά η μόνη γενική διάκρισή μας στο πρόσφατο τελεσθέν Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Μπάσκετ Β’ κατηγορίας κάτω των 18 ετών ήταν η επιτυχία του Βασ. Χαραλαμπόπουλου να αναδειχθεί ως ο πολυτιμότερος παίκτης του τουρνουά.
Όλα τα άλλα δεν μας ανεβάζουν και στα Ουράνια.
Ούτε η Β’ κατηγορία στην οποία είχαμε περίοπτη θέση.
Ούτε η κατάταξή μας στην άκρη του βάθρου, δηλαδή 3οι .
Ούτε η ήττα μας από την Ισλανδία των 332.529 κατοίκων (καταγραφή 1/1/2016).

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ

Ούτε ότι παίξαμε μαζί με Αλβανία, Κόσοβο κ.λ.π.
Ούτε πως το Μαυροβούνιο (621.810κάτοικοι σε καταγραφή 1/7/2014) εκτός από το Πόλο είναι σαφώς υπέρτερο από μας και στους νέους του Μπάσκετ.
Ούτε και να λάβουμε υπ’ όψη μας πως οι νέοι στη Νότια Ευρώπη και τη Μεσόγειο έχουν μια πρώιμη ωριμότητα, η οποία σαφώς πρέπει να μας φέρνει σε υψηλότερη κλίμακα από τις χώρες του Βορρά.
Αυτή είναι η εξήγηση γιατί π.χ οι Ρώσοι είναι στην β’ κατηγορία της U18 και παραμένουν εκεί. Όμως εμείς οι θριαμβευτές της Ευρώπης στο Εφηβικό Πρωτάθλημα που έγινε στο Βόλο δεν μπορούμε να χαιρόμαστε για τα αποτελέσματα της Χαλκίδας. Δηλαδή εάν παίζαμε το κρίσιμο παιχνίδι με την Κροατία, στην Πούλα, την Γκλίνα ή μια άλλη επαρχιακή πόλη της, τώρα θα φοράγαμε πλερέζες;
Κατ’ αρχήν αρκετά πικραθήκαμε (και) φέτος με τον (άνετο) αποκλεισμό μας από τους Ολυμπιακούς του Ρίο. Η ιστορία της (μακρινής) Βενεζουέλας επαναλήφθηκε και στην (γειτονική) Ιταλία, κατά χειρότερο μάλιστα τρόπο. Τότε μας είχε αιφνιδιάσει η Νιγηρία, τώρα μας αιφνιδίασε η δική μας εθνική ομάδα με την απουσία ζωντάνιας ή πάθους. Αυτό που ακριβώς γνωρίσαμε στους «Βίγκινς» από την Ισλανδία, νεόκοπους σε ενθουσιασμό και σε υπέροχα αποτελέσματα.
Είναι αλήθεια πως η Ισλανδία στο σύνολό της να είναι λίγο μεγαλύτερη από το Περιστέρι, με τους μισούς κατοίκους της στην Πρωτεύουσα, το Ρέικιαβικ και τους άλλους στα 37 τριγύρω χωριά, είναι πρόβλημα να έχει πάνω από 40 – 45 αίθουσες Μπάσκετ και όμως γνωρίζουν το μυστικά του Αθλήματος.
Πιστέψαμε ότι το φαινόμενο Ισλανδία αφορούσε μόνο το Ποδόσφαιρό της, επειδή όλοι οι παίκτες της παίζουν στο εξωτερικό, αλλά εδώ οι Ισλανδοί μαθητές αποδείξανε πως όταν δεν διαβάζουν μελετούν συστήματα του Μπάσκετ.

 Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΦΗΒΩΝ

Και μια που αναφέρθηκα στο Ποδοσφαιρο κάτι ανάλαφρο για να απαλύνουμε την ατμόσφαιρα.
Όταν η Αγγλία ηττήθηκε από την Ισλανδία στο πρόσφατο «Euro» και αποκλείσθηκε, δημοσιογράφος έθεσε το εξής ερώτημα σε έναν βετεράνο Βρετανό παίκτη εκείνης της θριαμβευτικής πορείας το 1966.
* «Εσείς τι θα κάνατε εάν παίζατε με την Ισλανδία»;
Και η απάντηση:
* «Θα κερδίζαμε με 1 – 0»
Φυσικά ο δημοσιογράφος είχε την απορία και ρώτησε:
* «Μα γιατί μόνο με 1 – 0»;
Και ο κεραυνός.
- «Μα πώς να γίνει είμαστε όλοι πάνω από 70 ετών»!!

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΠΣΑΤ

ΣΩΤΗΡΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ

ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ OLYMPIANS

Ο Πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Αθλητικού Τύπου Δημοσιογράφος Σωτήρης Τριανταφύλλου, αναφερόμενος εκτενώς στο Βιβλίο της έκδοσης της ΕΣΟΑ για τους Έλληνες Olympians σε εγκύκλιό του σημειώνει τα εξής:

Το βιβλίο του Γιώργου Λιβέρη «Οι Έλληνες αθλητές στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το Who is Who των 1.573 OLYMPIANS 1896-2012» είναι μια μοναδική στο είδος της δουλειά. Ακόμη και στη σημερινή εποχή του διαδικτύου και των νέων μέσων, αυτό το βιβλίο μπορεί να φανεί χρήσιμο και δίχως υπερβολή να λειτουργήσει ανταγωνιστικά με έναν υπολογιστή. Μια τέτοια δουλειά είναι εξαιρετικά χρήσιμη για τον κάθε δημοσιογράφο που θα πρέπει να το έχει στην κατοχή του, διότι μπορεί να αποτελέσει ένα πολύτιμο εργαλείο για τη δουλειά του, αλλά και για κάθε ενασχολούμενο με το αθλητισμό και τους Ολυμπιακούς Αγώνες λόγω των στοιχείων που διαθέτει.
Ο Γιώργος Λιβέρης μετά από κοπιαστική και μεθοδική δουλειά έχει καταφέρει να συγκεντρώσει τα βιογραφικά των 1.573 Ελλήνων Olympians, δηλαδή των Ελλήνων αθλητών και αθλητριών που έχουν λάβει μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες από το 1896 μέχρι και το 2012. Τους έχει, μάλιστα, κατατάξει ανά μετάλλιο και άθλημα, ενώ το βιβλίο περιέχει άγνωστα έως τώρα για τους συμμετέχοντες στοιχεία και βεβαίως αναφορές στους Ολυμπιακούς Αγώνες, τους αρχηγούς των ελληνικών αποστολών και τους σημαιοφόρους των ελληνικών αποστολών, τους αθλητές που κατά παράδοση εισέρχονται πρώτοι
στο στάδιο κατά την τελετή έναρξης. Όλα αυτά τα στοιχεία μαζί συγκεντρωμένα καθιστούν το βιβλίο «Οι Έλληνες αθλητές στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το Who is Who των 1.573 OLYMPIANS 1896-2012» μοναδικό.
Μια τέτοια δουλειά, βεβαίως, μόνο αναμενόμενη θα μπορούσε να είναι από τον Γιώργο Λιβέρη, έναν άνθρωπο με πολυσχιδή δράση και προσφορά που έχει γράψει τη δική του ξεχωριστή ιστορία στην αθλητική δημοσιογραφία και τον αθλητισμό. Έναν άνθρωπο που από το 1948 διέπρεψε ως αθλητικός συντάκτης και από τη δεκαετία του ’50 διέπρεψε ως αθλητής και ως Olympian και ο ίδιος. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Γιώργος Λιβέρης είναι ένας Olympian του αθλητισμού και της δημοσιογραφίας, αφού έχει λάβει μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες τόσο ως αθλητής της σκοποβολής, όσο και ως δημοσιογράφος!

Σωτήρης Τριανταφύλλου
Πρόεδρος Πανελληνίου Συνδέσμου Αθλητικού Τύπου

Ο ΜΙΚΡΟΣΩΜΟΣ

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΣ

 Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ  ΜΙΜΗΣ ΔΟΜΑΖΟΣ

Γράφει ο Γιώργος Λιβέρης

Εάν επεδίωκε να γίνει Αξιωματικός ακολουθώντας τον στρατιωτικό κλάδο, δεν θα το επετύγχανε καθώς θα «κοβότανε» πριν από κάθε άλλη εξέταση, αφού δεν θα μπορούσε να περάσει το όριο των 1.70 μ. του σωματικού αναστήματος (χωρίς παπούτσια).
Στο Ποδόσφαιρο όμως έφθασε να γίνει Στρατηγός με λαϊκή ετυμηγορία και ομόθυμη απόφαση εχθρών και φίλων.
Ακόμη και οι αθλητικές εφημερίδες χωρών, με εξέχουσες ποδοσφαιρικές φυσιογνωμίες, όπως η γαλλική «L’ EQUIPE» και η ιταλική «LA GAZZETTA DELLO SPORT» τόλμησαν να τον συμπεριλάβουν μεταξύ των 3 καλυτέρων παικτών στην ιστορία του Παγκοσμίου Ποδοσφαίρου. Δηλαδή κάπου εκεί λίγο μετά τον Πελέ και τον Μαραντόνα.
Είναι ο δικός μας Μίμης Δομάζος, που στα 74 χρόνια του (δηλαδή φέτος) αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του και συγγραφικά. Ίσως να τον παρέσυρε ένας άλλος όψιμος συγγραφέας, ο Τότης Φιλακούρης. Πάντως κάλιο αργά παρά ποτέ.

Βέβαια το βιβλίο του: «ΜΙΜΗΣ ΔΟΜΑΖΟΣ – Μυστικά και άλλες αποκαλύψεις» δεν έχει και δεν μπορούσε να έχει το στυλιζαρισμένο ύφος των κλασσικών βιογραφιών – όπως π.χ της Μαρίας Κάλλας από τον αξέχαστο συγγραφέα Νίκο Πετσάλη – Διομήδη – αφού ήρθε ως ένα ανάλαφρο ανάγνωσμα, με πικάντικες ιστορίες, κατάλληλο για ανέμελες ώρες κοντά στο δροσερό κύμα.
Στο Βιβλίο ο αναγνώστης παρακολουθεί ευχάριστα τα γεγονότα της πορείας του Δομάζου, από τα αθώα παιδικά χρόνια του μέχρι σήμερα, που ενώ έχει παρέλθει μεγαλύτερο διάστημα του μισού αιώνα, εύκολα διαπιστώνει κανείς, συνδιαλεγόμενος με τον Μίμη, ότι το πάθος του για το Ποδόσφαιρο και η όρεξη για παιχνίδι καθόλου δεν αλλάξανε. Ίσως και αυτός να ήταν ο λόγος που ο Μίμης καθυστέρησε το βιβλίο του, καθώς ενδόμυχα νόμιζε (και
νομίζει) ότι είναι ακόμη εν ενεργεία παίκτης. Ασφαλώς είναι, αλλά στην Εθνική Παλαιμάχων.
Το βιβλίο των 272 σελίδων, τις χιλιάδες φωτογραφίες – όλων των εποχών – και τις 8 ενότητες, σε κάνει να μεταφέρεσαι από τον ένα τομέα στον άλλο με διαφορετικό αντικείμενο, αλλά πάντα μέσα στο θέμα.
Είναι σημαντικό ότι καθώς κρατούσε ο Δομάζος τα πλέον ενδιαφέροντα αποκόμματα του τύπου – με μια στρατηγική αρχειοθέτηση – φέρνει σήμερα στην επικαιρότητα κείμενα, κριτικές, αντιλήψεις, απόψεις, θέσεις – αλλά και τρόπο γραφής αλλοτινών αποχών.



Σ’ αυτά ανακαλύπτεις και ονόματα παλαιών εκλεκτών συντακτών επιφορτισμένων με το ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού ή «στρατολογούμενων» για ειδικές περιπτώσεις. Σταχυολογώ μερικά από αυτά: Αθανάσιος Σέμπος, Μαρκ Μαρσώ, Μίμης Παπαναγιώτου, Γιάννης Διακογιάννης, Χριστόφορος Κονταξής, Μάκης Παπαζήσης, Γεράσιμος Τσουλέας, Θ. Χαραλαμπίδης, Ν. Ρεσβάνης, Κλεομένης Γεωργαλάς, Κώστας Κυριαζής, Γιώργος Δόγκας, Φαίδων Κωνσταντουδάκης, Γιώργος Ζουρίδης κ.α. και ξαφνικά εκεί στη σελίδα 119 σε ένα απόκομμα της Α’ σελίδας της εφημερίδας «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ» με ρεπορτάζ από το Λονδίνο και τον απόηχο του Παναθηναϊκού στο Γουέμπλεϋ, βλέπω 3 υπογραφές συντακτών που με έκαναν να γελάσω καθώς αναπόλησα πράγματα που σχεδόν έχουν εξαλειφθεί από τη μνήμη μου.

 

Τι είχε συμβεί: Στο θέμα της ανταπόκρισης με τίτλο «Άκυρο το ένα γκολ του Άγιαξ» οι 3 υπογραφές που ακολουθούσαν κατά σειρά ήσαν: ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΒΕΡΗΣ – ΓΑΒΡΙΛΟΣ ΑΜΠΑΤΗΣ – ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΓΑΣ, αλλά εγώ δεν είχα πάει στο Λονδίνο!!
Η πραγματικότητα ήταν η εξής: Εγώ δεν είχα την ευθύνη για το ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού. Άλλα ήσαν τα καθήκοντά μου. Όμως την περίοδο της μεγαλοσύνης του Συλλόγου μας, μου ανατέθηκε η παρακολούθηση όλης της διεθνούς πορείας του. Όπερ και έγινε. Δυστυχώς στις 2 Ιουνίου του 1971, το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τον Άγιαξ στο Λονδίνο, συνέπεσε με το 19ο Διεθνές Ράλλυ Ακρόπολις που είχα την ευθύνη ως συντάκτης της εφημερίδας «ΒΡΑΔΥΝΗ» από την οποία ευθύνη ήταν αδύνατον να απαγκιστρωθώ, παρά τις (αφόρητες) πιέσεις του Δ/ντη της
ΗΧΟΥΣ Αθανάσιου Σέμπου. Βεβαίως εγώ ήταν αδύνατον να πάω στο Λονδίνο, αλλά και η ΗΧΩ ήταν αδύνατον να φανερώσει στους (100 χιλιάδες) τότε αναγνώστες της πως ο συντάκτης που επί μήνες παρακολουθούσε στο εξωτερικό τον Παναθηναϊκό, στον τελικό του Γουέμπλεϋ ήταν απών. Για την εφημερίδα ήταν θέμα «δημοσιογραφικής δεοντολογίας». Βέβαια μετά το τέλος του Ράλλυ Ακρόπολις, «επανήλθα δριμύτερος» και πήγα στην Ουρουγουάη ένα μηνα πριν από τον Παναθηναϊκό για τη σχετική κατασκοπία της Νάσιοναλ, στο Μοντεβιδέο. Ήταν μια άλλη εμπειρία με πολλά και ενδιαφέροντα, όχι βέβαια του παρόντος. Ίσως σε ένα επόμενο βιβλίο. Πιθανόν του Φραγκίσκου Σούρπη, του Αριστείδη Καμάρα, του Τάκη Οικονομόπουλου ή κάποιου άλλου, από εκείνη τη μοναδική ομάδα Ελλήνων παικτών, καθαρόαιμης ελληνικής ενδεκάδας.

ΟΙ ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ

Ν

Ο ΜΙΚΡΟΣΩΜΟΣ

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΣ

 Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ  ΜΙΜΗΣ ΔΟΜΑΖΟΣ

Γράφει ο Γιώργος Λιβέρης

Εάν επεδίωκε να γίνει Αξιωματικός ακολουθώντας τον στρατιωτικό κλάδο, δεν θα το επετύγχανε καθώς θα «κοβότανε» πριν από κάθε άλλη εξέταση, αφού δεν θα μπορούσε να περάσει το όριο των 1.70 μ. του σωματικού αναστήματος (χωρίς παπούτσια).
Στο Ποδόσφαιρο όμως έφθασε να γίνει Στρατηγός με λαϊκή ετυμηγορία και ομόθυμη απόφαση εχθρών και φίλων.
Ακόμη και οι αθλητικές εφημερίδες χωρών, με εξέχουσες ποδοσφαιρικές φυσιογνωμίες, όπως η γαλλική «L’ EQUIPE» και η ιταλική «LA GAZZETTA DELLO SPORT» τόλμησαν να τον συμπεριλάβουν μεταξύ των 3 καλυτέρων παικτών στην ιστορία του Παγκοσμίου Ποδοσφαίρου. Δηλαδή κάπου εκεί λίγο μετά τον Πελέ και τον Μαραντόνα.
Είναι ο δικός μας Μίμης Δομάζος, που στα 74 χρόνια του (δηλαδή φέτος) αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του και συγγραφικά. Ίσως να τον παρέσυρε ένας άλλος όψιμος συγγραφέας, ο Τότης Φιλακούρης. Πάντως κάλιο αργά παρά ποτέ.

Βέβαια το βιβλίο του: «ΜΙΜΗΣ ΔΟΜΑΖΟΣ – Μυστικά και άλλες αποκαλύψεις» δεν έχει και δεν μπορούσε να έχει το στυλιζαρισμένο ύφος των κλασσικών βιογραφιών – όπως π.χ της Μαρίας Κάλλας από τον αξέχαστο συγγραφέα Νίκο Πετσάλη – Διομήδη – αφού ήρθε ως ένα ανάλαφρο ανάγνωσμα, με πικάντικες ιστορίες, κατάλληλο για ανέμελες ώρες κοντά στο δροσερό κύμα.
Στο Βιβλίο ο αναγνώστης παρακολουθεί ευχάριστα τα γεγονότα της πορείας του Δομάζου, από τα αθώα παιδικά χρόνια του μέχρι σήμερα, που ενώ έχει παρέλθει μεγαλύτερο διάστημα του μισού αιώνα, εύκολα διαπιστώνει κανείς, συνδιαλεγόμενος με τον Μίμη, ότι το πάθος του για το Ποδόσφαιρο και η όρεξη για παιχνίδι καθόλου δεν αλλάξανε. Ίσως και αυτός να ήταν ο λόγος που ο Μίμης καθυστέρησε το βιβλίο του, καθώς ενδόμυχα νόμιζε (και
νομίζει) ότι είναι ακόμη εν ενεργεία παίκτης. Ασφαλώς είναι, αλλά στην Εθνική Παλαιμάχων.
Το βιβλίο των 272 σελίδων, τις χιλιάδες φωτογραφίες – όλων των εποχών – και τις 8 ενότητες, σε κάνει να μεταφέρεσαι από τον ένα τομέα στον άλλο με διαφορετικό αντικείμενο, αλλά πάντα μέσα στο θέμα.
Είναι σημαντικό ότι καθώς κρατούσε ο Δομάζος τα πλέον ενδιαφέροντα αποκόμματα του τύπου – με μια στρατηγική αρχειοθέτηση – φέρνει σήμερα στην επικαιρότητα κείμενα, κριτικές, αντιλήψεις, απόψεις, θέσεις – αλλά και τρόπο γραφής αλλοτινών αποχών.



Σ’ αυτά ανακαλύπτεις και ονόματα παλαιών εκλεκτών συντακτών επιφορτισμένων με το ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού ή «στρατολογούμενων» για ειδικές περιπτώσεις. Σταχυολογώ μερικά από αυτά: Αθανάσιος Σέμπος, Μαρκ Μαρσώ, Μίμης Παπαναγιώτου, Γιάννης Διακογιάννης, Χριστόφορος Κονταξής, Μάκης Παπαζήσης, Γεράσιμος Τσουλέας, Θ. Χαραλαμπίδης, Ν. Ρεσβάνης, Κλεομένης Γεωργαλάς, Κώστας Κυριαζής, Γιώργος Δόγκας, Φαίδων Κωνσταντουδάκης, Γιώργος Ζουρίδης κ.α. και ξαφνικά εκεί στη σελίδα 119 σε ένα απόκομμα της Α’ σελίδας της εφημερίδας «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ» με ρεπορτάζ από το Λονδίνο και τον απόηχο του Παναθηναϊκού στο Γουέμπλεϋ, βλέπω 3 υπογραφές συντακτών που με έκαναν να γελάσω καθώς αναπόλησα πράγματα που σχεδόν έχουν εξαλειφθεί από τη μνήμη μου.

 

Τι είχε συμβεί: Στο θέμα της ανταπόκρισης με τίτλο «Άκυρο το ένα γκολ του Άγιαξ» οι 3 υπογραφές που ακολουθούσαν κατά σειρά ήσαν: ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΒΕΡΗΣ – ΓΑΒΡΙΛΟΣ ΑΜΠΑΤΗΣ – ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΓΑΣ, αλλά εγώ δεν είχα πάει στο Λονδίνο!!
Η πραγματικότητα ήταν η εξής: Εγώ δεν είχα την ευθύνη για το ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού. Άλλα ήσαν τα καθήκοντά μου. Όμως την περίοδο της μεγαλοσύνης του Συλλόγου μας, μου ανατέθηκε η παρακολούθηση όλης της διεθνούς πορείας του. Όπερ και έγινε. Δυστυχώς στις 2 Ιουνίου του 1971, το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τον Άγιαξ στο Λονδίνο, συνέπεσε με το 19ο Διεθνές Ράλλυ Ακρόπολις που είχα την ευθύνη ως συντάκτης της εφημερίδας «ΒΡΑΔΥΝΗ» από την οποία ευθύνη ήταν αδύνατον να απαγκιστρωθώ, παρά τις (αφόρητες) πιέσεις του Δ/ντη της
ΗΧΟΥΣ Αθανάσιου Σέμπου. Βεβαίως εγώ ήταν αδύνατον να πάω στο Λονδίνο, αλλά και η ΗΧΩ ήταν αδύνατον να φανερώσει στους (100 χιλιάδες) τότε αναγνώστες της πως ο συντάκτης που επί μήνες παρακολουθούσε στο εξωτερικό τον Παναθηναϊκό, στον τελικό του Γουέμπλεϋ ήταν απών. Για την εφημερίδα ήταν θέμα «δημοσιογραφικής δεοντολογίας». Βέβαια μετά το τέλος του Ράλλυ Ακρόπολις, «επανήλθα δριμύτερος» και πήγα στην Ουρουγουάη ένα μηνα πριν από τον Παναθηναϊκό για τη σχετική κατασκοπία της Νάσιοναλ, στο Μοντεβιδέο. Ήταν μια άλλη εμπειρία με πολλά και ενδιαφέροντα, όχι βέβαια του παρόντος. Ίσως σε ένα επόμενο βιβλίο. Πιθανόν του Φραγκίσκου Σούρπη, του Αριστείδη Καμάρα, του Τάκη Οικονομόπουλου ή κάποιου άλλου, από εκείνη τη μοναδική ομάδα Ελλήνων παικτών, καθαρόαιμης ελληνικής ενδεκάδας.

ΟΙ ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ

Ν

ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ

ΟΤΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ

 Ο Γιάννης Μπουρούσης

Γράφει ο Γιώργος Λιβέρης

Ακόμη και την Τρίτη 12 Ιουλίου, ημέρα που ο Παναθηναϊκός ανακοίνωσε την μεταγραφή του Γιάννη Μπουρούση, υπήρξε εφημερίδα (με καλό ρεπορτάζ Μπάσκετ) που έγραψε:

«Το ΝΒΑ είναι ο επικρατέστερος επόμενος σταθμός του Γιάννη Μπουρούση»

Ασφαλώς κανείς δημοσιογράφος δεν επιθυμεί να πέφτει σε γκάφα. Αλλά τα παιχνίδια των μεταγραφών όχι μόνο είναι σκληρά αλλά και παραπειστικά.

Ο Γιάννης Μπουρούσης επιστρέφει στην Ελλάδα, μετά μία θυελλώδη αναχώρηση από τον ΟΣΦΠ αλλά και μία επιτυχημένη πορεία στην Ισπανία.

Σε όλες τις κατηγορίες των φιλάθλων έχει δημιουργήσει θαυμαστές και …μη θαυμαστές. Αυτό συμβαίνει κυρίως όταν ένας παίκτης έχει κάνει μεταγραφές και στους 3 μεγάλους συλλόγους της Πρωτεύουσας. Οι φίλαθλοι δεν καλύπτονται από το άλλοθι κάθε επαγγελματία.

Ο Γιάννης Μπουρούσης γεννήθηκε το 1983 στην Καρδίτσα και το 2001 πήρε μεταγραφή από τον Γ.Σ. Καρδίτσας στην ΑΕΚ. Τότε ο όγκος του και το ύψος του των 2.11 (μάλλον παραμένει το ίδιο) είχαν κάνει μεγάλη εντύπωση. Εκεί άρχισε αργά αλλά σταθερά την πρόοδο του. Την πρώτη σεζόν (2001-02) πέτυχε συνολικά μόνο 6 πόντους. Την δεύτερη (2002-03) σημείωσε 25 πόντους, την τρίτη (2003-04) 112 πόντους, ενώ την τέταρτη (2004-05) 160.

Αυτή η πρόοδος τον έφερε το 2005 στην Εθνική Ομάδα και το Ευρωμπάσκετ όπου βέβαια είχε μόνο 5 πόντους, αλλά ήταν η αρχή. Η συνέχεια ήταν καλύτερη καθώς πήρε και την αξιοπρόσεκτη μεταγραφή του ενώ έπαιξε και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, το 2008, μαζί με τα μεγαλύτερα σύγχρονα ονόματα όπως οι : Διαμαντίδης, Φώτσης, Παπαλουκάς, Σπανούλης, Τσαρτσαρής, Ζήσης κτλ. Αποτέλεσμα ήταν να καταλάβουμε την 5^η θέση (για τρίτη φορά) ανάμεσα σε 12 ομάδες με 3 νίκες και 3 ήττες.

Είναι ενδιαφέρον να δούμε πώς ακριβώς καλύπτει το θέμα «Μπουρούσης Γιάννης – Σέντερ» το εντελώς πρόσφατα κυκλοφορήσαν βιβλίο του Γιώργου Λιβέρη «ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΘΛΗΤΕΣ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ».

Στη σελίδα 453 επί λέξει διαβάζουμε:

Σήμερα στα 33 του ο Γιάννης Μπουρούσης επιστρέφει στην Ελλάδα, γιατί πιθανότατα δεν βρήκε αυτό που ήθελε στις ΗΠΑ και γιατί η προσφορά του Παναθηναϊκού ήταν αρκετά ουσιαστικότερη από όποια άλλη υπήρχε.

Υπάρχει μόνο ένα θεματάκι, ότι δεν συμφωνούν όλοι. Βεβαίως αυτό είναι ελληνικό και φυσιολογικό. Από τον ίδιο πάντως εξαρτάται, αρκεί να βάζει καλάθια, να δίνει ασίστς και να μην του ξεφύγουν λόγια.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

Στην αίθουσα συνεδριάσεων της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, παρουσία του Προέδρου της Σπύρου Καπράλου, πραγματοποιήθηκε η πρώτη παρουσίαση, κυρίως προς τα ΜΜΕ, του Βιβλίου του Γιώργου Λιβέρη, Γενικού Γραμματέα των Ελλήνων Olympians, όπως επίσης και Γενικού Γραμματέα των Παλαιμάχων Πρωταθλητών του Παναθηναϊκού.

Το Βιβλίο έχει τον τίτλο 
«ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΘΛΗΤΕΣ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ» και περιλαμβάνει σε 781 σελίδες τα σύντομα βιογραφικά όλων των Ελλήνων Πρωταθλητών που μετείχαν στους Ολυμπιακούς από το 1896 μέχρι και το 2012.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Αντιπρόεδρος των Παλαιμάχων Πρωταθλητών του Παναθηναϊκού Θόδωρος Συνοδινός αναφερόμενος στο βιβλίο σημείωσε ότι «είναι μια πραγματική εγκυκλοπαίδεια».
Γεγονός αποτελεί ότι τα 1.573 ονόματα των μετασχόντων Ελλήνων, συνθέτουν ότι ανώτερο έχει να επιδείξει η Ελλάδα στην πορεία της στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι ο Παναθηναϊκός μετέχει συνεχώς από το 1920 στους Ολυμπιακούς Αγώνες, σε όλα τα Αθλήματα σε μερικά μάλιστα με μια μοναδική πρωτοπορία όπως π.χ στο Ποδόσφαιρο, όπου πήραν την πρωτοβουλία και έδωσαν μάχη οι Γεώργιος Καλαφάτης και Απόστολος Νικολαίδης για να συγκροτηθεί Εθνική Ομάδα και να μετάσχουμε τη χρονιά εκείνη.

 Ήταν στην Αμβέρσα του Βελγίου, όπου δήλωσαν συμμετοχή μόνο 14 ομάδες, αλλά και αυτός ο αριθμός αποτελούσε ρεκόρ. Στην πρώτη θέση ισοβάθμησαν δυο ομάδες το Βέλγιο και η Τσεχοσλοβακία, ενώ το Χάλκινο Μετάλλιο κατάκτησε η Ισπανία.

Μετά το 1920 χρειάσθηκε να περάσουν 32 χρόνια για να ξαναλάβουμε μέρος το 1952 στο Ελσίνκι στο Τουρνουά Ποδοσφαίρου, όπου επίσης δεν είχαμε τύχη, με την περίφημη ομάδα της Ουγγαρίας (του Πούσκας, Χιντεγκούντι, Σάντορ κ.λ.π) να κερδίζει τις εντυπώσεις και το Χρυσό Μετάλλιο.

Βέβαια είναι καλώς γνωστό ότι το 2004 που μετείχαμε στους 16 χωρίς πρόκριση – λόγω διοργάνωσης στην Αθήνα – και πάλι δεν επιτύχαμε να διακριθούμε. Αντίθετα η Αργεντινή, για πρώτη φορά στην ιστορία, κατάκτησε το Χρυσό στο Ποδόσφαιρο, όσο και στο Μπάσκετ.

Μια άλλη επική προσπάθεια επικής συμμετοχής, ήταν η πρώτη παρουσία μας στο Μπάσκετ, το 1952 με μια Εθνική Ομάδα στηριζόμενη στους παίκτες του Παναθηναϊκού και του Πανελληνίου, όπως ήταν οι Ματθαίου, Μήλας, Αρβανίτης, Λάμπρου, Στεφανίδης, Μανιάς, Ρουμπάνης κ.λ.π.

Το 1952 το Μπάσκετ (στην τρίτη του διοργάνωση σε Ολυμπιακούς Αγώνες) κατάκτησε και πάλι η ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, αλλά με την ΕΣΣΔ στη β’ θέση, ενώ το 1948 ήταν η Γαλλία.

Υπολογίζεται ότι συνολικά στους Ολυμπιακούς Αγώνες οι Αθλητές του Παναθηναϊκού φθάνουν τους 150, δηλαδή αποτελούν σχεδόν το 10% με τους περισσότερους να αναδεικνύονται από τον Στίβο και το Μπάσκετ. Ας δούμε μερικά χαρακτηριστικά ονόματα.

ΣΤΙΒΟΣ
Νίκος Γεωργόπουλος, Πηγή Δεβετζή, Θεοδόσιος Δημητριάδης, Ρήγας Ευσταθιάδης, Σπήλιος Ζαχαρόπουλος, Γιάννης Καμπαδέλλης, Άρης και Χρήστος Καραγιώργος, Γιώργος Καραγιώργος, Βασιλική Καραφύλη, Αντώνης Καρυοφύλλης, Δημήτρης Κατής, Ειρήνη Κοκκιναρίου, Γιάννης Κομητούδης, Λεωνίδας Κόρμαλης, Δημήτρης Κυτέας, Τάκης Κωνσταντινίδης, Γιάννης Λάμπρου, Κώστας Λώλος, Βασίλης Μαυροειδής, Απόστολος Νικολαϊδης, Δήμητρα Ντόβα, Ανδρέας Παούρης, Αλεξάνδρα Παπαγεωργίου, Χρήστος Παπανικολάου, Στέφανος Πετράκης, Ιωάννης Σκιαδάς, Παναγιώτης Στρουμπάκος, Ρένος Φραγκούδης κ.λ.π κ.λ.π.

ΜΠΑΣΚΕΤ
Φραγκίσκος Αλβέρτης, Στέλιος Αρβανίτης, Παναγιώτης Γιαννάκης, Δημήτρης Διαμαντίδης, Γιάννης Λάμπρου, Φαίδων Ματθαίου, Νίκος Μήλας, Εβίνα Μάλτση, Νίκος Οικονόμου, Κώστας Παταβούκας, Βασίλης Σπανούλης, Κώστας Τσαρτσαρής, Νίκος Χατζηβρέτας, Αντώνης Φώτσης κ.λ.π κ.λ.π.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 

ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

Παρουσιάστηκε στην έδρα της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής το βιβλίο του Γιώργου Λιβέρη με τίτλο «Oι Ελληνες αθλητές στους Ολυμπιακούς Αγώνες» και αποτελεί το Who Is Who των 1573 Ελλήνων αθλητών και αθλητριών που έχουν πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες από το 1896 ως το 2012.

Το βιβλίο θα διατίθεται μόνο ηλεκτρονικά με παραγγελία στο info@hoa.gr και η αποστολή του θα γίνεται δωρεάν με αντικαταβολή κατά την παραλαβή. Η τιμή του είναι 35 ευρώ για τους φιλάθλους και 25 ευρώ για τα μέλη της Ενωσης Συμμετασχόντων σε Ολυμπιακούς Αγώνες, που έχει αναλάβει την έκδοση του βιβλίου.

Ο συγγραφέας Γιώργος Λιβέρης είπε:
«Ήταν καθολική η διαπίστωση στις πολλές δεκαετίες της δημοσιογραφικής μου δράσης η φανερή έλλειψη στοιχείων των Ελλήνων Πρωταθλητών (όλων των Σπορ) που είχαν την τύχη και την τιμή να επιλεγούν για να μετάσχουν Ολυμπιακών Αγώνων.
Ονόματα με μεγάλο ειδικό βάρος του παρελθόντος, αλλά και της σύγχρονης εποχής, σταδιακά χάνονταν στη λήθη του χρόνου, χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα κάπου – κάπως να βρει, όχι ο φίλαθλος, αλλά ο Αθλητικός Συντάκτης ή ο υπεύθυνος κάθε Ομοσπονδίας ποιοι και πόσοι από κάθε Άθλημα, μετείχαν σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Από το 1960 που έλαβα μέρος ως Αθλητής και τις εν συνεχεία 10 παρουσίες μου σ’ αυτούς, προσπάθησα και κράτησα μνήμες και στοιχεία για όλα τα Αθλήματα.

Η κυριότερη δυσκολία ήταν το γεγονός ότι μέχρι το 1912 η συμμετοχή Αθλητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν ελεύθερη, χωρίς φιλτράρισμα επίσημου φορέα.

Τα τελευταία χρόνια η προσπάθεια συστηματοποιήθηκε, η αναζήτηση μεθοδεύτηκε και οι κόποι ανταμείφθηκαν με την απόκτηση δεδομένων για το 98% των μετασχόντων.

Η τελική διαμόρφωση των κειμένων με όλα τα Μετάλλια (με ακριβή ημερομηνία), η τακτοποίηση των 31 Σπορ σε αλφαβητική σειρά – όπως και των Αθλητών, οι πίνακες με τους Αρχηγούς, τους Σημαιοφόρους και ο συγκριτικός έλεγχος με τις ξένες πηγές, πρόσφεραν ένα έργο που ικανοποίησαν, ώστε να το προλογίσουν, ο Πρόεδρος της ΔΟΕ Τόμας Μπαχ, ο Πρόεδρος της ΕΟΕ Σπύρος Καπράλος και φυσικά ο Γιώργος Ανδρεάδης, Πρόεδρος της ΕΣΟΑ.

Το βιβλίο αυτό των 781 σελίδων και 64 επιλεγμένων φωτογραφιών, κατέστη δυνατόν να εκτυπωθεί με τη συμπαράσταση μελών του Προεδρείου της ΕΣΟΑ ενώ τα έσοδά του θα διατεθούν αποκλειστικά στο Σωματείο των Ελλήνων Olympians.»