Ο ΜΙΚΡΟΣΩΜΟΣ

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΣ

 Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ  ΜΙΜΗΣ ΔΟΜΑΖΟΣ

Γράφει ο Γιώργος Λιβέρης

Εάν επεδίωκε να γίνει Αξιωματικός ακολουθώντας τον στρατιωτικό κλάδο, δεν θα το επετύγχανε καθώς θα «κοβότανε» πριν από κάθε άλλη εξέταση, αφού δεν θα μπορούσε να περάσει το όριο των 1.70 μ. του σωματικού αναστήματος (χωρίς παπούτσια).
Στο Ποδόσφαιρο όμως έφθασε να γίνει Στρατηγός με λαϊκή ετυμηγορία και ομόθυμη απόφαση εχθρών και φίλων.
Ακόμη και οι αθλητικές εφημερίδες χωρών, με εξέχουσες ποδοσφαιρικές φυσιογνωμίες, όπως η γαλλική «L’ EQUIPE» και η ιταλική «LA GAZZETTA DELLO SPORT» τόλμησαν να τον συμπεριλάβουν μεταξύ των 3 καλυτέρων παικτών στην ιστορία του Παγκοσμίου Ποδοσφαίρου. Δηλαδή κάπου εκεί λίγο μετά τον Πελέ και τον Μαραντόνα.
Είναι ο δικός μας Μίμης Δομάζος, που στα 74 χρόνια του (δηλαδή φέτος) αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του και συγγραφικά. Ίσως να τον παρέσυρε ένας άλλος όψιμος συγγραφέας, ο Τότης Φιλακούρης. Πάντως κάλιο αργά παρά ποτέ.

Βέβαια το βιβλίο του: «ΜΙΜΗΣ ΔΟΜΑΖΟΣ – Μυστικά και άλλες αποκαλύψεις» δεν έχει και δεν μπορούσε να έχει το στυλιζαρισμένο ύφος των κλασσικών βιογραφιών – όπως π.χ της Μαρίας Κάλλας από τον αξέχαστο συγγραφέα Νίκο Πετσάλη – Διομήδη – αφού ήρθε ως ένα ανάλαφρο ανάγνωσμα, με πικάντικες ιστορίες, κατάλληλο για ανέμελες ώρες κοντά στο δροσερό κύμα.
Στο Βιβλίο ο αναγνώστης παρακολουθεί ευχάριστα τα γεγονότα της πορείας του Δομάζου, από τα αθώα παιδικά χρόνια του μέχρι σήμερα, που ενώ έχει παρέλθει μεγαλύτερο διάστημα του μισού αιώνα, εύκολα διαπιστώνει κανείς, συνδιαλεγόμενος με τον Μίμη, ότι το πάθος του για το Ποδόσφαιρο και η όρεξη για παιχνίδι καθόλου δεν αλλάξανε. Ίσως και αυτός να ήταν ο λόγος που ο Μίμης καθυστέρησε το βιβλίο του, καθώς ενδόμυχα νόμιζε (και
νομίζει) ότι είναι ακόμη εν ενεργεία παίκτης. Ασφαλώς είναι, αλλά στην Εθνική Παλαιμάχων.
Το βιβλίο των 272 σελίδων, τις χιλιάδες φωτογραφίες – όλων των εποχών – και τις 8 ενότητες, σε κάνει να μεταφέρεσαι από τον ένα τομέα στον άλλο με διαφορετικό αντικείμενο, αλλά πάντα μέσα στο θέμα.
Είναι σημαντικό ότι καθώς κρατούσε ο Δομάζος τα πλέον ενδιαφέροντα αποκόμματα του τύπου – με μια στρατηγική αρχειοθέτηση – φέρνει σήμερα στην επικαιρότητα κείμενα, κριτικές, αντιλήψεις, απόψεις, θέσεις – αλλά και τρόπο γραφής αλλοτινών αποχών.



Σ’ αυτά ανακαλύπτεις και ονόματα παλαιών εκλεκτών συντακτών επιφορτισμένων με το ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού ή «στρατολογούμενων» για ειδικές περιπτώσεις. Σταχυολογώ μερικά από αυτά: Αθανάσιος Σέμπος, Μαρκ Μαρσώ, Μίμης Παπαναγιώτου, Γιάννης Διακογιάννης, Χριστόφορος Κονταξής, Μάκης Παπαζήσης, Γεράσιμος Τσουλέας, Θ. Χαραλαμπίδης, Ν. Ρεσβάνης, Κλεομένης Γεωργαλάς, Κώστας Κυριαζής, Γιώργος Δόγκας, Φαίδων Κωνσταντουδάκης, Γιώργος Ζουρίδης κ.α. και ξαφνικά εκεί στη σελίδα 119 σε ένα απόκομμα της Α’ σελίδας της εφημερίδας «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ» με ρεπορτάζ από το Λονδίνο και τον απόηχο του Παναθηναϊκού στο Γουέμπλεϋ, βλέπω 3 υπογραφές συντακτών που με έκαναν να γελάσω καθώς αναπόλησα πράγματα που σχεδόν έχουν εξαλειφθεί από τη μνήμη μου.

 

Τι είχε συμβεί: Στο θέμα της ανταπόκρισης με τίτλο «Άκυρο το ένα γκολ του Άγιαξ» οι 3 υπογραφές που ακολουθούσαν κατά σειρά ήσαν: ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΒΕΡΗΣ – ΓΑΒΡΙΛΟΣ ΑΜΠΑΤΗΣ – ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΓΑΣ, αλλά εγώ δεν είχα πάει στο Λονδίνο!!
Η πραγματικότητα ήταν η εξής: Εγώ δεν είχα την ευθύνη για το ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού. Άλλα ήσαν τα καθήκοντά μου. Όμως την περίοδο της μεγαλοσύνης του Συλλόγου μας, μου ανατέθηκε η παρακολούθηση όλης της διεθνούς πορείας του. Όπερ και έγινε. Δυστυχώς στις 2 Ιουνίου του 1971, το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τον Άγιαξ στο Λονδίνο, συνέπεσε με το 19ο Διεθνές Ράλλυ Ακρόπολις που είχα την ευθύνη ως συντάκτης της εφημερίδας «ΒΡΑΔΥΝΗ» από την οποία ευθύνη ήταν αδύνατον να απαγκιστρωθώ, παρά τις (αφόρητες) πιέσεις του Δ/ντη της
ΗΧΟΥΣ Αθανάσιου Σέμπου. Βεβαίως εγώ ήταν αδύνατον να πάω στο Λονδίνο, αλλά και η ΗΧΩ ήταν αδύνατον να φανερώσει στους (100 χιλιάδες) τότε αναγνώστες της πως ο συντάκτης που επί μήνες παρακολουθούσε στο εξωτερικό τον Παναθηναϊκό, στον τελικό του Γουέμπλεϋ ήταν απών. Για την εφημερίδα ήταν θέμα «δημοσιογραφικής δεοντολογίας». Βέβαια μετά το τέλος του Ράλλυ Ακρόπολις, «επανήλθα δριμύτερος» και πήγα στην Ουρουγουάη ένα μηνα πριν από τον Παναθηναϊκό για τη σχετική κατασκοπία της Νάσιοναλ, στο Μοντεβιδέο. Ήταν μια άλλη εμπειρία με πολλά και ενδιαφέροντα, όχι βέβαια του παρόντος. Ίσως σε ένα επόμενο βιβλίο. Πιθανόν του Φραγκίσκου Σούρπη, του Αριστείδη Καμάρα, του Τάκη Οικονομόπουλου ή κάποιου άλλου, από εκείνη τη μοναδική ομάδα Ελλήνων παικτών, καθαρόαιμης ελληνικής ενδεκάδας.

ΟΙ ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ

Ν