Νοσούν βαριά τα βαρειά αθλήματα

 Aθλητισμός και... άλλα

ΚΥΡΙΑΚΉ, 13 ΑΠΡΙΛΊΟΥ 2014

Νοσούν βαριά τα βαρειά αθλήματα

Η Μαρία Πρεβολαράκη (με το κόκκινο) αποτελεί την μεγάλη ελπίδα της ελληνικής πάλης για Ολυμπιακό μετάλλιο

Του Ν. Α. Κωνσταντόπουλου 

Η πάλη παρέμεινε στο Ολυμπιακό πρόγραμμα και για μετά τους Αγώνες του 2016, αλλά το ερώτημα είναι, αν η ελληνική πάλη θα είναι παρούσα στους προσεχείς Ολυμπιακούς. Και αν, ναι, πώς; Τ’ αποτελέσματα του πρόσφατου ευρωπαϊκού πρωταθλήματος δεν γεννούν ιδιαίτερη αισιοδοξία, με μια εξαίρεση. 
Αν, όμως, τέτοια γράφουμε και τόσο φοβούμαστε για την πάλη, τι να πούμε για την άρση βαρών; Γι’ αυτήν δεν μπορούμε καν να σταθούμε στην φράση του βασιλιά των Περσών, Ξέρξη, οι «μεν άνδρες γεγόνασί μοι γυναίκες, οι δε γυναίκες άνδρες» (πολύ απλά: Οι άνδρες έγιναν γυναίκες και οι γυναίκες, άνδρες), που αναφερόταν στην γενναιότητα με την οποία πολέμησε η Αρτεμισία στη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Η ελληνική πάλη διαθέτει, τουλάχιστον, μια… Αρτεμισία, η οποία με γενναιότητα, θάρρος και αποφασιστικότητα παλεύει πάνω στο ταπί. Είναι η Μαρία Πρεβολαράκη, που κατέκτησε το ασημένιο ευρωπαϊκό μετάλλιο στην Ολυμπιακή κατηγορία των 53κ. Να επισημάνουμε εδώ, ότι στην πάλη υπάρχουν και μη Ολυμπιακές κατηγορίες. Η Μαρία πρόσθεσε τούτο το μετάλλιο στην συλλογή της, η οποία, μεταξύ των άλλων, περιλαμβάνει το περσινό ασημένιο ευρωπαϊκό, το προπέρσινο χάλκινο παγκόσμιο και αρκετά άλλα από την κατηγορία των νεανίδων.
Τι διαθέτει, όμως, η ελληνική άρση βαρών; Δυστυχώς, οι ελπίδες για μια σημαντική ευρωπαϊκή επιτυχία από γυναίκα, διαψεύσθηκαν παταγωδώς. Η Ευτυχία Ανανιάδου πήγε στο πρωτάθλημα Ευρώπης με στόχο ν’ ανεβεί το βάθρο των νικητριών των +75 κιλών, αλλά περιορίσθηκε στην 7^η θέση στις 10 αθλήτριες. Εμεινε πολύ πίσω από το πρόσφατο ρεκόρ της (115 αρασέ – 140 επωλέ ζετέ = 255 σύνολο) και κατετάγη 4^η στο αρασέ με 105κ. και 7^η σε ζετέ και σύνολο με 125 και 230. Κι όμως, το χάλκινο μετάλλιο ήταν μέσα στις δυνατότητές της. Αντιθέτως, ικανοποιητική χαρακτηρίζεται η εμφάνιση του νεαρού (22 ετών), Αντώνη Μαρτασίδη, ο οποίος, στην πολύ δύσκολη κατηγορία των 85κ. αναδείχθηκε 6^ος στο επωλέ ζετέ (190κ.), 8^ος στο αρασέ (150κ.) και, παραδόξως… 9^ος στο σύνολο.
Η κατάσταση στα κλασικά «βαρειά αθλήματα» (πάλη, άρση βαρών, πυγμαχία), πάει από το κακό στο χειρότερο. Για την τελευταία, τι να πούμε; Εχει πέσει στην αγωνιστική ανυποληψία εδώ και χρόνια. Αλλωστε, ουδέποτε σημείωσε τις μεγάλες επιτυχίες της πάλης και της άρσης βαρών.
Για τους ανθρώπους της άρσης βαρών, είμαι βέβαιος ότι δεν μπορεί να υπάρχει ικανοποίηση για την κατάσταση που επικρατεί στο άθλημα. Δεν είναι τόσο το γεγονός ότι δεν διαθέτουμε, πλέον, πρωταθλητές υψηλού επιπέδου, αλλά, κυρίως, το ότι μειώνονται τα παιδιά, που ασχολούνται με το άθλημα (ειδικά τα κορίτσια), ανάπτυξη και υποδομή, ουσιαστικά, δεν υπάρχουν και, σα να μη έφθαναν όλα αυτά, έχουμε και διοικητικές διαμάχες… Γιατί αυτές; Για «ένα πουκάμισο αδειανό»;
Πολλά παιδιά -κάποια, μάλιστα, με ταλέντο- εγκαταλείπουν το άθλημα. Οι λόγοι πολλοί και, γενικά, γνωστοί: Ο αθλητισμός, πλέον, δεν μπορεί να προσφέρει επαγγελματική αποκατάσταση. Προέχει ο βιοπορισμός και αυτός θα έλθει μέσω των σπουδών και της εξεύρεσης εργασίας, μετά ή άνευ σπουδών και πτυχίων. Τα παιδιά τρέχουν από σχολείο σε φροντιστήριο και οι ώρες για άθληση, ψυχαγωγία και διασκέδαση (άλλο είναι η ψυχαγωγία, στην οποία περιλαμβάνεται και ο αθλητισμός, άλλο η διασκέδαση) είναι ελάχιστες. Κι έπειτα, γιατί να παραμείνουν σ’ ένα άθλημα, στο οποίο οι αγώνες είναι πολύ λίγοι; Ο αγώνας είναι κίνητρο. Ειδικά όταν πρόκειται για ένα άθλημα σκληρό και μονότονο προπονητικά.

Ο Αντώνης Μαρτασίδης.

Ξέρω, θα πει η ομοσπονδία ότι τα χρήματα είναι λίγα και δεν επαρκούν για την οργάνωση περισσότερων αγώνων. Ισως αυτό είναι ακριβές. Ο ΣΕΓΑΣ, πάντως, έψαξε και βρήκε χορηγούς. Πάνω από το 50% των δαπανών του είναι αυτοχρηματοδοτούμενο. Και πάλι, ξέρω. Ο στίβος είναι κάτι διαφορετικό, με άλλη αποδοχή στην κοινωνία, άλλη διάδοση και πιο εύκολα ο ΣΕΓΑΣ θα βρει χορηγίες από ό,τι η ΕΟΑΒ. Γνωρίζω τις δυσκολίες και τις κατανοώ. Όλα αυτά είναι αλήθεια. Και, δυστυχώς, δεν είμαι ειδικός για να βρω λύσεις. Υπάρχουν ειδικοί για αυτές τις δουλειές.
Στην πάλη τα πράγματα εμφανίζονται καλύτερα. Τα παιδιά είναι περισσότερα. Τ’ αποτελέσματα, όμως, δεν μας γεμίζουν και  ιδιαίτερη αισιοδοξία. Δεν γνωρίζω αν θα στεναχωρηθούν ξανά κάποιοι επειδή γράφω τα πράγματα με τ’ όνομά τους, αλλά οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Ας δούμε αυτούς από το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα:
Στις γυναίκες πήραμε μια 2^η θέση, στις 19 αθλήτριες, με την Μαρία Πρεβολαράκη, που σημείωσε τρεις νίκες και μία ήττα, και μία 8η, στις 17, με την Αγόρω Παπαβασιλείου (63κ.) με 1-1. Σύνολο, 4 νίκες – 2 ήττες. Με 12 βαθμούς, η Ελλάς κατετάγη 14^η στις 28 χώρες.
Ελληνορωμαϊκή: Η Ελλάς κατέλαβε την 22^η θέση, σε 36 κράτη, με 6 βαθμούς. Τους έδωσαν οι Βλαδίμηρος Ματιάς (7^ος, στους 27, στα 66κ. με 2-2), Ξενοφών Κουτσιούμπας (10^ος, στους 15, στα 130κ. με 0-1) και Γιώργος Πρεβολαράκης (10^ος, στους 21, στα 71κ. με 0-1).  Από εκεί κι έπειτα, πήραμε 19^η θέση, στους 20, στα 85κ. με τον Δημήτρη Παπαδόπουλο, 21η, στους 22, με τον Νίκο Βάρκα (80κ.), 24^η, στους 25, με τον Σπύρο Κουντουρατζή (98κ.) και 25η, στους 28, με τον Ευγένιο Πέντορετς στα 75κ. Ολοι τους υπέστησαν από μία ήττα. Απολογισμός: 2 νίκες, 8 ήττες.
Ελεύθερη: Μ’ έναν βαθμό, η Ελλάς πήρε την 20^η θέση, σε 31 χώρες. Τον έδωσε ο Τιμόθεος Ξενίδης (86κ.), που κατετάγη 10^ος, στους 23, με μία νίκη και μία ήττα. Οι θέσεις των άλλων Ελλήνων ήταν: 76κ (16 αθλητές).: Ανδρέας Τριανταφυλλίδης 11^ος. 74κ. (16): Γιάννης Τσεραχίδης 16^ος. 125κ.: (16): Γιάννης Αρζουμανίδης 12^ος. Απολογισμός: 1 νίκη, τέσσερις ήττες.
Συνολικός απολογισμός: Ανδρες: 3 νίκες, 12 ήττες. Γυναίκες: 4-2.
Κρίνεται ικανοποιητικός; Φαντάζομαι ότι η απάντησή σας, είναι αρνητική. Για εμάς, πάντως, σίγουρα όχι.
Τις απόψεις μας, τις εκφράσαμε από αυτό το μπλογκ, στις 10 Οκτωβρίου. Οποιος θέλει, μπορεί ν’ ανατρέξει στο, υπό τον τίτλο «Η πάλη σε συνεχή πτώση», άρθρο, για να τις διαβάσει.
Το μόνο βέβαιον είναι πως πρέπει να γίνουν πολλά και στα δύο αθλήματα, ώστε στο Ρίο να έχουμε ικανοποιητική, ποσοτικά, παρουσία. Δεν μιλάμε, φυσικά, για μετάλλια και διακρίσεις. Αλλά, προσωπικά, δεν θεωρώ αυτό ως το κυρίως ζητούμενο.

http://athlitismoska.blogspot.gr/2014/04/blog-post_13.html?spref=fb

σχόλιο:

Αγαπητέ Νίκο Κωσταντόπουλε η αλήθεια πρέπει να λέγεται και πόσο μάλλον όταν λέγεται από εσένα που όλοι γνωρίζουμε ότι λες πάντα τη σκάφη ,σκάφη.
Άλλωστε χρόνος ακόμη υπάρχει και εάν υπάρξει το ανάλογο ενδιαφέρον μπορεί να υπάρξουν βελτιώσεις.

Το ερώτημα είναι εάν υπάρχει ΟΡΑΜΑ ή θέλουμε πλέον να θυμόμαστε την ιστορία...

AΘΛHTIΣMOΣ Hμερομηνία δημοσίευσης: 23-09-12

Ο ελληνικός αθλητισμός σε κρίσιμο σταυροδρόμι Αναβρασμός με τις ομοσπονδίες  και τους φορείς γενικής κυβέρνησης Των Ν. Α. Κωνσταντοπουλου - Σπυρ. Σπανεα Εντός ή εκτός Γενικής Κυβέρνησης; Τι θα ήταν καλύτερο για τις αθλητικές ομοσπονδίες από πλευράς επιχορήγη.ης; Το θέμα απασχολεί εδώ και καιρό τις διοικήσεις των ελληνικών αθλητικών ομοσπονδιών. Και τις δίχασε. Οι περισσότερες επιθυμούσαν και επιθυμούν να ενταχθούν στη Γενική Κυβέρνηση (Γ.Κ.), κάποιες, λίγες, θέλουν να παραμείνουν στο σημερινό καθεστώς. Στη Γ.Κ. περιλαμβάνονται όλοι οι φορείς του Δημοσίου, οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης κ.ά., οι οποίοι υποχρεωτικά επιχορηγούνται από το κράτος. Τούτο σημαίνει πως, εάν οι ομοσπονδίες εντάσσονταν σε αυτήν, θα είχαν εξασφαλισμένη μια μικρή, έστω επιχορήγηση. Γι' αυτό η πλειοψηφία των προέδρων το επιθυμεί, κάτι που τελικά δεν θα γίνει. Αρχικά, πάντως, οι ομοσπονδίες εντάχθηκαν, τελικά, όμως, τις έβγαλαν από τη Γ.Κ. Κατά την άποψη κάποιων προέδρων, τούτο εξυπηρετεί το υπουργείο Οικονομικών. «Η μη ένταξη στη Γ.Κ. αποτελεί τον ενταφιασμό του ελληνικού αθλητισμού. Μας έβγαλαν επειδή κάποιοι πρόεδροι δεν θέλουν τον έλεγχο και κάποιοι υπάλληλοι βαριούνται να δουλεύουν παραπάνω, για να βγάζουν κάθε τρεις μήνες τα στοιχεία που θα χρειάζονταν. Οι φορείς της Γ.Κ. ανήκουν στις μεταβιβαστικές δαπάνες των υπουργείων και στον προϋπολογισμό του κράτους. Τα υπουργεία είναι υποχρεωμένα να επιχορηγούν τα νομικά πρόσωπα του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Το κράτος εγκρίνει τους προϋπολογισμούς και βάσει αυτών πορεύεσαι. Κάθε τρίμηνο υποχρεωτικά θα κάναμε απολογισμό. Τα τυχόν ελλείμματα δε, θα έμπαιναν στο έλλειμμα της Γ.Κ. Αλλά μας έλεγαν να μην έχουμε ελλείμματα. Θα έμπαινε, έτσι, μια τάξη. Με το καθεστώς στο οποίο βρισκόμασταν και παραμένουμε, φυσικά και καταρτίζεις προϋπολογισμό και κάνεις απολογισμό για όσα χρήματα πήρες, με τη διαφορά, ότι αν το κράτος έχει χρήματα και θέλει, σου δίνει. Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχουν έλθει τα πάνω κάτω. Δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε με προ τριετίας λογικές», λέει ο πρόεδρος της ομοσπονδίας πιγκ πογκ, Μανώλης Κολυμπάδης. «Η ένταξη στη Γ.Κ. ήταν ο μόνος τρόπος να εξασφαλίσεις μια επιχορήγηση, έστω μικρή. Ας μπουν όσες ομοσπονδίες επιθυμούν. Θεωρώ, πως για τις μικρές, όπως η δική μας, είναι καλύτερο να ενταχθούν. Γιατί, πλέον, υπάρχει μια σημαντική διαφορά σε σχέση με το παρελθόν: Η ΓΓΑ δεν διαθέτει τόσα χρήματα όσα παλιά. Πάντως, με διαδικασίες ΔΕΚΟ, δεν νομίζω, πως οι ομοσπονδίες θα μπορούσαν να λειτουργήσουν», τονίζει ο πρόεδρος της Ξιφασκίας, Μανώλης Κατσιαδάκης. «Δεν νοείται στη χώρα που γέννησε το Ολυμπιακό ιδεώδες και που ο αθλητισμός και ο Ολυμπισμός είναι πολιτιστική μας κληρονομιά, να παίρνονται αποφάσεις, οι οποίες »εκτελούν» τον ελληνικό αθλητισμό», λέει ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Πάλης, Κώστας Θάνος. O πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γυμναστικής (ΕΓΟ), Θανάσης Βασιλειάδης, θεωρεί ότι μία ομοσπονδία είναι αδύνατον να λειτουργήσει χωρίς να έχει εγγυημένη και καθορισμένη εκ των προτέρων οικονομική ενίσχυση και θέτει τα εξής ερωτήματα: «Γιατί η ανατροπή της αρχικής απόφασης της ΕΛΣΤΑΤ έγινε ακριβώς πάνω στη λήξη της προθεσμίας, χωρίς καν να εξεταστούν τα οικονομικά στοιχεία των ομοσπονδιών; Ποιοι και γιατί δεν θέλουν τον οικονομικό έλεγχο; Εάν κάποιοι επιθυμούν να μείνουν εκτός φορέων Γ.Κ. -άρα και εκτός κρατικής χρηματοδότησης- ας το πράξουν για την ομοσπονδία την οποία εκπροσωπούν, χωρίς να δεσμεύονται και οι υπόλοιπες». ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

AΘΛHTIΣMOΣ Hμερομηνία δημοσίευσης: 08-09-12

Oι πραγματικοί νικητές του Λονδίνου Αθλητές που διακρίθηκαν στους Παραολυμπιακούς, συμμετείχαν και σε Ολυμπιακούς Αγώνες Του Ν. Α. Κωνσταντοπουλου Ο Οσκαρ Πιστόριους έγινε το ίνδαλμα εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Για την επιμονή και την υπομονή του. Για την τεράστια θέλησή του. Ο Νοτιοαφρικανός δρομέας κατόρθωσε να νικήσει όχι μόνο την αναπηρία του, αλλά και τη Διεθνή Ομοσπονδία Στίβου, η οποία δεν του επέτρεπε να μετέχει στους αγώνες των αρτιμελών, διότι θεωρούσε πως τα πρόσθετα στοιχεία στα πόδια του παρέχουν πλεονέκτημα. Ο Πιστόριους έδωσε δικαστική μάχη και την κέρδισε. Ετσι, στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου έστρεψε πάνω του τα «φώτα της δημοσιότητας». Αλλά δεν είναι ο «σκαπανεύς». Δεν είναι αυτός που άνοιξε τον δρόμο της συμμετοχής ανάπηρων αθλητών σε Ολυμπιακούς. Δεν είναι καν ο πρώτος, που το ίδιο έτος πήρε μέρος και σε Ολυμπιακούς και σε Παραολυμπιακούς. Η Ιταλίδα τοξότης, Πάολα Φαντάτο, που αγωνιζόταν σε αναπηρικό καροτσάκι λόγω πολιομυελίτιδας, είχε μετάσχει στους Παραολυμπιακούς του 1988 και του 1992, πριν να βρεθεί στη μεγαλύτερη αθλητική εκδήλωση του πλανήτη συναγωνιζόμενη, το 1996, τις απολύτως υγιείς αθλήτριες. Κατετάγη 54η. Από το 1988 έως και το 2004, σε πέντε διοργανώσεις Παραολυμπιακών, κατέκτησε πέντε χρυσά μετάλλια και ένα ασημένιο. Το 2008, η Νοτιοαφρικανή, Νάταλι ντι Τόιτ (ή Ναταλί ντι Τουά, αν διαβασθεί γαλλικά), κολυμπώντας μ’ ένα πόδι 10.000 μ. σε ανοικτό νερό, κατόρθωσε να προκριθεί για τους Ολυμπιακούς του Πεκίνου. Εκεί κατετάγη 16η. Μια θέση αξιοθαύμαστη. Στους Παραολυμπιακούς του 2004 και του 2008 κατέκτησε από πέντε χρυσά μετάλλια.  Φέτος, ώς την ώρα που γραφόταν το κείμενο, είχε πάρει τρία χρυσά.Η 28χρονη Νοτιοαφρικανή, που κολυμπούσε σε διεθνείς αγώνες από τα 14 της, το 2001 κτυπήθηκε από αυτοκίνητο, ενώ επέστρεφε από την προπόνηση, και της έκοψαν το αριστερό πόδι από το γόνατο. Στην Κίνα και στο Λονδίνο η Πολωνέζα, Νατάλια Παρτίκα, που δεν έχει δεξί χέρι, αγωνίσθηκε στο πιγκ πογκ και των δύο διοργανώσεων. Στη συλλογή της έχει τα χρυσά μετάλλια του ατομικού στους Παραολυμπιακούς του 2004, του 2008 και του 2012. Στους Ολυμπιακούς πήρε μέρος στο ομαδικό. Η Νεοζηλανδή, Νερόλι Φέρχολ στα 22 της έμεινε παράλυτη έπειτα από τροχαίο ατύχημα. Αλλά δεν αποσύρθηκε από την πραγματική ζωή. Το 1972 αγωνίσθηκε σε τέσσερα αγωνίσματα του στίβου στους Παραολυμπιακούς. Οκτώ χρόνια αργότερα αναδείχθηκε Παραολυμπιονίκης στην τοξοβολία. Και το 1984 έγινε ο πρώτος άνθρωπος με αναπηρία που πήρε μέρος σε Ολυμπιακούς. Κατετάγη, μάλιστα, 35η. Απεβίωσε το 2006, στα 62 της. Εχοντας σοβαρά προβλήματα όρασης, η Αμερικανίδα, Μάρλα Ράνιαν είχε κατακτήσει πέντε χρυσά κι ένα ασημένιο μετάλλιο στους Παραολυμπιακούς του 1992 και του 1996. Το 2000 αναδείχθηκε 8η στα 1.500μ. στους Ολυμπιακούς, ενώ το 2004 έτρεξε 5.000μ. (18η) επίσης στους Ολυμπιακούς. Υπάρχει και μια ξεχωριστή περίπτωση αθλητή. Ενός ξιφομάχου, που έχει στη συλλογή του μετάλλια και από Ολυμπιακούς και από Παραολυμπιακούς. Ο 48χρονος, τώρα, Ούγγρος, Παλ Σέκερες το 1988, στη Σεούλ, κατέκτησε χάλκινο Ολυμπιακό μετάλλιο στο ομαδικό του ξίφους ασκήσεως. Από το 1991 καθηλώθηκε σε αναπηρική καρέκλα, έπειτα από τροχαίο ατύχημα. Στους Παραολυμπιακούς, από το 1992 πήρε τρία χρυσά και τρία χάλκινα μετάλλια. Εχει διατελέσει υφυπουργός Νεότητας και Αθλητισμού. Η 34χρονη Ιταλίδα σφαιροβόλος, Ασούντα Λενιάντε το 2007 είχε αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης στον κλειστό στίβο, ενώ το επόμενο έτος ήταν 19η στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου. Κατέχει από το 2002 το απόλυτο ρεκόρ της Ιταλίας με 19,20μ. Το 2009 έχασε την όρασή της στο δεξί μάτι. Τώρα κινδυνεύει να τυφλωθεί πλήρως. Στο Λονδίνο συνέτριψε το παγκόσμιο ρεκόρ της κατηγορίας της με 16,74μ. Μια από τις κορυφαίες δισκοβόλους όλων των εποχών είναι η Γερμανίδα, Ιλκε Βίλουντα. «Χρυσή» Ολυμπιονίκης του 1996, δις πρωταθλήτρια Ευρώπης, το 2011, στα 42 της, «έχασε» το δεξί της πόδι από το γόνατο, λόγω σηψαιμίας. Στο Λονδίνο κατετάγη 9η στην κατηγορία της. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Κοινωνικό αγαθό

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΒΟΛΕΣ Κοινωνικό αγαθό Tου Ν. Α. Κωνσταντοπουλου                           news.kathimerini.gr Hμερομηνία  δημοσίευσης: 05-4-012 Την προηγούμενη φορά ήταν πομφόλυξ. Διότι η αναστολή κάθε εσωτερικής δραστηριότητας του ΣΕΓΑΣ, που είχε τότε αποφασίσει η διοίκησή του, συνέπεσε με τη νεκρή, αγωνιστικά, περίοδο. Η χθεσινή παρόμοια απόφαση, όμως, δείχνει να είναι σοβαρή. Γιατί βρισκόμαστε, πλέον, μπροστά στην έναρξη των αγώνων του ανοιχτού στίβου. Ο ΣΕΓΑΣ τονίζει δε ότι είναι αποφασισμένος να μην αναστείλει την... αναστολή έως ότου αναθεωρηθούν οι αποφάσεις για την επιχορήγησή του. Η χώρα περνάει κρίσιμη και δύσκολη, οικονομικά, περίοδο. Πολλοί θεωρούν ότι το να δίνονται 6,5 εκατ. ευρώ (αν δοθούν, διότι πέρυσι άλλο ποσό είχε εγκριθεί και άλλο δόθηκε) σε αυτή την περίοδο σε μια αθλητική ομοσπονδία είναι υπερβολή. Αν όχι και σπατάλη. Το αν είναι ή όχι εξαρτάται από ποια σκοπιά βλέπει ο καθένας τα πράγματα. Πράγματι, όταν πεινάνε οι συνταξιούχοι, φαίνεται υπερβολή κάθε επιχορήγηση σε αθλητική ομοσπονδία. Από την άλλη πλευρά, ο αθλητισμός είναι, από πολλές απόψεις, κοινωνικό αγαθό. Το αν είναι σπατάλη εξαρτάται από το πού κατευθύνονται τα χρήματα αυτά...