ΚΥΡΙΑΚΉ, 13 ΑΠΡΙΛΊΟΥ 2014
Νοσούν βαριά τα βαρειά αθλήματα
Η Μαρία Πρεβολαράκη (με το κόκκινο) αποτελεί την μεγάλη ελπίδα της ελληνικής πάλης για Ολυμπιακό μετάλλιο
Του Ν. Α. Κωνσταντόπουλου
Η πάλη παρέμεινε στο Ολυμπιακό πρόγραμμα και για μετά τους Αγώνες του 2016, αλλά το ερώτημα είναι, αν η ελληνική πάλη θα είναι παρούσα στους προσεχείς Ολυμπιακούς. Και αν, ναι, πώς; Τ’ αποτελέσματα του πρόσφατου ευρωπαϊκού πρωταθλήματος δεν γεννούν ιδιαίτερη αισιοδοξία, με μια εξαίρεση.
Αν, όμως, τέτοια γράφουμε και τόσο φοβούμαστε για την πάλη, τι να πούμε για την άρση βαρών; Γι’ αυτήν δεν μπορούμε καν να σταθούμε στην φράση του βασιλιά των Περσών, Ξέρξη, οι «μεν άνδρες γεγόνασί μοι γυναίκες, οι δε γυναίκες άνδρες» (πολύ απλά: Οι άνδρες έγιναν γυναίκες και οι γυναίκες, άνδρες), που αναφερόταν στην γενναιότητα με την οποία πολέμησε η Αρτεμισία στη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Η ελληνική πάλη διαθέτει, τουλάχιστον, μια… Αρτεμισία, η οποία με γενναιότητα, θάρρος και αποφασιστικότητα παλεύει πάνω στο ταπί. Είναι η Μαρία Πρεβολαράκη, που κατέκτησε το ασημένιο ευρωπαϊκό μετάλλιο στην Ολυμπιακή κατηγορία των 53κ. Να επισημάνουμε εδώ, ότι στην πάλη υπάρχουν και μη Ολυμπιακές κατηγορίες. Η Μαρία πρόσθεσε τούτο το μετάλλιο στην συλλογή της, η οποία, μεταξύ των άλλων, περιλαμβάνει το περσινό ασημένιο ευρωπαϊκό, το προπέρσινο χάλκινο παγκόσμιο και αρκετά άλλα από την κατηγορία των νεανίδων.
Τι διαθέτει, όμως, η ελληνική άρση βαρών; Δυστυχώς, οι ελπίδες για μια σημαντική ευρωπαϊκή επιτυχία από γυναίκα, διαψεύσθηκαν παταγωδώς. Η Ευτυχία Ανανιάδου πήγε στο πρωτάθλημα Ευρώπης με στόχο ν’ ανεβεί το βάθρο των νικητριών των +75 κιλών, αλλά περιορίσθηκε στην 7η θέση στις 10 αθλήτριες. Εμεινε πολύ πίσω από το πρόσφατο ρεκόρ της (115 αρασέ – 140 επωλέ ζετέ = 255 σύνολο) και κατετάγη 4η στο αρασέ με 105κ. και 7η σε ζετέ και σύνολο με 125 και 230. Κι όμως, το χάλκινο μετάλλιο ήταν μέσα στις δυνατότητές της. Αντιθέτως, ικανοποιητική χαρακτηρίζεται η εμφάνιση του νεαρού (22 ετών), Αντώνη Μαρτασίδη, ο οποίος, στην πολύ δύσκολη κατηγορία των 85κ. αναδείχθηκε 6ος στο επωλέ ζετέ (190κ.), 8ος στο αρασέ (150κ.) και, παραδόξως… 9ος στο σύνολο.
Η κατάσταση στα κλασικά «βαρειά αθλήματα» (πάλη, άρση βαρών, πυγμαχία), πάει από το κακό στο χειρότερο. Για την τελευταία, τι να πούμε; Εχει πέσει στην αγωνιστική ανυποληψία εδώ και χρόνια. Αλλωστε, ουδέποτε σημείωσε τις μεγάλες επιτυχίες της πάλης και της άρσης βαρών.
Για τους ανθρώπους της άρσης βαρών, είμαι βέβαιος ότι δεν μπορεί να υπάρχει ικανοποίηση για την κατάσταση που επικρατεί στο άθλημα. Δεν είναι τόσο το γεγονός ότι δεν διαθέτουμε, πλέον, πρωταθλητές υψηλού επιπέδου, αλλά, κυρίως, το ότι μειώνονται τα παιδιά, που ασχολούνται με το άθλημα (ειδικά τα κορίτσια), ανάπτυξη και υποδομή, ουσιαστικά, δεν υπάρχουν και, σα να μη έφθαναν όλα αυτά, έχουμε και διοικητικές διαμάχες… Γιατί αυτές; Για «ένα πουκάμισο αδειανό»;
Πολλά παιδιά -κάποια, μάλιστα, με ταλέντο- εγκαταλείπουν το άθλημα. Οι λόγοι πολλοί και, γενικά, γνωστοί: Ο αθλητισμός, πλέον, δεν μπορεί να προσφέρει επαγγελματική αποκατάσταση. Προέχει ο βιοπορισμός και αυτός θα έλθει μέσω των σπουδών και της εξεύρεσης εργασίας, μετά ή άνευ σπουδών και πτυχίων. Τα παιδιά τρέχουν από σχολείο σε φροντιστήριο και οι ώρες για άθληση, ψυχαγωγία και διασκέδαση (άλλο είναι η ψυχαγωγία, στην οποία περιλαμβάνεται και ο αθλητισμός, άλλο η διασκέδαση) είναι ελάχιστες. Κι έπειτα, γιατί να παραμείνουν σ’ ένα άθλημα, στο οποίο οι αγώνες είναι πολύ λίγοι; Ο αγώνας είναι κίνητρο. Ειδικά όταν πρόκειται για ένα άθλημα σκληρό και μονότονο προπονητικά.
Η πάλη παρέμεινε στο Ολυμπιακό πρόγραμμα και για μετά τους Αγώνες του 2016, αλλά το ερώτημα είναι, αν η ελληνική πάλη θα είναι παρούσα στους προσεχείς Ολυμπιακούς. Και αν, ναι, πώς; Τ’ αποτελέσματα του πρόσφατου ευρωπαϊκού πρωταθλήματος δεν γεννούν ιδιαίτερη αισιοδοξία, με μια εξαίρεση.
Αν, όμως, τέτοια γράφουμε και τόσο φοβούμαστε για την πάλη, τι να πούμε για την άρση βαρών; Γι’ αυτήν δεν μπορούμε καν να σταθούμε στην φράση του βασιλιά των Περσών, Ξέρξη, οι «μεν άνδρες γεγόνασί μοι γυναίκες, οι δε γυναίκες άνδρες» (πολύ απλά: Οι άνδρες έγιναν γυναίκες και οι γυναίκες, άνδρες), που αναφερόταν στην γενναιότητα με την οποία πολέμησε η Αρτεμισία στη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Η ελληνική πάλη διαθέτει, τουλάχιστον, μια… Αρτεμισία, η οποία με γενναιότητα, θάρρος και αποφασιστικότητα παλεύει πάνω στο ταπί. Είναι η Μαρία Πρεβολαράκη, που κατέκτησε το ασημένιο ευρωπαϊκό μετάλλιο στην Ολυμπιακή κατηγορία των 53κ. Να επισημάνουμε εδώ, ότι στην πάλη υπάρχουν και μη Ολυμπιακές κατηγορίες. Η Μαρία πρόσθεσε τούτο το μετάλλιο στην συλλογή της, η οποία, μεταξύ των άλλων, περιλαμβάνει το περσινό ασημένιο ευρωπαϊκό, το προπέρσινο χάλκινο παγκόσμιο και αρκετά άλλα από την κατηγορία των νεανίδων.
Τι διαθέτει, όμως, η ελληνική άρση βαρών; Δυστυχώς, οι ελπίδες για μια σημαντική ευρωπαϊκή επιτυχία από γυναίκα, διαψεύσθηκαν παταγωδώς. Η Ευτυχία Ανανιάδου πήγε στο πρωτάθλημα Ευρώπης με στόχο ν’ ανεβεί το βάθρο των νικητριών των +75 κιλών, αλλά περιορίσθηκε στην 7η θέση στις 10 αθλήτριες. Εμεινε πολύ πίσω από το πρόσφατο ρεκόρ της (115 αρασέ – 140 επωλέ ζετέ = 255 σύνολο) και κατετάγη 4η στο αρασέ με 105κ. και 7η σε ζετέ και σύνολο με 125 και 230. Κι όμως, το χάλκινο μετάλλιο ήταν μέσα στις δυνατότητές της. Αντιθέτως, ικανοποιητική χαρακτηρίζεται η εμφάνιση του νεαρού (22 ετών), Αντώνη Μαρτασίδη, ο οποίος, στην πολύ δύσκολη κατηγορία των 85κ. αναδείχθηκε 6ος στο επωλέ ζετέ (190κ.), 8ος στο αρασέ (150κ.) και, παραδόξως… 9ος στο σύνολο.
Η κατάσταση στα κλασικά «βαρειά αθλήματα» (πάλη, άρση βαρών, πυγμαχία), πάει από το κακό στο χειρότερο. Για την τελευταία, τι να πούμε; Εχει πέσει στην αγωνιστική ανυποληψία εδώ και χρόνια. Αλλωστε, ουδέποτε σημείωσε τις μεγάλες επιτυχίες της πάλης και της άρσης βαρών.
Για τους ανθρώπους της άρσης βαρών, είμαι βέβαιος ότι δεν μπορεί να υπάρχει ικανοποίηση για την κατάσταση που επικρατεί στο άθλημα. Δεν είναι τόσο το γεγονός ότι δεν διαθέτουμε, πλέον, πρωταθλητές υψηλού επιπέδου, αλλά, κυρίως, το ότι μειώνονται τα παιδιά, που ασχολούνται με το άθλημα (ειδικά τα κορίτσια), ανάπτυξη και υποδομή, ουσιαστικά, δεν υπάρχουν και, σα να μη έφθαναν όλα αυτά, έχουμε και διοικητικές διαμάχες… Γιατί αυτές; Για «ένα πουκάμισο αδειανό»;
Πολλά παιδιά -κάποια, μάλιστα, με ταλέντο- εγκαταλείπουν το άθλημα. Οι λόγοι πολλοί και, γενικά, γνωστοί: Ο αθλητισμός, πλέον, δεν μπορεί να προσφέρει επαγγελματική αποκατάσταση. Προέχει ο βιοπορισμός και αυτός θα έλθει μέσω των σπουδών και της εξεύρεσης εργασίας, μετά ή άνευ σπουδών και πτυχίων. Τα παιδιά τρέχουν από σχολείο σε φροντιστήριο και οι ώρες για άθληση, ψυχαγωγία και διασκέδαση (άλλο είναι η ψυχαγωγία, στην οποία περιλαμβάνεται και ο αθλητισμός, άλλο η διασκέδαση) είναι ελάχιστες. Κι έπειτα, γιατί να παραμείνουν σ’ ένα άθλημα, στο οποίο οι αγώνες είναι πολύ λίγοι; Ο αγώνας είναι κίνητρο. Ειδικά όταν πρόκειται για ένα άθλημα σκληρό και μονότονο προπονητικά.
 |
| Ο Αντώνης Μαρτασίδης. |
Ξέρω, θα πει η ομοσπονδία ότι τα χρήματα είναι λίγα και δεν επαρκούν για την οργάνωση περισσότερων αγώνων. Ισως αυτό είναι ακριβές. Ο ΣΕΓΑΣ, πάντως, έψαξε και βρήκε χορηγούς. Πάνω από το 50% των δαπανών του είναι αυτοχρηματοδοτούμενο. Και πάλι, ξέρω. Ο στίβος είναι κάτι διαφορετικό, με άλλη αποδοχή στην κοινωνία, άλλη διάδοση και πιο εύκολα ο ΣΕΓΑΣ θα βρει χορηγίες από ό,τι η ΕΟΑΒ. Γνωρίζω τις δυσκολίες και τις κατανοώ. Όλα αυτά είναι αλήθεια. Και, δυστυχώς, δεν είμαι ειδικός για να βρω λύσεις. Υπάρχουν ειδικοί για αυτές τις δουλειές.
Στην πάλη τα πράγματα εμφανίζονται καλύτερα. Τα παιδιά είναι περισσότερα. Τ’ αποτελέσματα, όμως, δεν μας γεμίζουν και ιδιαίτερη αισιοδοξία. Δεν γνωρίζω αν θα στεναχωρηθούν ξανά κάποιοι επειδή γράφω τα πράγματα με τ’ όνομά τους, αλλά οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Ας δούμε αυτούς από το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα:
Στις γυναίκες πήραμε μια 2η θέση, στις 19 αθλήτριες, με την Μαρία Πρεβολαράκη, που σημείωσε τρεις νίκες και μία ήττα, και μία 8η, στις 17, με την Αγόρω Παπαβασιλείου (63κ.) με 1-1. Σύνολο, 4 νίκες – 2 ήττες. Με 12 βαθμούς, η Ελλάς κατετάγη 14η στις 28 χώρες.
Ελληνορωμαϊκή: Η Ελλάς κατέλαβε την 22η θέση, σε 36 κράτη, με 6 βαθμούς. Τους έδωσαν οι Βλαδίμηρος Ματιάς (7ος, στους 27, στα 66κ. με 2-2), Ξενοφών Κουτσιούμπας (10ος, στους 15, στα 130κ. με 0-1) και Γιώργος Πρεβολαράκης (10ος, στους 21, στα 71κ. με 0-1). Από εκεί κι έπειτα, πήραμε 19η θέση, στους 20, στα 85κ. με τον Δημήτρη Παπαδόπουλο, 21η, στους 22, με τον Νίκο Βάρκα (80κ.), 24η, στους 25, με τον Σπύρο Κουντουρατζή (98κ.) και 25η, στους 28, με τον Ευγένιο Πέντορετς στα 75κ. Ολοι τους υπέστησαν από μία ήττα. Απολογισμός: 2 νίκες, 8 ήττες.
Ελεύθερη: Μ’ έναν βαθμό, η Ελλάς πήρε την 20η θέση, σε 31 χώρες. Τον έδωσε ο Τιμόθεος Ξενίδης (86κ.), που κατετάγη 10ος, στους 23, με μία νίκη και μία ήττα. Οι θέσεις των άλλων Ελλήνων ήταν: 76κ (16 αθλητές).: Ανδρέας Τριανταφυλλίδης 11ος. 74κ. (16): Γιάννης Τσεραχίδης 16ος. 125κ.: (16): Γιάννης Αρζουμανίδης 12ος. Απολογισμός: 1 νίκη, τέσσερις ήττες.
Συνολικός απολογισμός: Ανδρες: 3 νίκες, 12 ήττες. Γυναίκες: 4-2.
Κρίνεται ικανοποιητικός; Φαντάζομαι ότι η απάντησή σας, είναι αρνητική. Για εμάς, πάντως, σίγουρα όχι.
Τις απόψεις μας, τις εκφράσαμε από αυτό το μπλογκ, στις 10 Οκτωβρίου. Οποιος θέλει, μπορεί ν’ ανατρέξει στο, υπό τον τίτλο «Η πάλη σε συνεχή πτώση», άρθρο, για να τις διαβάσει.
Το μόνο βέβαιον είναι πως πρέπει να γίνουν πολλά και στα δύο αθλήματα, ώστε στο Ρίο να έχουμε ικανοποιητική, ποσοτικά, παρουσία. Δεν μιλάμε, φυσικά, για μετάλλια και διακρίσεις. Αλλά, προσωπικά, δεν θεωρώ αυτό ως το κυρίως ζητούμενο.
http://athlitismoska.blogspot.gr/2014/04/blog-post_13.html?spref=fbΣτην πάλη τα πράγματα εμφανίζονται καλύτερα. Τα παιδιά είναι περισσότερα. Τ’ αποτελέσματα, όμως, δεν μας γεμίζουν και ιδιαίτερη αισιοδοξία. Δεν γνωρίζω αν θα στεναχωρηθούν ξανά κάποιοι επειδή γράφω τα πράγματα με τ’ όνομά τους, αλλά οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Ας δούμε αυτούς από το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα:
Στις γυναίκες πήραμε μια 2η θέση, στις 19 αθλήτριες, με την Μαρία Πρεβολαράκη, που σημείωσε τρεις νίκες και μία ήττα, και μία 8η, στις 17, με την Αγόρω Παπαβασιλείου (63κ.) με 1-1. Σύνολο, 4 νίκες – 2 ήττες. Με 12 βαθμούς, η Ελλάς κατετάγη 14η στις 28 χώρες.
Ελληνορωμαϊκή: Η Ελλάς κατέλαβε την 22η θέση, σε 36 κράτη, με 6 βαθμούς. Τους έδωσαν οι Βλαδίμηρος Ματιάς (7ος, στους 27, στα 66κ. με 2-2), Ξενοφών Κουτσιούμπας (10ος, στους 15, στα 130κ. με 0-1) και Γιώργος Πρεβολαράκης (10ος, στους 21, στα 71κ. με 0-1). Από εκεί κι έπειτα, πήραμε 19η θέση, στους 20, στα 85κ. με τον Δημήτρη Παπαδόπουλο, 21η, στους 22, με τον Νίκο Βάρκα (80κ.), 24η, στους 25, με τον Σπύρο Κουντουρατζή (98κ.) και 25η, στους 28, με τον Ευγένιο Πέντορετς στα 75κ. Ολοι τους υπέστησαν από μία ήττα. Απολογισμός: 2 νίκες, 8 ήττες.
Ελεύθερη: Μ’ έναν βαθμό, η Ελλάς πήρε την 20η θέση, σε 31 χώρες. Τον έδωσε ο Τιμόθεος Ξενίδης (86κ.), που κατετάγη 10ος, στους 23, με μία νίκη και μία ήττα. Οι θέσεις των άλλων Ελλήνων ήταν: 76κ (16 αθλητές).: Ανδρέας Τριανταφυλλίδης 11ος. 74κ. (16): Γιάννης Τσεραχίδης 16ος. 125κ.: (16): Γιάννης Αρζουμανίδης 12ος. Απολογισμός: 1 νίκη, τέσσερις ήττες.
Συνολικός απολογισμός: Ανδρες: 3 νίκες, 12 ήττες. Γυναίκες: 4-2.
Κρίνεται ικανοποιητικός; Φαντάζομαι ότι η απάντησή σας, είναι αρνητική. Για εμάς, πάντως, σίγουρα όχι.
Τις απόψεις μας, τις εκφράσαμε από αυτό το μπλογκ, στις 10 Οκτωβρίου. Οποιος θέλει, μπορεί ν’ ανατρέξει στο, υπό τον τίτλο «Η πάλη σε συνεχή πτώση», άρθρο, για να τις διαβάσει.
Το μόνο βέβαιον είναι πως πρέπει να γίνουν πολλά και στα δύο αθλήματα, ώστε στο Ρίο να έχουμε ικανοποιητική, ποσοτικά, παρουσία. Δεν μιλάμε, φυσικά, για μετάλλια και διακρίσεις. Αλλά, προσωπικά, δεν θεωρώ αυτό ως το κυρίως ζητούμενο.
σχόλιο:
Αγαπητέ Νίκο Κωσταντόπουλε η αλήθεια πρέπει να λέγεται και πόσο μάλλον όταν λέγεται από εσένα που όλοι γνωρίζουμε ότι λες πάντα τη σκάφη ,σκάφη.
Άλλωστε χρόνος ακόμη υπάρχει και εάν υπάρξει το ανάλογο ενδιαφέρον μπορεί να υπάρξουν βελτιώσεις.
Το ερώτημα είναι εάν υπάρχει ΟΡΑΜΑ ή θέλουμε πλέον να θυμόμαστε την ιστορία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου