ΠΟΥΣΚΑΣ΄΄Ή ΜΠΑΛΑ ΝΑ ΤΡΕΧΕΙ...

 ΄΄ΠΑΝΤΣΟ'''Η ΜΠΑΛΑ ΝΑ ΤΡΕΧΕΙ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΙΧΤΗ''

ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΟΓΑ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΓΑΣ

25 ΧΡΟΝΙΑ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ

ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΟΓΑ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΓΑΣ

25 ΧΡΟΝΙΑ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ

 

ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΟΓΑ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΓΑΣ

25 ΧΡΟΝΙΑ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ

 

ΥΠΟΔΟΧΗ από τα Μέλη της οικογένειας του Παναθηναϊκού υποδέχονται τον Κάζιμιρ Γκόρσκι, τον Δεκέμβριο του 1976. Επρόκειτο για μία από τις σπουδαιότερες μετεγγραφές προπονητή σε ελληνική ομάδα μέχρι τότε. Στη φωτό διακρίνονται από αριστερά οι Παύλος Γιαννακόπουλος, Γιώργος Δόγας (δημοσιογραφος), Κάζιμιρ Γκόρσκι, Αχιλλέας Μακρόπουλος και Απόστολος Νικολαΐδης.

Πατήστε!

Γιώργος Δόγας (κοπή πίτας) - YouTube

ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ 

ΥΠΕΡΑΘΛΗΤΗ ΓΙΑΝΝΗ ΛΑΜΠΡΟΥ…

Του Γιώργου Δόγα

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί το δεύτερο μέρος μιας εξαιρετικά ενδιαφέρουσας συνέντευξης που είχα πάρει πριν από δεκαετίες από τον υπεραθλητή του Παναθηναϊκού Γιάννη Λάμπρου, όταν είχε επιστρέψει από την Αμερική, όπου είχε ζήσει πολλά χρόνια.

Ο Γιάννης Λάμπρου υπήρξε ένας μεγάλος μπασκετμπολίστας, αλλά και ένας πολύ καλός αθλητής του στίβου και του βόλλεϋ.

ΠΩΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Η ΜΕΓΑΛΗ ΟΜΑΔΑ ΜΠΑΣΚΕΤ ΤΟΥ ΠΑΟ

Μιλάει ο Γιάννης Λάμπρου για την περίοδο 1945-1952

Συνεχίζουμε σήμερα τις ωραίες αναμνήσεις του Γιάννη Λάμπρου από τα παλαιά. Του Γιάννη Λάμπρου που αποτελούσε μια από τις μεγαλύτερες αθλητικές φυσιογνωμίες της χώρας.

«Με την Τουρκία», λέει ο Γιάννης Λάμπρου, «ύστερα από λίγο καιρό  δώσαμε αγώνα ρεβάνς με την Τουρκία στην Πόλη. Κι εκεί κερδίσαμε με 10 πόντους διαφορά. Παίξαμε με δύναμη και παλληκαριά».

Διακόπτουμε:

-         Πώς καταφέρνετε, κύριε Λάμπρου, να ασχολείσθε και με το μπάσκετ και με το βόλεϊ και με τον στίβο;

-         Αγαπούσαμε τότε με πάθος τον αθλητισμό. Το μόνο που κερδίζαμε ήτανε τα ταξιδάκια. Πότε με το μπάσκετ, πότε με το βόλεϊ, πότε με τον στίβο όλο και κανένα ταξιδάκι. Και γνωρίζαμε τον έξω κόσμο.

-          Που διδαχτήκατε βόλεϊ και μπάσκετ;

-         -Και το μπάσκετ και το βόλεϊ το μαθα στο σχολείο, με τον αείμνηστο καθηγητή της σωματικής αγωγής Τάκη Λάλα. Μας έμαθε σωστό μπάσκετ. Το όγδοο γυμνάσιο είχε τότε πανίσχυρες ομάδες βόλεϊ και μπάσκετ. Θυμάμαι, είχαμε κερδίσει την πανεπιστημιακή ομάδα που είχε μεγάλη ομάδα. Όλα αυτά τα οφείλουμε στον αείμνηστο Τάκη Λάλα που ο θάνατός του με συνέτριψε. Θαυμάσιος άνθρωπος. Θυμάμαι όταν είχαμε προπόνηση πήγαινε μόνος του στο γήπεδο, έστηνε τους φιλέδες και μας περίμενε.

ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ Η ΟΜΑΔΑ ΜΠΑΣΚΕΤ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ

Και ο Γιάννης Λάμπρου συνεχίζει:

«Να σας πω κάτι που οι περισσότερος κόσμος αγνοεί. Πώς δημιουργήθηκε η ομάδα μπάσκετ του Παναθηναΐκού που για τόσα χρόνια πήρε το πρωτάθλημα Ελλάδας. Βρισκόμαστε στην περίοδο 1944-45. Ο Παναθηναϊκός ήταν τελευταίος . Η δεύτερη ομάδα όμως στην οποία παίζαμε όλοι εμείς, κέρδισε το πρωτάθλημα αναπληρωματικών. Εμείς τότε δεν είχαμε και μεγάλη ιδέα από συστήματα και κομπίνες. Παίρναμε φόρα και όποιον πάρει ο Χάρος! Τότε λοιπόν πήγαμε στον τότε έφορο μπάσκετ Άγγελο Φιλίππου και του είπαμε: Τι θα πει πρώτη και δεύτερη ομάδα. Θα φτιάξουμε μια ομάδα δυνατή. Και προτείναμε να κάνουν οι δύο ομάδες τρία ματς και όποια κερδίσει τα δύο, να γίνει πρώτη ομάδα. Αν χάσουμε, του είπαμε, δεν θα έχουμε κανένα λόγο να πούμε τίποτα. Δε θα σας πείσουμε με τα λόγια., είπαμε. Όποιος νικήσει, μέσα στο γήπεδο.

Παίξαμε δύο μόνο ματς. Τα κερδίσαμε και τα δύο και ο Παναθηναϊκός δυνάμωσε. Παίζαμε γκαρντ ο Τζακ ο Νικολαΐδης κι εγώ. Έτσι άρχισε η ομάδα του Παναθηναϊκού που προχώρησε με θριάμβους. Πήραμε τον τίτλο το 1945, το 1946, το 1947, το 1948. Το 1949 το πήρε ο Ολυμπιακός. Μετά το ξαναπήραμε το 1950 και το 1952. Μετά βγήκε ο Πανελλήνιος αλλά ο Παναθηναϊκός ξαναπήρε δύο τίτλους.

Η ΠΛΑΚΕΤΤΑ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΦΥΓΕΙ

Ανακατεμένες οι αναμνήσεις του Γιάννη Λάμπρου βγαίνουν μία-μία και τις ακούμε με ευχαρίστηση:

«Λίγο πριν φύγω για την Αμερική, τα Χριστούγεννα του 1953, έγινε στον Τρίτωνα ένα τουρνουά για τον Μάντελλο. Παίξαμε μπάσκετ και βόλεϊ και μου έδωσαν μια ωραία πλακέτα. Κερδίσαμε τότε και την εθνική ομάδα».

-Στην Αμερική παίξατε μπάσκετ;

-Ναι, έπαιξα σε διάφορες ομάδες. Και νομίζω ότι μόνο όταν παίξεις σε αμερικανικές ομάδες μπορείς να πεις: «Έπαιζα μπάσκετ». Το βόλεϊ το εγκατέλειψα το 1963, σε ηλικία 40 ετών. Στην Φιλαδέλφεια μετά από έναν αγώνα στον οποίο είχα διακριθεί με ρώτησαν Αμερικανοί φίλαθλοι: «Καλά, πώς τα καταφέρνετε και παίζετε τόσο καλά σε τέτοια ηλικία;». Τους απάντησα: Δεν πίνω, δε ξενυχτάω. Και σημειώστε ότι την προηγούμενη βραδιά δεν είχαμε κλείσει μάτι και πίναμε μέχρι το πρωί…

                                                                            ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΓΑΣ

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΑΦΑΤΗΣ ΑΦΗΓΕΙΤΑΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ

Από το αρχείο 

του Γιώργου Δόγα

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΑΦΑΤΗΣ ΑΦΗΓΕΙΤΑΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ

Ο αείμνηστος Γιώργος Καλαφάτης, ιδρυτής του ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ, είχε αφηγηθεί, πριν από πολλά χρόνια και συγκεκριμένα το 1958, σε αθλητικό περιοδικό (ΤΑ ΣΠΟΡ) τα πρώτα βήματα του μεγάλου Συλλόγου.

Το πολύ σημαντικό εκείνο αφήγημα του ιδρυτή του Παναθηναϊκού έχει ως εξής :

Ο ιδρυτής του ΠΑΟ αφηγείται…

Ο ιδρυτής του Παναθηναικού Α.Ο. κ. Γεωργ. Καλαφάτης είχε την ευγενή καλοσύνη να γράψη για ΤΑ ΣΠΟΡ το κατωτέρω σημείωμα στο οποίο αφηγείται τα πρώτα βήματα του μεγάλου συλλόγου

Επειδή η ιστορία του Ποδοσφαιρικού Ομίλου Αθηνών μετονομασθέντος εις Πανελλήνιον Ποδοσφαιρικόν Ομιλον και αργότερον εις Παναθηναϊκό, Αθλητικό Ομιλον, έχει σχέσι με την ολίγο πρότερον εισαγωγή του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα, νομίζω ότι πρέπει να αναφέρω μερικά για την εισαγωγή της αθλητικής αυτής παιδιάς στην Ελλάδα.

Περί τα μέσα του 1905 εγκατεστάθη μονίμως στας Αθήνας ο Παναγής Βρυώνης ο οποίος παρουσιάσθη στην διοίκηση του Εθνικού Γυμναστικού Συλλόγου και εζήτησε να εισαχθεί η ποδοσφαίρισις στην Ελλάδα. Ο Εθνικός υιοθέτησε την πρόταση αυτή και ο Βρυώνης άρχισε να συγκεντρώνη τους μικρούς αθλητάς και να διαλέγει τους καταλλήλους για τον σχηματισμό της πρώτης ελληνικής ποδοσφαιρικής ομάδος. Μεταξύ τούτων είχα την τιμή να εκλεγώ εκ των πρώτων, αργότερον προσήλθον και κατέλαβον θέσεις στην ομάδα ο Γρηγόριος Βρυώνης, ο Κωνσταντίνος και Πέτρος Μπότασης, ο Γεώργιος Μερκούρης, ο Δεκαβάλας, άπαντες παίκται εξησκημένοι στο ποδόσφαιρο στην Ευρώπη.

Δυστυχώς η συνεργασία του Βρυώνη με τον Εθνικό Γ.Σ. υπήρξε βραχεία. Στας αρχάς του έτους 1907 απεχώρησε ούτος του Εθνικού Γ.Σ. λόγω διαφωνίας προς την διοίκηση και ίδρυσε τον ποδοσφαιρικό σύλλογον Γουδί ο οποίος έδιδε αγώνας προς ξένας και ελληνικάς ομάδας.

Την αποχώρηση του Βρυώνη εκ του Εθνικού ηκολούθησαν αρκετοί αθληταί, εγώ δε με μερικούς ενεγράφημεν στον Πανελλήνιον Γ.Σ. και επαίζαμε ποδόσφαιρον εις το πεδίον του Αρεως.

Το 1908, μικροί τότε παίκται και φίλαθλοι του πεδίου του Άρεως υπό την προεδρία του μεγαλυτέρου μου αδελφού Αλεξάνδρου, απεφασίσαμε την ίδρυση του Ποδοσφαιρικού Ομίλου Αθηνών, αναγνωρισθέντος του καταστατικού αυτού υπό του Πρωτοδικείου Αθηνών. Ο Σύλλογος ενεγράφη στον ΣΕΓΑΣ.

Μετά πάροδο μηνών ήμεθα έτοιμοι καθ’ όλα, δηλαδή καταστατικό, γήπεδο, αποδυτήρια. Εβολιδοσκοπήσαμε τον τότε σύμβουλο του Εθνικού, Μαρινάκη, όστις εδέχθη ενθουσιωδώς ν΄αναλάβη την προεδρία. Τον Μαρινάκη αποχωρήσαντα εκ του Εθνικού, ηκολούθησε και ο Αγγλος ποδοσφαιριστής Κάμπελ, άσος του Πανεπιστημίου του Καίμπριτζ, και ούτω κατήρχετο στους αγώνας προς άλλας ελληνικάς και ξένας ομάδας.

Ημεθα τότε πράγματι οι ισχυρότεροι Ελληνες ποδοσφαιρισταί. Όμως μετά πάροδον ενός και ημίσεος έτους διάφοροι φίλοι του προέδρου Μαρινάκη εισχωρήσαντες εις τον Ομιλόν μας, ηθέλησαν να καταλάβουν την διοίκηση και να μας επιβάλουν τας θελήσεις των. Ετσι απεχωρήσαμε τότε, το σύνολον σχεδόν των αθλητών και μελών, και συστήσαμεν νέον Ομιλο υπό την επωνυμία Πανελλήνιος Ποδοσφαιρικός.

Από της συστάσεως λοιπόν του νέου Ομίλου του 1910 (ο οποίος είναι συνέχεια του προηγούμενου) μέχρι του 1924 διήλθομεν δυσκόλους και ανωμάλους εποχάς, πόλεμοι 12 και 13, επιστρατεύσεις 14,15 και 18 και μόλις μετά το 1920 ήρχισε το σωματείον μας να συνέρχεται.

Αυτά είναι τα πρώτα νηπιακά βήματα του ποδοσφαιρικού μας Ομίλου Αθηνών, ο οποίος υπήρξε πρόγονος του σημερινού μεγάλου Παναθηναϊκού Α.Ο. και τον οποίον παρεδέχθη ο αείμνηστος Μαρινάκης δια της συμμετοχής του αργότερον εις το συμβούλιον .Σε είδικό βιβλίο που θα εκδοθή θα μου δοθή η ευκαιρία να περιγράψω εκτενέστερα την πρώτη 25ετία του συλλόγου, η οποία ταυτίζεται με την ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Σήμερα θα περιορισθώ να εκφράσω την βαθείαν συγκίνησή μου γιατί ευτυχήσαμε εγώ και μερικοί εκλεκτοί συνεργάται μου, να ζούμε και ν΄αντικρύζουμε έπειτα από 50 χρόνια τον σύλλογον που ιδρύσαμε το 1908.

Ευτχήσαμε να δούμε τους διαδόχους μας να ενστερνίζωνται την πίστη μας και τις αρχές μας και να συνεχίζουν με την ίδια πνοή το δρόμο που εμείς χαράξαμε και που οδηγεί εις την εκπλήρωση των καλύτερων αθλητικών πόθων.

Γ. ΚΑΛΑΦΑΤΗΣ  

2/6/1971

Η επέτειος της 2ας Ιουνίου 1971

Του Γιώργου Δόγα

Η συμμετοχή του Παναθηναϊκού στον τελικό αγώνα του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης 1970-1971 αποτελεί, αναμφισβήτητα, τη μεγαλύτερη διάκριση του ελληνικού ποδοσφαίρου σε συλλογικό επίπεδο.

Η ομάδα του Φέρεντς Πούσκας προετοιμασμένη και συγκροτημένη σε μεγάλο βαθμό από τον Λάκη Πετρόπουλο, πραγματοποίησε με καθοδήγηση του αείμνηστου «Πάντσο», μια εκπληκτική πορεία, αποκλείοντας ποδοσφαιρικά μεγαθήρια της εποχής, όπως η Σλόβαν Μπρατισλάβας, Κυπελλούχος Ευρώπης την προηγούμενη περίοδο, η Έβερτον, μεγάλη δύναμη του Αγγλικού ποδοσφαίρου και ο δυνατός Ερυθρός Αστέρας.

Η ομάδα του «τριφυλλιού» διαθέτοντας παίκτες μεγάλης αξίας, προικισμένους με σπάνια τεχνικά αλλά και ψυχικά προσόντα, με σπάνιο αγωνιστικό σθένος και υψηλή φιλοδοξία, πραγματοποίησε εντυπωσιακές εμφανίσεις, πορευόμενη από νίκη σε νίκη και από επιτυχία σε επιτυχία, με τη συμπαράσταση και τις εκδηλώσεις λατρείας εκατοντάδων χιλιάδων πιστών φίλων και οπαδών του τρισένδοξου Παναθηναϊκού, αλλά και πολλών φιλάθλων άλλων ομάδων. 

Ο Παναθηναϊκός ήταν τότε αγαπητός και δημοφιλής σε ολόκληρη την Ελλάδα. Και αυτό γιατί όλοι οι Έλληνες φίλαθλοι προσδοκούσαν πολλά από την πράσινη ομάδα και πίστευαν σ’ αυτή. Όλοι θυμόμαστε τις σκηνές στο αεροδρόμιο με τις χιλιάδες των φιλάθλων να υποδέχονται τον Παναθηναϊκό επιστρέφοντας από κάποια επιτυχία στο εξωτερικό. Μεταξύ των φιλάθλων εκείνων υπήρχαν και φίλαθλοι άλλων ομάδων. Ας θυμηθούμε και το τεράστιο πανό που είχαν αναρτήσει στο Γουέμπλεϋ οπαδοί του Ολυμπιακού.

Εμβαθύνοντας κάποιος στα χαρακτηριστικά της ομάδας εκείνης και αναλύοντας τα στοιχεία που έδιδαν την όλη αγωνιστική εικόνα της, μπορεί, του δίδεται η δυνατότητα να σημειώσει και να καταγράψει, να υπογραμμίσει τα εξής:

·       Το γεγονός ότι η ομάδα απετελείτο από Έλληνες ποδοσφαιριστές, εξασφάλισε εκείνο το καταπληκτικό, συγκινητικό αγωνιστικό πάθος των παικτών, το ψυχικό δέσιμό τους, την αλληλοκάλυψη, τον αλληλοσεβασμό, τη λατρεία που τους διέκρινε.

·       Ο πρωτοφανής ηρωισμός και η αυταπάρνηση των ποδοσφαιριστών στις προσπάθειες, στον αγώνα, στη θυσία για το μεγαλείο της ομάδας. Σε πολλούς αγώνες κάποιοι ποδοσφαιριστές έπαιζαν «λαβωμένοι». Τραυματισμένοι, εξουθενωμένοι, εξακολουθούσαν να αγωνίζονται χωρίς καμία σκέψη αποχώρησης, αντικατάστασης. Αυτό συνέβη σε αρκετούς αγώνες, γεγονός που καταδεικνύει το ψυχικό μεγαλείο και την αυταπάρνηση των ποδοσφαιριστών εκείνης της ομάδας.

·       Η συμβολή του Φέρεντς Πούσκας στη μεγαλειώδη πορεία του Παναθηναϊκού υπήρξε σημαντικότατη. Η προσωπικότητά του, η φυσιογνωμία του, η παγκόσμια λάμψη του, το μεγάλο «βαρύ» όνομά του, επέδρασαν καταλυτικά στην αγωνιστική συμπεριφορά των ποδοσφαιριστών του. Φανατικός οπαδός του επιθετικού ποδοσφαίρου ο αλησμόνητος «Πάντσο» εμφύσησε στους παίκτες δυναμικό επιθετικό πνεύμα, τόνωσε το ηθικό τους με εκείνο το μνημειώδες και αλησμόνητο «έντεκα αυτοί, έντεκα εμείς», αξιοποίησε ό,τι καλύτερο διέθετε κάθε παίκτης. Επιπλέον με το σπάνιο και αστείρευτο χιούμορ του δημιούργησε ένα πολύ ευχάριστο κλίμα μέσα στην ομάδα, μια σπάνια ζεστή, απολαυστική ατμόσφαιρα.

·       Θα ήταν άδικο και προσβολή της μνήμης του Λάκη Πετρόπουλου η παράλειψη αναφοράς και έξαρσης του έργου, της δουλειάς του στο χτίσιμο, στη δημιουργία εκείνης της υπέροχης ομάδας.

Ο Λάκης Πετρόπολους είχε κερδίσει το σεβασμό και την εκτίμηση των παικτών του και φυσικά ολόκληρου του Παναθηναϊκού κόσμου και το έργο του φάνηκε την επόμενη περίοδο.

Ο Γιώργος Δόγας έζησε τη μεγαλειώδη πορεία του Παναθηναϊκού μέχρι τον τελικό του Γουέμπλεϋ ως ρεπόρτερ της Ομάδας.