2/6/1971

Η επέτειος της 2ας Ιουνίου 1971

Του Γιώργου Δόγα

Η συμμετοχή του Παναθηναϊκού στον τελικό αγώνα του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης 1970-1971 αποτελεί, αναμφισβήτητα, τη μεγαλύτερη διάκριση του ελληνικού ποδοσφαίρου σε συλλογικό επίπεδο.

Η ομάδα του Φέρεντς Πούσκας προετοιμασμένη και συγκροτημένη σε μεγάλο βαθμό από τον Λάκη Πετρόπουλο, πραγματοποίησε με καθοδήγηση του αείμνηστου «Πάντσο», μια εκπληκτική πορεία, αποκλείοντας ποδοσφαιρικά μεγαθήρια της εποχής, όπως η Σλόβαν Μπρατισλάβας, Κυπελλούχος Ευρώπης την προηγούμενη περίοδο, η Έβερτον, μεγάλη δύναμη του Αγγλικού ποδοσφαίρου και ο δυνατός Ερυθρός Αστέρας.

Η ομάδα του «τριφυλλιού» διαθέτοντας παίκτες μεγάλης αξίας, προικισμένους με σπάνια τεχνικά αλλά και ψυχικά προσόντα, με σπάνιο αγωνιστικό σθένος και υψηλή φιλοδοξία, πραγματοποίησε εντυπωσιακές εμφανίσεις, πορευόμενη από νίκη σε νίκη και από επιτυχία σε επιτυχία, με τη συμπαράσταση και τις εκδηλώσεις λατρείας εκατοντάδων χιλιάδων πιστών φίλων και οπαδών του τρισένδοξου Παναθηναϊκού, αλλά και πολλών φιλάθλων άλλων ομάδων. 

Ο Παναθηναϊκός ήταν τότε αγαπητός και δημοφιλής σε ολόκληρη την Ελλάδα. Και αυτό γιατί όλοι οι Έλληνες φίλαθλοι προσδοκούσαν πολλά από την πράσινη ομάδα και πίστευαν σ’ αυτή. Όλοι θυμόμαστε τις σκηνές στο αεροδρόμιο με τις χιλιάδες των φιλάθλων να υποδέχονται τον Παναθηναϊκό επιστρέφοντας από κάποια επιτυχία στο εξωτερικό. Μεταξύ των φιλάθλων εκείνων υπήρχαν και φίλαθλοι άλλων ομάδων. Ας θυμηθούμε και το τεράστιο πανό που είχαν αναρτήσει στο Γουέμπλεϋ οπαδοί του Ολυμπιακού.

Εμβαθύνοντας κάποιος στα χαρακτηριστικά της ομάδας εκείνης και αναλύοντας τα στοιχεία που έδιδαν την όλη αγωνιστική εικόνα της, μπορεί, του δίδεται η δυνατότητα να σημειώσει και να καταγράψει, να υπογραμμίσει τα εξής:

·       Το γεγονός ότι η ομάδα απετελείτο από Έλληνες ποδοσφαιριστές, εξασφάλισε εκείνο το καταπληκτικό, συγκινητικό αγωνιστικό πάθος των παικτών, το ψυχικό δέσιμό τους, την αλληλοκάλυψη, τον αλληλοσεβασμό, τη λατρεία που τους διέκρινε.

·       Ο πρωτοφανής ηρωισμός και η αυταπάρνηση των ποδοσφαιριστών στις προσπάθειες, στον αγώνα, στη θυσία για το μεγαλείο της ομάδας. Σε πολλούς αγώνες κάποιοι ποδοσφαιριστές έπαιζαν «λαβωμένοι». Τραυματισμένοι, εξουθενωμένοι, εξακολουθούσαν να αγωνίζονται χωρίς καμία σκέψη αποχώρησης, αντικατάστασης. Αυτό συνέβη σε αρκετούς αγώνες, γεγονός που καταδεικνύει το ψυχικό μεγαλείο και την αυταπάρνηση των ποδοσφαιριστών εκείνης της ομάδας.

·       Η συμβολή του Φέρεντς Πούσκας στη μεγαλειώδη πορεία του Παναθηναϊκού υπήρξε σημαντικότατη. Η προσωπικότητά του, η φυσιογνωμία του, η παγκόσμια λάμψη του, το μεγάλο «βαρύ» όνομά του, επέδρασαν καταλυτικά στην αγωνιστική συμπεριφορά των ποδοσφαιριστών του. Φανατικός οπαδός του επιθετικού ποδοσφαίρου ο αλησμόνητος «Πάντσο» εμφύσησε στους παίκτες δυναμικό επιθετικό πνεύμα, τόνωσε το ηθικό τους με εκείνο το μνημειώδες και αλησμόνητο «έντεκα αυτοί, έντεκα εμείς», αξιοποίησε ό,τι καλύτερο διέθετε κάθε παίκτης. Επιπλέον με το σπάνιο και αστείρευτο χιούμορ του δημιούργησε ένα πολύ ευχάριστο κλίμα μέσα στην ομάδα, μια σπάνια ζεστή, απολαυστική ατμόσφαιρα.

·       Θα ήταν άδικο και προσβολή της μνήμης του Λάκη Πετρόπουλου η παράλειψη αναφοράς και έξαρσης του έργου, της δουλειάς του στο χτίσιμο, στη δημιουργία εκείνης της υπέροχης ομάδας.

Ο Λάκης Πετρόπολους είχε κερδίσει το σεβασμό και την εκτίμηση των παικτών του και φυσικά ολόκληρου του Παναθηναϊκού κόσμου και το έργο του φάνηκε την επόμενη περίοδο.

Ο Γιώργος Δόγας έζησε τη μεγαλειώδη πορεία του Παναθηναϊκού μέχρι τον τελικό του Γουέμπλεϋ ως ρεπόρτερ της Ομάδας.