ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ 

ΥΠΕΡΑΘΛΗΤΗ ΓΙΑΝΝΗ ΛΑΜΠΡΟΥ…

Του Γιώργου Δόγα

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί το δεύτερο μέρος μιας εξαιρετικά ενδιαφέρουσας συνέντευξης που είχα πάρει πριν από δεκαετίες από τον υπεραθλητή του Παναθηναϊκού Γιάννη Λάμπρου, όταν είχε επιστρέψει από την Αμερική, όπου είχε ζήσει πολλά χρόνια.

Ο Γιάννης Λάμπρου υπήρξε ένας μεγάλος μπασκετμπολίστας, αλλά και ένας πολύ καλός αθλητής του στίβου και του βόλλεϋ.

ΠΩΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Η ΜΕΓΑΛΗ ΟΜΑΔΑ ΜΠΑΣΚΕΤ ΤΟΥ ΠΑΟ

Μιλάει ο Γιάννης Λάμπρου για την περίοδο 1945-1952

Συνεχίζουμε σήμερα τις ωραίες αναμνήσεις του Γιάννη Λάμπρου από τα παλαιά. Του Γιάννη Λάμπρου που αποτελούσε μια από τις μεγαλύτερες αθλητικές φυσιογνωμίες της χώρας.

«Με την Τουρκία», λέει ο Γιάννης Λάμπρου, «ύστερα από λίγο καιρό  δώσαμε αγώνα ρεβάνς με την Τουρκία στην Πόλη. Κι εκεί κερδίσαμε με 10 πόντους διαφορά. Παίξαμε με δύναμη και παλληκαριά».

Διακόπτουμε:

-         Πώς καταφέρνετε, κύριε Λάμπρου, να ασχολείσθε και με το μπάσκετ και με το βόλεϊ και με τον στίβο;

-         Αγαπούσαμε τότε με πάθος τον αθλητισμό. Το μόνο που κερδίζαμε ήτανε τα ταξιδάκια. Πότε με το μπάσκετ, πότε με το βόλεϊ, πότε με τον στίβο όλο και κανένα ταξιδάκι. Και γνωρίζαμε τον έξω κόσμο.

-          Που διδαχτήκατε βόλεϊ και μπάσκετ;

-         -Και το μπάσκετ και το βόλεϊ το μαθα στο σχολείο, με τον αείμνηστο καθηγητή της σωματικής αγωγής Τάκη Λάλα. Μας έμαθε σωστό μπάσκετ. Το όγδοο γυμνάσιο είχε τότε πανίσχυρες ομάδες βόλεϊ και μπάσκετ. Θυμάμαι, είχαμε κερδίσει την πανεπιστημιακή ομάδα που είχε μεγάλη ομάδα. Όλα αυτά τα οφείλουμε στον αείμνηστο Τάκη Λάλα που ο θάνατός του με συνέτριψε. Θαυμάσιος άνθρωπος. Θυμάμαι όταν είχαμε προπόνηση πήγαινε μόνος του στο γήπεδο, έστηνε τους φιλέδες και μας περίμενε.

ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ Η ΟΜΑΔΑ ΜΠΑΣΚΕΤ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ

Και ο Γιάννης Λάμπρου συνεχίζει:

«Να σας πω κάτι που οι περισσότερος κόσμος αγνοεί. Πώς δημιουργήθηκε η ομάδα μπάσκετ του Παναθηναΐκού που για τόσα χρόνια πήρε το πρωτάθλημα Ελλάδας. Βρισκόμαστε στην περίοδο 1944-45. Ο Παναθηναϊκός ήταν τελευταίος . Η δεύτερη ομάδα όμως στην οποία παίζαμε όλοι εμείς, κέρδισε το πρωτάθλημα αναπληρωματικών. Εμείς τότε δεν είχαμε και μεγάλη ιδέα από συστήματα και κομπίνες. Παίρναμε φόρα και όποιον πάρει ο Χάρος! Τότε λοιπόν πήγαμε στον τότε έφορο μπάσκετ Άγγελο Φιλίππου και του είπαμε: Τι θα πει πρώτη και δεύτερη ομάδα. Θα φτιάξουμε μια ομάδα δυνατή. Και προτείναμε να κάνουν οι δύο ομάδες τρία ματς και όποια κερδίσει τα δύο, να γίνει πρώτη ομάδα. Αν χάσουμε, του είπαμε, δεν θα έχουμε κανένα λόγο να πούμε τίποτα. Δε θα σας πείσουμε με τα λόγια., είπαμε. Όποιος νικήσει, μέσα στο γήπεδο.

Παίξαμε δύο μόνο ματς. Τα κερδίσαμε και τα δύο και ο Παναθηναϊκός δυνάμωσε. Παίζαμε γκαρντ ο Τζακ ο Νικολαΐδης κι εγώ. Έτσι άρχισε η ομάδα του Παναθηναϊκού που προχώρησε με θριάμβους. Πήραμε τον τίτλο το 1945, το 1946, το 1947, το 1948. Το 1949 το πήρε ο Ολυμπιακός. Μετά το ξαναπήραμε το 1950 και το 1952. Μετά βγήκε ο Πανελλήνιος αλλά ο Παναθηναϊκός ξαναπήρε δύο τίτλους.

Η ΠΛΑΚΕΤΤΑ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΦΥΓΕΙ

Ανακατεμένες οι αναμνήσεις του Γιάννη Λάμπρου βγαίνουν μία-μία και τις ακούμε με ευχαρίστηση:

«Λίγο πριν φύγω για την Αμερική, τα Χριστούγεννα του 1953, έγινε στον Τρίτωνα ένα τουρνουά για τον Μάντελλο. Παίξαμε μπάσκετ και βόλεϊ και μου έδωσαν μια ωραία πλακέτα. Κερδίσαμε τότε και την εθνική ομάδα».

-Στην Αμερική παίξατε μπάσκετ;

-Ναι, έπαιξα σε διάφορες ομάδες. Και νομίζω ότι μόνο όταν παίξεις σε αμερικανικές ομάδες μπορείς να πεις: «Έπαιζα μπάσκετ». Το βόλεϊ το εγκατέλειψα το 1963, σε ηλικία 40 ετών. Στην Φιλαδέλφεια μετά από έναν αγώνα στον οποίο είχα διακριθεί με ρώτησαν Αμερικανοί φίλαθλοι: «Καλά, πώς τα καταφέρνετε και παίζετε τόσο καλά σε τέτοια ηλικία;». Τους απάντησα: Δεν πίνω, δε ξενυχτάω. Και σημειώστε ότι την προηγούμενη βραδιά δεν είχαμε κλείσει μάτι και πίναμε μέχρι το πρωί…

                                                                            ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΓΑΣ