ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΣΕ ΚΑΤΙ

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΜΑΝΟΥ;

Ο Μάνος Μαυροκουκουλάκης με τον Θανάση Γιαννακόπουλο 

Απορίες του Γιώργου Λιβέρη

Αιφνιδίασε η αναπάντεχη αναγγελία της επιστροφής στα διοικητικά του (ποδοσφαιρικού) Παναθηναϊκού, του Μάνου Μαυροκουκουλάκη.

Ένας αιφνιδιασμός δεν είναι απαραίτητα πάντα ευχάριστος.
Ένας αιφνιδιασμός (χρήσης εκ νέου) αναδομημένης και πολυχρησιμοποιημένης ύλης πιθανόν και να μην ικανοποιεί.

Ακόμη μια διαπιστωμένη παλαιά επιλογή άστοχου υλικού δεν είναι δυνατόν σήμερα να προσφέρει ελπίδα επιτυχίας με τη νέα χρήση της.

Επιπρόσθετα η απουσία επίσημης αναγγελίας του γεγονότος είναι δημιουργός άσχημων κρίσεων από τους φίλαθλους, του πλέον ιστορικά πολυσύνθετου και διεθνούς εμβέλειας Συλλόγου της χώρας.

Τι συμβαίνει λοιπόν;
Ποια μπορεί να είναι η εξήγηση;
Τι έκανε την ηγεσία της ΠΑΕ να δεχθεί στους κόλπους της τον ποδοσφαιρικά κοσμοκαλόγερο του Κολωνακίου που ανά δεκαετία πιεστικά επιδιώκει την είσοδό του στα διοικητικά;

Μια εξήγηση δίνει η ένδεια διοικητικών στελεχών στον Παναθηναϊκό.
Μια άλλη εξήγηση μπορεί να είναι ότι ο Γιάννης Αλαφούζος εξακολουθεί να αγνοεί πρόσωπα και καταστάσεις. Δηλαδή δεν γνώρισε ακόμη καλά την «πιάτσα».

Αλλά, εν πάση περιπτώσει. Αποφάσισε ο μεγαλομέτοχος του Παναθηναϊκού να τον εναγκαλισθεί, όμως με ποια ειδίκευση και για ποιο πόστο;

Η προβαλλόμενη και πολυδιαφημιζόμενη από τον ίδιο «Mister Mano» υψηλή τεχνογνωσία, αφορά τις διεθνείς σχέσεις.
Αλλά σήμερα ο Παναθηναϊκός δεν είναι αυτό από το οποίο υποφέρει. Άλλωστε οι καιροί έχουν αλλάξει, όπως και τα πρόσωπα. Ακόμη και ενδυματολογικά το «Μπλέιζερ» δεν είναι της μόδας.

Πέρα από τα παραπάνω, μπορεί τα διοικητικά να μην έχουν ηλικία, όμως για να σέβονται οι νέοι τους γεγηρακότες πρέπει αυτοί να έχουν επιδείξει κατά το παρελθόν ένα έργο και να έχουν κερδίσει, από το έργο αυτό, μια εκτίμηση.

Δεν είμαι βέβαιος εάν η οικογένεια Βαρδινογιάννη, ο Ανδρέας Βγενόπουλος ή οι Π. Θ και Δ. Γιαννακόπουλοι θα του απένειμαν παράσημο Εξαίρετων Πράξεων.

Εκείνο που γνωρίζω – καθώς ήμουν αυτήκοος μάρτυρας – είναι πως σε Γενική Συνέλευση της ΠΑΕ ο Μάνος Μαυροκουκουλάκης είχε υποσχεθεί συνδρομή, από δικούς του ανθρώπους, με 5 εκατομμύρια ευρώ, η οποία βέβαια ουδέποτε πραγματοποιήθηκε.

Τούτο σημαίνει πως καθόλου περίεργο δεν είναι και τώρα να έδωσε στον Γιάννη Αλαφούζο ανάλογη υπόσχεση η οποία να δημιούργησε – στη δύνη των αναγκών – την ψευδεπίγραφη ελπίδα ότι μπορεί να πραγματοποιηθεί. Επομένως ο ηγέτης του Παναθηναϊκού αποφάσισε να δοκιμάσει.

Δυστυχώς οι δοκιμές – στον αθλητικό χώρο – δεν καλύπτουν συχνά τις ελπίδες μας. Πολύ περισσότερο που σήμερα οι απαιτήσεις των καιρών είναι σύνθετες καθώς είναι αναγκαίο οι Χορηγοί να καλύπτονται και από το τρίπτυχο: Προσόντα – Πείρα – Γνώσεις.
Γενικότερα. Βλέπουμε γύρω μας τι συμβαίνει και τι ισχύει σήμερα με όλα τα ιστορικά αθλητικά σωματεία. Αυτά στα οποία στηρίχθηκε ο Ελληνικός Αθλητισμός εδώ και 100 χρόνια. Τον Εθνικό ΓΣ, τον Άρη Θεσσαλονίκης, τον Πανελλήνιο ΓΣ, τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης, τον Πανιώνιο ΓΣΣ και βεβαίως τον Παναθηναϊκό ΑΟ.

Ουδένα εξ αυτών, ουδεμία προσδοκία καλύπτει, όχι των ιδρυτικών τους επιδιώξεων, όχι των οραμάτων των φιλάθλων, αλλά ούτε ακόμη μια απλής αξιοπρεπούς προσφοράς προς τον χειμαζόμενο Ελληνικό Αθλητισμό, ο οποίος μόνο στήριγμά του έχει την οικογένεια κάθε εμφανιζόμενου ταλέντου (βλέπε Άννα Κορακάκη, Λευτέρη Πετρούνια, Κατερίνα Στεφανίδη).

Μετά τα παραπάνω η απορία παραμένει.
Εξυπηρετεί σε κάτι 
η επιστροφή του Μάνου Μαυροκουκουλάκη; 
Εάν ναι σε τι;