.

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΕΣ SPORTDAY > ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΪΜΑΚΗΣ > Ψάχνοντας τον ηγέτη της επόμενης μέρας

Ψάχνοντας τον ηγέτη της επόμενης μέρας

Σάββατο 08/06/2013 - 15:25

Κάθε ομάδα χρειάζεται έναν παίκτη - σημείο αναφοράς. Από την πιο τρανή, μέχρι την πιο ταπεινή.

Εναν παίκτη που να εμπνέει, που να γίνεται σύνθημα στα χείλη των οπαδών, που να ξεπουλάει η φανέλα του στην μπουτίκ, που να έχει το πακέτο χαρακτήρας - ικανότητα - στόφα ηγέτη. Κι ένα από τα μεγαλύτερα κενά του Παναθηναϊκού τη χρονιά που τελείωσε, με βασική ευθύνη του Φερέιρα, ήταν ότι η ομάδα έμεινε χωρίς ηγέτη. Τον Καραγκούνη τον ξαπόστειλε ο Πορτογάλος ως ποδοσφαιρικά ξεζουμισμένο, τον Κατσουράνη τον έφαγε η διοίκηση ως «κακή επιρροή», ο Λουκάς έφυγε τον Δεκέμβριο, αλλά δεν ήταν ούτως ή άλλως ποτέ άνθρωπος με ηγετικά χαρακτηριστικά (με το ζόρι φόρεσε το περιβραχιόνιο μερικές φορές), ο Τζόρβας είναι εξαιρετικός επαγγελματίας και παίκτης, αλλά δεν «το έχει» επίσης για ηγέτης, ο Βιτόλο ήταν πολύ Ισπανός για να αναλάβει τον ρόλο και ο Σισοκό πολύ δανεικός.

Στην εποχή της πολυμετοχικότητας, δεν χρειάστηκε και πολύ για να βρούμε τον απόλυτο σταρ της ομάδας: μπορεί ο Ζιλμπέρτο να ήταν το μεγαλύτερο όνομα με το πιο βαρύ βιογραφικό, αλλά ο Σισέ είχε όλο το πακέτο και κάπως έτσι ο Ζιλμπέρτο περιορίστηκε οικειοθελώς στον ρόλο που είχε και στη «σελεσάο», αυτόν του υπαρχηγού. Αλλά ο Σισέ μάς τελείωσε μόλις τελείωσαν τα λεφτά, ο Λέτο πήρε τη σκυτάλη και  την κράτησε σφιχτά για 6 μήνες, μέχρι να μπει στα πιτς από τα οποία φιλοδοξεί να βγει αυτό το καλοκαίρι, ήτοι ενάμιση χρόνο μετά. Καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι μόλις τραυματίστηκε ο Λέτο, άρχισε η αγωνιστική κατρακύλα του Παναθηναϊκού - είπαμε ότι φταίει το ντεφορμάρισμα ή η έλλειψη των γκολ του «Σέμπα». Εγώ λέω ότι περισσότερο έλειψε η παρουσία του και ο τρόπος που ενέπνεε τους συμπαίκτες, που συσπείρωνε την εξέδρα και έβαζε δύσκολα στους αντιπάλους.

Ολο αυτό προσπαθεί να διορθώσει τώρα η διοίκηση και το προπονητικό - τεχνικό τιμ. Η προσπάθεια για την επιστροφή του Καραγκούνη εκεί αποσκοπεί: ο «Κάρα» με όλα τα καλά και τα στραβά του, με τα χαρίσματα και τα κολλήματά του, είναι σημείο αναφοράς για συμπαίκτες και οπαδούς, είναι πρότυπο για τα πιτσιρίκια των Ακαδημιών, τον σέβονται οι αντίπαλοι, τον παραδέχονται οι «εχθροί». Η επιστροφή του είναι βασικό συστατικό στη συνταγή που φτιάχνει ο Αναστασίου, αφού για έναν τουλάχιστον χρόνο θα υπάρχει ο παίκτης - σύμβολο στο χορτάρι, ο στρατηγός που δεν θα δίνει διαταγές στα φαντάρια, αλλά πρώτος αυτός θα ξεχύνεται προς τον αντίπαλο και οι δικοί του θα τρέχουν να τον προλάβουν.

Στο ίδιο μήκος κύματος εκτιμώ πως είναι και η προσπάθεια που γίνεται για τον Μπεργκ: δεν ξέρω αν έχει τη στόφα ηγέτη ο Σουηδός, έχει όμως το όνομα και το βιογραφικό για να γίνει σημείο - αναφοράς στην ομάδα που φτιάχνεται. Ναι, είναι σε πτωτική πορεία τις δύο τελευταίες χρονιές στο Αμβούργο (14 παιχνίδια - 2 γκολ σε κάθε μία), αλλά αν ήταν σε σταθερά καλή πορεία, πώς θα μπορούσαμε να τον δελεάσουμε να έρθει και γιατί εκείνος να δεχθεί να κάνει ένα βήμα πίσω;

Τέτοιες περιπτώσεις είναι υποχρεωμένος να κοιτάει ο Παναθηναϊκός: παίκτες που είναι διατεθειμένοι να κάνουν ένα βήμα πίσω στην καριέρα τους, ώστε να πάρουν φόρα και να ξαναπάνε μπροστά. Γι' αυτό ήρθε ο Μπαϊράμι και γι' αυτό θα έρθει -αν τελικά έρθει- ο Μπεργκ, όχι για τα λεφτά, την Ευρώπη ή την ανταγωνιστική Λίγκα. Κι αν θυμάστε, γι' αυτό ακριβώς είχε έρθει και ο Σισέ (μαζί με το καλό συμβόλαιο τότε) και μόνο ζημιωμένος δεν βγήκε: επέστρεψε στην Εθνική του, πήγε Μουντιάλ και έπαιξε κιόλας σε έναν αγώνα.