ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΕΧΕΙ ΤΩΡΑ ΠΛΕΟΝ ΤΟ ΛΟΓΟ

              ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΙΒΕΡΗ

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΟΝΤΟΣ

Το νερό μπήκε στο αυλάκι. Τελείωσαν οι εσωτερικές αντιπαραθέσεις, εισήλθαμε στην περίοδο των ευθυνών. Τώρα θα σταματήσουν τα σχόλια των τρίτων και θα αρχίσει το έργο των πρωταγωνιστών.
Βεβαίως θα αντιμετωπισθεί η ορθότητα των κινήσεων. Άλλωστε η ιστορία επαναλαμβάνεται. Μπορεί στο μέλλον και πάλι να χρειαστεί να «εισέλθουμε δια του παραθύρου» όπως 3 φορές έχει συμβεί με την Τουρκία. Το χαϊδεμένο παιδί του διεθνούς Μπάσκετ.

Τώρα που είμαστε μέσα στο χορό των 24 του κόσμου δεν κοιτάμε πίσω, αλλά πως θα διατηρήσουμε διεθνώς τη φήμη μας εισερχόμενοι (κατ’ αρχήν) στους 16. Μια φήμη που δεν κατακτήθηκε τα 26 – 27 τελευταία χρόνια, όπως ισχυρίζεται ο δυναμικός και αποτελεσματικός Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Μπάσκετ Γιώργος Βασιλακόπουλος, αλλά   κατά τα τελευταία 65 χρόνια, περίπου εκείνη την περίοδο που εκείνος έβλεπε το φως της ζωής.

Η ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΜΠΑΣΚΕΤ ΣΕ ΣΤΙΓΜΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ

Ήδη  το 1949 είμαστε τρίτη Ομάδα στο Πρωτάθλημα Ευρώπης, με κύριο αντίπαλο τη Γαλλία, η οποία στους Ολυμπιακούς του 1948 κατέκτησε το Αργυρό Μετάλλιο, μετά τους Αμερικανούς. 

Το 1951 επίσης είμαστε τρίτη στους Μεσογειακούς Αγώνες, στην Αίγυπτο. Να θυμίσω τις βασικές μπασκετικές χώρες της Μεσογείου: Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, Γιουγκοσλαβία (τότε), Τουρκία.

Το 1952 η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή, λόγω αυτών των επιτυχιών μας έκρινε ότι έπρεπε να μετάσχουμε στο Ελσίνκι στους Ολυμπιακούς Αγώνες με την Εθνική μας Ομάδα βεβαίως.

Την εποχή εκείνη όταν παίζαμε στην Ελλάδα Μπάσκετ, με μπάλες δερμάτινες, οι Βούλγαροι αγόραζαν από την Αμερική τις καθιερωμένες μπάλες  με τα σπυράκια. Και όμως τους κερδίζαμε άνετα.

Η πρώτη μπάλα με τα σπυράκια αποκτήθηκε στην Ελλάδα καθώς την «έκλεψε» ο περίφημος βραχύσωμος παίκτης Λέκκας του Πανελληνίου. Την απέσπασε από τα ναυτάκια  του «Κόραλ Ση», την «έκρυψε» κάτω από τις ξύλινες κερκίδες του γηπέδου και είπε ότι χάθηκε.

Την εποχή εκείνη αναδείχθηκαν οι μεγαλύτερες μορφές του ελληνικού Μπάσκετ. Αυτοί που αποτέλεσαν την πρώτη μαγιά. Να θυμηθούμε κάποιους: Αφοι Ρουμπάνη, Στεφανίδης, Ματθαίου, Ταλιαδούρος, Λάμπρου, Σκυλακάκης, Μανιάς, Αφοι Σπανουδάκη, Πανταζόπουλος, Αρβανίτης, Μήλας, Παπαδήμας, Πουλακίδας, Αφοι Πολυκράτη, Αφοι Αποστολίδη, Χριστοφόρου, Τασούλας, Ζάννος κ.λ.π κ.λ.π Ακολούθως ανεδείχθησαν ακόμη μεγαλύτερα ονόματα: Κολοκυθάς, Πολίτης, Κόντος, Αμερικάνος, Τρόντζος, Κοκκολάκης, Γιατζόγλου, Γκούμας, Μουρούζης, Χριστοδούλου κ.λ.π. Όλοι δημιουργήματα των ανοικτών γηπέδων

Για την ιστορία μας και για τις σύγχρονες μεγάλες επιτυχίες μας ήταν απαραίτητο να μην απουσιάσουμε από το Μουντομπάσκετ  του 2014. Είναι άσχετο ότι στα κατάβαθα της ψυχής μας νοιώθουμε ντροπή εμείς να «πληρώνουμε» για να μας δεχθούν. Ας το ξεχάσουμε, όπως ξεχνάει κάθε έφηβος την πληρωμένη επιβεβαίωση του πρώτου ανδρισμού του.

Τώρα έχουμε να αντιμετωπίσουμε το θέμα του προπονητή, το θέμα των 3 Ελλήνων της Αμερικής, το θέμα των εσόδων από τα δικαιώματα της TV, το θέμα της ρύθμισης των υποχρεώσεών μας προς τους παλαιούς και νέους συντελεστές των επιτυχιών μαςΑλλοίμονο όμως εάν δεν περάσουμε τουλάχιστον στους 16, όταν έχουμε μόνο ουσιαστικό αντίπαλο την Αργεντινή και αυτούς με γερασμένα παλικάρια (Σκόλα, Τζινόμπιλι κ.λ.π).

Άλλωστε τους χρωστάμε μια ρεβάνς από το 2004 που μέσα στην Αθήνα πήραν το Χρυσό. Αλλά και μετά, στη συνέχεια, τον Αύγουστο στην Ισπανία, Βραζιλία και Σερβία είναι του χεριού μας, εάν παίξουμε το παιχνίδι μας.

Μόνο πρέπει να γνωρίζουμε πως καμιά διοικητική ομπρέλα προστασίας δεν υπάρχει πλέον για μας, όπως στο παρελθόν.