To "χρυσό" άλμα.

ΕΝΑ ΑΓΩΝΙΣΜΑ – ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΔΥΟ ΟΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΙ ΤΙΤΛΟΙ

ΤΟ ΕΠΙ ΚΟΝΤΩ 1896 – 2014

Γράφει ο Γιώργος Λιβέρης

O ΚΩΣΤΑΣ  ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ

   Ο συμπυκνωμένος τίτλος του κειμένου θα μπορούσε να ήταν μια αναφορά στους λόγους του Ουίνστον Τσώρτσιλ : « Ποτέ τόσο λίγοι δεν προσέφεραν τόσα πολλά σε τόσους πολλούς.»

   Το Άλμα επί κοντώ μας χάρισε στην πρόσφατη ιστορία του Αθλητισμού και των Ολυμπιακών Αγώνων τους περισσότερους επίσημους Παγκόσμιους τίτλους από κάθε άλλο αγώνισμα και πρόσθεσε στον Στίβο νέα αίγλη, στη λαμπρή διαχρονική πορεία του, που τον διατηρεί στην κορυφή των Σπορ.

   Η επιτυχία του Κώστα Φιλιππίδη, να αναδειχθεί Παγκόσμιος Πρωταθλητής, είναι ασφαλώς ένα κατάδικό του επίτευγμα, που όμως έχει θεμέλια στην εξαιρετική υποδομή του αγωνίσματος στον ελληνικό χώρο.

   Η τηλεγραφική αναδρομή στις βασικές προσωπικότητες του αγωνίσματος, αντίστροφα από το 2012 μέχρι το 1896, όπου καταγράφηκε η πρώτη επιτυχία μας στο επί κοντώ, είναι η εξής :

ΚΩΣΤΑΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ Γενν. το 1986 στην Αθήνα. Αθλητής του Π.Γ.Σ. Φοιτητής Μεταπτυχιακού στην ΑΣΟΕΕ. Παγκόσμιος Πρωταθλητής επί κοντώ 2014 με 5,80μ. Ατομικό 5,83μ. Κατέχει όλα τα Πανελλήνια ρεκόρ του αγωνίσματος: Παίδων 5,22μ. – 2003, Εφήβων 5,75μ. – 2005, Νέων 5,55μ. – 2006, ενώ από το 2012 έχει πηδήσει 5,80μ. Λιγομίλητος, σεμνός, εργατικός, υπάκουος, αφοσιωμένος, απόμακρος, υπομονετικός, διεκδικητικός, αποφασιστικός, εγκρατής, οραματιστής, αγωνιστής, προσδιοριστικός, Olympian το 2012 στο Λονδίνο. Πρωταθλητής Κόσμου το 2014.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΤΕΑΣ-ΚΩΣΤΑΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΤΕΑΣ Γενν. στην Αθήνα το 1954. Αθλητής του ΠΑΟ. Ρέκορντμάν παίδων το 1972 με 4,12μ. Βαλκανικό ρεκόρ Εφήβων το 1973 με 4,92μ. Βαλκανιονίκης 1977,1979,1981,1983. Olympian το 1976 στο Μόντρεαλ. Ατομικό του 5,32μ. – 1975. Αυτά είναι τα αγωνιστικά του στοιχεία. Η μεγάλη του επιτυχία είναι πως πήρε από το χέρι τον έφηβο Φιλιππίδη και τον πέρασε ως μπροστάρης αυτός με πείσμα και δυναμισμό από το ελώδες τοπίο του ελληνικού αθλητισμού για να τον φέρει στην κορυφή του κόσμου.

Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ Γενν. στο Διάβα της Καλαμπάκας το 1941. Αθλητής του Παναθηναϊκού. Στις 24 Οκτωβρίου 1970 με 5,49μ. κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ του επί κοντώ. Αποτέλεσμα μιας μακράς πορείας που άρχισε από τα γυμνασιακά του χρόνια, όταν είχε κάτω από το μαξιλάρι του τη φωτογραφία του Γιώργου Ρουμπάνη από τη Μελβούρνη. 4^ος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μέξικο με 5,35μ. Ο πρώτος διπλός Σημαιοφόρος Ολυμπιακής Αποστολής το 1968 και το 1972. Εξακολουθεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον Αθλητισμό στο Δήμο Παλαιού Φαλήρου.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΟΥΜΠΑΝΗΣ Γενν το 1929 στη Θεσσαλονίκη. Αρχικά αθλητής του ΠΑΟ, πήρε μεταγραφή στον ΠΓΣ. Ο γηραιότερος Ολυμπιονίκης μας. Το 1956 ανανέωσε την αγάπη μας και την αισιοδοξία μας για το Στίβο καθώς με 4,50μ. αναδείχθηκε Χάλκινος Ολυμπιονίκης στη Μελβούρνη. Ρέκορντμαν Ευρώπης, 2 φορές με 4,55μ (1957) και 4,60μ. (1958). Πρωτοπόρος των σύγχρονων πλαστικών κονταριών (καταπέλτες) με υποτροφία στις ΗΠΑ. Πολυσύνθετος αθλητής αλλά εσωστρεφής. Αδελφός του επίσης Olympian Αριστείδη

ΟΤΤΟ ΣΙΜΙΤΣΕΚ Ούγγρος προπονητής, ο οποίος ήλθε στην Ελλάδα το 1929, αμέσως μετά την αποφοίτηση του από τη γυμναστική Ακαδημία της Βουδαπέστης. Προσεκλήθη από τον ΣΕΓΑΣ για να συντονίσει τον Ελληνικό Αθλητισμό (στο σύνολό του) εν όψει της έναρξης των Βαλκανικών Αγώνων του Στίβου. Το πέτυχε κατά τον καλύτερο τρόπο. Ο Ελληνικός Αθλητισμός και η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή του οφείλουν πολλά, καθώς επί δεκαετίες (και στη Κατοχή) μας έβαζε σε τάξη και μας νουθετούσε αγωνιστικά, κοινωνικά, διοικητικά, οικονομικά. Οι Παπανικολάου, Ρουμπάνης και δεκάδες άλλοι υποκλίνονται στη μνήμη του.

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΒΟΥΡΑΣ
 ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΘΑΝΑΣΗ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΒΟΥΡΑΣ Παιδί της Θεσσαλίας. Αθλητής του ΠΑΟ. Καθηγητής Φυσικής Αγωγής. Πρωταθλητής Επί Κοντώ και Δεκαθλητής. Υπήρξε ο προσωπικός προπονητής του Χρήστου Παπανικολάου. Τον ακολουθούσε κατά πόδας, τον συγκρατούσε και τον καθοδηγούσε προσεκτικά στη νεανική ζωή του. Ήταν το «alter ego» και το ελληνικό στήριγμα του Χρήστου στη θυελλώδη πορεία του στην Αμερική και την Ευρώπη. Ο άνθρωπος που έστεκε δίπλα του.

ΡΗΓΑΣ ΕΥΣΤΑΘΙΑΔΗΣ Γενν. στην Αθήνα το 1931. Αθλητής του Παναθηναϊκού. Olympian το 1952 στο Ελσίνκι. Ο πρώτος εξαίρετος επικοντιστής μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος παρέλαβε τις ελληνικές επιδόσεις από τα 4,01,5μ. του μόνιμα κατοίκου των ΗΠΑ Πέτρου Χλέντζου και τις ανέβασε στα 4,30μ, με κοντάρι από μπαμπού ή σιδερένιο βέβαια. Ήταν η ψυχή του γκρουπ των κονταριστών στο Στάδιο τις δεκαετίες του ’40, ’50, ’60, ’70. Ακόμη και σήμερα είναι κοντά στους Παλαιμάχους.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΘΑΝΟΣ Γενν. το 1916 στο Βαθύ Σάμου. Αθλητής του Παναθηναϊκού. Καθηγητής Μαθηματικών. Ήταν ο καλύτερος Έλληνας Κονταριστής της δεκαετίας ’30 στην Ελλάδα με 3,93μ. (ρέκορντμαν ο Πέτρος Χλέντζος στις ΗΠΑ με 4,01,5μ.) Πέντε φορές Βαλκανιονίκης ως εξής : 1936-3,90μ., 1937–3,90μ., 1938-3,91μ. 1939 – 3,92μ., 1940 – 3,70μ Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1940 στην προληπτική επιστράτευση υπηρετούσε στον Έβρο. Είχε πάρει μαζί του το κοντάρι του και επροπονήτο σ’ ένα οργωμένο χωράφι έξω από το στρατόπεδο. Οι Βαλκανικοί του 1940 (τελευταίοι λόγω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου) έγιναν στην Κωνσταντινούπολη. Δεύτερος κατετάγη ο Τούρκος Μουχεντίν με 3,60μ. και τρίτος ο Γιουγκοσλάβος Λένερτ επίσης με 3,60μ.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΔΑΜΑΣΚΟΣ – ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΕΟΔΟΡΩΠΟΥΛΟΣ Αμφότεροι αθλητές του επί κοντώ του Εθνικού ΓΣ Αθηνών. Μετείχαν των Α’ Ολυμπιακών Αγώνων των Αθηνών το 1896 και ισοβάθμησαν στην Γ’ θέση. Θεωρητικά υπολογίζεται ότι κατέκτησαν το Χάλκινο Μετάλλιο. Τότε Μετάλλια (αργυρά) απονένοντο μόνο στους Πρώτους νικητές. Οι 2 Έλληνες πήδησαν 2,60μ. Νικητής ήταν ο Γουίλιαμ Γουέλλες Χουτ (ΗΠΑ) με 3,30μ και 2^ο επίσης Αμερικανός Άλμπερ Τύλερ με 3,20μ. Όταν οι 2 Αμερικάνοι επέστρεψαν στις ΗΠΑ δήλωσαν : «Οι Έλληνες άλτες μας ενθάρρυναν να συνεχίζουμε καλά. Μας έκαναν μασάζ στα χέρια και τα πόδια και μας έδιναν ζεστά ποτά.» Από τότε οι κονταριστές μας καλλιεργούσαν ένα πνεύμα σύμπνοιας, αλληλεγγύης και ομαδικής προσπάθειας.

            Οι ανωτέρω 10 πρέπει να θεωρούνται ως τα κύρια πρόσωπα στην ιδιαίτερα αξιόλογη ιστορία μας των επί κοντώ και ως πρωταγωνιστές - κλειδιά επί σειρά ετών, στα 118 χρόνια από την πρώτη διάκριση μας μέχρι σήμερα.