Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΥΠΟΦΕΡΕΙ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ «ΚΑΖΙΝΟΒΙΟΥΣ»

          Ο Ελληνικός Αθλητισμός πάσχει από τον υπερβολικό αριθμό «αρρώστων», οι οποίοι ορμούν στα ταμεία του Αθλητισμού (ακόμη και τώρα) καθώς οσμίζονται φρέσκο χρήμα. Αυτό γινόταν, σε μεγάλη έκταση, τον καιρό των παχαίων αγελάδων, αλλά συνεχίζεται και σήμερα.

          Τελευταία τραγική περίπτωση – για τον αθλητισμό και για τον ίδιο – η σύλληψη του Προέδρου του Αγίου Κοσμά, ο οποίος καταχράστηκε με ταχύτητα αστραπής, αποδεδειγμένα 800 χιλιάδες ευρώ, ενώ υπάρχουν βάσιμες υποψίες – και φαίνονται – πως το ποσό μπορεί να φθάσει το 1.200.000!

          Χρήματα από τους απλήρωτους μισθούς των υπαλλήλων.

          Ο ίδιος υποστηρίζει ότι «έχασε τα χρήματα» και δεν είναι σε θέση να τα επιστρέψει.

          Όταν υποστηρίζει ότι «έχασε τα χρήματα» δεν εννοεί ότι τα έχασε στο δρόμο, έστω στο δρόμο για το Λουτράκι, αλλά μέσα στο Καζίνο του Λουτρακίου. Δηλαδή είναι ψυχικά άρρωστος, κτυπημένος βαρύτατα από την ασθένεια του τζόγου και τώρα ζητά την επιείκεια της Πολιτείας.

          Αλλά η περίπτωση αυτή δεν είναι η πρώτη. Τουλάχιστον ας είναι η τελευταία.

          Η τωρινή ιστορία κατάχρησης, αφορά μια από εκείνες τις λίγες που ήρθαν στην επιφάνεια όταν η χώρα έφθασε στο γκρεμό και άρχισαν οι έρευνες διασπάθισης του   Δημοσίου Χρήματος. Μιας ρεμούλας του κράτους που δεν άντεξε η Ελλάδα φυσικά, αφού σε μια τέτοια αφαίμαξη δεν θα μπορούσε να αντέξει ούτε η Ελβετία.

          Θα σας αναφέρω τώρα μια άλλη 100% αληθινή ιστορία, η οποία δεν ήρθε ποτέ στην επιφάνεια, αλλά είναι απόλυτα αντιπροσωπευτική της κατάστασης που για μεγάλο διάστημα ίσχυε στον Αθλητισμό και στις κρατικές Χορηγίες.

          Ανώτερος αθλητικός παράγων, επικεφαλής αθλητικής Αποστολής σε διεθνείς αγώνες στο Μέξικο, έφυγε με το αεροπλάνο και πήγε στο γειτονικό Λας Βέγκας (την Μητρόπολη του τζόγου για τους αδαείς) και έμεινε εκεί μια εβδομάδα αφήνοντας τους  αθλητές στην τύχη τους. Ποιος να τον κατηγορήσει, αφού ήταν ο φόβος και ο τρόμος και απόλυτα υποστηριζόμενος από ανώτατο κρατικό λειτουργό;

          Αυτός ο παράγοντας και σήμερα διεκδικεί την επάνοδό του στην κορυφή της Ομοσπονδίας. Η μυρωδιά του χρήματος, έστω και ελάχιστου, ακόμη αναστατώνει την ψυχασθένειά τους και τους ωθεί αντί πάσης θυσίας να αναζητούν αθλητικούς θώκους. Ακόμη και τα ψίχουλα των οδοιπορικών των αθλητών εάν κατορθώνουν να τα αποσπάσουν ικανοποιεί το πάθος τους.

          Καλά αυτοί είναι φρενοβλαβείς και δεν το ξέρουν, κάποιοι λογικοί δεν υπάρχουν για να τους κρατάνε μακριά. Δηλαδή πρέπει να τους αφήνουμε να κλέψουν και ακολούθως να τους παρέχουμε στις κρατικές φυλακές στέγαση, τροφή και ύπνο με δημόσιες δαπάνες; 

 Θ. Συνοδινός