...

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ 

 ΠΑΛΑΙΜΑΧΩΝ Π.Α.Ο ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΩΝ 

κ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΛΙΒΕΡΗ

ΣΤΗΝ ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ

ΑΧΙΛΛΕΑ ΜΑΚΡΟΠΟΥΛΟΥ

Α.ΚΟΝΤΟΣ -Θ.ΣΥΝΟΔΙΝΟΣ-Μ.ΛΕΚΑΚΗΣ-ΠΥΡΡΟΣ ΔΗΜΑΣ--ΑΧ.ΜΑΚΡΟΠΟΥΛΟΣ-Γ.ΛΙΒΕΡΗΣ- Γ.ΨΑΡΟΠΟΥΛΟΣ.

ΑΘΗΝΑ 15/12/2014

Αξιότιμε κ. Πρόεδρε

          Θαυμαστοί μου νέοι και παλαίμαχοι Αθλητές του Παναθηναϊκού μας

          Αγαπητοί φίλοι

         

          Το Διοικητικό Συμβούλιο των Παλαιμάχων Αθλητών όλων των σπορ του Ομίλου μας, με ιδιαίτερη χαρά σας κάλεσε σήμερα εδώ, όχι μόνο για να τιμήσουμε ένα άνδρα που πολλά προσφέρει και ακόμη περισσότερα προσέφερε στο παρελθόν, αλλά ένα άνδρα που αποτελεί τα ζωντανή γέφυρα μεταξύ παρελθόντος και παρόντος, μεταξύ της ιστορίας και της σύγχρονης εποχής. Ακόμη περισσότερο μεταξύ των μεγάλων θριάμβων του Συλλόγου μας και της σκληρής σημερινής αγχωτικής προσπάθειας να διατηρηθεί ο Παναθηναϊκός, ως Σύλλογος όλης της Ελλάδας στο επίπεδο που έχουμε γνωρίσει.

          Είναι ο άνδρας αυτός ο αειθαλής Αχιλλέας Μακρόπουλος, που εδώ και περισσότερο από 50 χρόνια καλύπτει, ενισχύει, φροντίζει και κυρίως υποστηρίζει κάθε Παναθηναϊκή κίνηση, αποτελών στην ουσία τον μοναδικό συνδετικό κρίκο μεταξύ του ερασιτεχνικού παρελθόντος και των χορηγών παραγόντων, και της σημερινής συγκεχυμένης κατάστασης.

          Έτσι έρχεται σήμερα ο Αχιλλέας Μακρόπουλος να μας παρηγορήσει και να μας πείσει ότι δεν απουσιάζουν οι ισχυροί και ανιδιοτελείς παράγοντες για τον Παναθηναϊκό. Ακόμη ότι η Αθηναϊκή κοινωνία πάντα θα έχει τη δυνατότητα να αναδύει εκείνους οι οποίοι μπορούν να κρατήσουν στα χέρια τους πολύ ψηλά τον Παναθηναϊκό.

          Και για να είμαι πλήρης στην παρουσίασή μου θα μου επιτραπεί να κάνω μια μικρή αναδρομή στο ιστορικό του ανδρός, που σήμερα έχουμε εμείς την τιμή να τον ανακηρύττουμε Επίτιμο Πρόεδρό μας. Όχι βέβαια μια αναδρομή σε βάθος χρόνου, ας μου επιτραπεί αυτό, αλλά μια αναδρομή από τότε που ο Αχιλλέας Μακρόπουλος έγινε δικός μας. Από όταν ήρθε από το πανέμορφο Πήλιο στην Αθήνα για να φοιτήσει στο 8^ο Γυμνάσιο Αθηνών και μπολιάστηκε με το φίλαθλο πνεύμα. Ήταν τότε που άφησε στο Βόλο την οικογένειά του με τις εθνικές καταβολές και το κοινωνικό έργο για να αποκτήσει – εδώ  στο κέντρο – τα εφόδια της αυριανής ζωής. Ένα από τα εφόδια αυτά – πολύ βασικό μάλιστα – ήταν να κερδίσει τη δυνατότητα καθαρής κρίσης και φίλαθλης επιλογής. Αυτό που τον οδήγησε στον σωστό και ευθύ δρόμο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και του Fair Play.

Αναμφίβολα η ζωή κάνει τα δικά της τερτίπια και σε οδηγεί σε περίεργες ατραπούς. Όμως οι πραγματικοί άνδρες δεν ξεχνούν ούτε τις εφηβικές τους αγάπες, ούτε τις πρώτες τους επιλογές. Αυτό το τονίζω διότι ο Αχιλλέας Μακρόπουλος ενώ ήταν αναγκασμένος από τις συνθήκες της εποχής να βγάλει ανδριότικο ναυτικό φυλλάδιο και να φύγει, ποτέ δεν ξέχασε. Ενώ έμεινε στη Νέα Υόρκη για 2 περίπου δεκαετίες, όταν γύρισε – απλά και φυσιολογικά – βρέθηκε πάλι στην αγκαλιά του Παναθηναϊκού. Όχι πλέον σαν νεαρός Fun, αλλά ως άνθρωπος της νέας γενιάς που το θυμικό του και η φίλαθλη ευαισθησία του τον έφερε προς τους διοικητικούς θώκους.

          Φυσικά στην ηλικιακή, οικονομική, κοινωνική και διοικητική άνοδό του γνώρισε τους κυρίαρχους χαρακτήρες που τον μαγνήτισαν και τον συνεπήραν. Ήσαν οι λίγοι αυτοί όπως ο Απόστολος Νικολαϊδης, ο Αντώνης Ματζαβελάκης, ο Αντώνης Μηγιάκης, ο Λουκάς Πανουργιάς, ο Ιθακήσιος, ο Σοφιανόπουλος και άλλοι με τους οποίους συνεργάσθηκε στενά και έμεινε για πάντα μαζί τους.

          Με Πρόεδρο τον Απόστολο Νικολαϊδη, ο Αχιλλέας Μακρόπουλος, ως Αντιπρόεδρος, πήρε πολύ γρήγορα στα χέρια του μεγάλες ευθύνες, καθώς η ποδοσφαιρική ομάδα με προπονητή τον Μορέιρα, εκείνο τον Δεκέμβριο του 1976 πέρναγε κρίση, αλλά ο Παναθηναϊκός έχει την ικανότητα να τις ξεπερνά. Ο Αχιλλέας Μακρόπουλος ήταν αυτός που τότε δραστηριοποιήθηκε έντονα διοικητικά και οικονομικά. Ανασκουμπώθηκε, όπως λέει ο λαός και ξεκίνησε για το μεγάλο άλμα. Επωμίσθηκε μια γιγαντιαία προσπάθεια. 

Με τη συμπαράσταση του Πολωνού Πρέσβη Μπεστίκα, του δικού μας Πρέσβη στη Βαρσοβία Κατοπόδη και τις τεχνικές γνώσεις του Δ/ντου της Αθλητικής Ηχούς Σταμάτη Γρατσία πήγε στην Πολωνία για τον Καζιμίρ Γκόρσκι, τον διεκδικούμενο από τις ισχυρές ομάδες της Ευρώπης προπονητή. Αυτόν που είχε οδηγήσει σε πρωτόγνωρους θριάμβους της Εθνική Ομάδα της Πολωνίας. Το όνειρο έγινε θαύμα και το θαύμα πραγματικότητα. 

Ο Γκόρσκι πείσθηκε να έρθει στην Ελλάδα και το άστρο του έλαμψε μαζί με τον Παναθηναϊκό. Εκείνη την ίδια αγωνιστική περίοδο του 1976 – 77 ο Παναθηναϊκός κατάκτησε το Νταμπλ. Ο Γκόρσκι πέτυχε να ξαναδώσει ομοιογένεια, δύναμη και λάμψη στους θαυμάσιους παίκτες εκείνης της δεκαετίας. Στον Δομάζο, τον Κωνσταντίνου, τον Καψή, τον Ελευθεράκη, τον Λιβαθηνό, τον Δημητρίου, τον Αλβαρέζ, τον Παπαδημητρίου και άλλους.

          Έτσι ο Αχιλλέας Μακρόπουλος, όχι μόνο κατάφερε να συνενώσει ιδανικά τον ρεαλισμό με τον ρομαντισμό, αλλά να αποκτήσει και την πλέον πρακτική φίλαθλη νοοτροπία. Μέσα στο πνεύμα των αρχών του Απόστολου Νικολαϊδη, ο οποίος είχε πάντα ένα και μοναδικό όραμα τον Παναθηναϊκό. Με βάση αυτό συνένωνε πολιτικές ομάδες, οικονομικές προσωπικότητες και κυβερνητικούς ιθύνοντες σε μια κοινή δημιουργική γραμμή για την πρόοδο του Ελληνικού Αθλητισμού μέσω του Παναθηναϊκού.

     Ειδικά διαπίστωσε ο Αχιλλέας Μακρόπουλος ότι ο Απόστολος Νικολαϊδης μέσω της ΣΟΦΤΕΞ και με την εγγύηση του εργοστασίου του  βοηθούσε τον Παναθηναϊκό να αποκτήσει μοναδικές εγκαταστάσεις και αθλητική υποδομή πρωτόγνωρη για την Ελλάδα. Διαπίστωσε ότι ο Αντώνης Ματζαβελάκης μέσα από το ιδιαίτερο διπλωματικό του ταλέντο κατόρθωνε να επιτύχει τα πλέον απίθανα και να κερδίζει σκληρές μάχες στον χαοτικό κόσμο των παραγόντων του Ποδοσφαίρου. Σ’ αυτό το πρόγραμμα, με την αυτή τακτική, αλλά και με προσωπικές θυσίες ο Αχιλλέας Μακρόπουλος συνέχισε, όχι μόνο ως Αντιπρόεδρος, αλλά και ως Γενικός Αρχηγός ή Πρόεδρος οικονομικής επιτροπής, ή Μέλος. Δηλαδή πάντα ένας απλός στρατιώτης, ένας ταπεινός Παναθηναϊκός, όπως ο ίδιος επιθυμεί να αυτοχαρακτηρίζεται.

 Αλλά παρά την ανιδιοτέλεια και τους χαμηλούς τόνους που προτιμά να ακολουθεί, θα μου επιτρέψει να σημειώσω – διότι άλλως θα έχω τύψεις – ότι ο Αχιλλέας Μακρόπουλος στις δύσκολες στιγμές που περνά ο τόπος μας, δεν ξέχασε να βοηθήσει, το πάντα αγαπημένο του 8^ο Γυμνάσιο, στο οποίο έχει προσφέρει πολλά στην πληρότητα των εγκαταστάσεών του.

Ακόμη δεν ξέχασε ούτε το Μοναστήρι των Ταξιαρχών που είναι αποκλειστικός χορηγός, ούτε τον τόπο καταγωγής του με τις 100 υποτροφίες που προσφέρει, ούτε τον «Ρήγα Φεραίο» που βρίσκεται στην Γ’ κατηγορία, ούτε βέβαια και τους άπορους της Αθήνας, στον Aγιο Γεώργιο Κυνοσάργους στους οποίους μόνιμα και οργανωμένα παρέχει συσσίτια. Αυτά είναι ένα μέρος από την μεγάλη πνευματική κληρονομιά που αφήνει στους 4 λαμπρούς γιούς του. Τον μεγαλύτερο Νίκο,τον Κωνσταντίνο, που ήταν πρωταθλητής και διεθνής ξιφομάχος και τους δίδυμους γιους του Αλέξανδρο και Σωτήριο.

          Για όλη αυτή την προσφορά του, το Διοικητικό Συμβούλιό μας, ως ελάχιστη τιμή αποφάσισε να τον ανακηρύξει Επίτιμο Πρόεδρο, όχι δικό του, αλλά της Παναθηναϊκής Οικογένειας.

          Ο Γενικός Γραμματέας

          ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΒΕΡΗΣ