Ο ΖΟΖΕ ΜΟΥΡΙΝΙΟ

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΘΑ ΕΙΧΕ ΗΔΗ ΑΠΟΛΥΘΕΙ

Γράφει ο Γιώργος Λιβέρης

Ο Τραϊανός Δέλλας με 2 ήττες έλαβε ήδη την απόλυση του από τον Ατρόμητο.

Ο Χάβος με επίσης 2 ήττες βρίσκεται με το ένα πόδι εκτός Αστέρα Τρίπολης.

Ο Λουτσέσκου με άλλες 2 ήττες σε ισάριθμους αγώνες βλέπει τα μαύρα σύννεφα να πυκνώνουν στον ουρανό της Ξάνθης.

O Ζοζέ Μουρίνιο με 3 ήττες σε 3 αγώνες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ παραμένει στη θέση του.

Την τριπλή συνιστώσα ενός αποτελέσματος αποτελούν: Ομάδα – Παίκτες – Προπονητής, ο τελευταίος δέχεται όλες τις ευθύνες στην αποτυχία αλλά σχεδόν ουδεμία ή ελάχιστες τιμές σε έναν θρίαμβο.

Αυτά στην Ελλάδα βέβαια

Ο ΧΡΥΣΟΣ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΗΓΙΑΚΗΣ ΕΠΙΤΙΜΟ ΜΕΛΟΣ ΜΑΣ
ΣΤΗΝ ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΒΡΑΥΕΣΗΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ Η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ 

Σαφώς στα ομαδικά παιχνίδια η συμβολή του Προπονητή είναι τεράστια αλλά και στα ατομικά Αθλήματα δεν είναι μικρότερη. Εδώ περνάει όμως απαρατήρητη εκτός εάν είναι ταυτόχρονα προπονητής και πατέρας Λες και ο φίλαθλος γονιός δεν έχει την υποχρέωση να ανιχνεύσει εάν το παιδί του έχει ταλέντο. Και εάν βέβαια έχει να το αναδείξει με κάθε τρόπο.

Θα σας φέρω πολύ πρόσφατα παραδείγματα.

Στην Εκδήλωση του Ζαππείου για τους Ολυμπιονίκες τα περισσότερα χειροκροτήματα εισέπραξε ο

Σπύρος Γιαννιώτης για το Αργυρό του Μετάλλιο στο Ρίο. Ο προπονητής του Νίκος Γέμελος, ούτε ακούσθηκε.

Στην ίδια εκδήλωση αποθεώθηκε ο πατέρας Κορακάκης και ο πατέρας Στεφανίδης. Απολύτως σωστά. Ο πρώτος υπήρξε μέλος της Εθνικής ομάδας στα Πιστόλια και μετείχε σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα. Ο δεύτερος ήταν τριπλουνίστας του Πανελληνίου Γ.Σ. Ήταν στα πλαίσια των υποχρεώσεων τους να το κάνουν και το έκαναν βέβαια με επιτυχία.

Προπονητής του Χρυσού Ολυμπιονίκη Λευτέρη Πετρούνια είναι ο Δημήτρης Ράφτης. Σχεδόν δεν ακούσθηκε το όνομά του στην κατάμεστη από 400 άτομα αίθουσα.

Εάν αυτά ισχύουν για τους κορυφαίους των Ολυμπιακών Αγώνων, φυσικά λιγότερα πρέπει να περιμένουμε για τους προπονητές των άλλων αθλητών.

ΚΥΤΕΑΣ- ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ

Ο Δημήτρης Κυτέας θεωρείται σκληρός χαρακτήρας και όμως χρόνια τώρα αθόρυβα στέκει στη σκιά του Κώστα Φιλιππίδη στις χαρές και τις λύπες.

Να σας πάω ακόμη πιο κάτω

Ο Δημήτρης Κουλούρης στα 25 χρόνια του κατόρθωσε επί τέλους να περάσει τα (αυστηρά) όρια της κολύμβησης και να μετάσχει των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο.

Ο ικανός πρωταθλητής του Παναθηναϊκού, Καθηγητής (ήδη) Σωματικής Αγωγής και με Μεταπτυχιακό αγωνίσθηκε στο πρόσθιο και πέτυχε στα 200 μ. χρόνο 2.14.86 που τον έφερε στη θέση 35 ανάμεσα σε 39 μετασχόντες. Φυσικά τι κουβέντα να γίνει για τον Γιάννη Μηλιδάκη που τον προπονεί!

Ας υποθέσουμε ότι ο Δημήτρης Κουλούρης αντί του 2.14.86 επιτύγχανε 2.08.86 και ήταν από τους διακριθέντες του τελικού, με νέο Πανελλήνιο ρεκόρ, θα έκανε καμία διαφορά;

Απλά ο Γιάννης Μηλιδάκης, θα ακουγόταν το ίδιο ελάχιστα όπως ο Δημήτρης Κυτέας ή ο προπονητής Γιαν Ντόμπσον της Αλεξίας Παππά που – στο πλέον δημοφιλές – αγώνισμα των 10.000 μ. με χρόνο 31.36.16 δημιούργησε νέο Πανελλήνιο ρεκόρ στο Ρίο.

Πρέπει λοιπόν να παραδεχθούμε ότι οι προπονητές έχουν όλη την ευθύνη στην αποτυχία, ελαχιστότατη συμμετοχή στην επιτυχία και όλα τα φώτα της δημοσιότητας όταν είναι πατέρας ή μητέρα του Πρωταθλητή, ακόμη και ένα ή τύχη τα έφερε έτσι ώστε να βρεθούν εκεί.