ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΔΗΜΗΤΡΗ
ΠΑΝΤΑ ΓΕΡΟΣ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΟΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΚΟΛΑΚΗΣ
1969 - 1983
Εμβληματική φιγούρα για χρόνια στο ελληνικό μπάσκετ, ο Δημήτρης Κοκολάκης ήταν από τους πρώτους ψηλούς που έγραψαν ιστορία στα παρκέ. Ο Κρητικός (από το Ρέθυμνο συγκεκριμένα) γεννήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 1949. Με το ύψος του να φτάνει στα 2.15 βρέθηκε στο στόχαστρο του Παναθηναϊκού με τον οποίο συμφώνησε τον Οκτώβριο του 1969. Δούλεψε πάρα πολύ για να κατακτήσει το μπάσκετ, αλλά και να κερδίσει σε δύναμη. Πολλοί είχαν να λένε από τότε για τη δουλειά που έκανε και την επιμονή που έδειχνε για να φτάσει ψηλά. Ο ίδιος σε συνέντευξή του το 1986 αναφέρεται σε αυτούς που τον βοήθησαν περισσότερο: «Ο Ανδρέας Χαϊκάλης πρώτα απ’ όλους, ο Γιώργος Βασιλακόπουλος που μου έμαθε τις πρώτες κινήσεις, ο Θέμης Χολέβας, ο Ρίτσαρντ Ντουξάιρ και ο Κώστας Μουρούζης». Από την πρώτη του προπόνηση στον Παναθηναϊκό, τον Οκτώβριο του 1969, έφτασε στην πρώτη του παρουσία στην αρχική πεντάδα της ομάδας την περίοδο 1973-74, δίπλα στους Κόντο, Ιορδανίδη, Κεφάλο και Παπάζογλου, απέναντι στον Πανελλήνιο. Και από εκεί στους τίτλους, τις διακρίσεις.
Ο Κοκολάκης έγινε βασικό συστατικό των επιτυχιών του Παναθηναϊκού (1969-1983). Κατέκτησε 9 πρωταθλήματα με τα πράσινα (1971, 1972, 1973, 1974, 1975, 1977, 1980, 1981, 1982) και 3 κύπελλα Ελλάδας (1979, 1982, 1983) και συνέχισε με τίτλους με τη φανέλα του Άρη (1983-1987): Τρία πρωταθλήματα Ελλάδας (1985, 1986, 1987) και δύο Κύπελλα Ελλάδας (1985, 1987).
Με την Εθνική Ομάδα έχε μία και μοναδική συμμετοχή με την Εθνική Εφήβων, το 1974 σε ένα φιλικό απέναντι στην Αυστρία, σημειώνοντας 10 πόντους. Με την Εθνική Ανδρών η καριέρα του ήταν σίγουρα πιο… αξιοπρόσεκτη: Αγωνίστηκε 178 αναμετρήσεις και σημείωσε 1282 πόντους (7,20μ.ο.). Είχε συμμετοχή σε τέσσερα Ευρωμπάσκετ (1975, 1979, 1981, 1983. Όντας στην Ελληνική Αστυνομία είχε συμμετοχή και στην Εθνική Ενόπλων με πολλές και μεγάλες επιτυχίες.
Στην ίδια εκείνη συνέντευξη στην «Αθλητική Ηχώ» και τον Κώστα Μπατή, ο Δημήτρης Κοκολάκης έδινε μια συμβουλή στα τότε ταλέντα του ελληνικού μπάσκετ. Συμβουλή που ισχύει μέχρι σήμερα: «Θα πρέπει πρώτα να αγαπήσουν πολύ το άθλημα, για να μπορέσει και αυτό να τους βοηθήσει. Εγώ θα τους έλεγα να δουλέψουν σκληρά, εάν θέλουν προβολή, δόξα, χρήμα. Ανεξάρτητα από αυτό εγώ και επιμένω σ’ αυτό το σημείο, θα τους βοηθήσει να ολοκληρωθούν ως άνθρωποι, διαμορφώνοντας έναν καλύτερο χαρακτήρα»
Ο Δημήτρης Κοκολάκης που σήμερα γιορτάζει τα 72α γενέθλια του, είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα αθλητή του μπάσκετ που με σκληρή δουλειά κατάφερε να πραγματοποιήσει μια εξαιρετική καριέρα, να κερδίσει τίτλους και να αποτελέσει την "κολώνα" της εθνικής ομάδας για πάνω από μια δεκαετία.
Τα 2.16 του ύψους του δεν μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητα και όταν ο Ρεθυμνιώτης Δημήτρης ήρθε στην Αθήνα σε ηλικία 20 χρονών για να υπηρετήσει τη θητεία του, βρέθηκε να αποτελεί το "μήλον της έριδος" μεταξύ δύο αξιωματικών, ο ένας Παναθηναϊκός και ο άλλος Ολυμπιακός που ήθελαν να σπρώξουν τον Κοκολάκη ο καθένας προς την ομάδα του. Τελικά με την προτροπή ενός φίλου του που τον φιλοξενούσε, ο Δημήτρης πήγε στον Παναθηναϊκό και ξεκίνησε η σχέση ζωής με τα πράσινα.
Με τη βοήθεια των πρωταθλητών του στίβου Ζαχαροπούλου και Μανωλοπούλου και με παπούτσια τρία νούμερα μικρότερα (που να βρεθεί 50 νούμερο εκείνη την εποχή) ο νεαρός Δημήτρης ανεβοκατέβαινε τον λόφο του Αρδηττού για να αποκτήσει φυσική κατάσταση ενώ ταυτόχρονα ξεκίνησε να μαθαίνει από το μηδέν τα βασικά του αθλήματος με την αμέριστη συμπαράσταση του Ανδρέα Χαϊκάλη. Δεν ήταν εύκολο, ο Κρητικός ψηλός ήταν ένα άγουρο κορμί που δεν είχε καμία επαφή με το άθλημα πρωτύτερα, όμως η σκληρή δουλειά ανταμείφθηκε και σταδιακά άρχισε να παίρνει χρόνο συμμετοχής και το 73 βρέθηκε στη βασική πεντάδα για να μην ξαναβγεί μέχρι την αποχώρηση του με συμπαίχτες τον Απόστολο Κόντο, τον Χρήστο Ιορδανίδη, τον Κέφαλο και τον Παπάζογλου.
Από τον Παναθηναϊκό έφυγε το 1983 μετά από 14 χρόνια με το Τριφύλλι στο στήθος και 12 τίτλους(9 πρωταθλήματα και 3 κύπελλα), όταν ο τότε προπονητής του Άρη, ο Γιάννης Ιωαννίδης "εισέβαλε" στις 3 τα ξημερώματα σε ξενοδοχείο των Ιωαννίνων όπου βρισκόταν ο Κοκολάκης με την ομάδα της Ελληνικής Αστυνομίας για το πρωτάθλημα Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας (ο Δημήτρης ήταν εν ενεργεία αστυνομικός) και πετώντας του στο κρεβάτι έναν χαρτοφύλακα που περιείχε 2.700.000 δραχμές και εκμεταλλευόμενος τον αθλητικό νόμο περί δωδεκαετίας, τον έπεισε να υπογράψει στον Άρη. Ο Δημήτρης θέλοντας να φανεί σωστός απέναντι στον Παναθηναϊκό ενημέρωσε τους διοικούντες για την πρόταση αλλά αυτοί τον ενημέρωσαν πως δεν υπήρχαν χρήματα στο ταμείο για αυτόν και τον αποχαιρέτησαν λέγοντας του "αν νομίζεις πως στα 34 μπορείς να ξεκινήσεις δεύτερη καριέρα, πήγαινε στον Άρη".
Με τους Θεσσαλονικείς κατέκτησε τρία πρωταθλήματα και δύο κύπελλα αλλά αποχώρησε με άσχημο τρόπο, διεκδικώντας δικαστικά τα χρήματα του, φτάνοντας τελικά σε έναν εξωδικαστικό συμβιβασμό με την καταβολή του μισού χρωστούμενου ποσού και την ελευθέρας για να μπορέσει ο παίχτης να πάει στον Ηλυσιακό παρέα με άλλους βετεράνους όπου και έκλεισε την καριέρα του το 1988.
Με άκομψο τρόπο σταμάτησε και από την εθνική ομάδα με 178 εμφανίσεις και παραδόξως μετά από νικηφόρο αγώνα, έναν από τους πιο σημαντικούς στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Τον Νοέμβριο του 85 η Γαλανόλευκη θα κερδίσει στο Εκεντρεβίλ τη Γαλλία μετά από τρεις παρατάσεις στο ματς των "Λέικερς με τους Σέλτικς" και ουσιαστικά θα πάρει την πρόκριση για το Μουντομπάσκετ της επόμενης χρονιάς στα ισπανικά γήπεδα. Ο Κοκολάκης θα έχει μία τρομερή παρουσία με 21 πόντους βάζοντας στα καλάθια τους Γάλλους ψηλούς, πανάξιος συμπαραστάτης του Γκάλη.
Δεν έχει όμως ξεχάσει την κουβέντα του Κώστα Πολίτη πριν από τον αγώνα που για άγνωστο λόγο του είπε πως "όταν ψοφάει ο γάιδαρος, κουνάει την ουρά του". Στα αποδυτήρια θα αρνηθεί το προτεταμένο χέρι του Πολίτη για συγχαρητήρια και θα ενημερώσει τους συμπαίχτες του για την απόφαση του να αποσυρθεί από την εθνική, όπως και έπραξε μετά τον τελευταίο αγώνα με τη Βουλγαρία στο ΣΕΦ.
Ο Δημήτρης Κοκολάκης ήταν ο ενδιάμεσος και συνδετικός κρίκος δύο μεγάλων ψηλών του ελληνικού μπάσκετ, του Γιώργου Τρόντζου και του Παναγιώτη Φασούλα. Ο ίδιος όμως στέκεται ισάξια ανάμεσα τους ως ένας από τους καλύτερους Έλληνες σέντερ όλων των εποχών, τρανό παράδειγμα για το που μπορεί να φτάσει ένας αθλητής με όπλα του την αφοσίωση, τη σκληρή δουλειά και φυσικά το ταλέντο. Χρόνια πολλά στον "πύργο" από το Ρέθυμνο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου