Ο ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ Ν. ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙ !!

Ο ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ Ν. ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙ !!


γράφει
ο

Διονύσης Λιβέρης

Το γεγονός εντυπωσιακό. Η επιτυχία θεαματική. Μετά δεκαετίες, χάρη στη τεχνολογία ο Nίκος Πετρόπουλος, ο στοχαστής και ερευνητής της Ιστορίας του Παναθηναϊκού έρχεται και πάλι στο προσκήνιο.

          Η σύγχρονη πληροφορική, το “Ιντερνετ” και οι δυνατότητες μέσω της διαδικτύωσης έφεραν την επαφή. Όχι πως το Άργος είναι μακριά. “Ένα τσιγάρο δρόμο” όπως έλεγαν οι παλαιοί στα ορεινά χωριά. Αλλά λίγο ο μονήρης δρόμος που ακολουθεί ο Νίκος Πετρόπουλος, λίγο η απώλεια του ανθρώπου της σύνδεσης Πάνου Φιαμέγκου, περισσότερο η αβελτηρία τρίτων, δημιούργησαν την αποξένωση.

          Τώρα με αφορμή το νέο αίμα των πνευματικών παιδιών του Παναθηναϊκού και τις αναζητήσεις τους στη Ιστορία του Συλλόγου, διαπιστωμένα οδηγούμεθα σ’ενα κεντρικό φορέα επιλεγμένων ανθρώπων που βρίσκονται στο περίγυρο του Σωματείου.

          Ο εντυπωσιασμός για την επιτυχία προέρχεται όχι τόσο από την ανεύρεση (αυτά τα αφήνουμε για τη συνάδελφο Νικολούλη) όσο από το τρόπο και την ταχύτητα της επίτευξης. Μόλις ανεβάσαμε στο “blog” των Παλαίμαχων Πρωταθλητών Του Παναθηναϊκού την επίκληση : “Αργείοι βοηθήστε, ψάχνουμε τον Νίκο Πετρόπουλο” ήρθε με ταχύτητα αστραπής από έναν συμπολίτη του το κινητό του τηλέφωνο. Από εκεί και πέρα ήταν θέμα ωρών να έρθουν σε επαφή παλαιοί και νέοι άνθρωποι του πνεύματος και της ιστορικής μελέτης με τις ίδιες λατρευτικές αποχρώσεις.

          Επιβεβαιώνεται έτσι ότι υπάρχει μια υπερτονισμένη παρακολούθηση από “φίλους και οχτρούς”. Πως τα +150 αθλητικά, ατομικά ή ομαδικά “blogs” ή “sites” σε μια σύγχρονη κοινωνική δικτύωση δένουν τη χώρα. Έστω και αν η πατρίδα μας ακολουθεί ως ουραγός την Ευρωπαϊκή Ένωση στις εξελίξεις της επικοινωνίας.

          Τα παραπάνω δεν αποτελούν επιτυχία, ούτε καν την αρχή της επιτυχίας. Αλλά την εκκίνηση της δημιουργικής εκτόνωσης των ποιοτικών ανθρώπων που αήθεις συμπεριφορές τους έδιωξαν από τους χώρους των γηπέδων. Αποτελούν τρόπο αυτοστήριξης όσων κλείσθηκαν στα σπίτια τους, στα γραφεία τους ή στο κατάστημά τους. Από εκεί, μέσα από αναζητήσεις στην αθλητική και αγωνιστική μας ιστορία προσπαθούν να “κτίσουν” και να παρηγορηθούν. Να δημιουργήσουν, όχι με τις πέτρες των ερειπίων αλλοτινής αποχής, αλλά με καινούργιο λαξευμένο άφθαρτο υλικό από σκληρό πράσινο γρανίτη.

          Θα δώσω ένα παράδειγμα, για όσους ίσως με αρνητική σκέψη δέχονται τις απόψεις αυτές. Ιστορία του Παναθηναϊκού δεν αποτελεί μόνο η ανάσυρση στην επιφάνεια αγνώστων γεγονότων του 1930 και του 1950. Αποτελεί ακόμη η σωστή κατανομή, κωδικοποίηση και συγκέντρωση των στοιχείων που αφορούν τη σύγχρονη εποχή, το συγκεκριμένο χθες και το σήμερα.

          Δεν είναι ευρύτερα γνωστό ότι ο Κώστας Παπακώστας, ο σημερινός Διευθυντής Αθλητισμού  της Κύπρου (ή ΚΟΑ) δηλαδή ο Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού για μας, υπήρξε ένας από τους άριστους σφαιροβόλους και δισκοβόλους του Παναθηναϊκού. Ήταν ένας από την πλειάδα των ριπτών της Μεγαλονήσου, με επικεφαλής την οικογένεια Λουκά που αποκλειστικά εντάσονταν στο σύλλογο. Αποτελεί και αυτό ιστορία και πρέπει να τοποθετηθεί σε μια σειρά χωρίς να περιμένουμε τα επόμενα 50 χρόνια για να καταγραφεί.

          Λοιπόν μαζευόμαστε, συγκεντρωνόμαστε, βάζουμε μια τάξη και ορίζουμε ένα πλαίσιο. Ανταλλάζουμε απόψεις, αποτελέσματα και φωτογραφίες. Με το γιο του Λεωνίδα Κόρμαλη, με τη κόρη του Συμεών Συμεωνίδη, με τον αγέραστο Στέφανο Πετράκη, με τη χήρα του Δημήτρη Καττή, με τον πάντα έφηβο Νίκο Γεωργόπουλο, με τον “κλειστοφοβικό” Γιάννη Κυριακό, με τον διανοητή Βαγγέλη Ανδρέου από τη Παιανία, με τον “αυτόνομο” Χρήστο Παπανικολάου, με τον άριστο χειριστή του προφορικού λόγου Χρήστο Παλλάκη, με τον Άρη Ματθαίου, υιό του Φαίδωνα, ο οποίος τον εκφράζει επίσημα και δημόσια, με τον Ιγνάτιο Ψυλλάκη που έχει γίνει Θρακεύς, με τον κλεισμένο στο δωμάτιο του Κώστα Λινοξυλάκη κτλ κτλ.

          Οι διαχρονικοί πρωταθλητές του Παναθηναϊκού χέρι με χέρι θα προχωρήσουν με τους σύγχρονους ερευνητές της ιστορίας του. Για να σωθούν οι αθλητικές πνευματικές αξίες. Διαφορετικά θα παραφράσουμε τα λεχθέντα από το μεγάλο ζωγράφο Μαγκρίτ “Αυτό δεν είναι πλέον Σωματείο”.