ΣΤΟ ΕΔΩΛΙΟ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ «ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ»

ΣΤΟ ΕΔΩΛΙΟ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ

«ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ»

                                                Κριτική του Γιώργου Λιβέρη

          Παρασυρόμενος από την πάγια αρχή μου να αποκτώ κάθε σοβαρή αθλητική έκδοση και πιστεύοντας – ο άμοιρος- ότι θα περιέχει ιστορικά στοιχεία έσπευσα στον «Ιανό» να προμηθευτώ το βιβλίο «Της Κυριακής τα Είδωλα». Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος θα έβγαζε ένα βιβλίο για γιορτές και πανηγύρια. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Εκείνο που το χαρακτηρίζει είναι η τέλεια έλλειψη αντικειμενικής αντιμετώπισης του ποδοσφαιρικού γίγνεσθαι, ή περισσότερο απλά η προσπάθεια σβησίματος, εξαφάνισης, διαγραφής του Παναθηναϊκού και των παικτών του γενικώς. Για τούτο συνιστώ στους φιλάθλους του Παναθηναϊκού να μην περάσουν ούτε έξω από το βιβλιοπωλείο και θα εξηγήσω γιατί.

          Είναι εντυπωσιακό πώς έγκριτοι συνάδελφοι αφιέρωσαν σελίδα ολόκληρη απόλυτα επαινετική. Π.χ στις 20/12  Γιώργος Χελάκης, ενώ στις 23/12 ο Αντώνης Καρπετόπουλος γράφει «…. Υπάρχουν ο Σιδέρης, ο Δομάζος, ο Χατζηπαναγής κι ο Κούδας….»Προφανώς ο Καρπετόπουλος δεν διάβασε ή δεν πρόσεξε ότι και οι 2 φωτογραφίες του Μίμη Δομάζου (σελίδες 173 και 175) είναι με τη φανέλα της ΑΕΚ. Δηλαδή ο κορυφαίος Έλληνας παίκτης όλων των εποχών που έπαιξε ποδόσφαιρο 20 χρόνια στον Παναθηναϊκό και ένα χρόνο στα 40 του στην ΑΕΚ παρουσιάζεται στον αναγνώστη ως ΑΕΚ. Αυτό δεν το θέλουν ούτε οι ΑΕΚτζήδες.

          Εάν το τόσο εκφραστικό παράδειγμα δεν σας αρκεί, υπάρχουν και άλλα αντιπροσωπευτικά του πνεύματος του συγγραφέα.

          Από τις 310 σελίδες του μικρού μεγέθους βιβλίου, μόνο σε μια (σελίδα 51) παρουσιάζεται ένας παίκτης με πράσινη φανέλα και το  τριφύλλι. Είναι ολοσέλιδη η φωτογραφία και η λεζάντα γράφει: «Ο κανονιέρης Γιάννης Φραντζής με τη φανέλα του Παναθηναϊκού το 1969». Προσπαθείς να καταλάβεις ποιος είναι ο Φραντζής και τι είδους κανονιέρης είναι. Τελικά μετά από πολύ αναζήτηση στα αρχεία βρίσκεις ότι αποτελούσε μεταγραφή από την Προοδευτική (1969 – 71) και ήταν βέβαια κανονιέρης στον Κορυδαλλό και όχι στον Παναθηναϊκό.

          Ούτε μια άλλη φωτογραφία του Παναθηναϊκού ή παίκτη του υπάρχει. Βεβαίως υπάρχει ο Πούσκας και ο Λάκης Πετρόπουλος αλλά πως: Ο Πούσκας με κατάλευκη φανέλα αγκαλιά με τον Μίμη Παπαϊωάννου στη σελίδα 247 και η λεζάντα γράφει: «Με τον Φέρενς Πούσκας πριν το φιλικό αγώνα με τη Ρεάλ 3 – 3, το 1965».

          Ο Λάκης Πετρόπουλος υπάρχει αλλά και αυτός πως: Σελίδα 266 ένα θέμα με τον εξής τίτλο: «Λάκης Πετρόπουλος. Ο τίτλος στον Ολυμπιακό το δύσκολο δίμηνο».

          Τα παραπάνω μαζί και με άλλα χαμηλής δημοσιογραφικής ποιότητας αποτελούν το περιεχόμενο του βιβλίου. Εμείς, αλλά ούτε και κανένας σοβαρός δημοσιογράφος επιθυμεί να παρουσιάζει παίκτες να φοράνε 2 και 3 φανέλες όπως «διπλοί» υπήρξαν οι Δεληκάρης, Μητρόπουλος, Γαλάκος, Παπάζογλου κ.λ.π. κ.λ.π.

          Επιπρόσθετα καθαρά τεχνικά το βιβλίο είναι ιδιαίτερα χαμηλής ποιότητας. Όταν οι παλαιές φωτογραφίες παρουσιάζονται χωρίς επεξεργασία τώρα που το μαυρόασπρο έχει τελειώσει, το βιβλίο αυτό μας  γυρίζει 60 χρόνια πίσω, σε εποχή μιζέριας και κακομοιριάς. Πριν λίγα χρόνια  ο εκδότης  Πέτρος  Τριανταφύλλης κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τίτλο « Ο Γιατρός» στη μνήμη του πατέρα του, εκείνου του φανταστικού παίκτη. Το κυκλοφόρησε διότι βρήκε πολλές φωτογραφίες ξεχασμένες σε ένα μπαούλο. Πήρε τις φωτογραφίες τις καθάρισε, αυτές λάμψανε και χαίρεσαι να τις βλέπεις.

          Θλίβομαι για την έκδοση που φέρνει το όνομα του Σωτηρακόπουλου. Διότι το βιβλίο δεν είναι εφημερίδα ωρών, δεν είναι ράδιο να το κλείσεις, δεν είναι ακόμη TV να αλλάξεις κανάλι. Το αγοράζεις και σου μένει. Εγώ αναγκαστικά θα το χρησιμοποιήσω στα τζάκι για προσάναμμα. Τουλάχιστον θα πιάσουν τόπο τα ευρώ που έδωσα. Στο μέλλον θα προτιμώ να διαβάζω Μανώλη Γαβαθειώτη, από αυτόν τουλάχιστον κάτι θα μαθαίνω.