Ξανθή Μυλωνά: «Ίσως να μείνω και του χρόνου…»

Έχει γραφτεί από Νώντας Τσότζολας

Τετάρτη, 23 Ιανουάριος 2013

Ελπίδες να συνεχίσει για ακόμα μια χρονιά την καριέρα της στον Παναθηναϊκό άφησε η Ξανθή Μυλωνά σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εκπομπή «ΣΤΟ ΦΙΛΕ» της Nova.

Η αθλήτρια του Παναθηναϊκού μίλησε για τις ένδοξες στιγμές του παρελθόντος και χαρακτήρισε ως καλύτερη συμπαίκτριά της την Ρούξι Ντουμιτρέσκου. Τέλος, «μέλι» έσταξε για την νεαρή της συμπαίκτριά της Ανθή Βασιλαντωνάκη, η οποία όπως τόνισε έχει στο πλούσιο ταλέντο.

Ολόκληρη η συνέντευξη της Ξανθής Μυλωνά:

Για την επιστροφή της στον Παναθηναϊκό:

 Επέστρεψα για να βοηθήσω, δεν μπορούσα να βλέπω την ομάδα να βρίσκεται στην προτελευταία θέση και φυσικά ο Παναθηναϊκός είναι η μεγάλη μου αγάπη και γι' αυτόν τον λόγο επέστρεψα. Πάνω απ' όλα επέστρεψα γιατί αγαπάω τον Παναθηναϊκό. Επέστρεψα γιατί δεν μπορούσα να βλέπω την ομάδα να είναι σε αυτήν τη θέση, που δεν της αξίζει, αλλιώς είχαμε μάθει τα τελευταία οκτώ χρόνια, γύρισα στην μεγάλη μου αγάπη, θέλω να βοηθήσω τα νέα κορίτσια στην προσπάθεια που γίνεται. Δυσκολεύτηκα πάρα πολύ, καθόμουν οκτώ μήνες, δεν έκανα τίποτα, ούτε γυμναστήριο πήγαινα, τίποτα, καθόμουν όλη την μέρα, δεν μου αρέσει καθόλου αυτό που λέμε....πάμε για την παραμονή, δεν το έχω συνηθίσει, δεν μου ταιριάζει, δεν ταιριάζει στην ομάδα, αλλά όλα γίνονται στην ζωή.

Για την συνύπαρξή της με τα νέα κορίτσια: Με βοήθησαν οι προπονητές μου και οι ίδιες οι κοπέλες ώστε να γίνω και εγώ ένα μαζί τους, πίστεψα στο ταλέντο τους και πιστεύω ακόμα, για αυτό και γύρισα, αν πίστευα πως αυτή η ομάδα δεν έχει δυνατότητες και δεν μπορεί να σωθεί τότε θα το σκεφτόμουν διαφορετικά.

Για την απόφασή της: Παρακολουθούσα την ομάδα, έβλεπα όλα τα παιχνίδια, με πήραν από την διοίκηση, με προσέγγισαν, το σκέφτηκα λίγο, δεν χρειάστηκε πολύ και γύρισα.

Για τους λόγους αποχώρησής της: Σταμάτησα για να κάνω οικογένεια....που τελικά δεν έκανα και το πλάνο μετατέθηκε για αργότερα...

Για το αν θα είναι η τελευταία της χρονιά: Πέρσι πάλι έλεγα πως θα είναι η τελευταία μου χρονιά, δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή, επέστρεψα πιο νωρίς απ' ότι το περίμενα, θέλω να επιστρέψω για τα καλά. Το βόλεϊ είναι η ζωή μου, είναι πλέον τρόπος ζωής, παίζω πάνω από είκοσι χρόνια οπότε είναι πια τρόπος ζωής .Μου έλειπαν όλα αυτά. Όταν χάναμε, στεναχωριόμουν πάρα πολύ και ήθελα να βοηθήσω...

Για την σωτηρία της ομάδας: Έχουν αλλάξει κάποια πράγματα, μετά τα Χριστούγεννα άλλαξε ο προπονητής, ήρθε ξένη παίκτρια, η προσθήκη η δικιά μου, δουλεύουμε πάρα πού στις προπονήσεις και σιγά σιγά αρχίζουν και βγαίνουν κάποια πράγματα, θέλω να πιστεύω πως θα πάμε καλά και θα σωθεί η ομάδα. Δεν θα είναι εύκολο σε καμία περίπτωση γιατί όλες οι ομάδες που έχουν τον ίδιο στόχο με μας είναι αξιόλογες, αλλά στο τέλος θα τα καταφέρουμε. Όλα τα παιχνίδια για μας είναι τελικός, όπως φάνηκε και με τον Ολυμπιακό που κανένας δεν το περίμενε και πήραμε δύο βαθμούς, κοιτάμε κάθε παιχνίδι σαν να είναι τελικός, προσπαθούμε να παίρνουμε όσους περισσότερους μαζί μπορούμε, πρέπει να κερδίσουμε πρώτα τις ομάδες που έχουν ίδιους στόχους και από κει και πέρα βλέπουμε.

Για το ματς με τον Ολυμπιακό: Σίγουρα, παίζαμε στην έδρα μας, με τον κόσμο μας και θέλαμε να κάνουμε το καλύτερο, θέλαμε την νίκη, το πιστέψαμε και τα καταφέραμε. Είχα πει σε δύο, τρία άτομα, χωρίς αυτό να φαίνεται υπεροπτικό, πως αν κάνουμε σωστά αυτά που μας πούνε οι προπονητές μας σε κάποια τακτικά θέματα, τότε θα κερδίζαμε.

Για την έδρα της Κυψέλης: Απίθανη ατμόσφαιρα, την έχω συνηθίσει, μου είχε λείψει πάρα πολύ. Δεν είναι εύκολο, ο κόσμος σε αγχώνει, αν δεν έχεις μάθει, δεν έχεις ζήσει να παίζεις μπροστά σε κόσμο, εμάς όμως δεν μας άγχωσε, μας βοήθησε και με το παραπάνω. Είχε μερίδιο ο κόσμος στην νίκη, πολύ μεγάλο. Μας έσπρωξε προς την νίκη ο κόσμος.

Για τη Λεωφόρο: Σαν την Λεωφόρο...πουθενά! Κανένα άλλο γήπεδο δεν συγκρίνεται, αυτά που ζήσαμε αυτά τα πέντε χρόνια, δεν νομίζω πως μπορούν να επαναληφθούν σε άλλο γήπεδο, όλα όσα ζήσαμε εκεί πέρα, νομίζω πως η Κυψέλη θα γίνει το νέο μας σπίτι, αν μπορώ να το πω σπίτι.

Για την Ανθή Βασιλαντωνάκη: Είναι περιουσία της Ελλάδας είναι η αθλήτρια, της αξίζουν πολλά συγχαρητήρια, είναι μόλις 16 χρονών, στέκεται επάξια, έχει όλο το μέλλον μπροστά της, έχει απίστευτο ταλέντο και για μένα θα πρέπει να φύγει στο εξωτερικό κάποια στιγμή, έχει όλα τα προσόντα, μπορεί άνετα να παίξει σε οποιαδήποτε ομάδα του εξωτερικού. Είναι αποτελεσματική και στους αγώνες και στην προπόνηση και νομίζω πως μπορεί να παίξει ακόμα καλύτερα. Κάθε παίκτρια είναι διαφορετική, προσφέρει άλλα πράγματα, για μένα η Ρούξι είναι μοναδική, αυτά που έχει κάνει, δεν νομίζω πως θα μπορέσει να τα κάνει κάποια άλλη αθλήτρια. Δεν είναι θέμα σύγκρισης, είναι διαφορετικές αθλήτριες, παίζουν στον Παναθηναϊκό, δίνουν διαφορετικά πράγματα.

Για την χρονιά που θα μείνει στην μνήμη της: Κάθε κούπα έχει άλλη γεύση... Εγώ δεν θα έδινα κανένα μετάλλιο, όλα θα τα κρατούσα. Η χρονιά των ανατροπών, που χάναμε συνέχεια, όταν γυρίσαμε το ματς με τον Ολυμπιακό. Δεν θα ξεχάσω το ματς στο Ρέντη. Το πιστέψαμε, πήγαμε για να κερδίσουμε, χάναμε 2-0 αλλά δεν θα πήγαινε όλη χρονιά χαμένη, το πιστέψαμε και το κάναμε.

Για την καλύτερη ομάδα του ΠΑΟ τα τελευταία χρόνια: Έχουν περάσει τεράστιες παίκτριες και δεν θα ήθελα να αδικήσω κάποια. Η χρονιά με τον Κύριο Τσίγγο ήταν από τις καλύτερες, ήμασταν αήττητοι, χάσαμε μόλις πέντε σετ, η χρονιά που βγήκαμε στην Ευρώπη ήταν από τις καλύτερες.

Για την καλύτερη συμπαίκτρια: Ρούξι Ντουμιτρέσκου. Αρχηγός με τα όλα της, έπαιρνε την ομάδα πάνω της, έκανε απίστευτα παιχνίδια στα ματς με τις ανατροπές. Την θέλω προπονήτρια, όπως έχει πει δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναπαίξει, εγώ βέβαια της έχω πει πως παίζει άνετα σε οποιαδήποτε θέση, παίζει παντού εκτός από λίμπερο!!! Η Ρούξι έχει πολλά να δώσει, έχει την εμπειρία, έχει το πάθος να γίνει προπονήτρια.

Για το αν μπορεί να ξαναγίνει ομάδα των τίτλων ο ΠΑΟ: Παναθηναϊκός είναι αυτός, μπορεί να βρεθεί κάποιος να βάλει χρήματα, να φτιάξει την ομάδα και να την οδηγήσει στην κορυφή. ρατάμε και ένα θετικό από το φετινό πρωτάθλημα, μπορεί να έχει πέσει το επίπεδο, αλλά τουλάχιστον παίζουν νέα παιδιά, δίνεται η δυνατότητα που μπορεί να μην είχε δοθεί ποτέ. Παράγοντες υπάρχουν και φέτος που διοικούν του τμήμα και τρέχουν συνεχώς, κάνουν τα πάντα, προσπαθούν να μην μας λείπει τίποτα, απλά δεν υπάρχουν χρηματοδότες, ο κύριος Μακρόπουλος είναι ο μοναδικός που βάζει χρήματα και δεν γίνεται έτσι...Δεν μπορεί να τραβήξει όλο το βάρος του ερασιτέχνη μόνος του.

Για το ανδρικό τμήμα και για την αγάπη στο γυναικείο τμήμα: Είναι πολλά τα χρέη των ανδρών, δεν γίνεται ένας άνθρωπος να τραβήξει τόσα χρέη. Αν έδειχνε ο κόσμος περισσότερη αγάπη για το γυναικείο τότε θα έφτιαχναν ομάδα για πρωτάθλημα και όχι ομάδα για να παλεύει. Η διοίκηση κοιτάζει το καλό όλων των τμημάτων....

Για το φετινό πρωτάθλημα: Πιστεύω η ΑΕΚ, έχει πιο έμπειρη ομάδα, αν και ο Ηρακλής Κηφισιάς μου αρέσει και αυτός, αλλά πιστεύω πως η ΑΕΚ θα το πάρει.Έχει πολλές έμπειρες παίκτριες στην ομάδα και θα το πάρει το πρωτάθλημα.

Για την φετινή ομάδα και την αλλαγή προπονητή: Είμαστε τρεις κοπέλες έμπειρες στην ομάδα( Χτιάρη, Πέρεζ) , βοηθάμε τα υπόλοιπα κορίτσια να μπουν στο κλίμα, να αρχίσουν να παίζουν, οι περισσότερες αγωνίζονται στην Α1 για πρώτη φορά, δεν έχουν ξαναπαίξει, υπάρχουν άτομα με ταλέντο, απλά θέλουν δουλειά. Σίγουρα έχει αλλάξει η ψυχολογία, οτιδήποτε καινούργιο έρχεται σου αλλάζει κάτι....Και εγώ που ήρθα και η ξένη παίκτρια, φέραμε μια αλλαγή και ότι καινούργιο έρχεται είναι πάντα για το καλύτερο. Χρειαζόταν η ομάδα μια αλλαγή και αυτό φαινόταν, δεν τραβούσε άλλο...

http://www.trifiliworld.gr