ΤΟΣΟ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΜΕΝΟΙ

ΚΑΙ ΔΙΠΛΑ ΔΙΧΑΣΜΕΝΟΙ

Του Γιώργου Λιβέρη

          Φυσικά αναφέρομαι στους φιλάθλους του Παναθηναϊκού. Τόσο του παραδοσιακού Ερασιτέχνη, όσο και του Ποδοσφαίρου.

          Ο προσδιορισμός «Τόσο Ταλαιπωρημένοι» ασφαλώς είναι απόλυτα κατανοητός από όλους εχθρούς και φίλους.

          Αλλά το «Διπλά Διχασμένοι» απαιτεί την ερμηνεία του.

          Ο πρώτος Διχασμός αφορά την τοποθέτηση κάθε φιλάθλου σε μια από τις 2 ή περισσότερες πλευρές (ή παρατάξεις) και σε ένα, δυο (ή περισσότερα) από τα κυρίαρχα πρόσωπα.

          Υπάρχει όμως και ένας δεύτερος Διχασμός που αφορά τις ενέργειες των κυριαρχούντων προσώπων, τις οποίες στηρίζει (ή απορρίπτει) ο μέσος φίλαθλος.

          Π.χ κάποιος υποστηρίζει τον σημερινό Πρόεδρο Γιάννη Αλαφούζο. Καλώς. Αλλά πιθανόν να μη δέχεται όλες του τις αποφάσεις. Όπως φερ’ ειπείν τις σχέσεις του με τον Ερασιτέχνη. Αυτόματα δημιουργείται έτσι ο δεύτερος εσωτερικός Διχασμός. Μάλιστα ίσως να είναι και περισσότερο σοβαρός από τον πρωτογενή Διχασμό.

          Ο Λαός πολύ απλά λέει τα εξής: «Όταν κάνεις κάτι το κάνεις όπως το ξέρεις». Φυσικά. Πώς είναι δυνατόν να το κάνεις διαφορετικά, αφού δεν το ξέρεις».

          Απολύτως φυσιολογικά ο (τωρινός) Πρόεδρος Γιάννης Αλαφούζος κάνει αυτό που ξέρει, ή όσο ξέρει, ή ακόμη όσο νομίζει ότι ξέρει. Πώς είναι δυνατόν να κάνει κάτι που αγνοεί όχι μόνο ο ίδιος, αλλά και οι κορυφαίοι συμπαραστάτες του. Επομένως και ο απλούστερος των φίλων του Παναθηναϊκού που έχει πείρα – έστω από τις κερκίδες – κάποια στιγμή θα διαφωνήσει μαζί του.

          Οι περιοικούντες στην κοινωνία του Ποδοσφαίρου γνωρίζουν καλώς ότι η διοίκηση μιας μεγάλης Ποδοσφαιρικής Ομάδας είναι πολύπλοκο και απείρως δυσκολότερο έργο από τη διοίκηση μιας επιχείρησης. Είναι ένα σύνθετο έργο αποφάσεων με συμμετοχή περισσοτέρων, με ατελείωτες εξωτερικές παραμέτρους και με εμπλεκόμενους πολλούς και με δικαίωμα κριτικής.

          Ο Γιάννης Αλαφούζος άρχισε με τις καλύτερες προϋποθέσεις, υποδοχής και ανοχής, αλλά με τις κινήσεις τις οποίες νόμιζε ότι έπρεπε να κάνει, πάγωσε την υποδοχή, εξαφάνισε την ανοχή και τελείωσε την υπομονή των φιλάθλων, ιδού γιατί.

·         Πρώτον: Πήρε υπαλλήλους του και οποθέτησε σε κορυφαίες θέσεις στο Σύλλογο.

·         Δεύτερον: Ανέλαβε την Προεδρία του Συλλόγου χωρίς προηγούμενη εμπειρία άλλων θέσεων στο Δ.Σ.

·         Τρίτον: Έδινε τη δική του γραμμή στους υπαλλήλους του με πειθαρχία εργοταξίου και επέκταση στους παίκτες της ομάδας. Όποιος είχε δική του άποψη ετίθετο εκτός.

·         Τέταρτον: Άρχισε πρωτοφανείς περικοπές, με εκτελεστική σιγουριά, ως να είχε ανακαλύψει τον τροχό.

·         Πέμπτον: Προσπάθησε να ξεκινήσει χωρίς δικά του χρήματα, αλλά των φιλάθλων.

·         Έκτον: Δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να απαιτεί ενισχύσεις από τους άλλους Μετόχους, οι οποίοι σταδιακά απεμακρύνοντο. Αυτό πριν και μετά την απόκτηση  του 54,7%.

·         Έβδομον: Η πολιτική του μεταξύ των Μετόχων αλλά και του Ερασιτέχνη ουδέποτε ήταν ξεκάθαρη.

·         Όγδοο: Οι λύσεις που έδινε είχαν άλλο χρώμα το πρωί και άλλο το βράδυ. Παλινωδίες και αλλοπρόσαλλες αποφάσεις σε όλα τα θέματα. Για τους παίκτες, τους προπονητές, τα Γραφεία, την ΑΜΚ, τις συμφωνίες κ.λ.π.

·         Ένατο: Οι εκτιμήσεις του για την διαιτησία, την ΕΠΟ, τις σχέσεις του με την ποδοσφαιρική οικογένεια κ.λ.π. τον οδήγησαν σε αδιεξόδους, που προσπάθησε να λύσει με ανατροπές.

·         Δέκατο: Έδειξε ότι δεν έχει το χάρισμα να προβλέπει τα αποτελέσματα των ενεργειών του, αλλά ούτε το κριτικό μυαλό να αντιλαμβάνεται την βαρύτητα των μέτρων του και τα αντίμετρα που αυτά προκαλούν.

Μετά τα παραπάνω ήταν φυσικό ΠΑΕ και Ερασιτέχνης να έχουν χάσει το δρόμο τους και οι διαχωρισμένοι σε ατελείωτες μικροομάδες φίλοι του Παναθηναϊκού έχουν απολέσει πλέον, το όποιο κουράγιο τους.

http://palaimaxoipao1908.blogspot.gr/