Όταν μπουν οι μπουλντόζες θα είναι αργά

Πλησιάζει η ώρα που ο Δήμος της Αθήνας και όσοι (εκτός ή εντός) εχθρεύονται τον Παναθηναϊκό θα νοιώσουν τι θα πει Παναθηναϊκή μαχητική ψυχή. Με την ευχή να μην είναι τότε αργά...

Η δυναμική του κόσμου του Παναθηναϊκού είναι τεράστια. Στο παρελθόν όσοι αποδείχθηκαν ΕΧΘΡΟΙ του Συλλόγου, ένιωσαν αυτή τη δυναμική για τα καλά στο πετσί τους.

Ο μέσος φίλαθλος απέχει γιατί δεν αντέχει άλλο. Δεν αντέχει άλλο να βιάζεται η λογική του από τα media. Δεν αντέχει να βρίσκονται εντός της ΠΑΕ άτομα «λίγα» και ούτε καν Παναθηναϊκοί ορισμένοι εξ αυτών. Δεν αντέχει τις σφαγές σε κάθε αγώνα. Δεν αντέχει το «μνημόνιο» της διοίκησης.

Αν όμως κάποιοι πιστεύουν πως θα κυριαρχήσει η ΑΠΑΘΕΙΑ και στην περίπτωση του μεγάλυτερου παναθηναϊκού «εγκλήματος» όλων των εποχών, αυτού της Διπλής Ανάπλασης, είναι βαριά γελασμένοι.

Ο κόσμος του Παναθηναϊκού να είναι σίγουρος πως το σύνθημα της αντεπίθεσης δεν θα αργήσει να ακουστεί.

Ο μόνος λόγος που ακόμα δεν έχει ξεσηκωθεί η πλειοψηφία είναι το ότι ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ τι θα πει Διπλή Ανάπλαση. Και σε αυτό φυσικά τον σημαντικότερο ρόλο παίζουν ΟΛΕΣ οι εφημερίδες, ΟΛΟΙ οι ραδιοφωνικοί σταθμοί, η πλειοψηφία των ιστοσελίδων που κρύβουν με κάθε τρόπο αυτό που πλησιάζει και που λειτουργούν με «χαρτάκια».

Όταν ο κόσμος συνειδητοποιήσει ποιο είναι το μέλλον που ξημερώνει για τον Παναθηναϊκό, τότε θα ξυπνήσει το αίσθημα της επιβίωσης. Γιατί η Λεωφόρος είναι η ΜΟΝΗ διέξοδος επιβίωσης του Παναθηναϊκού. Χωρίς τη Λεωφόρο ο Παναθηναϊκός πεθαίνει.

Τον Σύλλογο τον περιτριγυρίζουν πρόσωπα που τον ΕΧΘΡΕΥΟΝΤΑΙ. Στόχος τους είναι συμφέροντα που δεν μας αφορούν. Και δεν μας αφορούν επειδή δεν έχουν καμία σχέση με τον Παναθηναϊκό. Το αποτέλεσμα των συμφερόντων αυτών είναι η διάλυση του ιστορικότερου και μεγαλύτερου συλλόγου της χώρας.

Όταν γράφουμε διάλυση εννοούμε:

Α) Την κατεδάφιση του στολιδιού της Αθήνας, της Λεωφόρου.
Β) Την εξορία του Ερασιτέχνη σε εγκαταστάσεις που δεν ικανοποιούν τη διοίκηση του Α.Ο. και γενικότερα ΔΕΝ είναι ανάλογες της ΙΣΤΟΡΙΑΣ και του ΟΝΟΜΑΤΟΣ του Παναθηναϊκού.
Γ) Την κατασκευή (μόνο ΕΑΝ βρεθεί χρηματοδότης) ενός γηπέδου με μηδαμινές εμπορικές χρήσεις, με αβάσταχτα ενοίκια και μικρής χωρητικότητας.
Δ) Τον ξεριζωμό του Συλλόγου μακριά από το κέντρο της πόλης, όπου είναι η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΘΕΣΗ του.

Όταν γράφουμε για τους ΕΧΘΡΟΥΣ του Παναθηναϊκού...

...αναφερόμαστε σε πρόσωπα που βρίσκονται ΕΝΤΟΣ. Είτε ως ιδρυτικά στελέχη της Παναθηναϊκής Συμμαχίας, είτε ως διοικούντες που σιωπούν ενοχικά μπροστά στον «εφιάλτη» και δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Παραμελούν λογοδοσίες, αφήνουν αναπάντητες «πάσες» του Ερασιτέχνη και πουλάνε «τρέλα» με τη Λεωφόρο, ενώ σύντομα -αν δεν αλλάξει κάτι- θα περάσει ένας καταστροφικός νόμος που βάζει ΜΠΟΥΛΝΤΟΖΕΣ στο «Απόστολος Νικολαΐδης».

Πρώτος και καλύτερος ο δήμαρχος της Αθήνας Γιώργος Καμίνης και γενικότερα ο Δήμος Αθηνών. Σε σταθερή βάση οι δήμοι της πρωτεύουσας πολεμούσαν την ομάδα και έβλεπαν τη Λεωφόρο ως ένα άψυχο κομμάτι γης που θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν. Όμως κάθε φορά που επιχειρούσαν να «μπουκάρουν» έβρισκαν σηκωμένα τα τείχη, πολεμιστές σε θέση μάχης και οπισθοχωρούσαν με κατεβασμένο το κεφάλι. Μέχρι και σε περιόδους «χούντας», δήμαρχοι όπως ο Ρίτσος (διαβάστε εδώ) -όσο και αν το ήθελαν- δεν μπορούσαν να πειράξουν ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ (δεν το αποκαλούμε εμείς έτσι αυθαίρετα. Αυτή ήταν η ονομασία του γηπέδου από τη δεκαετία του '20 μέχρι και το θάνατο του Απόστολου Νικολαΐδη το 1980)

Δυστυχώς τα πράγματα, από πλευράς Παναθηναϊκού, είναι διαφορετικά εν έτει 2013. Ο Δήμος Αθηναίων και να «μπουκάρει» στο "κάστρο" (είναι ξεκάθαρο πλέον πως) θέλει αλλά και συναντάει ελάχιστες πόρτες κλειστές στο δρόμο προς την άλωση. Για την ακρίβεια οι μόνοι που μάχονται είναι ο Ερασιτέχνης και μία μερίδα ενημερωμένων φιλάθλων και οπαδών.

Μόλις και αν συντελεστεί το «έγκλημα» θα είναι αργά. Ένα μεγάλο κομμάτι της μάζας θα αρχίσει τότε να συνειδητοποιεί -μετά την «πενταετία»- τι είχε ο Παναθηναϊκός, ποιος ήταν με τη ΛΕΩΦΟΡΟ στην κατοχή του και πού τον οδήγησαν.

Θα είναι όμως αργά τότε. 

Όπως αργά θα είναι και όταν θα μπουν οι μπουλντόζες. Γιατί καλοί οι ρομαντισμοί και καλώς πολλοί μπορεί να νομίζουν πως όταν φτάσει εκείνη η ώρα θα σταματήσει την κατεδάφιση η εξέγερση των φιλάθλων, όμως θα υπάρχει στο βάθος ένας νόμος που κανείς δεν θα μπορεί να του βάλει φρένο.

Γι’ αυτό ό,τι είναι να γίνει πρέπει να γίνει ΑΜΕΣΑ.

ΤΩΡΑ που ο Δήμος μαζί με το ΥΠΕΚΑ και υπό την ανοχή της ΠΑΕ, εχθρεύονται τον Παναθηναϊκό και επιθυμούν να περάσει ένας νόμος καταστροφικός για τον Όμιλο της Αθήνας (το Προεδρικό Διάταγμα έχει ήδη εγκριθεί από το ΣτΕ και από τη μέρα της δημοσίευσής του και για δύο μήνες θα έχει το δικαίωμα να το "προσβάλει" ο κάθε εμπλεκόμενος).

Ο κόσμος του Παναθηναϊκού πρέπει να συνειδητοποιήσει σε πόσο κρίσιμο σημείο βρίσκονται τα πράγματα. Τι ακριβώς διακυβεύεται. Πρέπει να αντιληφθεί πόσο μεγάλη δύναμη έχει (κάτι που απέδειξε στην ισχυρότερη οικογένεια της χώρας το 2008) και να είναι έτοιμος να αντιδράσει όταν χρειαστεί. Να είναι σίγουρος πως το σύνθημα της αντεπίθεσης δεν θα αργήσει να ακουστεί.

Υ.Γ. Ίσως τα παραπάνω να εξηγούν και τους λόγους που κάποιοι φέρεται να ροκανίζουν την καρέκλα του Αχιλλέα Μακρόπουλου. Ο πρόεδρος του Α.Ο. μπορεί αρκετές φορές να έχει εκφραστεί με αισιοδοξία για  τη Διπλή Ανάπλαση, όμως ΠΟΤΕ δεν θα επέτρεπε το όνομά του να μπλεκόταν στην καταδίκη του Παναθηναϊκού. Και το πρότζεκτ του Βοτανικού -όπως έχει καταλήξει- είναι ΚΑΤΑΔΙΚΗ για το Τριφύλλι. 

Υ.Γ.2 Τελικά ίσως να μην είναι και τόσο τυχαία η συνεχής αθέτηση συμφωνιών και η μη υπογραφή (μέχρι στιγμής) της σύμβασης για την επιστροφή της ποδοσφαιρικής ομάδας στη Λεωφόρο. Τελικά ίσως ορισμένοι να είχαν τους λόγους τους που επιθυμούσαν να παραιτηθεί ο πρόεδρος της «μάνας του Λόχου».

Διαβάστε περισσότερα: http://www.greenzone.gr/2013/04/otan-mpoun-oi-mpoulntozes-tha-einai-arga.html#ixzz2RvoQrbZP