ΝΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Έτσι άρχισε η μεγάλη «περιπέτεια» μου…

/24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2014, 21:22 • 

(Σημείωση 

«Ημεροδρόμου»: 

Χωρίς ίχνος υπερβολής θεωρούμε το Νίκο Γεωργόπουλο κεφάλαιο του ελληνικού αθλητισμού. Υπήρξε πολυνίκης αθλητής του στίβου και μάλιστα σε πολύ δύσκολες εποχές, προπονητής, ενώ κατέλαβε αξιώματα στο χώρο του αθλητισμού, τα οποία τίμησε με απαράμιλλη εντιμότητα και μαχητικότητα.

Παράλληλα, δεν έπαψε ποτέ να ασχολείται και να προβάλλει τα προβλήματα του αθλητικού κινήματος, το σχολικό αθλητισμό, τις υποδομές, τον προσανατολισμό της αθλητικής δραστηριότητας. 

Ομως, η περίπτωση του Νίκου Γεωργόπουλου ξεχωρίζει γιατί δεν υπήρξε μαχητής μόνο στον αθλητικό στίβο, αλλά και στον στίβο των κοινωνικών αγώνων, με αξιοζήλευτη πίστη στις ιδέες της κοινωνικής απελευθέρωσης ....

Εξάλλου η ζωή του Νίκου είναι ο αθλητισμός. Σήμερα , λοιπόν, δημοσιεύουμε το πρώτο από τα σημειώματα αυτά)

Ήταν Νοέμβρης, του 1949. Ακριβώς πριν από 65 χρόνια. Όπως κάθε απόγευμα, όλοι οι πιτσιρικάδες της γειτονιάς, είμασταν μαζεμένοι, στο γνωστό σημείο, Ασκληπιού 117 ( εκεί ήταν το σπίτι που γεννήθηκα στις 31/1/1937 ) έτοιμοι για τους αγώνες (τρέξιμο, πήδημα κλπ ). Ο δρόμος τότε, ήταν χωμάτινος, ξεκινώντας από την Ακαδημίας, και τελειώνοντας στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Παράλληλος της Ιπποκράτους, της Μαυρομιχάλη, της Χαριλάου Τρικούπη, της Ζωοδόχου Πηγής, ανάμεσα στον λατρεμένο Λυκαβηττό, και τον εξαρχειώτη Λόφο του Στρέφη. Αγαπημένες, ιστορικές, και όμορφες γειτονιές, Εξάρχεια και Νεάπολης.

Κατοχή, Αντίσταση, Απελευθέρωση, ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, Προδοσία, Εμφύλιος, χίτες, ταγματασφαλίτες, εκτελέσεις πατριωτών, εξορίες. Παιδιά, 5,6,7,8, χρονών, ζούσαμε, παίζοντας στους δρόμους, αυτόν τον εφιάλτη, με τις σφαίρες, να σφυρίζουν πάνω από τα κεφάλια μας.

Εκείνο το απόγευμα λοιπόν, που σημάδεψε τη ζωή μου, είχαμε αγώνες, είχαμε και θεατές, τους γείτονες, που έβγαιναν να μας χαζέψουν.

Εκείνο όμως το ξεχωριστό απόγευμα, όπως αποδείχθηκε, υπήρχε και ένας περαστικός, ανάμεσα στους θεατές. Εγώ, από τότε είχα καταλάβει, ότι, είχα το φυσικό χάρισμα της «ταχύτητας». Αμέσως, ο άγνωστος θεατής, ήρθε και μου μίλησε, όλα τα παιδιά δίπλα, οι κουβέντες του αγνώστου λίγες, «Να πας στον Παναθηναϊκό να υπογράψεις δελτίο, μπορείς να γίνεις αθλητής είσαι γλήγορος». Ενώ πάντα απέφευγα, να ακούω τους ξένους, εντολή από το σπίτι, δέχτηκα, και μαζί με όλα τα παιδιά, πήγαμε στο γήπεδο και υπέγραψα δελτίο αθλητή του ΣΕΓΑΣ. Έτσι ξεκίνησε αυτή η εκπληκτική περιπέτεια, την οποία ζω μέχρι σήμερα.

http://www.imerodromos.gr/peripeteia/