TAGS

ΠαναθηναϊκόςΠαναθηναϊκή ΣυμμαχίαΑλαφούζος

Σταμάτης Γαρρής

4 Μαΐου  2015 19:15 

Η (αυτο)κατάργηση της «Συμμαχίας» και το πλάνο της νέας εποχής

Τρία κεράκια έσβησε στην τούρτα της η «Παναθηναϊκή Συμμαχία». Ευχαριστημένος δεν μπορεί να είναι κανείς από την πορεία της. Ιδίως ο εμπνευστής, δημιουργός και εκτελεστής του πλάνου, ο ίδιος ο Γιάννης Αλαφούζος. Είναι ώρα αποτίμησης και αποφάσεων. Ας θέσουμε το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων.

Ήταν όλο ένα λάθος. Και αυτό είναι το πιο αισιόδοξο κομμάτι μετά την πρώτη τριετία του Αλαφούζου στη διοίκηση του Παναθηναϊκού. Ότι εάν το πλάνο του με την εταιρία λαϊκής βάσης και τη δομή πάνω στην οποία έχτισε τη λειτουργία της, προχώρησε βοηθώντας αρκετά τον Παναθηναϊκό παρότι έγιναν τόσα λάθη, φανταστείτε τι μπορεί να συμβεί εάν φτιάξει ένα νέο πλάνο. Είναι επιβεβλημένο θαρρώ να το πράξει. Πιθανολογώ ότι το κατανοεί και ο ίδιος, γνωρίζοντας καλύτερα από όλους τις παθογένειες του αρχικού σχεδίου.

Έκανα μια δική μου μίνι δημοσκόπηση. Όχι αντίστοιχη εκείνης που είχε «πατήσει» η «Παναθηναϊκή Συμμαχία» επιχειρώντας να χτίσει παλάτια στην άμμο. Το δείγμα μου ήταν πάρα πολύ μικρότερο, αλλά πιστεύω πολύ πιο ασφαλές για να εξαχθούν σωστά συμπεράσματα. Και αυτό γιατί απευθύνθηκα σε δέκα φίλους του Παναθηναϊκού, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι μέλη της «Συμμαχίας» ή έχουν διαρκείας. Το ερώτημα απλό και ανοιχτό για πάσα άποψη: «Πού οφείλεται η αδυναμία του Αλαφούζου να πείσει την πλατιά μάζα του κόσμου του Παναθηναϊκού για την «Παναθηναϊκή Συμμαχία» αλλά και για να προμηθευτεί εισιτήριο διαρκείας.

7 στους 10 περίμεναν πρόεδρο – λεφτά!

Προτού καταγραφεί η άποψή μου για το τι πρέπει να αλλάξει και σε ποιους άξονες πρέπει να κινηθεί το νέο πλάνο του Γιάννη Αλαφούζου στον Παναθηναϊκό, ας «μιλήσει» ο λαός! Ο καθένας έδωσε πάνω από ένα λόγο.

Το 70% των ερωτηθέντων θεωρεί ότι ο Αλαφούζος δεν μέτρησε σωστά τον Έλληνα φίλαθλο και δη του Παναθηναϊκού. Προσπάθησε δηλαδή να φυτέψει τη ρίζα της εταιρίας λαϊκής βάσης σε χώμα που δεν «σηκώνει» τέτοια καλλιέργεια. Ο κόσμος έχει μάθει στον πρόεδρο – λεφτά που βάζει και διοικεί. Είναι η δημοφιλέστερη απάντηση. Μακράν!

Οι μισοί απάντησαν ότι το χάλι του ελληνικού ποδοσφαίρου με την αδιαφάνεια σε όλα τα επίπεδα, δεν βοηθάει να «ψηθεί ο φίλος του Παναθηναϊκού. 

Τέσσερις στους δέκα αποδίδουν την αποτυχία του εγχειρήματος στο γεγονός ότι ο Αλαφούζος δεν ήταν παναθηναϊκή φυσιογνωμία και δεν μπήκε στη διαδικασία να προβάλει ως συμπαραστάτες μέλη της παναθηναϊκής οικογένειας. 

Ίδιος αριθμός θεωρεί ότι ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού και της «Συμμαχίας» λειτούργησε και λειτουργεί ως διαχειριστής χρημάτων, βάζοντας ο ίδιος λιγοστά χρήματα μπροστά στην οικονομική του επιφάνεια.

Τρεις στους δέκα κρίνει ότι δεν φταίει κάτι παραπάνω από την οικονομική κρίση, η οποία «χτύπησε» τη χώρα και οδήγησε τους φιλάθλους σε αποχή από οτιδήποτε μπορεί να θεωρηθεί περιττό έξοδο (διαρκείας, εγγραφή στη «Συμμαχία»). 

Από εκεί και πέρα, υπήρξαν σκόρπιες απόψεις που υποστηρίχθηκαν μόνο από έναν η καθεμία. Συνοπτικά θεωρήθηκαν λόγοι αποτυχίας: α) η απουσία ενός σύγχρονου γηπέδου, β) η μη προστασία της ομάδας από το παρασκήνιο, γ) το «σφιχταγκάλιασμα» με τους οργανωμένους οπαδούς, δ) η απαισιοδοξία για τα μελλούμενα της ομάδας μετά την αποχώρηση της πολυμετοχικότητας και του Βαρδινογιάννη, ε) ότι δεν μιλάει με ειλικρίνεια στον κόσμο, στ) ότι είναι «μπροστινός» του Βαρδινογιάννη, ζ) η απουσία «ηχηρών» μεταγραφών.

Δεν ξαφνιάστηκα γενικά. Είναι φανερό ότι αυτό που ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια ήταν μια καλή σκέψη αλλά υστερούσε σημαντικά σε κάτι: δεν… βούτηξε στην πραγματικότητα. Κυρίως την πραγματικότητα του Παναθηναϊκού, του μέσου φιλάθλου του Τριφυλλιού, και από εκεί και πέρα του Έλληνα οπαδού αλλά και των συνθηκών στη χώρα. Η λαϊκή βάση στη χώρα μας εφαρμόστηκε στον Άρη δίχως επιτυχία, αν και αναλογικά μπορεί κανείς να πει ότι υπήρξε μεγαλύτερη ανταπόκριση. Πράγμα λογικό. Αν ο Γιάννης Αλαφούζος είχε προ τριετίας τη σκέψη που έχει σήμερα, θα είχε ελπίδες να λειτουργήσει το εγχείρημα της λαϊκής βάσης.

Η έλλειψη επαφής τον έριξε σε παγίδα

Ο Αλαφούζος έκανε πρώτο λάθος να ποντάρει σε μια δημοσκόπηση. Σε μια χώρα όπου οι ψηφοφόροι και συμμετέχοντες σε δημοσκοπήσεις ανέδειξαν άλλο κόμμα για να κυβερνήσει και άλλο πρώτο στα exit poll -βγάζοντας οπαδούς … λάθος κόμματος στους δρόμους για να πανηγυρίσουν μια νίκη που δεν ήρθε ποτέ- είναι μάλλον αδιανόητο να αποτελεί πυξίδα μιας τέτοιας προσπάθειας ένα γκάλοπ! Στο παζλ ταιριάζει ένα κομμάτι όσων ανέφεραν οι δέκα φίλοι που προσφέρθηκαν να απαντήσουν στο ερώτημά μου για τους λόγους αποτυχίας της λαϊκής βάσης στον Παναθηναϊκό. Ο Αλαφούζος δεν είχε οσμή γηπέδου, δεν είχε κοντινή επαφή με το ποδόσφαιρο ούτε με τον Παναθηναϊκό και τα διοικητικά του για να αντιληφθεί ότι τα ευρήματα της δημοσκόπησης ήταν μια παγίδα. Ο Έλληνας φίλαθλος και δη αυτός του Παναθηναϊκού δεν μπορούν να κατανοήσουν την έννοια αποκλειστικής οικονομικής συντήρησης της ομάδας τους. Αυτό ισχύει για χώρες σαν τη Γερμανία όπου ομάδες σαν την Ουνιόν Βερολίνου ζουν και αναπνέουν από τους οπαδούς τους. Στην κυριολεξία! Μέχρι και αιμοδοσία κάνουν με σκοπό την πριμοδότηση του γερμανικού κράτους να την προσφέρουν στο σύλλογο. Αυτό είναι η εξ αίματος σχέση στην κυριολεξία! Η Ελλάδα, όμως, δεν σχετίζεται με τη Γερμανία. Ευτυχώς ή δυστυχώς. Και όμως ο Αλαφούζος έκανε συνεχείς αναφορές στο γερμανικό ποδόσφαιρο όταν ξεκίνησε την προσπάθεια στο Τριφύλλι. Ουτοπικό!

Στην Ελλάδα ο φίλαθλος μπορεί κάλλιστα να απαντήσει ότι θα βοηθήσει με 50-100 ευρώ την ομάδα του, εννοώντας όμως ότι θα πληρώσει το διαρκείας του, το εισιτήριό του, άντε και μια εγγραφή στο σύλλογο, θεωρώντας δεδομένο ότι θα υπάρχει ο πρόεδρος – λεφτάς για να «σπρώχνει» τα εκατομμύρια. Ο οπαδός στη χώρα μας δεν διανοείται ότι μπορεί κάποιος να είναι πρόεδρος της ομάδας του όντας ένας διαχειριστής των χρημάτων που συγκεντρώνονται σε έναν κορβανά. Αφήστε δε που πιθανώς θεωρεί προσβλητικό να τα πράττει όλα αυτά ένας εφοπλιστής ή ένας επιχειρηματίας με μπόλικο χρήμα το οποίο, όμως, δεν βάζει στην ομάδα. 

Φαντάζομαι είναι εύκολο τώρα να καταλάβει ο Αλαφούζος ότι εάν στην ίδια αρχική δημοσκόπηση που έκανε προτού ιδρύσει τη «Συμμαχία» διατύπωνε το ερώτημα «θα βοηθούσες τον Παναθηναϊκό συνεισφέροντας 100 ευρώ το χρόνο, έχοντας μια διοίκηση λαϊκής βάσης με πρόεδρο έναν εφοπλιστή;», οι απαντήσεις θα ήταν πολύ διαφορετικές. 

Γιατί δεν αρκούν τα χρήματα

Ο Αλαφούζος έχει βάλει χρήματα. Δεν το «φωνάζει», όμως. Δεν το επικοινωνεί γιατί δεν θέλει να το επικοινωνήσει. Πιθανώς έχει φτάσει στην τριετία ένα ποσό πάνω από 15 και κοντά στα 20 εκατ. ευρώ. Ο ίδιος. Είτε από την τσέπη του είτε αναλαμβάνοντας να καλύψει δάνεια (όπως εκείνο το ομολογιακό που απορρόφησε η εταιρία του «Sortivo»). Είναι λίγα χρήματα; Όχι βέβαια. Αλλά το στόρι χωλαίνει σε δύο σημεία. Πρώτον ότι έπεται μιας περιόδου που βρέθηκαν επτά άνθρωποι και έβαλαν 63 εκατ. ευρώ σε μια… μέρα. Δεύτερον ότι ουδέποτε παραδέχθηκε ο πρόεδρος της ΠΑΕ ότι «έβαλα Χ εκατομμύρια», ώστε να δείξει την έμπρακτη συνεισφορά του. Κοινώς εάν έβγαινε το Μάιο του 2012 και έλεγε «ιδρύω τη «Συμμαχία» και βάζω για αρχή 5-10 εκατ. ευρώ για να δώσω το παράδειγμα», ο κόσμος θα ακολουθούσε με μεγαλύτερη ευκολία και δίχως δυσπιστία.

Είναι αλήθεια ότι ο Αλαφούζος θέλησε να ξεφύγει από το μοντέλο του προέδρου – μονοκράτορα. Θεμιτό. Δεν υπολόγισε ότι ο κόσμος δεν καταλαβαίνει από τέτοια. Ειδικά ο κόσμος του Παναθηναϊκού, ο οποίος γαλουχήθηκε ζητώντας από τον Γιώργο Βαρδινογιάννη να βγάλει τα... καβούρια από την τσέπη, από τον Γιάννη Βαρδινογιάννη να δίνει εκατομμύρια για παίκτες τύπου Πάουλο Σόουζα και όχι Ραϊμόντας Ζουτάουτας, από τους πολυμετοχικούς να βάλουν και άλλα χρήματα, από τους λεφτάδες Παναθηναϊκούς να μην μένουν στη λεζάντα αλλά να βοηθήσουν. 

Η παναθηναϊκή ψυχοσύνθεση

Άντε μετά να πείσει τους φιλάθλους ότι δεν ήταν μια συνέχεια του Βαρδινογιάννη ή ακόμα χειρότερα ένας… μπροστινός του Τζίγκερ. Πήρε μήνες έως χρόνια για να πειστεί ο κόσμος ότι η εμπλοκή Αλαφούζου δεν έχει σχέση με την οικογένεια. Αν και υπάρχει ακόμα ένα ποσοστό που δεν έχει πειστεί! Καταλαβαίνει κανείς ότι ο εμπνευστής της εταιρίας λαϊκής βάσης δεν είχε μετρήσει καλά την παναθηναϊκή ψυχοσύνθεση. Που σημαίνει πρόεδρος που «χώνει» εκατομμύρια για παικταράδες, που τα βάζει με τη διαπλοκή και τη νικάει, που φέρνει τίτλους στην ομάδα, που έχει κουραστεί να ακούει για μακρόχρονα πλάνα κτλ. 

Αυτά όλα είναι παρελθόν. Πολύ χρήσιμο παρελθόν για να το μελετήσουν όσοι πρέπει και να χαράξουν νέα πορεία για το μέλλον. Σβήνοντας το τρίτο κεράκι της τούρτας της «Παναθηναϊκής Συμμαχίας» κατ’ εμέ είναι σαφές ότι η ρότα του καραβιού με πηδαλιούχο –και ιδιοκτήτη κατ’ ουσία- τον Αλαφούζο θα πρέπει να αλλάξει εντελώς. Αυτό το «εντελώς» το εννοώ.

Το κελεπούρι και οι πρίγκιπες του Ιζνογκούντ

Δεν έχει καμία ουσία να συνεχιστεί η «Παναθηναϊκή Συμμαχία» όπως λειτουργεί σήμερα. Μια εταιρία λαϊκής βάσης με 8.000-9.000 μέλη του 50ευρου, η οποία κάνει Γενικές Συνελεύσεις με 50 -100 άτομα και θα κληθεί τον προσεχές Νοέμβριο να κάνει εκλογές για νέο Δ.Σ. Δηλαδή μπορεί να βρεθεί ο Χ Γαρρής με φορολογική δήλωση 12.000 ευρώ που θα έχει 50 φιλαράκια μέλη της «Συμμαχίας», να βάλει υποψηφιότητα και να διεκδικήσει την προεδρία; Και ο Αλαφούζος να επικριθεί σφόδρα για την απώλεια τίτλων, για την αδυναμία να προασπίσει τα συμφέροντα του Παναθηναϊκού από το παρασκήνιο, για τη μη καταβολή 20 εκατ. ευρώ ετησίως, και να τον «μαυρίσουν»; Σενάριο επιστημονικής φαντασίας, θα πει κάποιος. Δεν το βλέπω έτσι, συγνώμη. 

Μη βιαστεί κανείς να πει «σιγά μην χάσουμε το κελεπούρι τον Αλαφούζο» γιατί δεν θα έχει βουτήξει τη γλώσσα στο μυαλό του. Διότι εδώ το θέμα μας είναι ότι την τελευταία τριετία δεν εμφανίστηκε ένας Παναθηναϊκάρας με λεφτά να πάρει την ομάδα στις πλάτες του. Μείναμε να πορευόμαστε με τους πρίγκιπες του… Ιζνογκούντ και τον κροίσο ομογενή από Ρωσία Καλτσίδη. Άρα ας μην βαυκαλιζόμαστε ότι υπάρχουν σωτήρες και χάνονται γιατί ο καρεκλοκένταυρος Αλαφούζος τους διώχνει. Δηλαδή εάν υπάρχει ο Χ Βασιλακάκης, Θεοδωρόπουλος, Βασιλόπουλος, Πατέρας και θέλει να αναλάβει και να βάλει τα ωραία του χρήματα, θα τον εμποδίσει ο Αλαφούζος; Σοβαρά; Και δεν θα μπορέσει αυτός ο λεφτάς να δώσει στοιχεία στη δημοσιότητα που θα αποδεικνύουν ότι πράγματι εμποδίστηκε; Ας διατηρήσουμε τη στοιχειώδη σοβαρότητα όπως απαιτεί η περίσταση. 

Ο Αλαφούζος έχει πάνω του αυτή τη στιγμή δάνεια, υποχρεώσεις, leasing, προεισπράξεις, διακανονισμούς. Μέσω της διαδικασίας του ομολογιακού των 5 εκατ. ευρώ, έχει ουσιαστικά τον έλεγχο των μετοχών της ΠΑΕ μέσω της Sortivo International. Όπως είχε πει στην τελευταία Γ.Σ. «Συμμαχία και η Sortivo έχουν περίπου το 88% των μετοχών της ΠΑΕ. Η Sortivo έχει περισσότερες μετοχές, αλλά ο έλεγχος τους έχει εκχωρηθεί στη Συμμαχία, οπότε είναι το ίδιο. Έχω επαναλάβει ότι μόλις ολοκληρωθούν οι περιπέτειες του Παναθηναϊκού, οι μετοχές θα μεταβιβαστούν στη Συμμαχία». 

Καταργώντας τη «Συμμαχία»

Οι δρόμοι διαφοροποίησης του πλάνου είναι δύο. Ο πρώτος να καταργήσει τη «Συμμαχία» (η οποία έχει αυτοκαταργηθεί στην ουσία της) και με μια αύξηση μετοχικού κεφαλαίου να απορροφήσει το όποιο ποσοστό (35-40%) έχει η εταιρία λαϊκής βάσης ώστε να γίνει ο απόλυτος κυρίαρχος. Θα χάσει 500.000 ευρώ από τα μέλη αλλά θα κερδίσει πόντους εκτίμησης του κόσμου, αφού δεν θα βρίσκουν πλέον «πάτημα» όσοι τον κατηγορούν ότι χρησιμοποιεί ως όχημα τα μέλη για να κάνει αυτός κουμάντο ή ότι διαχειρίζεται τα χρήματα του κόσμου. Επιπλέον όταν βάζει χρήματα θα του πιστώνεται. Και το αντίθετο βέβαια, με τη διαφορά ότι ο Αλαφούζος είναι σταθερός οικονομικός αιμοδότης του Παναθηναϊκού.

Η ανάγκη της επικοινωνίας

Ο δεύτερος δρόμος είναι να διατηρήσει το σχήμα της λαϊκής βάσης με ορισμένες τροποποιήσεις ενδεχομένως, οι οποίες θα δημιουργήσουν δικλείδες ασφαλείας για τον ίδιο αλλά κυρίως θα «χτίσουν» μια άλλη σχέση με τον κόσμο. Εδώ θα χρειαστεί μια λέξη που τη γνωρίζει καλά ο Αλαφούζος λόγω της ιδιοκτησίας μέσων μαζικής ενημέρωσης αλλά δεν φαίνεται να τη διαχειρίζεται καλά στον Παναθηναϊκό: επικοινωνία. Σε αυτό τον τομέα πάσχει τόσο το εγχείρημα της λαϊκής βάσης όσο και το σύνολο της προσπάθειάς του στο Τριφύλλι. Χρειάζεται να δώσει αριθμούς στη δημοσιότητα για την κατάσταση που παρέλαβε, την εικόνα της τριετίας στη διαχείριση που έκανε και τη σημερινή πραγματικότητα. Γενικά ο κόσμος ξέρει ότι υπήρχε άνοιγμα της ΠΑΕ αλλά δεν ξέρει τι ακριβώς παρέλαβε προ τριετίας η διοίκηση Αλαφούζου. Γενικά ο κόσμος ξέρει ότι υπάρχει μια μνημονιακού τύπου οικονομική πολιτική στον Παναθηναϊκό την τριετία της λαϊκής βάσης αλλά δεν ξέρει τι ακριβώς πέτυχε με αυτό το πλάνο. Γενικά ο κόσμος ξέρει ότι σήμερα η κατάσταση είναι καλύτερη και πως υπάρχει ακόμα πρόβλημα ρευστότητας αλλά δεν ξέρει εάν υπάρχει φως στο τούνελ και πώς ακριβώς θα επέλθει εξυγίανση. Γενικά ο κόσμος ξέρει ότι ο Αλαφούζος έχει βάλει χρήματα αλλά δεν ξέρει ούτε πόσα έχει βάλει, ούτε τι έχει πάρει στις πλάτες του.

Ο ακανθώδης αλλά και ασφαλής δρόμος της αλήθειας

Χρειάζεται επίσης να παρουσιάσει δημόσια και ξεκάθαρα ένα πλάνο χωρίς ήξεις αφίξεις. Για όλα. Για να πειστεί ο κόσμος ότι σε 3, 5, 15 χρόνια θα μηδενιστεί το χρέος με αυτό και με αυτό τον τρόπο. Για να πειστεί ότι στο γηπεδικό η θέση της διοίκησης είναι π.χ. νέο γήπεδο εκεί ή Λεωφόρος για πάντα με άλλη χωρητικότητα και άλλη μορφή. Για να πειστεί ότι όλο το πλάνο της διοίκησης για την εξυγίανση δεν αρχίζει και τελειώνει στον ανακριτή Ανδρεάδη ή στην τελική πορεία της υπόθεσης εγκληματικής οργάνωσης αλλά έχουν γίνει μια σειρά κινήσεων π.χ. προς την UEFA για να διασφαλιστεί ότι το θέμα θα φτάσει εκεί που πρέπει. Για να πειστεί κοινώς ότι η διοίκηση ξέρει τι κάνει και πώς θα το κάνει.

Δεν κατέβηκα από τον Άρη. Κατανοώ ότι ο Αλαφούζος όπως και κάθε επιχειρηματίας θέλει –ειδικά αυτή την εποχή της κρίσης- να κρατάει κλειστά χαρτιά. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό επίσης και από την πλευρά των διοικούντων ότι στην ποδοσφαιρική Ελλάδα του 2015 όπου βασιλεύει –και δικαίως εν πολλοίς- η καχυποψία, οι φίλοι του Παναθηναϊκού «διψούν» για αλήθεια. Αλήθεια. Χρυσή λέξη. Αν τη βάλεις δίπλα στην επικοινωνία, έχεις το «χρυσό» κανόνα. Επικοινωνώντας την αλήθεια μόνο να κερδίσει έχει ο διοικητικός ηγέτης του Παναθηναϊκού. Αλλιώς σε ένα χρόνο, στο τέταρτο κεράκι της «Συμμαχίας», θαρρώ πως θα μετρά ακόμα λιγότερα μέλη και ακόμα λιγότερα διαρκείας.http://www.sdna.gr/gr/gnomes/stamatis-garris/article/34469/i-autokatargisi-tis-summahias-kai-to-plano-tis-neas-epohis/