ΝΩΠΕΣ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΣ 

ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΤΟΤΗ 

Όπως τις παρουσιάζει στον Γιώργο Λιβέρη 

 Ο ΤΟΤΗΣ ΦΥΛΑΚΟΥΡΗΣ
ΣΕ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΤΟΥ ΣΚΙΤΣΟΓΡΑΦΟΥ
ΓΙΩΡΓΟΥ ΨΑΡΟΠΟΥΛΟΥ ΜΕΛΟΥΣ Δ,Σ ΤΩΝΠΑΛΑΙΜΑΧΩΝ ΑΘΛΗΤΩN

ΝΩΠΕΣ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΣ 

ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΤΟΤΗ 

Όπως τις παρουσιάζει στον Γιώργο Λιβέρη 

Ο Τότης Φυλακούρης ήταν ο εκπρόσωπος των Παλαιμάχων Ποδοσφαιριστών που παρέλαβε την Πλακέτα για το Σωματείο τους κατά τα εγκαίνια των Γραφείων των Παλαιμάχων Πρωταθλητών όλων των Αθλημάτων. 

Ο Τότης υπήρξε ένας εμβληματικός παίκτης λόγω καταγωγής, πορείας και χαρακτήρα παραμένει δε ο ίδιος και τώρα που πλησιάζει τα 70 και δεν έχει παρά μόνο φίλους μεταξύ όλων των παικτών και φιλάθλων. 

Την μεθεπόμενη των εγκαινίων ήρθε από τα Γραφεία μας για να κουβεντιάσουμε λίγο για την καριέρα του, να θυμηθούμε τα κλέη των παλαιών ημερών, ανανεώσουμε τις σχέσεις μεταξύ Ποδοσφαιρστών – Τύπου – Φιλάθλων – Διοικήσεων και να συσπειρώσουμε την σκορπισμένη Παναθηναϊκή Οικογένεια. 

Εστιάζοντας το ενδιαφέρον μας στον Φυλακούρη που «ανοίγει την αυλαία» των παρουσιάσεων, θα ήθελα να σημειώσω – ιδίως για τους νέους φιλάθλους – ότι αποτελεί την αντιπροσωπευτική έκφραση του πάμπτωχου ταλαντούχου εφήβου, εκείνης της εποχής, που με τρύπια παπούτσια και κακή διατροφή έπαιζε, με υψηλή απόδοση,  ένα πρωτόγονο παιδικό ποδόσφαιρο. 

Ο Τότης, τότε ως Νότης (από το Παναγιώτης) γενν. το 1947 και το 1958 τον είδε για πρώτη φορά να παίζει σε μια αλάνα στη Γλυφάδα ο Λάκης Πετρόπουλος. Του έδωσε τα ναύλα του, για να ανέβει στη Λεωφόρο και να τον δει ο Οδυσσέας Τσούτσος. Αλλά εκείνος δεν τον κατάλαβε. Τον ξαναείδε ο Λάκης, τον πίεσε εκ νέου, του έδωσε εκ νέου τα ναύλα και αυτή τη φορά ο Οδυσσέας Τσούτσος (που ήταν εξαίρετος καθηγητής και προπονητής) τον δέχθηκε. 

Ίσως είναι αστείο σήμερα να τονίζεται η σημασία των ναύλων των αστικών λεωφορείων αλλά ο πατέρας του Τότη, ένας πτωχός ψαράς από τη Λέρο ήδη αντιμετώπιζε επαγγελματικά προβλήματα, καθώς ο σαρωνικός είχε αρχίσει να αφυδατώνεται από ψάρια και να χάνει ακόμη και τη φημισμένη μαρίδα του. 

Εάν αυτά ήταν τα πρώτα ψιλά που πήρε στα χέρια του ο Τότης, τα δεύτερα ήσαν 1.000 δραχμές από τον Αντώνη Ματζαβελάκη. Το 1965 ως δώρο όταν έβαλε την υπογραφή του και εντάχθηκε επίσημα στον Παναθηναϊκό. Έτσι έστρεψε οριστικά τα ενδιαφέροντά του προς το Ποδόσφαιρο και απομακρύνθηκε από τον Στίβο όπου οπωσδήποτε θα γινόταν ένας θαυμάσιος Μαραθωνοδρόμος, καθώς είχε μια μοναδική αντοχή. 

Αναμφισβήτητα η αντοχή είναι από τα βασικά συστατικά ενός ποδοσφαιριστή. Το απέδειξε στο χόρτο της Λεωφόρου, στο πρώτο χορτάρινο ελληνικό γήπεδο. Τα  χλμ που έκανε στους αγώνες ήσαν ατελείωτα. Κουβαλούσε τη μπάλα από το ένα τέρμα στο άλλο. Τότε δεν μπορούσαν να μετρήσουν πόσο έτρεχε κάθε παίκτης. Σήμερα σίγουρα θα ξεπερνούσε τα 12 χλμ. Σε κάθε παιχνίδι. 

Η αντοχή του, η αφοσίωσή του, αλλά και η ευχάριστη παρουσία του, μαζί και με την υψηλή απόδοση, έκαναν τον Τότη αναντικατάστατο μέλος της ενδεκάδας, μέχρι το 1975 όταν ολοκλήρωσε την προσφορά του και πήρε μεταγραφή για τον Εθνικό Πειραιώς. 

Σε όλο αυτό το δεκαετές διάστημα είχε δημιουργήσει το δικό του ωραίο όνομα μαζί με τους (αποκλειστικά) Έλληνες συμπαίκτες του, με κορυφαίες στιγμές το μοναδικό Γουέμπλεϋ, το μακρινό Μοντεβιδέο και τα 3 γκολ που πέτυχε επί της Πρωταθλήτριας Νοτίου Αμερικής Νασιονάλ της Ουρουγουάης. 

Αποτελούν σημείο αναφοράς αυτά τα 3 γκολ καθώς επιτεύχθηκαν στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα και στο Μοντεβιδέο στους 3 αγώνες που έδωσε ο Παναθηναϊκός με την Νάσιοναλ και ήσαν ο πρώτος φιλικός και οι άλλοι 2 επίσημοι. 

Τότε για ένα μήνα ήμουν στο Μοντεβιδέο για να κάνω το  αποκλειστικό ρεπορτάζ της εφημερίδας «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ» με αποτέλεσμα το τρίτο παιχνίδι να έχει δημιουργήσει ένα τόσο αυξημένο ενδιαφέρον, καθώς μόνο η «ΗΧΩ» είχε την πλήρη και μοναδικότητα του αγώνα ώστε πούλησε – εκείνη την ημέρα – 120.000 φύλλα, πανελλήνιο ρεκόρ που παραμένει. 

Βέβαια η αποκλειστικότητα του αγώνα επιτεύχθηκε καθώς δεν πήγα στο γήπεδο (Νάσιοναλ – Παναθηναϊκός 2 – 1) παρακολούθησα τον αγώνα από την τηλεόραση, τον μετέδωσα ολόκληρο τηλεφωνικά, από τη μοναδική γραμμή προς την Ελλάδα και ακολούθως την ίδια νύκτα επέστρεψα μέσω Μπουένος Άιρες κατ’ ευθείαν στην Αθήνα, με τους άλλους συντάκτες να καθυστερούν στο γήπεδο. 

Σήμερα ο Τότης είναι ευτυχισμένος παππούς και παραμένει πάντα χαρισματικός χιουμορίστας, φίλος προς όλους και με το πλατύ αμόγελο προς γνωστούς και αγνώστους. 

Ο ΤΟΤΗΣ ΦΥΛΑΚΟΥΡΗΣΣΕ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΤΟΥ ΣΚΙΤΣΟΓΡΑΦΟΥ
ΓΙΩΡΓΟΥ ΨΑΡΟΠΟΥΛΟΥ ΜΕΛΟΥΣ Δ,Σ ΤΩΝΠΑΛΑΙΜΑΧΩΝ ΑΘΛΗΤΩN

Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΜΑΧΩΝ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ

http://www.panathinaikoskosmos.com/189596/%CE%B7-