ΜΑΡΙΝΟ….

ΣΩΣΕ ΜΑΣ

Γράφει ο Γιώργος Λιβέρης

    Να ευχηθούμε καλή επιτυχία στον Μαρίνο

    Να ευχηθούμε καλή επιτυχία, όχι  ειδικά στον Μαρίνο αλλά σε κάθε Έλληνα προπονητή.

   Να ευχηθούμε ακόμα να μπορέσουν να αρθρώσουν λέξη οι αόρατοι και οι άφωνοι ειδικοί Σύμβουλοι της Ποδοσφαιρικής Ομάδας του Παναθηναϊκού.

    Τέλος να ευχηθούμε σε μας τους ίδιους να δούμε επί τέλους μια ηλιόλουστη μέρα.

Βεβαίως ισχύουν και χειρότερα σε κάποιες ομάδες, αλλά υπάρχει μια διαφορά: εμείς μεγαλώσαμε σ’ ένα Σύλλογο μόνιμα στην κορυφή των τίτλων και των επιδόσεων, επομένως έχουμε μάθει ο πήχης να είναι ψηλά, σταθερά και μόνιμα.

   Κατ΄ αρχήν πρέπει ν΄ αναγνωρίσουμε πως ανάμεσα στην διάσωση του Παναθηναϊκού από την καταστροφή, μετά την αποτυχία της πολυμετοχικότητας και την επανάκαμψη υπάρχει ουσιώδης διαφορά.

     Ο Γιάννης Αλαφούζος όντως διέσωσε τον Παναθηναϊκό καθώς μόνος αυτός του πρόσφερε το  οξυγόνο ζωής.

     Όμως η συνέχεια δεν υπήρξε ανάλογα επιτυχής ούτε ακoλούθησε τις ελπίδες μας.

     Ίσως γιατί αυτός ο δεύτερος ρόλος, η δεύτερη αυτή υποχρέωση έχει άλλες βαρύτερες, ουσιαστικότερες και πλέον δύσκολες διαχειριστικές απαιτήσεις.

     Για μία ακόμη φορά αποδείχθηκε ότι η διοίκηση ενός Συλλόγου με όνομα βαρύ έχει πρωτίστως ανάγκη θεμελιωδών αθλητικών γνώσεων, οι οποίες δύσκολα θα αποκτηθούν εκτός των αθλητικών κέντρων.

    Όπως η τεχνογνωσία δεν έχει ακόμη καταστεί δυνατόν να μεταφέρεται ή να μεταβιβάζεται από εγκέφαλο σε εγκέφαλο έτσι και αθλητική εμπειρία έχει τις δικές της προδιαγραφές.

     Ισχύει αυτό ακόμη και στην επιλογή των ειδικών συμβούλων η συνεργατών.

     Επανερχόμενοι στα τωρινά ‘’ Δεκεμβριανά ‘’ του Παναθηναϊκού να υπερασπισθούμε για μια ακόμη φορά τους Έλληνες προπονητές, τους ταλαίπωρους Έλληνες προπονητές, από τον Λάκη Πετρόπουλο μέχρι και αυτόν – ας μου επιτροπεί - τον Νταμπίζα.

     Φυσικά οι Προπονητές μας ποδοσφαίρου δεν έχουν αποκτήσει το διεθνές όνομα των προπονητών του Μπάσκετ. Αλλά η απαξίωση τους κατά πρώτον ισχύει στην Ελλάδα και μετά στο εξωτερικό.

     Ακόμη και όσες ομάδες έχουν εμπιστοσύνη σε κάποιον εξ αυτών, με την πρώτη στραβή ( φταίει δεν φταίει ) τον απολύουν έστω και εάν η Μεγαλόχαρη προσπαθεί να τον στηρίξει.

    Όμως οι Έλληνες προπονητές – με τη θέληση τους η όχι – περιπλανώμενοι ανά την Ελλάδα γνωρίζουν καλά πρόσωπα, καταστάσεις και συνθήκες και προσπαθούν να επιτύχουν το καλύτερο. Προσπαθούν να εμπνεύσουν να ορθοποδήσουν και να συμμαζέψουν μια ομάδα. Είναι νοικοκυραίοι και δάσκαλοι. Με τον δικό τους καλό τρόπο. Σε στιλ Κορακάκη βέβαια και όχι σε στιλ Αλέφαντου.

    Αλλά για να συμβούν τα παραπάνω το υλικό στα χέρια τους πρέπει να είναι ελληνικό και με φιλότιμο. Όχι κάθε  καρυδιάς – καρύδι που ξεπέφτει στην Ελλάδα και δεν τον απασχολεί να ξεπουλήσει την ομάδα του. Για να μην ξεχνάμε τα δύο πέναλτι του Νοτιοαφρικάνου  στην Ξάνθη.

    Ας ευχηθούμε λοιπόν τα λάθη και οι αβλεψίες που πρόσφατα αλλά και στο παρελθόν έγιναν από την διοίκηση του Παναθηναϊκού να περιορισθούν στο ελάχιστο και με τον Μαρίνο να τελειώνουμε μια και καλή με τους Ιταλούς προπονητές, οι οποίοι ουδέποτε πέτυχαν στην  Ελλάδα.