ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΠΟΛΙΤΗ
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΠΑΣΚΕΤ 
ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΜΠΟ κ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ.

Μέρος 3ο

στο Βασίλη Ντούτση

 Vasilis Ntoutsis

Ερώτηση 11η..

Είχατε πει κάποτε πριν το παιχνίδι με την Γαλλία το 1987 ότι είχατε πάρει δύο ασπιρίνες εξαιτίας του άγχους σας!!Αλήθεια πριν το παιχνίδι πάλι με την Γαλλία στο Εκκεντερβίλ το 1985 για τα προκριματικά του παγκοσμίου της Ισπανίας το 1986 τι έπρεπε να είχατε πάρει?Θυμάστε είχαμε κερδίσει μετά από τρεις παρατάσεις 130-126 και ουσιαστικά εξασφαλίζαμε την πρόκριση για πρώτη φορά σε Μουντομπάσκετ...

Απάντηση..

Αυτό ήταν ένα παιχνίδι που ερχόμενοι από προετοιμασία στις ΗΠΑ,πρώτη φορά γινόταν αυτό,έχουμε πάει σε αμερικανικά πανεπιστήμια,έχουμε παίξει,έχουμε κάνει προετοιμασία εκεί και φεύγομε από την Αμερική και πάμε να παίξουμε κατευθείαν με τους Γάλλους σε ένα χωριό,το Εκκεντερβίλ.

Αλλά το μυστικό της νίκης ποιο ήταν.Η προετοιμασία στην Αμερική μας είχε δημιουργήσει μία άλλη ψυχολογία,διότι βλέπαμε τους Γάλλους ότι αφού έχουμε παίξει με τα κολέγια που έχουν άλλη φιλοσοφία,άλλον εγωισμό,βλέπαμε ότι το έχουμε το ματς,παρόλο πού είναι εκτός έδρας,αλλά παρόλα αυτά βλέπαμε ότι δεν είναι δύσκολο να το κερδίσουμε.

Πράγματι κερδίσαμε και πήραμε το εισιτήριο για το Παγκόσμιο.Μετά στο Παγκόσμιο εκεί ψηθήκανε ο Φάνης,ο Ρωμανίδης,ο Καμπούρης,ο Καρατζάς κι αυτό βοήθησε το 1987,το ένα έφερε το άλλο.

Ερώτηση 12η...

Ως προπονητής ποιος ήταν ο δυσκολότερος παίκτης πού έχετε αντιμετωπίσει?..

Απάντηση..

Εντάξει εκείνη την εποχή υπήρχαν πολλοί μεγάλοι παίκτες.

Ήταν ο Ντράζεν Πέτροβιτς,ο Αντονέλο Ρίβα,ήταν ο Σάν Επιφάνιο,ο Σαμπόνις,υπήρχε ο Μαρτσουλιόνις,ο Βάλτερς αλλά ποτέ δεν ξεχώρισα κάποιον γιατί κάθε παίκτης είχε τα χαρακτηριστικά του.

Εμένα με ενδιέφερε η αμυντική λειτουργία του δικού μου παίκτη. 

Ερώτηση 13η..

Θεωρείται ότι υπάρχουν τεράστιες διαφορές μεταξύ αμερικάνικου και ευρωπαϊκού μπάσκετ και πόσο αυτές θα επηρεάσουν την πορεία του Αντετοκούμπο στην εθνική ομάδα?..

Απάντηση...

Υπάρχουν τεράστιες διαφορές.Καταρχάς όσο και να ακουστεί περίεργο για ένα παίκτη προερχόμενο από τις ΗΠΑ,όταν έρχεται να παίξει στην Ευρώπη παρουσιάζονται σύνθετες καταστάσεις.

Στην Ευρώπη παίζονται σύνθετες άμυνες,μετά υπάρχει σκοπιμότητα στο παιχνίδι.Εδώ δεν θα μπορεί ο Αντετοκούμπο να κατεβάσει το ριμπάουντ και να πάει μόνος του να βάλει το καλάθι.Θα τον σταματήσει ο Ευρωπαίος στην σέντρα.Στην Αμερική δεν τον σταματάει γιατί έτσι θα στερήσει από το κοινό το θέαμα

.Άρα υπάρχουν πολύ μεγάλες δυσκολίες για τον Αντετοκούμπο όσο πληθωρικός κι αν είναι.

Ο Αντετοκούμπο στο NBA οι Αμερικανοί του έδωσαν αυτήν την δυνατότητα, να αναπτύξει αυτήν του την πληθωρικότητα.Οι Αμερικανοί του έδωσαν την ευκαιρία εκμεταλλευόμενοι το ύψος του και την ευχέρεια που έχει στο κατέβασμα της μπάλας,να πάει με 3 βήματα στο καλάθι και όχι να την δώσει στον κοντότερο συμπαίκτη του.

Είναι άλλο μπάσκετ αυτό από εκείνο που παίζεται στην Ευρώπη.

Εδώ στην εθνική ομάδα δεν του δώσανε αυτό το δικαίωμα να πάρει την μπάλα και να τρέξει.

Εμείς τον είχαμε τριάρι τεσσάρι πεντάρι.

Ερώτηση 14η...

Μ αυτά που είπατε μου δώσατε ασίστ για την επόμενη ερώτηση γύρω από αυτό το θέμα.Δηλαδή θεωρείται ότι ο Αντετοκούμπο δεν έχει ρόλο στην εθνική ομάδα?...

Μας ασφαλώς δεν έχει ρόλο.Ο Αντετοκούμπο είναι αυτό ακριβώς να παίξει πόιντ γκαρντ,όπως παίζει και στην ομάδα του στο NBA.

Σουτέρ δεν είναι για να πεις ότι θα τον βάλεις σε μια γωνιά να σουτάρει,όπως ήταν ο Αλβέρτης.

Άρα αυτό το πλεονέκτημα που έχει να πάρει το ρημπάουντ γιατί είναι αλτικός,είναι ψηλός,είναι να τον εκμεταλλευτείς στην ταχύτητα του και να μπορέσει έτσι να αποκτήσει μεγαλύτερο οπτικό πεδίο του γηπέδου,και να είναι πολύ καλύτερος πασέρ.

Γιατί όταν ο Αντετοκούμπο θα φτάσει κοντά στο καλάθι θα βρει τείχος στον ευρωπαϊκό τρόπο παιχνιδιού,άρα πρέπει να βρει τρόπο πώς να πασάρει στους υπόλοιπους συμπαίκτες.Αυτό είναι το πιο σημαντικό στοιχείο λοιπόν,να βρει ρόλο.

Αυτό άλλωστε φωνάζω και στους προπονητές των μικρών εθνικών ομάδων.Δεν μπορείς να παίρνεις ένα μικρό παιδάκι,το βλέπεις έχει προδιαγραφές υψηλού επιπέδου,είναι 2.01-2.02 και επειδή είναι ψηλός να τον βάζεις στο παιδικό σέντερ για να πάρεις το πρωτάθλημα στους παίδες.

Αυτή είναι η διαφορά που πρέπει να βλέπουν και που φωνάζω στους προπονητές των μικρών ηλικιών,πρέπει να βλέπουν μακριά.

Κι αυτό συμβαίνει όταν τα πόιντ γκαρντ είναι ψηλά,όπως το 1987 που ο Γιαννάκης,ο Σταυρόπουλος,ο Ιωάννου ήταν πάνω από 1.90.Όταν τα πόιντ γκαρντ είναι κοντά,όπως κάποια στιγμή είχε η εθνική ομάδα π.χ με Κορωνιό και Λιαδέλλη η εθνική είχε αποτυχίες.

Όταν ανέβηκε πάλι το ύψος των πόιντ γκάρντ με Παπαλουκά και Διαμαντίδη η εθνική ξαναανέβηκε ψηλά.Αυτά δεν είναι κάτι που πρέπει να είσαι σοφός για να τα ξέρεις.Το μπάσκετ πλέον έχει αλλάξει.Παλιά το μπάσκετ παιζόταν μέσα στην ρακέτα.

Τώρα το μπάσκετ παίζεται απέξω από την ρακέτα.

Άλλαξε όλη η δομή του μπάσκετ.Όταν έχεις γκάρντ που να ξέρουν να σκοράρουν,να ξέρουν να πασάρουνε,αλλά κυρίως να έχουν την μεγαλύτερη κατοχή της μπάλας,αυτοί είναι που θα ταΐσουν και τους ψηλούς,αυτοί είναι που θα δώσουν και τον ρυθμό.Γιατί φωνάζω ότι πρέπει από τώρα τα μικρά παιδιά να ψηλώσουν τις θέσεις.

Βλέπεις στον Παναθηναϊκό δεν είμαι ικανοποιημένος από την αντιμετώπιση που έχουν προς τον Χαραλαμπόπουλο.

Το παιδί το είχα πάει εγώ όταν ήταν 12 ετών και έπαιζε στο Αιγάλεω.Το βάζουν και παίζει τεσσάρι.

Εγώ τον θέλω να παίζει στα γκάρντ.

Από εκεί ξεκινάει το Α και το Ω του μπάσκετ

.Αν δεν πας από κει δεν κάνεις τίποτα.

Από εκεί θα μάθεις να παίζεις άμυνα μακριά από την μπάλα,από εκεί θα μάθεις να οργανώνεις,να πασάρεις.

Άμα δεν τον βάλεις να παίξει εκεί πώς θα τα μάθει αυτά.

Γι αυτό λέω,δεν βλέπουν μακριά οι νέοι προπονητές.

Ξέρεις τι βλέπουν οι νέοι προπονητές?

Πώς θα πάρουν κάτι από τον νέο παίκτη για την νίκη,όχι για την ανάπτυξη του.

Εκεί διαφωνώ με τους νέους προπονητές.

Βλέπω δηλαδή αυτή την στιγμή γι αυτό το παιδί ότι δεν έχει τις προοπτικές που είχαν στην ηλικία του,ο Παπαλουκάς και ο Διαμαντίδης.

Πάνε και τον βάζουν κάτω από τα καλάθια και είναι 2.02.

Να σου πω υπάρχει αυτήν την στιγμή το μεγαλύτερο ταλέντο,παίζει στον Δούκα,

Ρογκαβόπουλο τον λένε.

Ένα παιδί που μπορεί να πάρει το μπάσκετ στις πλάτες του και να το πάει εκεί που το είχαν πάει ο Παπαλουκάς και ο Διαμαντίδης.

Μπορεί όμως αυτό να μην γίνει,είτε από το περιβάλλον του,είτε από το μυαλό του,είτε από τον προπονητή του.

Εκεί είναι που κάνω κριτική στους προπονητές που δεν μπορούνε να δούνε ένα παιδί που μπορεί να φτάσει και του καταστρέφουν την καριέρα.

Επειδή αυτό το πρόγραμμα είναι δικό μου ,πέρασαν πολλά παιδιά .

Η Ελλάδα παράγει ταλέντα,αλλά μετά από ένα σημείο τα παιδιά αυτά χάνονται.

Και γιατί χάνονται?

Γιατί δεν μπορούν να δούνε τους ρόλους που μπορούν να παίξουν στο σύγχρονο μπάσκετ.

Εγώ όταν βλέπω έναν παμπαίδα, τον βλέπω πώς μπορεί μεθαύριο στην εθνική ομάδα ως άνδρας πώς θα παίξει,όχι πώς θα παίξει αύριο ως παίδας.

Και έτσι καταστρέφεται το παιδί.Αυτή είναι η διαφορά.