Η «ΦΩΤΟΚΟΠΙΑ» 

ΜΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ !! 

Γράφει ο Γιώργος Λιβέρης

 Είναι γνωστό ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται είτε ως Τραγωδία, είτε ως Κωμωδία. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την Ελλάδα και τα αθλητικά πράγματα. Μετά τον Β’ ΠΠ η αντιπαλότητα δυο αθλητικών ηγετών, του Γιώργου Βήχου και του Κώστα Λυκούρη είχε λάβει …… διεθνείς διαστάσεις. Αμφότεροι ήσαν δυναμικές προσωπικότητες του αυτού Αθλήματος, της Σκοποβολής. 

Ο Γιώργος του σταθερού στόχου, ενώ ο Κώστας Λυκούρης της κυνηγεσίας. Έχει ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον πως ο Γιώργος Βήχος είχε μετάσχει των Ολυμπιακών Αγώνων 1948 και 1952 ως Αθλητής του Παναθηναϊκού (μαζί με τους Μυλωνά, Τσοβλά και Αραβοσιτά, επίσης σκοπευτές του Παναθηναϊκού), ενώ ο Κώστας Λυκούρης δεν είχε συμμετοχή σε Ολυμπιακούς, αλλά μόνιμα αριθμημένο εισιτήριο στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, όπου δεν πάταγε ο Βήχος.

 

Ο Γιώργος Βήχος είχε φθάσει να γίνει Πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Σκοποβολής (UIT), ενώ ο Κώστας Λυκούρης για πολλά χρόνια Πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας της ΣΚΟΕ, της οποίας ιδρυτής ήταν ο Βήχος.

 Φυσικά δεν μίλαγαν μεταξύ τους – ούτε καλημέρα – ενώ ο κόσμος της Σκοποβολής ήταν χωρισμένος σε στρατόπεδα. Το χειρότερο: Στις Γενικές Συνελεύσεις της UIT η Ελλάδα (του Λυκούρη) δεν ψήφιζε Βήχο. Αυτή είναι η Ιστορία.

 Τώρα η φωτοκόπια: Σε τραγωδία ή Κωμωδία, κατά το δοκούν. Την Ελληνική Σκοποβολή έφερε και πάλι στο Ολυμπιακό Προσκήνιο ο πατέρας Τάσος Κορακάκης, με την κόρη του Άννα, λαμβάνει δε αυτός και μόνος όλες τις περγαμηνές της επιτυχίας, αλλά ακόμη των θυσιών, των κόπων, των εμπνεύσεων, των επαφών και των χορηγιών για να φθάσει η Άννα στο μεγαλούργημα αυτό των δυο Μεταλλίων και η ΣΚΟΕ να γνωρίσει εκ νέου δόξες χαμένες στο μακρινό παρελθόν.

 Εάν δεν κάνω λάθος, οι πλέον πρόσφατες (;) επιτυχίες που μου έρχονται στο νου είναι τα 2 Μετάλλια στους Μεσογειακούς του 1959 από τους Γιώργο Μαρμαρίδη (ΠΑΟ) και Άλκη Παπαγεωργόπουλο (ΠΑΟ) και η διάκριση επίσης του Άλκη στους Πανευρωπαϊκούς Αεροβόλου το 1966 στο Ίννμπρουκ της Αυστρίας.

 Οι σχέσεις μεταξύ ΣΚΟΕ – Κορακάκη δεν γνωρίζω εάν σήμερα, μετά και την πιστοποίηση της αξίας της Άννας στην Ιταλία είναι έστω τυπικές. Πράγμα λίγο δύσκολο. 

Οι εξελίξεις όμως δείχνουν πως η κατάσταση δεν παρουσιάζει σημεία βελτίωσης. Από τη μία η Γενική Συνέλευση της ΣΚΟΕ δεν δέχθηκε (στην ψηφοφορία) ως Μέλος του Δ.Συμβουλίου τον πατέρα Τάσο Κορακάκη, κάτι που μπορούσε να γεφυρώσει το χάσμα.

 Επομένως έχουμε μια πόλωση. Από την άλλη οι Αθλητικοί Συντάκτες, φύση και θέση ουδέτεροι, ανέδειξαν τον Τάσο Κορακάκη ως προπονητή της Χρονιάς. Τιμή για τον πατέρα Κορακάκη και ένδειξη ότι του αναγνωρίζουν θετικά στοιχεία, πέρα και πάνω από τεχνικές γνώσεις και ικανότητες μεταφοράς αυτών στην κόρη του.

 Όλα τα παραπάνω εντός του 2016. Αλλά ας έρθουμε και στο 2017, στο οποίο η Σκοποβολή και ο Ελληνικός Αθλητισμός εισήλθε με αισιόδοξες προοπτικές μετά το Ρίο. Τον Μάρτιο στο Μάριμπορ της Σλοβενίας θα τελεσθεί το Πανευρωπαϊκό Αεροβόλων Όπλων. Εκεί έχουν προκριθεί, η Άννα (εκτός συζήτησης βέβαια), αλλά και ο έφηβος αδελφός της Διονύσης, ο οποίος στον τελευταίο αγώνα κέρδισε και τους άνδρες Αθλητές στο Αεροβόλο Πιστόλι. Δηλαδή η Δράμα έχει προκρίνει 2 Σκοπευτές και ετοιμάζεται για νέες διεθνείς διακρίσεις και η Αθήνα, με τη νέα ηγεσία της παρακολουθεί, ασφαλώς πολύ άβολα και ίσως ανήμπορα. 

Για να βάλουμε λίγο τα πράγματα στη θέση τους. Τα προηγούμενα χρόνια πήγαιναν περισσότεροι από 2 Σκοπευτές στους Πανευρωπαϊκούς Αεροβόλων Όπλων. Καλώς ή κακώς. Πάντως πήγαιναν και γύριζαν, ίσως χωρίς και να γίνεται αντιληπτό. Γιατί φέτος πρέπει να πάνε λιγότεροι; Και γιατί δεν πρέπει να πάνε παιδιά που να τους εμπνεύσουν τα αδέλφια της Δράμας που δεν έχει Σκοπευτήριο; 

Εάν η ΣΚΟΕ βρίσκεται εκεί που βρίσκεται για να διεκπεραιώνει και όχι για να δημιουργεί, ας φροντίσει να διεκπεραιώσει και αυτή την περίπτωση. Διαφορετικά θα έχουμε μια νέα εικόνα Σκοποβολής εσωτερικού και Σκοποβολής εξωτερικού, με τη Δράμα να εκφράζει την Ελλάδα στο διεθνή χώρο και με τους εκλεγμένους της ΣΚΟΕ να διοργανώνουν τους διασυλλογικούς στο παγωμένο Σκοπευτήριο του Υμηττού. 

Ασφαλώς τα πράγματα για τις ελληνικές Ομοσπονδίες είναι χειρότερα από ποτέ. Αλλά ο συνταξιούχος αστυνομικός της Δράμας τα κατάφερε και μας δείχνει το δρόμο. Ο έτερος συνταξιούχος αστυνομικός και νέος ηγέτης της ΣΚΟΕ ας πάει αρχηγός αποστολής και να τα κουβεντιάσουν εκεί στο Μάριμπορ. 

Εμείς που γαλουχηθήκαμε στο Άθλημα εμμέσουμε με την επανάληψη της ίδιας ιστορίας σε κόπια. Το αθλητικό διοικητικό παιχνίδι δεν είναι δυνατόν να διεξάγεται και πάλι εκτός ορίων. Η μικροαθλητική πολιτική απέχθεια απέναντι στις παραδόσεις, την αναγνώριση και την συγκατάβαση, βλάπτει σοβαρά τη Σκοποβολή.

 Ο λόγος και η ευθύνη τώρα στη ΣΚΟΕ, εάν βέβαια μπορεί να καταλάβει.