ΥΠΑΝΑΧΩΡΗΣΗ

 Ή ΑΠΕΡΙΣΚΕΨΙΑ; 

Γράφει
 ο Γιώργος Λιβέρης 

Η πρώτη εμφάνιση του Υφυπουργού Αθλητισμού Βασιλειάδη σε επίσημο ποδοσφαιρικό αγώνα έγινε την περασμένη εβδομάδα στο παιχνίδι ΠΑΟ – ΠΑΟΚ 2 – 0 για το Κύπελλο Ελλάδος. Η επίσκεψή του αυτή συνοδεύθηκε και από την παρακάτω περίεργη δήλωση: «Η θωράκιση των ενεργειών της Κυβέρνησης για τη δημιουργία του νέου γηπέδου του Παναθηναϊκού στο Γουδή θα απαιτήσει 15 – 16 μήνες»!! 

Η δήλωση αυτή κρίνεται ως αμφιλεγόμενη όχι μόνο από τους φιλάθλους που διαβλέπουν σκοπιμότητα, αλλά – και κυρίως – από τους νομομαθείς, οι οποίοι καλώς γνωρίζουν πως ο δηλούμενος χρόνος θεωρείται ως αδικαιολόγητα μεγάλος.

 Εάν το ενδιαφέρον μιας Κυβέρνησης είναι πραγματικό μπορεί να ετοιμάσει και να περάσει από τη Βουλή το απαιτούμενο νομικό πλαίσιο σε πολύ – πολύ μικρότερο χρόνο. 

Εκτός εάν συμφέροντα προεκλογικά, εξυπηρετούν να κρατάει μεγάλο χρονικό διάστημα η δέσμευση αυτή, τη στιγμή που πέρασε από τη Βουλή η απόφαση για το γήπεδο της ΑΕΚ με υπερψήφιση όλων των πολιτικών παρατάξεων, εκτός του ΚΚΕ. 

Αλλά το θέμα μας δεν είναι αυτό, καθώς τα πολιτικά τερτίπια είναι καλώς γνωστά σε όλους μας. Το θέμα είναι ο Παναθηναϊκός φορέας που θα είναι ο αρμόδιος, θα παρακολουθεί το αντικείμενο, που νομικά θα καλύπτει τα συμφέροντα του Συλλόγου και θα έχει γνώσεις και ισχύ για να έλθει, εάν χρειαστεί (που θα χρειασθεί) με τους πολιτικούς ελιγμούς. 

Πριν λίγο χρόνο ο Πρωθυπουργός εξέφρασε την απορία του, σε δικό του κύκλο, για την αδιαφορία του Γιάννη Αλαφούζου στην κυβερνητική πρωτοβουλία. 

Είναι απόλυτα σωστό και φυσιολογικό να μην κάνει σχετικές κινήσεις ο Γιάννης Αλαφούζος, καθώς ούτε δικαιοδοσία έχει, αλλά ούτε ενθουσιασμό μπορεί να δείχνει με τις τωρινές θέσεις του Πρωθυπουργού που είναι τελείως αντίθετες με όσες έδειχνε πριν λίγα χρόνια όταν ήταν αντιπολίτευση.

 Από την άλλη πλευρά, ο Ερασιτέχνης Παναθηναϊκός καθώς προέκυψε (αιφνίδια) το θέμα, δήλωσε διάθεση να υποχωρήσει προκειμένου νέες δυνάμεις να έλθουν στην Διοίκηση του Παναθηναϊκού που θα μπορούν να αξιολογήσουν την κατάσταση, να συγκροτήσουν ένα νομικό επιτελείο και με σεβασμό στην ιστορία του Παναθηναϊκού να αγωνισθούν για τη λαμπρή νέα πορεία του. 

Το ενδιαφέρον του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, ως συνεχιστού της μεγάλης προσφοράς του πατέρα του και του θείου του, εξάπτει και το δικό μας ενδιαφέρον, καθώς αποτελεί μια ουσιαστική και ελπιδοφόρα λύση. Ότι καλύτερο μπορεί να υπάρξει σήμερα. 

Ο υιός Μπαλτάκος σε επίσημη συνέντευξή του είχε δηλώσει ότι πάραυτα παραιτείται και αποχωρεί μπροστά στο ενδιαφέρον του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Αλλά οι μετέπειτα ενέργειες και κινήσεις των μελών του Δ.Σ των οπαδών που σήμερα διαφεντεύουν τον Σύλλογο, δεν αξιολογείται ότι συμφωνούν. Μάλλον το αντίθετο. 

Τι συμβαίνει λοιπόν; 
Υπάρχει υπαναχώρηση του υιού Μπαλτάκου μετά υποκίνηση τρίτων, ή με απερισκεψία και χωρίς γνώση των ευθυνών του μεταπηδά από την μία θέση στην άλλη; 

Φυσικά αυτό αποτελεί βούτυρο στο ψωμί της Κυβέρνησης, η οποία ακριβώς θέλει να βρίσκεται στο τραπέζι η πρότασή της, αλλά να μην υπάρχει επίσημος συνομιλητής ώστε να διαιωνίζεται η υπόθεση. 

Η ασυναρτησία των κινήσεων, με χαρακτηριστική μάλιστα άνεση και σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, δεν σκιαγραφεί μόνο τη διοικητική απειρία των νεαρών οπαδών που χειρίζονται τις ευθύνες του Συλλόγου, αλλά και άγνοια της σημαντικής θέσης την οποία κατέχουν και της αδυναμίας να χειρισθούν το θέμα. 

Σαφώς αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση η άνοδος των οπαδών στην ηγεσία του Συλλόγου. Κατόρθωσαν και το πέτυχαν, έμειναν για ένα διάστημα που ήταν αρκετό να κατανοήσουν το πλήρες νόημα της αρχαίας ελληνικής ρήσης «Δει δη χρημάτων ουδέν γίγνεσθαι». Το είπε εδώ και δυόμισι χιλιάδες χρόνια ο Δημοσθένης και ισχύει πάντα.

 Η παρούσα διοίκηση πίστευε ότι θα μπορούσε ν’ ανταπεξέλθει στις οικονομικές απαιτήσεις ενός μεγάλου Συλλόγου. Θα δεχθώ ότι κατά μέρος έκανε θετικά βήματα. Όμως εδώ ήρθαμε πλέον μπροστά σε ένα γεγονός του οποίου είναι πολύ υψηλές οι απαιτήσεις για να αναλάβει κανείς την ευθύνη του. 

Οι παλινωδίες δεν προσφέρουν, δεν βοηθούν, ούτε πείθουν ενώ εξυπηρετούν όσους αποσκοπούν στην καθυστέρηση του έργου. 
Και αυτοί δεν είναι λίγοι.