«ΚΕΡΑΥΝΟΙ» ΚΟΡΩΝΑΙΟΥ 

ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΧΟΝΟΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΌ!

 23/05/2017

Ο Τάκης Κορωναίος παραχώρησε στο Prasinoforos.gr και τον Βασίλη Ντούτση όπου μιλάει για την προσωπική του καριέρα, το Ελληνικό μπάσκετ και μας μεταφέρει πολλές άγνωστες ιστορίες. Παράλληλα μιλάει για την διχόνοια που υπάρχει στις τάξεις του Παναθηναϊκού.

Η συνέντευξη:

Ήσασταν μέλος και των δύο μεγάλων ομάδων του Παναθηναϊκού, και της ομάδας που είχε προπονητή τον Κώστα Μουρούζη στις αρχές της δεκαετίας του 70, και εκείνης που είχε προπονητή τον Κώστα Πολίτη, αρχές δεκαετίας 80. Πείτε μου τι σας έχει μείνει από αυτές τις δύο ομάδες; Ποια ήταν τα χαρακτηριστικά τους; Ποιες οι διαφορές και ποιες οι ομοιότητες;

«Κοίτα η ομάδα του Μουρούζη ήταν μία ομάδα η οποία ήταν βασισμένη σε ένα κλασικό μπάσκετ, ήταν βασισμένη σε μία άμυνα ζώνης που συνήθιζε να παίζει ο Μουρούζης και κυρίως ήταν βασισμένη στις ικανότητες των παικτών, δηλαδή είχε καλούς παίκτες, είχε τον Ιορδανίδη, είχε τον Κέφαλο, είχε καλές μονάδες τον Κολοκυθά, τον Πέππα, τον Παναγιωταράκο, τον Χαικάλη, όλοι αυτοί ήταν μια ξεχωριστή ομάδα που κόντραρε ακόμα και την μεγάλη Άεκ του Τρόντζου και του Αμερικάνου.

Βασιζόταν δηλαδή στην προσωπική αξία των παικτών και λιγότερο σε στρατηγικές και σε προπονητικές. Ο Μουρούζης ήταν μαέστρος στην ψυχολογία. Να φανταστείς στις μεγάλες μάχες με τον Ματθαίου, ο Μουρούζης συνήθως έβγαινε νικητής παρόλο που ο Ματθαίου ήταν κατά κάποιο τρόπο ο γκουρού του Μπάσκετ ένας είδος Πατριάρχη όπως συνηθίζεται να λένε, αλλά ο Μουρούζης κέρδιζε γιατί ήταν πιο πονηρός στον πάγκο, αλεπού. Και αυτό το έζησα εγώ όταν γύρισα από την Αμερική.

Με τον Πολίτη ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Ο Πολίτης επειδή ήταν παίκτης και ο ίδιος και γνώριζε κάποια πράγματα, έφερε κάποιες καινοτομίες στο μπάσκετ, έκανε διάφορα πράγματα μέσα στο παιχνίδι, ήθελε να παίξει γρήγορο μπάσκετ, ήθελε τα γκαρντ να παίρνουν τα ριμπάουντ και να δίνουν κατευθείαν κεντρική πάσα, του άρεσε ο αιφνιδιασμός, έκανε πλέον στρατηγική του παιχνιδιού.

 Αλλά και τότε είχαμε μεγάλη ομάδα, αφού έκανε μεγάλες καινοτομίες, θυμάμαι έφερε τον Ανδρίτσο στην ομάδα που ως τότε έπαιζε πεντάρι, και ο Πολίτης τον έβγαλε να παίξει εκτός ρακέτας, οι προπονητές ως τότε δεν συνήθιζαν να βγάζουν τους ψηλούς εκτός ρακέτας να σουτάρουν.Ο Πολίτης το τόλμησε αυτό. Μετά έφερε τον Κάππο παρομοίως, δηλαδή γίνανε πράγματα με τον Πολίτη που ήταν πρωτοποριακά για το μπάσκετ και ατομικά και ομαδικά».

Γιατί ενώ το ελληνικό μπάσκετ παρήγαγε διαρκώς καλούς παίκτες και πριν την έλευση του Νίκου Γκάλη, δεν είχε τις επιτυχίες που απέκτησε μετά την έλευση του;

«Ωραία ερώτηση… Κοίταξε πάντα είχαμε καταπληκτικές μονάδες όμως τότε συνολικά το ελληνικό μπάσκετ ήταν πολύ πίσω σε σύγκριση με το ισπανικό, με το ιταλικό, οι Ιταλοί ήταν 100% επαγγελματίες και μεσουρανούσαν στην Ευρώπη, είχαμε να αντιμετωπίσουμε την ενωμένη Σοβιετική Ένωση που δεν είχε καμία σχέση με την τωρινή Τσσκα που εκπροσωπεί μόνο το ρωσικό μπάσκετ, ενώ τότε η τότε Τσσκα είχε μέσα και Λιθουανούς και Λετονούς, ήταν σαν να παίζαμε εναντίον της Σοβιετικής ένωσης. Ήταν καταλαβαίνεις όλες υπερομάδες όπως βέβαια και της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας. Ήταν όλες ομαδάρες.

Ένα λοιπόν το κρατούμενο οι ομαδάρες της εποχής, δεύτερο κρατούμενο εμείς ήμασταν φοβερές μονάδες αλλά υστερούσαμε σε ομαδικά στοιχεία αφού τότε το ελληνικό μπάσκετ υστερούσε σε οργάνωση, σε εγκαταστάσεις, σε γήπεδα, παίζαμε σε ανοικτά γήπεδα όταν οι Γιουγκοσλάβοι πάιζαν τί να σου πω πηγαίναμε να παίξουμε με την Γιουγκοπλάστικα και μπαίναμε σε ένα γήπεδο και λέγαμε τί είναι τούτο διαστημικό, μπαίναμε στα αποδυτήρια και είχανε στεγνωτήρες μαλλιών κι εμείς νομίζαμε ότι ήταν η ανακάλυψη του αιώνα, αλλά οι παίκτες μας σαν άτομα, δηλαδή Γκούμας Κολοκυθάς ήταν καταπληκτικοί που σαν άτομα μπορούσαν να σταθούν σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή ομάδα αλλά επαναλαμβάνω σαν άτομα.

 Αυτό ήταν το μεγάλο πρόβλημα και μην ξεχνάς ότι εμείς σαν ομάδες δεν δίναμε λεφτά όταν οι Ιταλοί είχαν δύο πρωτοκλασάτους ξένους εμείς παίρναμε ξένους β διαλογής με συνέπεια να παραμένουν οι Έλληνες παίκτες πρωταγωνιστές και οι ξένοι να είναι συμπληρωματικοί της πρώτης πεντάδας, να παίρνουν κανά ριμπάουντ και καμιά άμυνα. Καμία σχέση με αυτά που βλέπουμε σήμερα που έρχονται οι καλύτεροι ξένοι στον κόσμο. Παρόλα αυτά όμως ο Παναθηναϊκός και τότε έφτανε στους 4 της Ευρώπης με Έλληνες παίκτες πρωταγωνιστές και με κομπάρσους ξένους.

Αυτή είναι η διαφορά χωρίς να θέλω να θίξω την αξία του μπάσκετ της εποχής του Γκάλη, του Γιαννάκη, του Φασούλα και του Χριστοδούλου. Απλώς από εκείνη την εποχή και μετά άρχισε η άνοδος του μπάσκετ στην Ευρώπη και η τοποθέτηση του κοντά στο ποδόσφαιρο. Απόδειξη εγώ τότε ήμουν υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων σε εταιρία υποδημάτων μπάσκετ και είχαν αποκτήσει τέτοια δημοφιλία που φοριόντουσαν και σαν παπούτσια δρόμου.

 Το Μπάσκετ τότε είχε αρχίσει να γίνεται τρόπος ζωής. Αυτή η άνοδος μαζί με εκείνη την ομάδα που έτυχε να φτιαχτεί με συγκυρία καλών παικτών και το γεγονός ότι πέσανε πολλά λεφτά βλέπε Μιχαηλίδης στον Άρη αλλά και των άλλων ομάδων να ξεφύγει το μπάσκετ από το κέντρο δημιούργησαν αυτές τις προϋποθέσεις.

 Δυστυχώς ο Παναθηναϊκός τότε τα λεφτά που διέθετε σε σχέση με αυτά που διέθεταν ο Άρης και ο ΠΑΟΚ ήταν αστεία. Θυμάμαι εγώ τότε και αυτή ήταν η μεγάλη μου διαμάχη με τον Παναθηναϊκός, που ήμουν το πρώτο όνομα έπαιρνα έναν καλό μισθό της τάξεως του ενός εκατομμυρίου που ο δέκατος παίκτης του Άρη και του ΠΑΟΚ έπαιρνε για πλάκα τα διπλάσια. 

‘Επαιρνε τότε ο Γκάλης μόνο ως μπόνους 15-20 εκ όταν τόσα δεν έπαιρνε όλη η ομάδα του Παναθηναϊκού όλη την χρονιά και γι αυτό και διαλύθηκε η ομάδα».

Θεωρείστε αν και εκείνα τα χρόνια οι όροι ήταν αδόκιμοι ακόμα, από τα πρώτα combo guard που έπαιξαν μπάσκετ στην Ελλάδα. Αλήθεια τί σας άρεσε να παίζεται περισσότερο στο 1 ή στο 2;

«Μιλάς για μένα; Κοίτα εγώ έπαιξα ένα ολόκληρο πρωτάθλημα για λόγους ειδικούς έπαιξα τεσσάρι κανείς δεν το ξέρει αυτό έπαιξα σε ένα πρωτάθλημα Ιορδανίδης Κέφαλος Κόντος εγώ τεσσάρι και Κοκολάκης ή Παπαντωνίου στο 5 γιατί έγινε αυτό όμως γιατί ούτε ο Ιορδανίδης ούτε ο Κέφαλος ήθελαν να παίξουν στο 4 και επειδή είχα πολύ καλό άλμα και για να μην γίνει η ομάδα κουλουβάχατα έπαιξα εγώ την θέση τέσσερα δηλαδή απίθανα πράγματα, παίζαμε με την Ρεάλ του Κορμπαλάν και μάρκαρα στην άμυνα εγώ τον καλό τους τον Αμερικανό και του κερδίσαμε μάλιστα σε εκείνο το ματς στην Λεωφόρο 99-93 ή 99-94 αν θυμάμαι καλά.

 Καταλαβαίνεις ότι όλα αυτά ήταν τα πρώτα βήματα του άσσο δυο κι ο Κέφαλος το έκανε αυτό ο Ιορδανίδης όχι τόσο του άρεσε το 3 άλλος παίκτης ήταν ο Ραφτόπουλος που το έκανε, δηλαδή άνοιγαν σιγά σιγά οι θέσεις στο μπάσκετ».

Κοιτάζοντας την καριέρα σας και τους σταθμούς της, θα σας χαρακτήριζα του μπασκετικού Παναθηναϊκού, αφού έχετε έναν πολύ μεγάλο αριθμό πρωταθλημάτων νομίζω 12;

«Ναί με ενημέρωσαν στην εκδήλωση που έγινε στο μουσείο για το βιβλίο ότι εγώ κι ο Αλβέρτης έχουμε πανευρωπαϊκά των μεγαλύτερο αριθμό πρωταθλημάτων απλώς ο Αλβέρτης έχει περισσότερα γιατί έχει και τα ευρωπαϊκά. Απλώς στα εθνικά πρωταθλήματα εγώ κι ο Αλβέρτης έχουμε τα περισσότερα».

Έκανα μια σκέψη ότι οι δύο μορφές της λεγόμενης προϊστορικής ιστορίας του Παναθηναϊκού έχετε ή μάλλον γίνατε ευρέως γνωστοί με τα υποκοριστικά των ονομάτων σας… Μίμης Δομάζος αντί Δημήτρης Δομάζος και Τάκης Κορωναίος αντί Παναγιώτης Κορωναίος… Πώς το σκέφτεστε τώρα μετά από χρόνια όλο αυτό; Σκοτώνουν τα άλογα όταν μεγαλώσουν; 

«Κοίτα δεν γουστάρω καθόλου αυτό που ακούω συχνά από τους Παλαίμαχους και από αυτούς που έχουν τελειώσει, το συνεχές παράπονο για το πώς ήταν τότε τα πράγματα και πώς είναι τώρα τα πράγματα, πόσο όμορφα,ρομαντικά ήταν τότε και τα λοιπά. 

Εμένα δεν μ αρέσει να μπω σ αυτό το κλισέ Κοίταξε όμως ειδικά στην Ελλάδα δεν έχει καταλάβει ο Έλληνας πρόεδρος ή ο Έλληνας διαχειριζόμενος του κάθε σωματείου ότι ο Παναθηναϊκός ή η κάθε ομάδα είναι μια ιδέα άυλη, μια ιδέα η οποία είναι ιδέα όποιος και να έρθει και να γράψει ιστορία όπως και οι παίκτες ακριβώς το ίδιο, εμείς δηλαδή φορέσαμε ένα τριφύλλι με μια ιστορία που ξεκινά από το 1908 και θα φτάσει όσο θα πάει, αυτό το κομμάτι δεν μπορούνε να το ιδιωτικοποιήσουμε, να το κάνουνε ότι αυτό είναι δικό μου, όλοι μας υπηρετούμε μια ιδέα,πού θέλω λοιπόν να καταλήξω,

 βλέποντας λοιπόν αυτήν την ιδέα για να έχει μέλλον πρέπει να έχει και παρελθόν, το παρελθόν όμως είναι όλο αυτό το κομμάτι που κάνει την ιστορία και το μέλλον θα είναι οι παρόντες και οι επόμενοι και αυτό πρέπει να το διαφυλάξεις και αυτό δεν γίνεται μέσω θεωρίας αλλά το κάνει η ανάγκη αν θέλεις του μάρκετινγκ θα στο εξηγήσω αυτό αλλά το δεν μπορείς να έχεις την οντότητα μιας μεγάλης ομάδας όταν δεν τιμάς το παρελθόν. Π.χ για να το καταλάβεις καλύτερα, δημιουργείται μια ομάδα με το όνομα Κόμπλα και ξαφνικά πήγε εκεί και κάποιος πλούσιος..Και τί έγινε; Και σκίζει λέμε αυτή η ομάδα.. και ; Έχει την ίδια οντότητα πού μπορεί να έχει μια Μπαρτσελόνα μια Ρεάλ..Γιατί; Γιατί δεν έχει μια νίκη που έκανε σήμερα αλλά οι άλλες έχουνε από πίσω τους ιστορία. Το πιάνεις το νόημα;»

Το πιάνω μιλάμε μάλλον για την πρόσφατη ιστορία της γυναικείας ομάδας του Ελληνικού…

«Και τί έγινε; Κέρδισε το πρωτάθλημα με 50 πόντους διαφορά..Έγραψε καμία ιστορία; Δεν έγινε τίποτα..Θα γράψει η ιστορία εάν σε 10-20 χρόνια αλλά πάλι θα υπάρχει παρελθόν πρν από αυτήν την εικοσαετία Και λέω λοιπόν δεν είναι ο κάθε Αλβέρτης και ο κάθε Κορωναίος που θα έρθουν να του κρεμάσουν την φανέλα αλλά πρέπει ο Παναθηναϊκός να έχει όχι μία και δύο αλλά κρεμασμένες τουλάχιστον 15 τώρα ειδικά που είναι ελεύθερη και η αρίθμηση, αυτό είναι ένα δείγμα πόσο ανεγκέφαλοι είναι αυτοί που διαχειρίζονται το μάρκετινγκ της ομάδας που θα μπορούσαν να φτιάξουνε ένα εκπληκτικό κομμάτι με την ιστορία του Παναθηναϊκού και να την πουλήσουν κιόλας στο εξωτερικό».

Αν εκείνες οι ομάδες του Παναθηναϊκού που συμμετείχατε υπό προϋποθέσεις αγωνιζόντουσαν σήμερα στις άκρως επαγγελματικές συνθήκες ποια πιστεύετε ότι θα ήταν η πορεία τους;

«Κοίταξε η ερώτηση είναι πολύ υποθετική αλλά πιστεύω θα έκανε μια πορεία ανάλογη με σήμερα αλλά θα είχε περισσότερους Έλληνες, αυτή είναι η διαφορά. Σήμερα ο Παναθηναϊκός στερείται Ελλήνων παικτών, γιατί εγώ δεν θεωρώ Έλληνα τον Καλάθη και αυτήν την στιγμή οι βασικοί Έλληνες είναι μόνο δύο ο Μπουρούσης κι ο Παππάς. Στις σημερινές συνθήκες εκείνος ο Παναθηναϊκός θα είχε τουλάχιστον 5 Έλληνες παίκτες που θα εναλλάσσονταν στις θέσεις… Αυτή είναι η διαφορά».

Το περιβόητο μάτς με την ΤΣΣΚΑ το 1981…Τί σας φέρνει στο μυαλό; Οι βολές του Κόντου ήταν νόμιμες; Γιατί ο Συρίγος είχε υποστηρίξει ότι δεν έπρεπε να μετρήσουν;

«Ο Συρίγος πάντα μ@λ@κίες έλεγε… (γέλια). Πάντα ότι τον συνέφερε έλεγε αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ήξερε μπάσκετ. Ο Συρίγος ήταν βαθύς γνώστης του μπάσκετ αλλά το μεγάλο του πρόβλημα ήταν ότι δεν ήταν δημοσιογράφος γιατί δημοσιογραφία δεν είναι να γράφουμε με βάση την προσωπική μας άποψη αλλά με βάση του τί βλέπουμε. 

Ο Συρίγος λοιπόν έπρεπε τότε να γράψει τί είδε και μετά να γράψει το σχόλιο του. Αυτό το δέχομαι εάν έγραφε ότι προσωπική του άποψη ήταν ότι ο χρόνος είχε τερματίσει. Αλλά όταν κάνεις αναμετάδοση οφείλεις να πεις ό,τι γίνεται και όχι να κρίνεις με βάσει την προσωπική σου άποψη, την πραγματικότητα αναμεταδίδεις όχι ό,τι νομίζεις ότι είδες. 

Γιατί εγώ το βίντεο το είδα 100 φορές και ο χρόνος για να γίνουν όλα όσα έγιναν υπήρχε εδώ γίνεται κατέβασμα της μπάλας σε κλάσματα δευτερολέπτου οπότε άσε να έλεγε ο μακαρίτης. Απλώς εκείνο το επίτευγμα ήταν μοναδικό ήταν σαν να κέρδιζε η εθνική Ελλάδας στο ποδόσφαιρο την Βραζιλία, γιατί το μεγάλο επίτευγμα δεν έγινε στο κλειστό της Λεωφόρου αλλά στην Μόσχα όταν χάσαμε μόνο 3 πόντους και μετά ήρθαμε εδώ αλλά θέλω και να γράψεις ότι ο Κόντος ήταν σαν να πήγαινε σπίτι του όταν πήγε να εκτελέσει τις δύο βολές  (γέλια). 

Θυμάμαι εκτελούσε την δεύτερη βολή και πρίν φτάσει η μπάλα στο καλάθι είχε γυρίσει προς εμάς και πανηγύριζε αυτά τα πράγματα δεν γίνονται.Θεωρώ πάντως και χωρίς να μπαίνουμε σε σύγκριση με τον Αλβέρτη ότι ο Κόντος είναι ο μεγαλύτερος σουτέρ που πέρασε από την Ελλάδα, δεν μπορώ να συγκρίνω κανέναν στο σουτ με τον Κόντο».

Πείτε μου λίγο για τα 3 Κάπα..Κόντος-Κορωναίος-Κοκολάκης…Στον κόσμο του Παναθηναϊκού δεν έχει περάσει επακριβώς τί ήσασταν

«Αυτό είναι πού σου λέω, αυτό είναι θέμα των ανθρώπων του Παναθηναϊκού, των δημοσιογράφων. Εγώ προσωπικά και αφορά την ευρύτερη παναθηναϊκή οικογένεια. Ποτέ δεν σκέφτηκα ποιος είναι πίσω από κάποια εκδήλωση του Παναθηναϊκού σε οποιαδήποτε τμήμα. 

Για μένα η λέξη Παναθηναϊκός και «Τριφύλλι» είναι το πρώτο πράγμα, το τί κρύβεται από πίσω δεν με ενδιαφέρει όλα αυτά που ακούω περί διχόνοιας όχι μόνο την μεγαλύτερη βλακεία που μπορεί να υπάρξει αλλά ποτέ εμένα δεν με αφορούσαν τα πρόσωπα είτε λέγεται Βαρδινογιάννης είτε Γιαννακόπουλος είτε ο οποιοσδήποτε. 

Εγώ είμαι με τον Παναθηναϊκό αλλά να στο πω αλλιώς αύριο το πρωί αν πίσω από τον Παναθηναϊκό ήταν η Χρυσή Αυγή εγώ πάλι με τον Παναθηναϊκό θα ήμουνα δεν με νοιάζει ποιος είναι από πίσω. Εγώ είμαι ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΌΣ δεν μπορώ να καταλάβω πώς κάποιοι σκέφτονται αλλιώς και ταυτίζονται με πρόσωπα και καταστάσεις, αυτοί για μένα είναι ανεγκέφαλοι.

 Εγώ όποτε μου έχει ζητηθεί να πάω κάπου να τιμήσω τον Παναθηναϊκό εγώ είμαι πάντα εκεί ποτέ δεν το έχω αρνηθεί. Είτε λέγεται Γιαννακόπουλος ή Βαρδινογιάννης που το διοργανώνει είτε Θύρα 13 εγώ τιμάω τον Παναθηναϊκό και μόνον αυτόν».

http://prasinoforos.gr/keravnoi-koronoaio-gia-ti-dixonigia-ston-pao/