ΑΠΌ ΤΟΝ 

ΝΙΚΟ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΠΟΥΛΟ

Το ακριβό τίμημα της επιτυχίας

Associated Press

Ηταν λίγες μέρες πριν από την επίσημη έναρξη του φετινού Αυστραλιανού «Οpen», παραδοσιακά πρώτου τουρνουά τένις κατηγορίας Grand Slam της χρονιάς και το οποίο διεξάγεται αυτές τις μέρες, όταν ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στο χώρο του αθλήματος, ο 31χρονος Βρετανός Αντι Μάρεϊ, σε επίσημη συνέντευξη Τύπου ανακοίνωσε την απόσυρσή του από την ενεργό δράση, προκαλώντας αίσθηση. 

Αναλύοντας τους λόγους της συγκεκριμένης απόφασης, μίλησε για τους αφόρητους πόνους στο ισχίο εδώ και δυο χρόνια και για την κόπωση, ψυχολογική και σωματική, από τις πολλές εγχειρήσεις στις οποίες έχει υποβληθεί τα τελευταία χρόνια, παράλληλα με τις μακροχρόνιες και επίπονες θεραπείες.

«Μπορώ να παίξω, όμως μέχρι ένα σημείο. Ο πόνος δεν με αφήνει να παίξω όσο θέλω. Δεν με αφήνει να απολαύσω την προπόνηση, δεν με αφήνει να απολαύσω τον αγώνα. Θέλω να σταματήσω την καριέρα μου στο φετινό Wimbledon, αλλά πραγματικά δεν ξέρω αν είμαι ικανός να παίζω μέχρι τότε. 

Παλεύω με τους δαίμονές μου, με τον πόνο», δήλωσε ο κάτοχος δύο Ολυμπιακών μεταλλίων και τριών τίτλων Grand Slam. Λίγες μέρες αργότερα, ο Μάρεϊ αγωνίστηκε στο Αυστραλιανό «Open», όπου αποχαιρέτησε πρόωρα την διοργάνωση, αφού αποκλείστηκε στον πρώτο γύρο από τον Ισπανό Μπαουτίστα Αργκούτ (Νο 25 στην παγκόσμια κατάταξη) με 3-2 σετ.

Λίγες βδομάδες πριν από τις ανακοινώσεις του Μάρεϊ, σε μια άλλη περίπτωση, ένα από τα σπουδαιότερα ονόματα της αμερικανικής γυναικείας κολύμβησης, η Μίσι Φράνκλιν, ανακοίνωσε την απόσυρσή της από την ενεργό δράση μόλις στα 23 της χρόνια, στέλνοντας σχετική επιστολή στο αθλητικό δίκτυο ESPN.

 Η είδηση «τάραξε τα νερά» της παγκόσμιας κολύμβησης και όχι μόνο, καθώς η Φράνκλιν μετρούσε ήδη 6 Ολυμπιακά μετάλλια (τα 5 χρυσά) και άλλα 15 σε παγκόσμια πρωταθλήματα (τα 11 χρυσά), που της προσέδωσαν το παρατσούκλι του «θηλυκού Φελπς». Ως αιτία για την πρόωρη απόσυρσή της ανέφερε τους έντονους πόνους από τους πολλούς τραυματισμούς από το 2016, ενώ είχε ήδη υποβληθεί σε δύο επεμβάσεις στους ώμους.

Ακόμα μεγαλύτερη αίσθηση προκάλεσαν οι αποκαλύψεις της Φράνκλιν για τη μάχη που έδωσε με την κατάθλιψη μετά την αποτυχία της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. «Γύρισα στις προπονήσεις, αλλά άρχισα να εκνευρίζομαι, γιατί οι επεμβάσεις δεν βοήθησαν καθόλου. Πίστευα πως θα μπορέσω να επιστρέψω σε τοπ επίπεδο, αλλά ο πόνος έγινε ακόμα πιο έντονος. Ηταν μεγάλο το διάστημα αποχής πλέον, και μόλις άκουσα ξανά τη λέξη επέμβαση, είπα "αρκετά"», ανέφερε μεταξύ άλλων στην επιστολή της.

Σωματική και ψυχολογική καταπόνηση
Τα δύο παραπάνω περιστατικά έρχονται να προστεθούν στη λίστα με αθλητές ιδιαίτερα υψηλού επιπέδου οι οποίοι εγκατέλειψαν πρόωρα την ενεργό δράση, εξαιτίας σωματικών ή και ψυχολογικών προβλημάτων. 

Ειδικά μάλιστα στη δεύτερη περίπτωση, η κολύμβηση φαίνεται να κατέχει τα πρωτεία, αφού τα τελευταία χρόνια αποχώρησαν μια σειρά από μεγάλα ονόματα του χώρου, όπως ο Αμερικανός Μάικλ Φελπς (26 Ολυμπιακά μετάλλια, 22 χρυσά), ο Αυστραλός Ιαν Θορπ (5 χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια) και η Αμερικανίδα Αμάντα Μπίαρντ (7 χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια), αποκαλύπτοντας παράλληλα το πρόβλημα της κατάθλιψης.

Αντίστοιχα παραδείγματα έχουν υπάρξει και σε άλλα αθλήματα (στίβο, ποδόσφαιρο κ.α.), πολλές φορές με μοιραία αποτελέσματα για τη ζωή του αθλητή. Πολλές είναι επίσης οι περιπτώσεις σοβαρών τραυματισμών, με συνέπειες στην καριέρα ή και στη μετέπειτα σωματική υγεία των αθλητών, κυρίως στα ομαδικά αθλήματα (ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, χάντμπολ, χόκεϊ).

Μοιραίες οι λογικές του κέρδους
Οι επιπτώσεις του έντονου πρωταθλητισμού στη σωματική και ψυχική υγεία πλήθους αθλητών, είτε κατά τη διάρκεια της καριέρας τους είτε μετά το τέλος της, έχουν τη ρίζα τους ακριβώς στις λογικές του αθλητισμού - εμπορεύματος, όπου στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος υπέρτατος νόμος είναι το κέρδος. 

Και στον αθλητισμό κέρδος αποφέρει μόνο η επιτυχία, το κυνήγι της οποίας γίνεται αυτοσκοπός, μέσω ενός αδυσώπητου ανταγωνισμού (και όχι συναγωνισμού), επιφέροντας την ανάλογη πίεση σε αθλητές, προπονητές κ.λπ.

Δεμένοι με «χρυσά» συμβόλαια, αποτελούν μέρος του οικοδομήματος και φυσικά των πρακτικών που αυτό επιτάσσει και οι οποίες καμία σχέση δεν έχουν με τις πραγματικές αξίες του αθλητισμού, δηλαδή την καλλιέργεια της ψυχικής και σωματικής υγείας των αθλητών, την ανάπτυξη της προσωπικότητας, τον συναγωνισμό και την άμιλλα, τη συναδελφικότητα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τα τελευταία χρόνια μια σειρά από ιατρικές έρευνες, τόσο για τα ψυχικά νοσήματα όσο και για τους σοβαρούς τραυματισμούς στον αθλητισμό, συνδέουν τα παραπάνω με τις περιπτώσεις που η ενασχόληση με ένα άθλημα αρχίζει σε μικρή ηλικία. 

Οπως διαπιστώνεται σε πολλές περιπτώσεις, ιδιαίτερα αθλητών που θεωρήθηκαν ταλέντα, απουσίαζαν πλήρως οι προϋποθέσεις ανάπτυξης μιας πολύπλευρης και ισορροπημένης προσωπικότητας και σταδιακής ψυχικής και σωματικής ωρίμανσης. Αντίθετα, κυριαρχούσαν οι λογικές της «βουτιάς στα βαθιά», της αναζήτησης της γρήγορης επιτυχίας και διάκρισης, με αποτέλεσμα τη ψυχολογική και σωματική καταπόνηση.

11