ΟΙ 76 ΕΛΛΗΝΕΣ OLYMPIANS

ΟΙ 76 ΕΛΛΗΝΕΣ OLYMPIANS

ΣΕ ΑΡΣΗ ΒΑΡΩΝ – ΠΥΓΜΑΧΙΑ

Μια παρουσίαση του Γιώργου Λιβέρη

     στα δυο αυτά δημοφιλή αθλήματα.

          Στα 116 χρόνια της σύγχρονης ιστορίας των Ολυμπιακών Αγώνων, δηλαδή από την Αθήνα του 1896 μέχρι και το Λονδίνο του 2012, έχουν αγωνισθεί 48 Έλληνες στην Άρση Βαρών και 28 στην Πυγμαχία. Δυο Σπορ που συγκινούν τους φιλάθλους μας, με κατά καιρούς ικανούς εκπροσώπους μας στην κορυφαία διεθνή οργάνωση. Η κατηγορία των αγωνιστικών «who is who», η ταυτοποίηση της συμμετοχής και η τακτοποίηση των αθλητών, αποτέλεσε μέρος μιας μεγάλης προσπάθειας για το σύνολο των Ελλήνων Olympians, σε περισσότερα από 30 Αθλήματα.

          Η τωρινή παρουσίαση αποτελεί μια πρόγευση της γενικότερης προσφοράς των Συλλόγων, αλλά και της σύγχρονης δυναμικής του Ελληνικού Αθλητισμού.

ΑΡΣΗ ΒΑΡΩΝ

ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Άρση Βαρών – 52Κ.

          Ο μικρόσωμος και λεπτός αθλητής της ΧΑΝ Θεσσαλονίκης, γενν. το 1947 στη Β. Ελλάδα και ήταν από τους πρώτους πρωταθλητές της συσταθείσας το 1972 Ελληνικής Ομοσπονδίας Άρσης βαρών (ΕΟΑΒ) με πρώτο Πρόεδρο τον Ιωάννη Τσαχ. Ήταν Αντιπρόεδρος της ΕΟΦ Πάλης από την οποία (με ειρηνικό τρόπο) αποσπάσθηκε η Άρση Βαρών. Έλαβε μέρος στα 52κ. τα οποία τελούντο στο Ολυμπιακό Πρόγραμμα μέχρι το 1996. Το 1976 αγωνίσθηκαν 23 αθλητές και ο Αθανασιάδης κατετάγη 14^ος με 197,5κ. (87,5 – 110) με νικητή τον Ρώσο (ΕΣΣΔ) Αλεξάντρ Βορονίν με 242,5κ. Αρχηγός της μικρής ομάδας των 4 αθλητών της Άρσης Βαρών στο Μόντρεαλ το 1976 ήταν ο Αργύρης Παναγιωτόπουλος, Πρόεδρος του Α.Ο Παραδείσου.

ΒΕΡΣΗΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ

Στίβος – Άρση Βαρών

          Γενν. το 1876 στην Αθήνα και πέθανε το 1918, πολύ νέος, από ασιατική γρίπη. Γόνος διακεκριμένης αθηναϊκής κοινωνίας γράφτηκε στον ΠΓΣ, όπου χάρη στη σωματική του διάπλαση, έγινε αθλητής βαρέων αγωνισμάτων, αλλά και σκοπευτής. Αγωνίσθηκε στους Ολυμπιακούς 1896, 1900 και 1906. Το 1896 στην Αθήνα μετείχε στο Δισκοβολία όπου κατετάγη 3^ος με 27.78 έναντι 29.15 του πολυσύνεθτου Ρόμπερτ Γκάρετ (ΗΠΑ) και 28.95,5 του Παναγιώτη Παρασκευόπουλου. Επίσης στη Σφαιροβολία ήταν 6^ος. Ακόμη αγωνίσθηκε στην Άρση Βαρών 3^ος με 2 χέρια και 90 κιλά (ή 95 κιλά κατά μια άποψη) και 4^ος με ένα χέρι και 40κ. ΤΟ 1900 ήταν μέλος της ολιγομελούς Ελληνικής Αποστολής στο Παρίσι. Αγωνίσθηκε στη Σφαίρα και τον Δίσκο. Έμεινε εκτός 8άδας. Το 1906 στους Μεσοολυμπιακούς των Αθηνών τον βρίσκουμε να μετέχει στη Σκοποβολή εκτός αποτελεσμάτων όμως. Ήταν ένας ανοικτόκαρδος άνθρωπος, γεμάτος ζωντάνια, ένα χαμογελαστό μεγάλο παιδί.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Άρση Βαρών – Βαρέα Βάρη

          Από τους λίγους αθλητές μας στις βαρύτερες κατηγορίες. Γενν. το 1962 και γράφτηκε στον Α.Ο Μίλων. Έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς  του 1984 στο Λος Άντζελες, στην κατηγορία των Βαρέων Βαρών ή 110κ. που ίσχυε εκείνη την περίοδο, καθώς υπήρχε και κατηγορία Υπερβαρέων. Αγωνίσθηκαν 15 αθλητές από 12 χώρες. Ο Γέροντας σήκωσε 350κ. (152,5 – 197,5) και κατετάγη αρχικά 8^ος, αλλά κατά το αντιτόπινγκ κοντρόλ ο Σουηδός Γκόραν Πέτερσον βρέθηκε να έχει κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών και έχασε την 6^η θέση που κατείχε με 360κ. Αποτέλεσμα ο Γέροντας να ανέβει στην 7^η θέση. Νικητής ο Ιταλός Νορμπέρτο Ομπερμπούργκερ με 390κ.

ΓΚΑΡΙΠΗΣ ΚΩΣΤΑΣ

Άρση Βαρών – 94κ.

          Γενν. το 1981 στις Σέρρες και ήταν αθλητής του ΠΑΟΚ Θεσσαλονίκης. Άρχισε την Άρση Βαρών από τα εφηβικά χρόνια του λόγω της σωματικής του διάπλασης, αλλά και της αγάπης του προς το άθλημα. Ως έφηβος κατέκτησε 2 Μετάλλια στα Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα του 2001. Το 2008 προετοιμάσθηκε καλά με προπονητή τον Ολυμπιονίκη Βαλέριο Λεωνίδη και έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο στην κατηγορία των 94 κιλών. Σήκωσε 360 κιλά και κατέλαβε την 14^η θέση μεταξύ 18. Υπηρετεί στην Αστυνομία. 

ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Άρση Βαρών – 75κ. 

          Γενν. το 1959 στο Κιντάουν του Καζακστάν και κατά παρέκκλιση των άλλων αθλητών, που ήρθαν από τα ανατολικά, γράφτηκε στον Άρη Νίκαιας και άρχισε να εργάζεται στο ΟΑΚΑ ως υπάλληλος. Ήταν αθλητής της Άρσης Βαρών από το 1984. Κινείτο στις κατηγορίες 67,5 και 75κ. και πριν από τους Ο.Α, το 1991 κατέλαβε την 5^η θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Πολωνίας στην κατηγορία των 75 κιλών. Για ένα διάστημα κατείχε το Πανελλήνιο ρεκόρ στο ζετέ (τζερκ) της κατηγορίας των 67,5 με 165,50. Στους Ο.Α της Βαρκελώνης αγωνίσθηκε στα 75κ. με 33 αντιπάλους, 26 χωρών, σήκωσε 302,5 (130 – 172,5) και κατέλαβε την 25^η θέση.

ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΠΟΥΛΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Άρση Βαρών – Υπερβαρέα

          Αθλητής του Άτλαντα Καλλιθέας, γενν. το 1960 και αγωνίσθηκε στους Ολυμπιακούς του Λος Άντζελες το 1984. Ήταν ένας από τους 8 αθλητές της πολυμελούς ομάδας  Άρσης Βαρών. Η Αποστολή αποτελείτο από 67 αθλητές με Αρχηγό τον Μιχάλη Μαστρανδρέα και Σημαιοφόρο τον Χρυσό Ολυμπιονίκη του 1980 Στέλιο Μυγιάκη. Ο Γραμματικόπουλος αγωνίσθηκε στα Υπερβαρέα μαζί με τον Γιάννη Τσιντσάρη. Στην κατηγορία αυτή η συμμετοχή ήταν 9 αθλητές από 7 χώρες. Ο Γραμματικόπουλος δεν μπόρεσε να ανυψώσει και ακυρώθηκε. Τελικά από τους 9 επίσημα καταταγήκανε μόνο οι 6 με τον Τσιντσάρη στην 4^η θέση.

ΔΗΜΑΣ ΠΥΡΡΟΣ

Άρση Βαρών – 85κ.

          Γενν. στη Χειμάρα το 1971 και στα 17 χρόνια του, μέσα από τα χιονισμένα βουνά των συνόρων, ήρθε με τον αδελφό του στην πατρίδα των προγόνων του και τη Θεσσαλονίκη, όπου μάλιστα εξελίχθηκε σε φανατικό οπαδό του ΠΑΟΚ. Έξυπνος, εργατικός, αφοσιωμένος στο Σπορ που αγάπησε, ευγενής, διακριτικός, ιδιαίτερα προσεκτικός στις κινήσεις του αλλά και με πατριωτικές εξάρσεις έφθασε στην απόλυτη κορυφή της Άρσης Βαρών. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στον διεθνή χώρο. Ο μόνος αθλητής με 4 Μετάλλια (τα 3 Χρυσά) στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Φυσικά σε 4 διαφορετικές οργανώσεις (1992 – 1996 – 2000 – 2004) αλλά και με αναρίθμητους παγκόσμιους τίτλους και ρεκόρ. Ακόμη με ατελείωτη λίστα διακρίσεων, όχι μόνο στον αθλητικό τομέα, αλλά και στον Κοινωνικό. Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών και Βουλευτής Επικρατείας, παιδαγωγός και Γεωπόνος, όπως και αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού. Είναι και θέλει να δείχνει πως ο υπεραθλητής μπορεί να έχει άριστο χαρακτήρα, ήθος, οικογένεια και σεμνότητα. Χάριν της ιστορίας τα Μετάλλιά του: Χρυσά: 1992 (82,5κ. – 370κ.), 1996 (83κ. – 392,5), 2000 (85κ. – 390κ.). Χάλκινο: 2004 (85κ. – 377,5). Είναι παντρεμένος με την Αναστασία και έχει 4 παιδιά.

ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Άρση Βαρών – 110κ.

          Γενν. στους Αντίποδες, στο μακρινό Σίδνεϋ της Αυστραλίας το 1965, ήρθε στην Ελλάδα, γράφτηκε στον Παναθηναϊκό και αγωνίσθηκε το 1992 στους Ο.Α της Βαρκελώνης μαζί με τον Πύρρο Δήμα, στην παρθενική του εμφάνιση, τον φαρμακοποιό Βαλέριο Λεωνίδη και τα άλλα παιδιά εκείνης της φοβερής παρτίδας στην Άρση Βαρών. Στην Ισπανία αγωνίσθηκε στην κατηγορία των 110κ. Άρχισε καλά στο αρασέ με 167,5 κιλά, αλλά στο ζετέ προσπάθησε να ξεκινήσει από ψηλά, για να πετύχει την επιθυμητή διάκριση και ακυρώθηκε. Ακολούθως τελείωσε στα ΤΕΦΑΑ τις σπουδές του ως καθηγητής Φυσικής Αγωγής.

ΖΑΡΖΑΒΑΤΣΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

Άρση Βαρών – Βαρέα Βάρη

          Γενν. το 1956, γράφτηκε στη ΧΑΝ Θεσσαλονίκης και πολύ γρήγορα έγινε έφηβος πρωταθλητής, άνδρας ρέκορντμαν και πανεπιστημιακός καθηγητής. Έλαβε μέρος το 1980 στους ΧΧΙΙ Ολυμπιακούς της Μόσχας στην κατηγορία των 110κ. Ήταν μέλος της Αποστολής των 42 αθλητών (5 στην Άρση Βαρών) με Αρχηγό τον Νίνο Τζίκα και Σημαιοφόρο τον Ηλία Χατζηπαυλή. Στον αγώνα των 110κ. (τότε 105) αλλά πάντα κατηγορία Βαρέων Βαρών ο Ζαρζαβατσίδης σήκωσε 155 στο αρασέ (σνατς) και 192,5 στο ζετέ (τζερκ). Με το σύνολο των 347,5 κατέλαβε την 8^η θέση μεταξύ των 13 μετεχόντων. Το Χρυσό Μετάλλιο (ένα υπάρχει στους Ολυμπιακούς, μόνο για το σύνολο) κέρδισε ο Λευκορώσος Λεονίντ Ταρανένκο με 422,5 (παγκόσμιο ρεκόρ). Αργότερα ο Δημήτρης Ζαρζαβατσίδης και η Χρυσή Ολυμπιονίκης του 1992 στα 100 εμπόδια Βούλα Πατουλίδου ένωσαν τις ζωές τους και δημιούργησαν μια ευτυχισμένη οικογένεια.

ΗΛΙΑΔΗΣ ΝΙΚΟΣ

Άρση Βαρών – 90κ.

          Το σεμνό παιδί από τη Θεσσαλονίκη που γενν. το 1951, γράφτηκε στη ΧΑΝ Θεσσαλονίκης και έμεινε πιστός σ’ αυτήν έστω και εάν ήταν αναγκασμένος για να ζήσει και να κάνει πρωταθλητισμό, να είναι πωλητής σε υπαίθριο κατάστημα στην Ομόνοια, όλη μέρα όρθιος. Ήταν η εποχή, αλλά βεβαίως και ο χαρακτήρας του, της αθωότητας και του ερασιτεχνισμού, της αγνής προσπάθειας και της ηθικής καταξίωσης. Αγωνίσθηκε 4 φορές στους Ολυμπιακούς και στις 4 με σοβαρότητα, διακριτικότητα, αλλά και αποτέλεσμα. Πρώτος αγώνας του το 1972 στο Μόναχο όπου πρέπει να κατετάγη 11^ος στα 75κ. Δεύτερός του αγώνας το 1976 στο Μόντρεαλ στα 85 κιλά όπου σήκωσε 340 (150 – 190). Αρχικά κατετάγη 5^ος αλλά με την ακύρωση του Μπλαγκόι Μπλαγκόεφ Βουλγαρία (362,5) ανέβηκε 4^ος. Το 1980 στη Μόσχα αγωνίσθηκε στα 90κ. Σήκωσε 345 (150 – 195) και κατέλαβε την 8^η θέση. Τέλος το 1984 στο Λος Άντζελες και σε ηλικία 33 ετών, πάντα αγνός φίλαθλος και αξιοπρεπής αθλητής αγωνίσθηκε πάλι στα 90κ. και σε θαυμάσια φυσική κατάσταση ανύψωσε 155 – 195 (σύνολο 350) για να βελτιώσει τις ατομικές – ολυμπιακές επιδόσεις του και να καταταγεί 6^ος. 

ΗΛΙΟΥΔΗΣ ΙΟΡΔΑΝΗΣ

Άρση Βαρών – 75κ.

          Από τις ακριτικές Σέρρες και τον Α.Ο Σερρών  ο γενν. το 1961 Ηλιούδης αγωνίσθηκε στους ΧΧΙΙΙ Ολυμπιακούς που έγιναν το 1984 στην Πρωτεύουσα της ισχυρότερης και μεγαλύτερης Πολιτείας των ΗΠΑ, στο Λος Άντζελες, της Καλιφόρνιας. Έλαβε μέρος στα 75κ. και ανύψωσε 305κ. (130 – 175) με τα οποία κατέλαβε την 13^η θέση. Νικητής ο Γερμανός Καρλ – Χάιντζ Ραντνίσκυ με 340κ. (150 – 190). Το 1985 ο Ραντνίσκυ συνελήφθη στη Γερμανία για κατοχή αναβολικών προς πώληση. Τιμωρήθηκε με πρόστιμο 19.000 δολαρίων. Ο 2^ος νικητής Καναδός Ζακ Ντεμέρ είχε συλληφθεί για εμπορία αναβολικών στην πατρίδα του το 1983, αλλά η δίκη αναβλήθηκε και έτσι αγωνίσθηκε. Το 1988 είχε επιλεγεί πάλι στην καναδική Αποστολή, αλλά αποκλείσθηκε διότι βρέθηκε θετικός.

ΙΑΚΩΒΟΥ ΧΡΗΣΤΟΣ

Άρση Βαρών – 82,5κ.

          Γενν. στην Κωνσταντινούπολη το 1948 και στα 17 χρόνια του ήρθε στην Αθήνα έτοιμος αρσιβαρίστας και γράφτηκε στον Παναθηναϊκό. Είχε ήδη επιδόσεις που τον έφερναν στην διεθνή κορυφή των εφήβων του αθλήματος. Καθώς ακολούθησε την τεχνική και την σχολή των ανατολικών ανέβαινε σταθερά την κλίμακα των επιδόσεων. Έλαβε μέρος 3 φορές στους Ολυμπιακούς Αγώνες, με πρώτη το 1968 στο Μέξικο στα 75κ. όπου και ακυρώθηκε στο Αρασέ. Το 1972 στο Μόναχο στους ΧΧ Ολυμπιακούς και με την πείρα των Μεσογειακών του 1971 στη Σμύρνη, σήκωσε 490κ. (170 – 137,5 – 182,5) και κατετάγη 5^ος στα 82,5κ. με πρώτο τον Νορβηγό Γιένσεν με 507,5. Το 1976 είχε την τρίτη και τελευταία συμμετοχή του στους ΧΧΙ Ολυμπιακούς του Μόντρεαλ. Ήταν 28 χρονών και επεδίωξε την διάκριση στα 90κ. Στο Αρασέ (ή πρες) σήκωσε 150 και ήταν 8^ος για να πάρει μετάλλιο χρειάζοντο τουλάχιστον 210κ. στο Ζετέ (ή Τζερκ), ώστε να νικήσει τον μεγάλο αντίπαλο τον Βούλγαρο Ποπώφ. Δεν μπόρεσε να το κάνει και ακυρώθηκε. Ο Ποπώφ ήρθε τρίτος με σύνολο 360. Ένας από τους πρώτους αποκλεισμούς σε Ολυμπιακούς Αγώνες, έγινε τότε στο Μόντρεαλ στα 90κ. Ο Αμερικανός Φιλίπ Γκριππάλντι που σήκωσε 355 και ήταν 4^ος ακυρώθηκε μετά τον δειγματοληπτικό έλεγχο. Νικητής ήταν ο Ρίγκερτ (ΕΣΣΔ – Καζακστάν) με 382,5. Ακολούθως ο Ιακώβου με βάση την  πείρα του και χωρίς να είναι καθηγητής Φυσικής Αγωγής έγινε Ομοσπονδιακός προπονητής των αθλητών, από το 1992 μέχρι το 2004. Μια περίοδος γεμάτη από αίγλη, με άσχημο τέλος, για τον προπονητή καθώς φορτώθηκε όλες τις ευθύνες.

ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ

Άρση Βαρών – 75κ.

          Γενν. το 1982 στην ΕΣΣΔ και ήταν αθλήτρια του «Ευμάστα» Πειραιά με μακρά θητεία στην Άρση Βαρών, όταν το 2004 έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες των Αθηνών το 2004. Είχε αρχίσει με τις κατηγορίες κορασίδων (ή παίδων) νεανίδων (ή εφήβων) για να φθάσει με ρεκόρ στα 75 κιλά των γυναικών. Στους Ολυμπιακούς είχε 16 αντίπαλες από 15 χώρες και αναγκάσθηκε να δημιουργήσει νέα πανελλήνια ρεκόρ, μήπως φθάσει μέχρι το Μετάλλιο, αλλά δεν το κατόρθωσε. Κατέλαβε την 5^η θέση με 255 (112,5 – 142,5) ενώ η 3^η είχε 265 και οι 2 πρώτες με 272,5 δημιούργησαν Παγκόσμια ρεκόρ.

ΚΑΒΕΛΑΣΒΙΛΙ ΔΑΥΙΔ

Άρση Βαρών – 94κ.

          Γενν. στην πόλη Ζάγκες της Γεωργίας το 1985 ενώ υπήρχε ακόμη η ΕΣΣΔ. Σύντομα ήρθε στην Ελλάδα και γράφτηκε στο Σωματείο «Υπερίων» της Τούμπας. Με θαυμάσια σωματικά προσόντα και βάρος 94κ. γρήγορα ασχολήθηκε με την Άρση Βαρών, έγινε πρωταθλητής και κλήθηκε στην Εθνική Ομάδα. Την προπόνησή του ανέλαβε ο Βαλέριος Λεωνίδης που αντικατέστησε τον Χρήστο Ιακώβου. Ένας νέος προπονητής, με 3 συμμετοχές σε Ολυμπιακούς (1992 – 96 – 2000) και ένα Ασημένιο Μετάλλιο. Στο Λονδίνο στην πρώτη του Ολυμπιακή συμμετοχή, το 2012 ο Δαυίδ σήκωσε 370κ. (170 και 200) και κατετάγη 13^ος.

 ΚΑΚΙΑΣΒΙΛΙ ΑΚΑΚΙΟΣ

Άρση Βαρών – 99κ.

          Γενν. το 1969 στη Γεωργία και το 1992 στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης με τα χρώματα της πατρίδας του κέρδισε το Χρυσό στα 91κ. Αλλά η κατάρρευση της ΕΣΣΔ ανάγκασε την ΔΟΕ να δώσει διέξοδο στο πρόβλημα υπηκοότητας, ίσως κατά παρέκκλιση από τις παραδοσιακές αρχές. Η λύση συνίστατο στην ελεύθερη επιλογή ενός νέου διαβατηρίου, ακόμη και εκτός των 14 χωρών, όπως αυτές προέκυψαν από τον κατακερματισμό της ΕΣΣΔ. Αποτέλεσμα ήταν εκατοντάδες αθλητές – πρώτης γραμμής – να αποφασίσουν , κατά το δοκούν, για τη νέα πατρίδα τους. Ο Κάχη, που στα κλασσικά ελληνικά βεβαίως είναι Ακάκιος, επέλεξε να αγωνίζεται με τα ελληνικά χρώματα. Έγινε αθλητής του Μίλωνα και άρχισε τις νέες  νίκες στα Παγκόσμια (1995 – 1998 – 1999) στα Ευρωπαϊκά (1992 – 1993 – 1994 – 1995 – 1996) και στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1996 στα 99κ. με 420κ. και το 2000 στα 94κ. με ανύψωση 405κ. Σήμερα είναι αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας.

ΚΑΚΟΥΣΗΣ ΠΕΡΙΚΛΗΣ

Άρση Βαρών – Στίβος

          Από την Αθήνα έφυγαν μόνο 2 αθλητές για να μετάσχουν στους ΙΙΙ Ο.Α του Αγίου Λουδοβίκου στις ΗΠΑ το 1904. Αμφότεροι του ΠΓΣ. Ο Σύλλογός τους με έρανο συγκέντρωσε το ποσό των 3.225 δρχ. που όμως δεν αρκούσε για τα έξοδα και των δυο. Τότε ο Κακούσης δήλωσε ότι θα καταβάλει τα δικά του μέχρι την Αμερική, χωρίς επιστροφή, γιατί θα μείνει εκεί. Όπερ και εγένετο. Αγωνίσθηκε στην Άρση Βαρών και την διελκυστίνδα, αγώνισμα μάλλον του Στίβου. Στην Άρση Βαρών, στα Βαρέα Βάρη σήκωσε 111,70κ. που αποτελούσε Παγκόσμιο ρεκόρ. Η κατάταξη (από τα επίσημα αρχεία της ΔΟΕ) 1) Περικλής Κακούσης (Ελλάς) 111,70κ., 2) Όσκαρ Όστχοφ (ΗΠΑ) 84,37κ., 3) Φρανκ Κάνγκλερ (ΗΠΑ) 79,61κ., 4) Όσκαρ Όλσον (ΗΠΑ) 67,81κ. Το ρεκόρ αυτό το βελτίωσε ο Δημήτριος Τόφαλος το 1906 με 142,4κ. Στους Αγώνες του 1906 είχε επιστρέψει στην Ελλάδα  και έλαβε μέρος και ο Περικλής Κακούσης. Σήκωσε 121,5 δηλαδή βελτιώθηκε, αλλά κατετάγη 6^ος. Το 1906 ήταν 27 χρονών καθώς είχε γεννηθεί το 1879. Στους Ο.Α του 1904 αγωνίσθηκαν ακόμη άλλοι 18 – 20 ομογενείς. Στην διελκυστίνδα η ομάδα μας κατετάγη 5^η.

ΚΑΣΑΠΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ

Άρση Βαρών – 75κ.

          Γενν. το 1983 στη Θεσσαλονίκη και παιδιόθεν ασχολήθηκε με την Άρση Βαρών με διακρίσεις στο βάθρο, στις κατηγορίες εφήβων – νεανίδων του 2002 και 2003. Η προσήλωσή της στις προπονήσεις, στο Σύλλογό της ΑΓΕΘ Θέρμης Θεσσαλονίκης και η υπακοή της στον προπονητή της Χρήστο Ιακώβου, την έφεραν και στα +75 κιλά των Ολυμπιακών Αγώνων των Αθηνών, που είναι η βαρύτερη κατηγορία των γυναικών. Είχε 12 αντιπάλους αλλά με σύνολο 277,5 (125 – 152,5) κατόρθωσε να καταταγεί 8^η και να γίνει Αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας.

ΚΑΣΤΡΙΤΣΗ ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ

Άρση Βαρών – 58κ.

          Γενν. το 1983 στη Θεσσαλονίκη και ανήκει στο Σύλλογο της Πυλαίας «Σπόρτινγκ». Από μικρής ηλικίας ασχολήθηκε με τα Σπορ αλλά την συγκράτησε η Άρση Βαρών, όπου άρχισε να μετέχει στους διεθνείς αγώνες από νωρίς. Μάλιστα το 2002 στο Ευρωπαϊκό Εφήβων – νεανίδων κατάκτησε και τα 3 Χρυσά στα 58κ. Ισχύουν τα τρία Χρυσά, καθώς κάθε κίνηση (εκτός Ολυμπιακών) έχει τη δική της απονομή. Στους Ολυμπιακούς της Αθήνας το 2004 τραυματίσθηκε στην πρώτη κίνηση του αρασέ (σνατς) και αποχώρησε. Είναι όμως Olympian σύμφωνα με τους κανονισμούς. Μετά την ατυχία της αυτή συνέχισε για ένα διάστημα να μετέχει.

ΚΑΤΣΑΙΔΩΝΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Άρση Βαρών – 52κ.

          Μερικές φορές το όνομά του απαντάται και ως «Κατσαϊντώνης» λόγω μεταφοράς από την λατινική γραφή των ξένων αποτελεσμάτων, αλλά είναι το ίδιο πρόσωπο. Γενν. το 1957 και γράφτηκε στον Α.Ο Μίλων της Νέας Σμύρνης. Αγωνίσθηκε 2 φορές στους Ολυμπιακούς. Στις 2 μικρότερες κατηγορίες. Στα 52 και στα 56κ. αντίστοιχα. Σήμερα η κατηγορία των 52 δεν ισχύει. Το 1980 στην κατηγορία αυτή στη Μόσχα σήκωσε 207,5 (95 - 112,5) και κατετάγη 10^ος μεταξύ 18 αθλητών. Το 1984 στο Λος Άντζελες κρίθηκε ότι έπρεπε να ανέβει κατηγορία. Αγωνίσθηκε στα 56κ. όπου, σαφώς βελτιωμένος σήκωσε 240κ. (105 – 135) και κατετάγη 9^ος ενώ 3 αθλητές πριν από αυτόν είχαν 242,5κ. με τους Ασιάτες να κερδίζουν τις 4 πρώτες θέσεις και ο Κατσαιδώνης να είναι ο 3^ος Ευρωπαίος.

ΚΟΚΑΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ

Άρση Βαρών – 91κ.

          Γενν. στην Κορυτσά το 1973 και ήρθε στην Ελλάδα, κατά την μεγάλη επιστροφή των Ελλήνων της αλλοδαπής, ιδίως των βαρέων αθλημάτων. Γράφτηκε στον Σπάρτακο Ιωαννίνων και άρχισε να αγωνίζεται με τα χρώματα της Εθνικής Ομάδος στα 91κ. Το 1994 ήταν 7^ος στο Παγκόσμιο με 360κ. (2 κινήσεις) και το 1995 2^ος στο Ευρωπαϊκό με 382,5κ. Έλαβε μέρος στους Ο.Α της Ατλάντα το 1996, ήταν πλέον 33 ετών, αλλά τα κατάφερνε. Δήλωσαν συμμετοχή 25 μεταξύ των οποίων και ο πολύς Αλεξέι Πετρώφ, ο οποίος είχε τιμωρηθεί για αναβολικά, αλλά ακολούθως είχε απαλλαγεί καθώς θεωρήθηκε ότι το αγνοούσε. Η μάχη για τα Μετάλλια έγινε μεταξύ 5 αθλητών. Ο Κόκας βελτιώθηκε σημαντικά και κέρδισε το Αργυρό, καθώς ήταν ελαφρύτερος. Οι 5 πρώτοι: 1) Πετρώφ (Ρωσία) 402.5, 2)Κόκας (Ελλάς) 390, 3)Καρούζο (Γερμανία) 390, 4) Μπουλούτ (Τουρκία) 390,  5) Αλεμέγιεφ (Ρωσία) 387.5.

ΚΟΥΡΤΙΔΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Άρση Βαρών – 94κ.

          Γενν. το 1986 στη μακρινή Γεωργία (όπως και ο Κακιασβίλη) και άρχισε τις μεγάλες διακρίσεις του από την κατηγορία Παίδων. Στους άνδρες ξεκίνησε τις συμμετοχές στα 17 χρόνια του, στο Ευρωπαϊκό και στην Ελλάδα. Αγωνίσθηκε 2 φορές στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το 2004 στην Αθήνα στα 94κ. όπου κατετάγη 11^ος με σύνολο 377,5 (167,5 – 210). Για το 2008 και το Πεκίνο γυμνάστηκε εντατικά, μοιραία ανέβηκε ή διάλεξε να ανεβάσει κιλά και έφθασε  τα 105. Σήκωσε σύνολο 397 και κατέλαβε την 9^η θέση. Πάντως η μεγαλύτερη διάκρισή του σημειώθηκε στο Ευρωπαϊκό στη Σόφια, όταν κατετάγη 4^ος, ενώ στο Παγκόσμιο στο Κατάρ ήταν 12^ος. Ήταν αθλητής του Ηρακλή Καβάλας.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

Άρση Βαρών – 67,5κ.

          Γενν. το 1965 και ήταν αθλητής του Α.Ο Μίλων. Αγωνίσθηκε στα 67.5κ. των Ολυμπιακών της Σεούλ το 1988. Σήκωσε 300κ. (137,5 – 162,5) και αρχικά ήταν 9^ος στους 29 αθλητές. Αλλά ακυρώθηκε ο Βούλγαρος νικητής Άγγελος Γκέντσερ (362,5) λόγω αναβολικών και ο Κωνσταντινίδης πέρασε 8^ος. Ο Γκέντσερ  δεν ήταν ο μόνος Βούλγαρος που ακυρώθηκε το 1988. Επίσης ο Χρυσός Μίτκο Γκράμπλεφ και αργότερα ο επίσης Χρυσός Μπόρισλαβ Γκιντίκωφ για 18 μήνες. Οι Βούλγαροι αρσιβαρίστες αναγκάστηκαν τότε να αποχωρήσουν από τους Αγώνες της Σεούλ. Ο Γκέντσερ συνελήφθη το 1992 για απαγωγή και φυλακίστηκε για 2 χρόνια. Το 1994 του επιτράπηκε να πάρει μέρος στο Παγκόσμιο. Κέρδισε το Χάλκινο Μετάλλιο.

ΛΕΣΠΟΥΡΙΔΗΣ ΠΑΥΛΟΣ

Άρση Βαρών – 69κ.

          Άλλος ένας ισχυρός αθλητής από τον Βορρά. Γενν. το 1956 και γράφτηκε στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Αναδείχθηκε σύντομα πρωταθλητής στις μικρότερες κατηγορίες και συμμετείχε σε 2 Ολυμπιακούς Αγώνες. Στη Μόσχα το 1980 και στο Λος Άντζελες το 1984. Στη Μόσχα αγωνίσθηκε στις 152 λίμπρες (69 κιλά) όπου μετείχαν 20 από 16 χώρες. Σήκωσε 270κ. (120 – 150) και κατέλαβε την 15^η θέση με νικητή τον Βούλγαρο Γιάνκο Ρούσεφ 342.5κ. (Π.Ρ). Το 1984 στο Λος Άντζελες αγωνίσθηκε στην επόμενη κατηγορία στις 170 λίμπρες ή 77κ. και σήκωσε 305 (135 – 170) με τα οποία κατετάγη 12^ος μεταξύ 21 αθλητών. Νικητής ο Γερμανός Καρλ Χάιντζ Ραντνίσκυ με 340κ.

ΛΕΩΝΙΔΗΣ ΒΑΛΕΡΙΟΣ

Άρση Βαρών – 69κ.

          Γενν. στη Ρωσία το 1966 και ερχόμενος στην Ελλάδα γράφτηκε στον ΒΑΟ Θεσσαλονίκης, αλλά έμεινε στην Αθήνα για να προπονείται με την Εθνική Ομάδα καθώς συμπεριελήφθη σ’ αυτήν αμέσως. Φαρμακοποιός, προτίμησε την Άρση Βαρών και την καθημερινή ενασχόλησή του με αυτήν. Έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς 1992, 1996 και 2000. Την καλύτερή του επιτυχία είχε στην Ατλάντα το 1996 όταν σήκωσε (στα 64κ.) 332,5 (145 – 187,5) και κατέκτησε το Αργυρό Μετάλλιο. Προηγούμενα το 1992 στην ίδια κατηγορία ήταν 5^ος με 295 (132,5 – 162,5). Το 2000 στο Σίδνεϋ στην κατηγορία των 69κ. σήκωσε 330 (145 – 185) και κατετάγη 6^ος. Επίσης στο Πρωτάθλημα Ευρώπης του 1996 κατέκτησε το Αργυρό Μετάλλιο.

ΜΑΡΚΟΥΛΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Άρση Βαρών – 83κ.

          Γενν. το 1982 στα Γιάννενα και γράφτηκε στον τοπικό Σπάρτακο όπου άρχισε νωρίς την ενασχόληση με το Σπορ. Στα 20 χρόνια του στη Βαρσοβία, ενώ ήταν έτοιμος για μεγάλες επιδόσεις τραυματίσθηκε – στη διάρκεια του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος στο Ζετέ (Τζερκ) – και  αναγκάσθηκε να μείνει για μεγάλο διάστημα εκτός. Αλλά το 2004 διακρίθηκε στο Ευρωπαϊκό και αυτό του χάρισε την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς των Αθηνών. Αγωνίσθηκε στα 83κ. μαζί με τον Πύρρο Δήμα, που επανήρχετο μετά τριετή απουσία και 3 ή 4 εγχειρήσεις στο γόνατο κ.λ.π. Τελικά ο μαχητικός και πεπειραμένος Πύρρος κέρδισε τον πρωτάρη με μικρή διαφορά. Ο Πύρρος κατάκτησε το Χάλκινο με 377,5, ενώ ο Μάρκουλας ήταν 4^ος με 372,5. Είναι αξιωματικός του Στρατού Ξηράς.

ΜΑΥΡΙΔΟΥ ΒΙΚΤΩΡΙΑ

Άρση Βαρών – 75κ.

          Από τις μικρότερες σε ηλικία (γενν. το 1991 στη Θεσσαλονίκη) στην Αποστολή των 157 αθλητών για το Πεκίνο το 2008 όπου λάβαμε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες σε 23 Σπορ. Αρχηγός ήταν ο Ισίδωρος Κούβελος και Σημαιοφόρος ο Ηλίας Ηλιάδης. Αθλήτρια του Συλλόγου «Νέμεσις» της Σταυρούπολης η μαθήτρια Μαυρίδου με προπονητή τον Λεωνίδα Ηλιάδη. Το 2007 στο Ευρωπαϊκό Κορασίδων κέρδισε 2 Χρυσά και ένα Χάλκινο και στο αντίστοιχο Νεανίδων ένα Ασημένιο. Στο Πεκίνο αγωνίσθηκε στα 75κ. με 11 αντίπαλες και κατέλαβε την 9^η θέση με 231κ. (105 – 126).

ΜΕΝΕΞΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

Άρση Βαρών – 67,5κ.

          Πρέπει να ήταν Έλληνας του εξωτερικού, που ενίσχυσε την Ολυμπιακή Αποστολή στους Αγώνες της Αμβέρσας του Βελγίου το 1920, καθώς δεν υπάρχουν άλλα στοιχεία αναφορικά με τον αθλητή. Πολύ περισσότερο για τον  Σύλλογο στον οποίο να ήταν γραμμένος. Σήκωσε 205 κιλά, αναλυτικά ως εξής: Ντεβελοπέ 50, Αρασέ 60, Ζετέ 95. Τότε ο αγώνας γινόταν σε 3 κινήσεις. Αγωνίσθηκαν 12 αθλητές και ο Μενεξής κατετάγη 10^ος. Νικητής ήταν ο Εσθονός Άλφρεντ Νόιλαντ με 257,5κ. Στην Αποστολή για την Αμβέρσα, μετείχαν από την Αθήνα 44 αθλητές, αλλά εκεί προστέθηκαν τουλάχιστον άλλοι 8 – 10. Το σημαντικό της συμμετοχής μας του 1920 είναι ότι εκεί λάβαμε για πρώτη φορά μέρος στο Ποδόσφαιρο και την Υδατοσφαίριση, πριν καλά – καλά αυτά αρχίσουν να διοργανώνονται στην Ελλάδα.

ΜΗΤΡΟΥ ΒΙΚΤΩΡΑΣ

Άρση Βαρών – 76κ.

          Γενν. το 1973 στην Αυλώνα, πέρασε στην Ελλάδα και γράφτηκε στον Σπάρτακο Ιωαννίνων το 1991. Έλαβε μέρος 3 φορές στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά καθώς είναι ο πλέον αθόρυβος από όσους εντάχθηκαν τότε στην Εθνική Ομάδα, οι επιτυχίες του πέρασαν σε ήχους μάλλον χαμηλούς. Το 1996 στην Ατλάντα ήταν 4^ος (ανάμεσα σε 24) στα 76κ. με 357,5. Το 2000 στο Σίδνεϋ ανέβηκε στη 2^η θέση (ανάμεσα σε 17) με επίδοση 367,5 και τέλος το 2004 στην Αθήνα ήταν 5^ος (ανάμεσα σε 25) με 360 κιλά. Μετά τους Ολυμπιακούς των Αθηνών  και με 15 χρόνια άσκησης (από το 1986) αποφάσισε να αποσυρθεί. Είναι αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας.

ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Άρση Βαρών – Βαρέα Βάρη

          Γενν. το 1875 και ήταν αθλητής του Αθλητικού Ομίλου Αθηνών. Αγωνίσθηκε στους Α’ Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 1896 στην κατηγορία Βαρέων Βαρών με δυο και με ένα χέρι, όπως τότε έκριναν ότι έπρεπε να περιλαμβάνεται στην Άρση Βαρών. Η κατηγορία των Βαρέων Βαρών κατά εποχές είχε διαφορετικό ελάχιστο βάρος. Τότε ήταν τα 82,54κ. (181,5 λίβρες). Συνεχώς ανήρχετο για να φθάσει τώρα τα 105κ. (231,5 λίβρες). Ο Νικολόπουλος είχε καλύτερο αποτέλεσμα στο ένα χέρι όπου σήκωσε 57κ. Νικητής αναδείχθηκε ο μεγαλωμένος στην Ινδία ωραίος βρετανός Λώνκεστον Έλλιοτ με 71κ. και 2^ος ο Δανός Βινγκ Γιένσεν με 57κ. αλλά καλύτερο στυλ από του Νικολόπουλου, σύμφωνα με τους τότε κανονισμούς. Μετείχαν 4 με τέταρτο τον Σωτήρη Βερσή. Ο Έλλιοτ με τη νίκη του αυτή στις 7 Απριλίου (νέο ημερολόγιο) γράφτηκε ακολούθως στην ιστορία της χώρας του ως ο πρώτος της Ολυμπιονίκης. Ο ίδιος στην ίδια κατηγορία αλλά με 2 χέρια και την ίδια ημέρα αναδείχθηκε 2^ος νικητής ο Νικολόπουλος στον αγώνα με τα 2 χέρια υποστηρίζεται ότι κατετάγη 7^ος, αλλά η Ολυμπιακή Βίβλος αναφέρει ότι αγωνίσθηκαν μόνο 6.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Άρση Βαρών – 110κ.

          Ήταν ο δεύτερος αθλητής μας στην κατηγορία των 110κ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες το 1984 εκεί όπου είχαν δηλώσει συμμετοχή 15 αρσιβαρίστες από 12 χώρες, μεταξύ των οποίων οι δικοί μας Γέροντας και Παναγιωτάκης. Ο τελευταίος άρχισε πολύ καλά με 160 κ. στο αρασέ (σνατς) και ήταν 5^ος στην κατάταξη, αλλά στο ζετέ (τζερκ) τα πράγματα του παρουσιάστηκαν δύσκολα και ακυρώθηκε. Στον ίδιο αγώνα ο Γιάννης Γέροντας με 350κ. κατέλαβε την 7^η θέση.

ΠΑΝΑΤΙΔΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Άρση Βαρών – 108κ.

          Γενν. στη Ρωσία το 1971. Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ ήρθε στην Αθήνα και γράφτηκε στον Άτλαντα Καλλιθέας, όπως οι περισσότεροι Ρωσο – Πόντιοι. Γρήγορα στις βαρύτερες των κατηγοριών, πέρασε στην κορυφή παρ’ όλον ότι ήταν ήδη μεγάλος σε ηλικία για πρωταθλητής. Αλλά το 1996, στα 35 χρόνια του, στους Αγώνες της ΕΟΚ κατάκτησε το Χάλκινο Μετάλλιο και αυτό τον οδήγησε στους Ο.Α της Ατλάντα. Άλλωστε ήταν και πρωταθλητής Ελλάδος στην κατηγορία μέχρι 108κ., ενώ στην βαρύτερη (+108) ήταν ο Παύλος Σαλτσίδης. Στους αγώνες ο Πανατίδης δεν προχώρησε καθόλου καθώς ακυρώθηκε στην πρώτη από τις 2 κινήσεις, στο αρασέ (σνατς). Νικητής αναδείχθηκε ο Ουκρανός Ταϊμαζώφ με 430κ.

ΠΑΠΑΣΙΔΕΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Στίβος – Άρση Βαρών

          Από τους δυνατούς φοιτητές ιατρικής, αλλά και πολυσύνθετους αθλητές των Α’ Ολυμπιακών Αγώνων των Αθηνών του 1896. Ανήκε στον Εθνικό ΓΣ και αγωνίσθηκε σε 2 αθλήματα και 3 αγωνίσματα. Στην Άρση Βαρών, στην κατηγορία Βαρέων Βαρών, ανύψωσε με τα 2 χέρια 90κ. και κατετάγη 4^ος. Αναφέρονται τα 2 χέρια καθώς τότε υπήρχε και κατηγορία με ένα χέρι. Επίσης έλαβε μέρος στη Σφαιροβολία όπου κατέλαβε την τρίτη θέση με επίδοση 10.36. Νικητής ήταν ο πολυσύνθετος Ρόμπερτ Γκάρετ (ΗΠΑ) με 11.22. Επίσης ο Παπασιδέρης αγωνίσθηκε στη Δισκοβολία όπου κατετάγη 5^ος χωρίς να είναι γνωστή η επίδοση. Νικητής ήταν και πάλι ο Γκάρετ με 29.15 και ακολούθησαν οι εξής: 2) Παναγιώτης Παρασκευόπουλος 28.95,5, 3) Σωτήριος Βερσής 27.78, 4) Τζώρτζ Ρόμπερτσον (Μ. Βρετανία) 25.20.

ΣΑΛΤΣΙΔΗΣ ΠΑΥΛΟΣ

Άρση Βαρών - Βαρέα

          Από τους λίγους αλλά εκλεκτούς αθλητές του ΒΑΟ Θεσσαλονίκης. Γενν. το 1963 και άρχισε να διαπρέπει στην Άρση Βαρών από την εποχή που το άθλημα αναζητούσε το δρόμο του στη χώρα μας. Αλλά και στη συνέχεια όταν κατέρρευσε η ΕΣΣΔ και έγινε 14 τα κράτη με δικαίωμα στους αθλητές της να πορευθούν όπου ήθελαν, ο Σαλτσίδης παρέμεινε μέλος της Εθνικής και της Ολυμπιακής Ομάδας. Έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς 3 φορές και τις 3 φορές ήταν στην τιμητική 8άδα, στις βαρύτερες κατηγορίες. Το 1988 αγωνίσθηκε στα Βαρέα των 108κ. και κατετάγη 8^ος (επί 24) με 385κ. (175 – 210) με νικητή τον Γερμανό Ρόννυ Βέλλερ (432,5). Το 1992 στη Βαρκελώνη αγωνίσθηκε στα Υπερβαρέα (χωρίς όριο) και κατετάγη πάλι 8^ος (επί 17) με 367,5 (169 – 207,5) και νικητή τον Λευκορώσο Αλεξάντρ Κούρλοβιτς. Το 1996 στην Ατλάντα των ΗΠΑ, παρά τα 33 χρόνια του πρoκρίθηκε και κατετάγη 7^ος (επί 18, 15 χωρών) με 420κ. (185 – 235) με νικητή τον Ρώσο Αντρέι Τσεμέρκιν 457,5κ. σύνολο αλλά και ένα τρομερό παγκόσμιο ρεκόρ στο Ζετέ (Τζέρκ) με 260κ.

ΣΑΜΠΑΝΗΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ

Άρση Βαρών  59κ – 64κ.

          Ο Δάσκαλος από την Κορυτσά, γενν. το 1971 και όταν ήρθε στην Ελλάδα προτίμησε να γραφτεί στον Παναθηναϊκό, τον Σύλλογο του προπονητή του Χρήστου Ιακώβου. Είχε διακρίσεις αλλά και περιπέτειες, λίγο ασυνήθιστες. Το 1996 στην Ατλάντα στην πρώτη Ολυμπιακή συμμετοχή του κατετάγη 2^ος στα 59κ. (τότε) με 305κ. Το 2000 στο Σίδνεϋ στην δεύτερη Ολυμπιακή συμμετοχή του (αλλά στα 64 κιλά) ήταν και πάλι Αργυρός με 317,5κ. Στην 3^η Ολυμπιακή συμμετοχή του στην ίδια κατηγορία αρχικά ήταν τρίτος 312,5κ. και μάλιστα έμεινε για ένα διάστημα ως τρίτος. Χρονικό διάστημα μάλιστα αρκετό ώστε να εκτυπωθεί γραμματόσημο από τα Ελληνικά Ταχυδρομεία με τη φωτογραφία του και τα στοιχεία του. Ακολούθως το γραμματόσημο αποσύρθηκε της κυκλοφορίας, όχι διότι ανέγραφε την κατηγορία 62κ. αντί της αντικατάστασης που είχε επέλθει στα 64κ., αλλά λόγω της ακύρωσης του τελευταίου μεταλλίου λόγω χρήσης αναβολικών. Φυσικά τυχεροί όσοι έχουν το γραμματόσημο καθώς η τιμή του εκτοξεύθηκε.

ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Άρση Βαρών – 56κ. – 62κ.

          Ένας ακόμη αθλητής των Βαρέων Σπορ και ιδίως της Άρσης Βαρών που την εποχή εκείνη η ΧΑΝ Θεσσαλονίκης με μεγάλη επιτυχία ανεδείκνυε και ενίσχυε την Εθνική μας Ομάδα. Ο Σιδηρόπουλος γενν. το 1956 και ήταν αθλητής των μικρότερων κατηγοριών. Αγωνίσθηκε το 1980 στη Μόσχα, έχασε την πρόκριση στους Ολυμπιακούς του Λος Άντζελες, αλλά πέτυχε να επιλεγεί και πάλι για τους ΧΧΙV Ολυμπιακούς της Σεούλ το 1988 παρ’ όλον ότι ήταν ήδη 32 ετών. Μάλιστα σ’ αυτούς κατόρθωσε να διακριθεί ιδιαίτερα. Στη Μόσχα στην κατηγορία των 56κ. σήκωσε 242,5κ. (102,5 – 140) και κατετάγη 10^ος μεταξύ 21. Το 1988 στη Σεούλ ανέβηκε μια κατηγορία. Αγωνίσθηκε στα 62κ. και κατέλαβε την 6^η θέση με 265κ. (120 – 145) με νικητή τον περίφημο Τούρκο Βουλγαρικής καταγωγής Ναίμ Σουλεϊμάνωφ που δημιούργησε 3 παγκόσμια ρεκόρ με 152,5 – 190 – 342,5 αλλά πήρε ένα Μετάλλιο.

ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Άρση Βαρών – 75κ.

          Γενν το 1947, ήταν αθλητής του ΟΣΦΠ, αστυνομικός αλλά χαμηλών τόνων, υψηλής απόδοσης και αγνού φίλαθλου πνεύματος. Ενός πνεύματος που το μετέδωσε στη συνέχεια και στο γιό του Χρήστο, ο οποίος και αυτός έγινε όχι μόνο πρωταθλητής, αλλά το 1996 είχε την τιμή να λάβει μέρος και στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Από τις σπάνιες περιπτώσεις που συμβαίνει αυτό όπως π.χ έχουμε πατέρα και γιό Ντουράκο στην Ξιφασκία, πατέρα και κόρη Κοτρώνη στη Σκοποβολή κ.λ.π. Μάλιστα ο Παναγιώτης Σπύρου λόγω του λαμπρού χαρακτήρα του είναι και για πολλές θητείες μέλος του Δ.Σ της ΕΣΟΑ, του επίσημου οργάνου των Ελλήνων Olympians, σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη της ΔΟΕ και ως εκ τούτου και της ΕΟΕ. Ο Παναγιώτης Σπύρου, ως πρωταθλητής Ελλάδος αγωνίσθηκε το 1972 στο Μόναχο στα 75κ. σήκωσε 430 (145 – 117,5 – 167,5) και κατέλαβε την 12^η θέση. Ακολούθως ο Χρήστος αγωνίσθηκε το 1996 και το 2000.

ΣΠΥΡΟΥ ΧΡΗΣΤΟΣ

Άρση Βαρών – 85κ.

          Υιός του Παναγιώτη Σπύρου, πρωταθλητή της  Άρσης Βαρών (την δεκαετία του ’60 και ’70) και επίσης Olympian. Έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς  Αγώνες του 1996 και του 2000, στην Ατλάντα και το Σίδνεϋ, αφού προηγούμενα ασχολήθηκε με την Άρση Βαρών από αγάπη για το Σπορ, την οποία του μετέδωσε ο πατέρας του. Φυσικό ήταν επίσης να γραφτεί ως αθλητής στον Ολυμπιακό, όπου και ο πατέρας του. Αλλά στάθηκε άτυχος ως προς την περίοδο της ενασχόλησής του με το άθλημα διότι βρέθηκε ανάμεσα στη μεγάλη «φουρνιά» των υπεραθλητών της Άρσης Βαρών που  εκτόξευσαν την Ελλάδα στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης. Το 1996 στην Ατλάντα, στην πρώτη του συμμετοχή   στα 70κ. νέο παιδί ακόμα σήκωσε 322,5κ (145 – 177,5) και κατετάγη 13^ος. Το 2000 στο Σίδνεϋ τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά στα 85κ. όπου αγωνίσθηκε. Νικητής ο Πύρρος Δήμας με 390κ. και τελικά ο Χρήστος Σπύρου 7^ος με 375 (170 – 205). Το «τελικά» έχει την έννοια ότι αρχικά ήταν 11^ος αλλά διαδοχικά ακυρώθηκαν 4 για τους γνωστούς  λόγους. Το αστείο είναι ότι υπάρχουν αρχεία – μη ενημερωμένα – που φυσικά δεν αναφέρουν αυτές τις αλλαγές.

ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

Άρση Βαρών – 82,5κ.

          Το κλίμα της Καλιφόρνιας θεωρείται από τα καλύτερα στον κόσμο και ασφαλώς δεν ήταν αυτό που επηρέασε 3 αρσιβαρίστες μας που ακυρώθηκαν στις προσπάθειές τους. Άλλωστε και άλλοι αθλητές μας, σε άλλα Σπορ ακυρώθηκαν, μάλλον αδικαιολόγητα το 1984 στο Λος Άντζελες. Ο Σταυρίδης ο οποίος γενν. το 1963 και ήταν αθλητής του Α.Ο Μίλων Ν. Σμύρνης μετείχε στα 82,5 κιλά, αλλά «κάηκε» στο Αρασέ (σνατς) στην πρώτη κίνηση κατά την έναρξη του αγωνίσματος. Βεβαίως παρά την ακύρωσή του είναι – σύμφωνα με τον κανονισμό – ένας Olympian.

ΣΤΕΦΑΝΟΥΔΑΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ

Άρση Βαρών – 67,5κ.

Γνήσιο παιδί της Κρήτης. Γενν. το 1949 στα Χανιά και γνώρισε την Άρση Βαρών στον Α.Ο Κύδων. Έμεινε για πάντα πιστός στο Σύλλογο της Πατρίδας του. Έγινε πρωταθλητής στις μικρές κατηγορίες και ρέκορντμαν. Πήγε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου το 1972 και του Μόντρεαλ το 1976, ως πρωταθλητής, αγωνίσθηκε στα 67,5 κιλά (και στους 2). Το 1972  σήκωσε 380 (117,5 – 120 – 142,5), καθώς τότε για τελευταία φορά οι κινήσεις ήσαν 3 και κατέλαβε την 17^η θέση ανάμεσα σε 22 αντιπάλους από 20 χώρες. Νικητής ήταν ο Ρώσος Μουκχάρμπυ Κιρζίνωφ με 470κ. που αποτελούσε παγκόσμιο ρεκόρ. Είχε επίσης προηγούμενα κάνει ρεκόρ και στο Ζετέ (Τζερκ) με 177,5κ. Το 1976 στο Μόντρεαλ ενώ άρχισε θαυμάσια στο Αρασέ με 120 ακυρώθηκε στο Ζετέ, στην προσπάθειά του να ξεπεράσει τα 150 κιλά.

ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ

Άρση Βαρών – 82,5κ.

          Παιδί της Κρήτης όπου γενν. το 1963 και γράφτηκε στον Α.Ο Κύδωνα Χανίων. Αγωνίσθηκε το 1988 στους XXIV στην Πρωτεύουσα της Νότιας Κορέας την Σεούλ, όπου οι αγώνες τελέσθηκαν υπό την προστασία των ΗΠΑ. Η Αποστολή αποτελούμενη από 57 αθλητές είχε 3 αθλητές της Άρσης Βαρών, Αρχηγό τον Γιάννη Παπαδογιαννάκη και Σημαιοφόρο τον Μπάμπη Χολίδη. Οι 3 αρσιβαρίστες μας ήσαν, κατά ένα τρόπο, οι τελευταίοι πριν από την ανανέωσή τους από τους Έλληνες του εξωτερικού, λόγω της αλλαγής των διεθνών κανονισμών μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Ο Σφακιανάκης αγωνίσθηκε στα 82,5 μαζί με 21 αντιπάλους. Στην πρώτη κίνηση στο αρασέ (σνατς) σήκωσε 145, επίδοση που δεν άφηνε περιθώρια για διάκριση. Στο ζετέ (τζερκ) ακυρώθηκε. Νικητής ο Ρώσος Ισραήλ Αρσαμάκωφ με 377,5 (167,5 – 210) ο οποίος δεν ξαναγωνίσθηκε. Αποσύρθηκε στα 26 χρόνια του.

ΤΑΤΣΗ ΜΑΡΙΑ

Άρση Βαρών – 69κ.

          Γενν. στα Ιωάννινα το 1971 και φυσικά γράφτηκε στον τοπικό «Σπάρτακο» σωματείο με ειδικότητα στα βαρέα Σπορ. Σύντομα ανέβασε τις επιδόσεις της ώστε να μπορεί να διακρίνεται στην Άρση Βαρών Γυναικών που άρχισε να επισημοποιείται στο διεθνή χώρο, από δε το 2000 να περιλαμβάνεται επίσημα στο Ολυμπιακό πρόγραμμα. Έφθασε τα 200κ. (στο σύνολο) για πρώτη φορά το 1996 και σταδιακά προχώρησε ώστε να αναδειχθεί χρυσή νικήτρια στο Ευρωπαϊκό το 1998 και το 1999. Στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϋ αγωνίσθηκε στην κατηγορία της (69κ.) και σήκωσε 220 (92,5 – 127,5) που την έφεραν στην 11^η θέση ανάμεσα στις 15 που αγωνίσθηκαν, αλλά 7^η ανάμεσα στις Ευρωπαίες.

ΤΖΕΛΙΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Άρση Βαρών – 69κ.

          Γενν. το 1973 στην Αυλώνα, αλλά σύντομα πέρασε τα σύνορα για να γραφτεί στο Σωματείο «Σπάρτακος» των Ιωαννίνων. Όμως ως μόνιμο μέλος της Εθνικής Άρσης Βαρών εγκαταστάθηκε στο Κέντρο. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες διακρίθηκε ιδιαίτερα το 1996 στην Ατλάντα, ενώ δηλώθηκε και το 2000 στην κατηγορία των 69κ. Στην Ατλάντα αγωνίσθηκε στα 64 κιλά που τότε είχαν ορισθεί στο βάρος των 62κ. Η κατηγορία παρουσίασε ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς σ’ αυτή παίξανε 2 Έλληνες και ο Τουρκο – Βούλγαρος Ναίμ Σουλεϊμάνωφ. Η Βίβλος των Ολυμπιακών Αγώνων σημειώνει ότι έσπασε κάθε ρεκόρ τηλεθέασης στις 2 χώρες τότε που αγωνίζοντο οι 3 αθλητές. Νικητής αναδείχθηκε ο Σουλεϊμάνωφ με παγκόσμιο ρεκόρ 335. 2^ος ο Λεωνίδης με 332,5 και 4^ος ο Τζελίλης με 322,5.

ΤΟΦΑΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

Άρση Βαρών – Βαρέα Βάρη

          Στη σύγχρονη λαϊκή παράδοση βρίσκεται στην κορυφή της δημοφιλίας των διαχρονικών ονομάτων μαζί με τον Σπύρο Λούη και τον Κωνσταντίνο Τσικλητήρα. Γενν. στην Πάτρα το 1877 (κατ’ άλλες πηγές το 1884) και στους Ολυμπιακούς του 1906 (εκτός σειράς αλλά αναγνωρισμένους από την ΔΟΕ) ανακηρύχθηκε πρώτος Ολυμπιονίκης στην Άρση Βαρών και τα Βαρέα Βάρη με 142.400 κιλά (κατ’ άλλους 142.800). ο αγώνας έγινε στη σφενδόνη του Καλλιμάρμαρου Σταδίου, στις 27/4/1906 με συμμετοχή 10 αθλητών από 6 χώρες. Τα επίσημα αποτελέσματα σύμφωνα με την ΔΟΕ έχουν ως εξής: 1) Δημήτριος Τόφαλος (Ελλάς) 142.4, 2)Γιόζεφ Στάινμπαχ (Αυστρία) 136,5 3) Αλεξάντερ Μασπολί (Γαλλία), Χάινριχ Ρούτι (Γερμανία) και Χάινριχ Σναϊντεράιτ (Γερμανία) 129,5 6) Περικλής Κακούσης (Ελλάς) 121,5 και 7^ος με 108,5 οι: Τούλιο Καμιλότι (Ιταλία), Στέφανος Χριστόπουλος (Ελλάς), Μαρσέλ Ντυμπονά (Βέλγιο) και Ιωάννης Βαρανάκης (Ελλάς). Ο Τόφαλος με την επίδοσή  του αυτή δημιούργησε παγκόσμιο ρεκόρ που διατηρήθηκε μέχρι το 1914 που άλλαξαν οι κανονισμοί του αθλήματος. Το όνομα Τόφαλος έγινε συνώνυμο της δύναμης.

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

Άρση Βαρών – 94κ.

          Γενν το 1987 στο Ηράκλειο  και ήταν ο μικρότερος αρσιβαρίστας από τους 3 που επιλεγήκανε το 2008 για τους ΧΧΙΧ Ολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο. Φυσικά Σύλλογός του είναι ο ΟΦΗ. Αγωνίζεται από τα εφηβικά χρόνια του και το 2007 κατέκτησε τρία Ασημένια στο Ευρωπαϊκό Εφήβων. Γυμνάσθηκε με πολύ προσοχή, με προπονητή τον Ολυμπιονίκη Βαλέριο Λεωνίδη, για την Κίνα και για την κατηγορία των 94 όπου αγωνίσθηκε μαζί με τον Γκαρίπη. Ο συναγωνισμός τους εκεί είχε το ιδιαίτερο ελληνικό ενδιαφέρον, καθώς καταταγήκανε κοντά ο ένας στον άλλον. Ο Γκαρίπης 14^ος με 360κ. και ο Τριανταφύλλου 15^ος  με 351 (155 – 146).

ΤΣΑΚΙΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

Άρση Βαρών – 63κ.

          Γενν. το 1979 και ήταν φοιτήτρια της Ιατρικής και αθλήτρια του ΠΓΣ όταν αγωνίσθηκε το 2004 στους Ολυμπιακούς των Αθηνών. Έλαβε μέρος στα 63κ. (139 λίμπρες) όπου δήλωσαν συμμετοχή 9 αθλήτριες από 8 χώρες. Σήκωσε στο αρασέ (σνατς) 97 κιλά και ήταν «μέσα» στα Μετάλλια, αλλά η προσπάθειά της στο ζετέ (τζερκ) να μπορέσει να κατακτήσει Μετάλλιο στο σύνολο με μια ανύψωση (με 3 προσπάθειες βέβαια) στα 125 – 127,5 την έφερε στο «κάψιμο». Οι 3 πρώτες 1) Σακούν (Ουκρανία) 242,5, 2) Μπατσούκο (Λευκορωσία) 242,5, 3) Στουκάλαβα (Λευκορωσία) 222,5.

ΤΣΙΝΤΣΑΡΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Άρση Βαρών - Υπερβαρέα

          Γενν. το 1962 στις Σέρρες και γράφτηκε στον Α.Ο Σερρών. Σύντομα έγινε πρωταθλητής στα Υπερβαρέα, μια κατηγορία, η οποία στην εξέλιξη των Ολυμπιακών Αγώνων πέρασε πολλές διακυμάνσεις καθώς άλλαζε συνεχώς το κατώτατο όριό της π.χ μέχρι το 1948 ήταν 82,5κ. το 1968 έφθασε τα 90κ. το 1972 ανέβηκε στα 110κ., ακολούθως κατέβηκε στα 108 και σήμερα η IWF (International Weightlifting Federation) πρέπει να την έχει ορίσει στα 105κ. Ο Τσιντσάρης έλαβε μέρος το 1984 στους Ολυμπιακούς του   Λος Άντζελες των ΗΠΑ. Αγωνίσθηκαν 9 από 7 χώρες. Καταταγήκανε αρχικά 7 με τον Τσιντσάρη 5^ο , αλλά ακυρώθηκε ο Αυστριακός Στέφαν Λάνγκερ λόγω αναβολικών, ο οποίος είχε σηκώσει 385 και ο Τσιντσάρης με 347,5 (162,5 – 185) ήταν τελικά 4^ος. Νικητής ο Αυστραλός Ντιν Λάκιν με 412,5 (172,5 – 240). Ο Λάκιν ήταν ένας ζάμπλουτος μεγαλο – ψαράς τόνου από το λιμάνι  Λίνκολν της Νότιας Αυστραλίας. Ζύγιζε 305 πάουντς. Για τη σχετική σύγκριση ο Αλεξέγιεφ (Χρυσός το 1976) ζύγιζε 345 πάουντς και ο Ζαμποτίνσκυ (Χρυσός 1968) 349, αλλά ο Πωλ Άντερσον (Χρυσός 1956) μόνο 303 ¼ πάουντς ή 137,9 κιλά.

ΤΣΟΥΚΑΣ ΣΤΕΡΓΙΟΣ

Άρση Βαρών – 90κ.

          Οι αφοί Χρήστος και Στέργιος Τσούκας, με μεγάλη οικογενειακή παράδοση γουναράδων από την Καστοριά, αλλά και την Αμερική, μέχρι σημείου η προφορά τους να έχει ένα μικτό χαρακτήρα στις φωνητικές χορδές. Επί σειρά πρωταθλητές με διεθνείς επιτυχίες, ρεκόρ κ.λ.π. Αυτά την εποχή που μόλις η Άρση Βαρών άρχιζε να βρίσκει το δρόμο της στην Ελλάδα, καθώς ήταν μόνο μια Τεχνική Επιτροπή της ΕΟΦΠάλης υπό την Προεδρία του Αντιπροέδρου της ΕΟΦΠ Γιάννη Τσαχ. Αθλητές του Παναθηναϊκού μαζί με τους Αρβανιτόπουλο, Πολύδωρα και άλλους ιδιαίτερα ικανούς, την δεκαετία του ’60 πρόσφεραν τα θεμέλια σε λίγους να αποφασίσουν για την δημιουργία της Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών στην Ελλάδα το 1970. Του πρώτου διοικητικά και ηθικά άψογου κέντρου ηγεσίας του αθλήματος που αργότερα μερικοί ήρθαν να το στιγματίσουν και να του αφήσουν κηλίδες για προσωπικό όφελος. Οι αθλητές της πρώτης εκείνης εποχής ήσαν φίλαθλοι και βέβαια ερασιτέχνες από κάθε άποψη με πρώτους τους αφούς Τσούκα. Από εκείνους όμως τους πιονέρους ο πρώτος που πήγε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 ήταν ο Στέργιος Τσούκας και ακολούθησαν οι Σπύρου, Στεφανουδάκης, Νίκος Ηλιάδης κ.λ.π. Στο Μέξικο ο Στέργιος σήκωσε 435 (με 3 κινήσεις 140 – 130 – 165) στα 90κ. και κατέλαβε την 14^η θέση. Ο Στέργιος γενν. το 1936 και μένει μόνιμα στην Καστοριά.

ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝΟΥ ΙΩΑΝΝΑ

Άρση Βαρών – 63κ.

          Γενν. στη Γεωργία  το 1973, γράφτηκε στο Σύλλογο «Πήγασος» της Τριανδρίας Θεσσαλονίκης, αλλά διέμενε στην Αθήνα ως μέλος της Εθνικής Ομάδας. Από το 1999  με τις συμμετοχές της στα Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια Πρωταθλήματα άρχισε να διακρίνεται στην Άρση Βαρών και στην κατηγορία των 63κ. Έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000 στο Σίδνεϋ, όπου κατέκτησε το Χάλκινο Μετάλλιο με 222,5κ. (97,5 – 125,0) ανάμεσα σε 9 αθλήτριες από 9 χώρες. Στους Ολυμπιακούς της Αυστραλίας για πρώτη φορά τελέσθηκε το αγώνισμα της Άρσης Βαρών γυναικών.

ΨΑΛΤΗΣ ΙΑΚΩΒΟΣ (ΖΑΚ)

Άρση Βαρών – 82,5κ.

          Μια από τις πολλές τονωτικές ενέσεις των Ελλήνων του εξωτερικού και μάλιστα της Αιγύπτου σε Ολυμπιακή Αποστολή. Στην προκειμένη περίπτωση, ήταν μόνος και σε ένα άθλημα που υπήρχαν μόνο αναμνήσεις από το παρελθόν (Τόφαλος, Κακούσης κ.λ.π) χωρίς κάτι σύγχρονο. Ο γεροφιαγμένος αιγυπτιώτης, γενν. εκεί το 1935 ανήκε στην κατηγορία των 82,5 (τότε) κιλών και στον Εθνικό Αλεξάνδρειας Αιγύπτου. Δεν είχε τίτλους και διακρίσεις καθώς ναι μεν η Άρση Βαρών υπαγότανε στην ΕΟΦΠάλης, αλλά δεν υπήρχε ούτε Τεχνική Επιτροπή. Ο Ψάλτης σήκωσε στη Ρώμη 115 – 120 – 150 σύνολο: 385 (3 κινήσεις τότε) και κατέλαβε την 17^η θέση ανάμεσα σε 24. Νικητής ο φοβερός Πολωνός Ειρηναίος Παλάνσκι με 412,5

. 

ΠΥΓΜΑΧΙΑ

ΑΓΡΙΜΑΝΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Πυγμαχία – 64κ.

          Γενν. το 1949 και ήταν επίσης ένα από τα εκλεκτά παιδιά της μεγάλης σχολής που λειτούργησε, κάτω από τα άχαρα και κρύα μπετά της Λεωφόρου, αλλά με τόση ζεστασιά, αγάπη και επιτυχία. Αποτέλεσμα ήταν να αναδειχθούν – από το 1945 – πυγμάχοι όπως οι Θεοτοκάτος, Ιωαννίδης, Κλαδούχος, Κοτάκος, Μιχαήλ, Οικονομάκος και φυσικά ο Αγριμανάκης. Όλοι «Olympians». Από ένα τμήμα του οποίου οι ρίζες απλώθηκαν πολλά χρόνια πριν ιδρυθεί οη Ομοσπονδία Πυγμαχίας το 1951. Ο Αγριμανάκης αγωνίσθηκε το 1976 στο Μόντρεαλ στους ΧΧΙ Ολυμπιακούς, στην Αποστολή των 37 αθλητών με Αρχηγό τον Πρόεδρο της ΕΟΕ αείμνηστο Τζώρτζη Αθανασιάδη και Σημαιοφόρο τον Βασίλη Παπαγεωργόπουλο. Ο Αγριμανάκης αγωνίσθηκε στα σημερινά 64κ. που τότε ήσαν 62. Έπαιξε 2 παιχνίδια. Το πρώτο με τον Τυνήσιο Ζλάσι το κέρδισε, τον γνώριζε άλλωστε από τους Μεσογειακούς. Το δεύτερο – στο σκληρό αγωνιστικό και διοικητικό χώρο της Πυγμαχίας – το έχασε από τον Ούγγρο Αντράς Μπότος που προοριζόταν για Χρυσός, στην πορεία κατέληξε 5^ος . Χρυσός ο Χόουαρντ Νταίηβις (ΗΠΑ) που γυρνώντας στο Λονγκ Άιλαντ του κλέψανε το Μετάλλιο. Το βρήκε μετά 14 χρόνια. Τυχερός.

ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΑΘΗΣ

Πυγμαχία – 81κ.

          Γενν. το 1945 και ήταν αθλητής του ΠΓΣ. Έπαιζε στα 81κ. και για τη χώρα μας με τους μικρόσωμους κατοίκους (πολύ περισσότερο το 1968) η κατηγορία του αποτελούσε ρεκόρ. Ήταν ο βαρύτερος πυγμάχος που ποτέ είχαμε παρουσιάσει. Ακόμη και τώρα σπάνια έχουμε καλούς στις βαρύτερες κατηγορίες. Άλλωστε σε όλα τα βαριά αθλήματα διακρινόμαστε στα λιγότερα κιλά. Στο μακρινό Μεξικό  Αρχηγός ήταν ο Ορέστης Γερασειμίδης, παλαιός εξαίρετος βολεϊμπολίστας του ΠΓΣ και Σημαιοφόρος ο Χρήστος Παπανικολάου, στην πρώτη από τις 2 αυτές μεγάλες τιμητικές θέσεις. Ο Αλεξόπουλος πολυβραβευμένος πρωταθλητής μας κληρώθηκε (ανάμεσα σε 18) να φορέσει γάντια με τον κορυφαίο Γάλλο πυγμάχο Μπερνάρ Μαλεμπέ. Ήταν φυσικό να χάσει. Άλλωστε ο Γάλλος είχε (τελικά) 4 νίκες και μια μόνο ήττα από τον Πολωνό Στανίσλαο Ντράγκαν (3^ο) που τον έστειλε στην 5^η θέση. Χρυσός ο Ρώσος Ντάνας Ποζνιάκας χωρίς τελικό, διότι ο 2^ος Ρουμάνος τον Μονέα με σπασμένη μύτη δεν μπόρεσε να παίξει. Τυχεροί κα άτυχοι.

ΓΑΖΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Πυγμαχία – 75κ.

          Γενν. το 1981 στην Κοζάνη και αγωνιζότανε πάντα με τα χρώματα του τοπικού Φυσιολατρικού Συλλόγου «Εθνικός». Οι Μεσογειακοί της Τύνιδας το 2001 του χάρισαν το πρώτο του Χάλκινο Μετάλλιο στα 75κ. Τον άλλο χρόνο στο Διεθνές Τουρνουά Ακρόπολις κατάκτησε το Αργυρό παίζοντας στον τελικό ενώ τον επόμενο χρόνο στο ίδιο τουρνουά κέρδισε το Χάλκινο. Ο Κουβανός  Ομοσπονδιακός προπονητής του Μαρτινέζ Σίλβα τον διάλεξε ως έναν από τους 6 ικανούς (είχε δικαίωμα μέχρι 10) για τους Ολυμπιακούς του 2004. Από τους 28 κληρώθηκε με τον Τζαβίντ Τατζίγκεφ από το Αζερμπαϊτζάν από τον οποίο έχασε μόλις με το δυσδιάκριτο 32 – 31 στα σημεία, αλλά αποκλείσθηκε. Το 2008 έγινε μια από τις μοναδικές περιπτώσεις και προκρίθηκε εκ νέου για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, πάλι στα 75κ. Ανάμεσα στους 28 κληρώθηκε με τον Κάρλος Κόνγκορα από το Εκουαδόρ. Ηττήθηκε στα σημεία. Ο Κόνγκορα κατετάγη 5^ος. 

ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

Πυγμαχία – 75κ.

          Αθλητής του Ολυμπιακού Πειραιώς. Πρωταθλητής Ελλάδος στα 75κ. Αγωνίσθηκε το 1972 στους ΧΧ Ολυμπιακούς του Μονάχου, την Πρωτεύουσα της Βαυαρίας. Ήταν μέλος της μεγάλης Αποστολής των 60 ατόμων με Αρχηγό τον παλαιό πρωταθλητή και Olympian Ευάγγελο Μοιρόπουλο και Σημαιοφόρο τον Χρήστο Παπανικολάου (2^η φορά). Η Αποστολή είχε 4 Πυγμάχους, κάτι πρωτοφανές για τη  χώρα μας, καθώς μόνο μια φορά (το 1960) είχαμε στείλει 2. Αυτό ωφείλετο στο γεγονός ότι όποιος είχε τα προσόντα και τη διάθεση να ακολουθήσει το άθλημα προτιμούσε την επαγγελματική οδό. Από τον Χριστοφορίδη, τον Βάσση και τον Τζανετόπουλο μέχρι τον Λαμπίδη, τον Παπαδόπουλο και τον Αντωνόπουλο. Ο Γιαννόπουλος στο Μόναχο είχε να αντιμετωπίσει 22 αντιπάλους στα 75κ. Κληρώθηκε με τον Τούρκο Ναζίφ Κουράν και έχασε στα σημεία. Ο Κουράν κατετάγη 5^ος. Νικητής ο ρώσος Βιασεσλάβ Λεμέτσεβ, ο οποίος ήταν εντυπωσιακός και από τους 5 αντιπάλους του μόνο ένας κράτησε και τους 3 γύρους.

ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ

Πυγμαχία – 75κ.

          Γενν. το 1976 στην Κοζάνη και ήταν αθλητής του Συλλόγου «Ελληνιώτης» των Γρεβενών όταν αγωνίσθηκε το 2000 στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Σίδνεϋ. Προπονητής στο Σύλλογό του ήταν ο Βαγγέλης Στέφος αλλά επίσης και ο εντεταλμένος από την Ομοσπονδία αρμένιος τεχνικός Ραφίκ Μεχραμπιάν. Στην Αυστραλία και στα 75κ. δήλωσαν 27 πυγμάχοι με την κλήρωση να καθορίζει τον πρώτο αγώνα του Γιαννούλα με τον Ιταλό Μπαρόνι. Όμως η δεύτερη κλήρωση ήταν πολύ σκληρή καθώς κλήθηκε να παίξει με τον μετέπειτα Χρυσό Ολυμπιονίκη Κουβανό Χόρχι Γκουτιέρεζ Εσπινόζα. Εκεί τελείωσαν όλα. Στον τελικό μετά σκληρή μάχη ο Γκουτιέρεζ νίκησε με 17 – 14 τον Ρώσο Γκαιμπαρμπέκωρ.

ΓΝΕΥΤΟΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

Πυγμαχία - 67κ.

          Ο πρώτος Έλληνας πυγμάχος που αγωνίσθηκε στους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν ο Γνευτός, το 1924 στο Παρίσι. Άλλωστε η Πυγμαχία άρχισε στους νεώτερους Ολυμπιακούς μόλις το 1904 στον Άγιο Λουδοβίκο των ΗΠΑ για τους  άνδρες και το 2012 στο Λονδίνο για τις γυναίκες. Όπως γράφει ο Ζακ Καρυωτάκης, ένας από τους πρώτους πυγμάχους  μας και ακολούθως Γ.Γ της Ομοσπονδίας, οι πρώτοι πυγμάχοι ήρθαν από την Κωνσταντινούπολη το 1922, μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Ο Γνευτός γενν. το 1904, ίσως ήρθε από την Πόλη ή ήταν κάτοικος της γαλλικής πρωτεύουσας. Έπαιξε στα 67 κιλά, που τότε τελέσθηκαν, με τον Δανό Πετέρσεν και έχασε. Στα εσωτερικά αρχεία της χώρας μας δεν αναφέρεται ότι αγωνίσθηκε.

ΗΛΙΑΔΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ

Πυγμαχία – 67κ.

          Ανθεκτικό παιδί του Βορρά. Γενν. το 1952 και γράφτηκε στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Από τους καλούς πυγμάχους που ανέδειξε η Βορ. Ελλάς από την εποχή που λειτουργούσε η μοναδική Σχολή του Κωνσταντινουπολίτη Κώστα Περλάτου. Αγωνιζόταν στην κατηγορία των 67κ. που άρχισε ως 69κ. (152 λίμπρες) και ακολούθως κατέβηκε στις 147. Αγωνίσθηκε μια φορά στους Ολυμπιακούς το 1976 στο Μόντρεαλ γιατί στον β’ αγώνα του έπεσε πάνω στο βράχο με το όνομα Γιόχαν Μπάχφεντ. Στον πρώτο αγώνα του κέρδισε τον Λιβανέζο Σίμα και πέρασε στους 16 (από τους 31) αλλά η κλήρωση τον αδίκησε. Έπεσε πάνω στον 24 ετών Δυτικογερμανό, ο οποίος για να φθάσει στο Χρυσό Μετάλλιο, πέρα από τις 5 νίκες του διέλυσε και το φαβορί, τον 21 ετών Πέντρο Γκαμάρο από τη Βενεζουέλα που στα ημιτελικά έχει πετάξει έξω τον Χρυσό Ολυμπιονίκη του 1968, παν – Αμερικανό πρωταθλητή Αιμίλιο Κορέα από την Κούβα.

ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

Πυγμαχία – 54κ.

          Από τους ελάχιστους Έλληνες πυγμάχους που διατηρήθηκαν επί μακρόν στην κορυφή και λάβανε μέρος σε 2 διαδοχικούς Ολυμπιακούς Αγώνες, όπως ήταν και ο Βαγγέλης Οικονομάκος. Αμφότεροι φυντάνια της σχολής του Παναθηναϊκού και του Χάρη Σβινέλη. Ο Θεοτοκάτος γενν. το 1939 και αγωνίσθηκε στους ΧΙΧ Ολυμπιακούς του Μέξικο το 1968 και στους αμέσως επόμενους ΧΧ του Μονάχου το 1972. Στον πρώτο του αγώνα έπαιξε στην κατηγορία των 54κ. με τον Αυστραλό Ροκόβσκι και έχασε. Τότε είχαν μετάσχει 39 πυγμάχοι στη κατηγορία αυτή. Το 1972 στο Μόναχο η συμμετοχή ήταν ακόμη μεγαλύτερη στα 57κ. 45 μποξέρ από ισάριθμες χώρες. Στον πρώτο αγώνα ο Θεοτοκάτος κέρδισε τον Αιθίοπα Γιεμάνε και πέρασε στους 24. Στον β’ αγώνα κληρώθηκε με τον Αμερικανό Σελφ και ηττήθηκε. Αλλά ούτε και ο Αμερικανός στη συνέχεια προχώρησε. Νικητής ήταν ο Ρώσος Μπορίς Κουζνιτσώφ.

ΘΕΡΙΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Πυγμαχία – 67κ.

          Το 1972 στους ΧΧ Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου, στην βαυαρική Πρωτεύουσα, του πρώτους Ολυμπιακούς στη Γερμανία μετά τον Β’ ΠΠ όπως και το 1936 στο Βερολίνο, τα Σωματεία των Πατρών είχαν μια και μόνη εκπροσώπηση ανάμεσα στους 60 αθλητές. Αυτή του πυγμάχου Παναγιώτη Θεριανού, αθλητή της Ένωσης Αθλοπαιδιών Πατρών. Πρωταθλητής Ελλάδος με τίτλους και διακρίσεις επιλέγηκε για τα 67κ. (τότε 147 λίμπρες) με 37 συνολικά πυγμάχους, από 37 χώρες που είχαν δηλώσει στην κατηγορία αυτή. Ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες που όλοι οι αθλητές κάτοικοι του Ολυμπιακού  χωριού βίωσαν τα γεγονότα της επίθεσης των Αράβων στα διαμερίσματα των Ισραηλινών και τα κτυπήματα που υπέστησαν κυρίως οι αρσιβαρίστες του Ισραήλ. Ο Θεριανός κληρώθηκε με τον Μάνφρεντ Βέλκε (Γερμανία), Χρυσό Ολυμπιονίκη του 1968 και έχασε. Αλλά ούτε και ο Βέλκε προχώρησε. Ο τελικός έγινε μεταξύ του 19 ετών Νοτιο – Αμερικανού πρωταθλητή Εμίλιο Κορέα (Κούβα) και του 32 ετών Ευρωπαίου πρωταθλητή Γιάνος Κάζντι (Ουγγαρία). Κέρδισε ο μελαψός έφηβος.

ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Πυγμαχία – 75κ.

          Πρωταθλητής Παναθηναϊκού και Ελλάδος ο Γιώργος Ιωαννίδης ήταν ο μόνος πυγμάχος της Ελληνικής Αποστολής για τους XXIV Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ, στη Νότιο Κορέα το 1988. Έλαβε μέρος στα 75κ. μαζί με άλλους 32 πυγμάχους από 32 χώρες (+ την Ελλάδα βέβαια), αριθμός αρκετά μεγάλος που σταδιακά μειώθηκε. Ο Ιωαννίδης έδωσε ένα αγώνα με τον Καμέλα από το Καμερούν, έχασε και αποκλείσθηκε. Στους Ολυμπιακούς της Κορέας συμμετείχαν μόνο 52 χώρες καθώς πολλές έκαναν μποϋκοτάζ στην διοργανώτρια χώρα. Μεταξύ αυτών και η Κούβα. Έτσι δεν πήγε να αγωνισθεί ο με διαφορά κορυφαίος της κατηγορίας Κουβανός Άνγκελ Εσπινόζα και νικητής αναδείχθηκε ο Ευρωπαίος πρωταθλητής Χένρυ Μάνσκε (Γερμανία). Ο Εσπινόζα αγωνίσθηκε το 1992 στη Βαρκελώνη στα 81κ. αλλά κατετάγη 5^ος.

ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΣΠΥΡΟΣ

Πυγμαχία – 64κ.

           Γενν. το 1981 και με τα χρώματα του Μουσικού Γυμναστικού Συλλόγου Απόλλωνα της Καλαμαριάς κέρδισε μια σειρά από τίτλους, στο διάστημα 1999 – 2003, οι οποίοι τον έφεραν μέχρι την Ολυμπιακή πρόκριση του 2004. Μεταξύ των άλλων πέτυχε πριν από την Ολυμπιακή διοργάνωση: 1999 Ευρωπαϊκό 3^ος, 1998 τουρνουά Σερβίας 2^ος, 1998 τουρνουά Αλεξάνδρειας Αιγύπτου 1^ος, 2001 Μεσογειακοί Τύνιδας 3^ος, 2003 τουρνουά Μόσχας 3^ος. Αυτά στις κατηγορίες από 64 μέχρι 67 και υπό την επίβλεψη του Κουβανού προπονητή της προ – ολυμπιακής ομάδας Ριο Εφρέν Μαρτινέζ Σίλβα. Όλα αυτά ωραία μέχρι να σου τύχει η κλήρωση (από τους 27) με τον Ταϊλανδέζο Μάνους Μποουγιουμνούγκ με το περίεργο στυλ και προπονητή τον Κουβανέζο Γιάννη Φουντανίλη (!). ο Ταϊλανδός νίκησε με 28 – 16. Ακολούθως νίκησε τον εν ενεργεία παγκόσμιο πρωταθλητή Βιλλύ Μπλαίρ (Γαλλία) και στον τελικό τον Κουβανό Γιουντέλ Τζόνσον Κεντέο με 17 – 11. Το 2008 στο Πεκίνο ο Ταϊλανδός ήταν 2^ος.

ΚΑΠΕΡΩΝΗΣ ΜΑΡΙΟΣ

Πυγμαχία – 57κ.

          Γενν. το 1983 στην Πάτρα και γράφτηκε στον τοπικό Σύλλογο Ε.Α Πατρών. Άρχισε από έφηβος τους αγώνες του στα 57κ. με διακρίσεις στο Παγκόσμιο Εφήβων από το 2000. Κατέκτησε Χάλκινο Μετάλλιο στην Ιταλία το 2000 και Αργυρό την ίδια χρονιά στα 60κ. στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ακόμη άλλο Αργυρό κέρδισε το 2003 σε τουρνουά στη Μόσχα πάλι στα 60κ. Το Αργυρό σημαίνει ότι έφθανε στον τελικό και έπαιζε (για το Χρυσό) με τον καλύτερο. Οι επιτυχίες του τον έφεραν ανάμεσα στους 6 πυγμάχους μας, που προκρίθηκαν να μετάσχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Απόφαση δική μας σε επιλογή και σε απόρριψη των άλλων 4 κατηγοριών (σύνολο 10) που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα. Στα 60 κιλά δηλώθηκαν 28 και ο Καπερώνης κληρώθηκε με τον Βρετανό, πακιστανικής καταγωγής Αμίρ Κχαν. Έχασε με διακοπή λόγω υπεροχής του αντιπάλου του. Ο Αμίρ Κχαν έπαιξε τελικό με τον Κουβανό Μάριο Καίζαρ Κιντελάν Μέσα, Ολυμπιονίκη του 2000, Παγκόσμιο του 2001 και δεύτερο Παγκόσμιο το 2003. Ο Κχαν  έχασε στα σημεία 30 – 22.

ΚΛΑΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Πυγμαχία – 75Κ.

          Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή ήρθε από την Κωνσταντινούπολη μαζί με άλλους πυγμάχους όπως οι Ν. Πετρίδης, Ν. Λουκάτος, Μ. Καίσαρας, Α. Κοσμίδης κ.λ.π. Οι περισσότεροι μας δίδαξαν.  Κυρίως ο Κώστας Περλάτος, ο οποίος ίδρυσε σχολή τόσο στην Αθήνα, όσο και στη Θεσσαλονίκη αργότερα. Ο Κλάδης γενν. το 1906, χωρίς άλλα στοιχεία, αγωνίσθηκε το 1928 στους ΙΧ Ολυμπιακούς του Άμστερνταμ. Έπαιξε στα 75 κιλά με τον Γερμανό Λάιντμαν και έχασε. Ακολούθως έμεινε στην Ελλάδα και δίδαξε για ένα διάστημα την τέχνη του Μποξ. Επίσημα η Ελληνική Ομοσπονδία Πυγμαχίας ιδρύθηκε το 1951, αλλά από το 1928 υπήρχε το Σωματείο ΠΟΕ που είχε αναγνωρισθεί από το Πρωτοδικείο Πειραιά με έδρα την Αθήνα. Ήταν το Σωματείο που το 1929 διοργάνωσε το πρώτο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Από τους πρωτοπόρους της πυγμαχίας, πρωταθλητής και ηγέτης, μέχρι βαθυτάτου γήρατος ο Λεωνίδας Ηλιόπουλος.

ΚΛΑΔΟΥΧΑΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ

Πυγμαχία – 91κ.

          Γενν. το 1980 στην Αθήνα γράφτηκε στον Παναθηναϊκό, άρχισε τους αγώνες του από τα 15 χρόνια του, κέρδισε αμέτρητους τίτλους, γυμνάσθηκε στην Κούβα ατελείωτους μήνες, αλλά της ποθητής διάκρισης δεν έτυχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αρχικά αγωνιζόταν στις κατηγορίες κάτω των 80 κιλών, αλλά σταδιακά ανέβηκε. Πρώτο του μετάλλιο το 1996 στην κατηγορία παίδων. Ακολούθως Χρυσό στην Εφήβων (1998 – 75κ.). Κυριαρχία στην ανδρών από την ηλικία των 20 και μετά. Το 2003 – 4 ήταν σταθερός στα 91κ. όπου έδωσε 3 διεθνείς αγώνες και κατάκτησε 3 Μετάλλια (το ένα Χρυσό). Το 2004 δήλωσαν 15 πυγμάχοι στα 91κ. Ο Κλαδούχας κληρώθηκε με τον Βουχάρ Μουρσάλ Αλακμπάρωφ, από τον οποίο έχασε με ελάχιστη διαφορά στα σημεία. Ο Ατζερμπάνός αντίπαλός του στη συνέχεια κατετάγη 5^ος. Χρυσός νικητής ο Κουβανός Οντλανιέρ Σόλις Φούτι, με τον οποίο ο Σπύρος είχε φορέσει αρκετές φορές γάντια στη διάρκεια της προετοιμασίας τους στην Αβάνα.

ΚΟΛΕΘΡΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ

Πυγμαχία – 57κ.

          Γενν. το 1956 και κατάκτησε τον πρώτο τίτλο του το 1981 στα 54κ. ταυτόχρονα με τον Στεφανόπουλο στα 91. Αμφότεροι του ΠΓΣ. Ακολούθως κατάκτησε Χρυσό σε διεθνείς αγώνες στην Ισπανία και Αργυρό στο «Ακρόπολις». Το 1982 αναδείχθηκε και πάλι πρωταθλητής Ελλάδος και άνοιξε το δρόμο για τους Ολυμπιακούς του Λος Άντζελες, μαζί με τον Στεφανόπουλο που και εκείνος κέρδισε τον ελληνικό τίτλο της χρονιάς στα 91. Στην Πρωτεύουσα της Καλιφόρνιας τα πράγματα αποδείχθηκαν πολύ δύσκολα στα 57κ. καθώς η συμμετοχή έφθασε τους 35 από 35 (φυσικά) χώρες. Ο Κολέθρας σε μια κατηγορία που δεν του πολυπήγαινε έχασε   από τον Ψάκι του Μαλάουι και αποκλείσθηκε.

ΚΟΤΑΚΟΣ ΘΟΔΩΡΟΣ

Πυγμαχία - 67, 69, 71κ.

          Τέκνο της μεγάλης πυγμαχικής σχολής του Παναθηναϊκού και του Χάρη Σβινέλη, που αριθμεί ιστορία 70 ετών, στο διάστημα της οποίας ανέδειξε δεκάδες πρωταθλητές. Ο Κοτάκος για μια δεκαετία υπήρξε πρωταθλητής και διεθνής μποξέρ εναλλάξ στις κατηγορίες 67, 69 ή 71κ. Γενν. στη Λάρισα το 1976 και από τα 19 χρόνια του άρχισε να κατακτά τίτλους. Από τότε ούτε για μια χρονιά δεν σταμάτησε να πρωταγωνιστεί. Πρώτος στο Κύπελλο Ακρόπολις, ακολούθως Μετάλλιο στους Μεσογειακούς του Μπάρι το 1997 ενώ είχε επιπρόσθετα άλλες 7 διεθνείς νίκες, πέρα από τα 9 πρωταθλήματα. Το 2004 στους Ολυμπιακούς Αγώνες των Αθηνών είχε τη μεγάλη ατυχία να κληρωθεί στον πρώτο μόλις αγώνα του με τον δυο φορές παγκόσμιο πρωταθλητή Λορέντζο Αραγκόν Αρμεντέρο (Κούβα), ο οποίος έφθασε στον τελικό, για να κατακτήσει το Αργυρό Μετάλλιο.

ΚΩΣΤΑΡΕΛΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Πυγμαχία – 54κ.

          Γενν. το 1933 και ήταν πρωταθλητής Ελλάδος και του Πανελληνίου Γ.Σ στα 54κ. Προκρίθηκε και μετείχε στους Ολυμπιακούς του 1960 στη Ρώμη. Στην κατηγορία του είχαν δηλωθεί 33 πυγμάχοι. Ο Κωσταρέλλος κληρώθηκε με τον Ιταλό Πρίμο Ζαμπορίνι. Ήταν ένας αγώνας σε μια αίθουσα φλεγόμενη από φανατισμό, Ιταλούς φιλάθλους. Ο Ζαμπαρίνι νίκησε και προχώρησε μέχρι τον τελικό. Χρυσός Ολυμπιονίκης αναδείχθηκε ο Ρώσος Όλεγκ Γκριγκόριεφ.

ΜΑΣΤΟΡΙΔΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Πυγμαχία – 80 κιλά

          Έλληνας των Ηνωμένων Πολιτειών, ο οποίος ενίσχυσε την Ελληνική Αποστολή στους «Χ» Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντελες το 1932. Από την Ελλάδα αναχώρησαν μόνο 6 αθλητές. Εκεί προστέθηκαν άλλοι 4 Ελληνο – Αμερικάνοι, για τους οποίους δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία. Ο Μαστορίδης ήταν ερασιτέχνης (φυσικά) Πυγμάχος στην κατηγορία των 81 κιλών, την οποία στους Αγώνες υπολόγιζαν σε λίμπρες και ήταν 175/ ή 79.38κ. Μετείχαν 8 Πυγμάχοι από 8 χώρες. Ο Μαστορίδης κληρώθηκε με τον Ιταλό Τζίνο Ρόσσι και έχασε. Ο νικητής Ιταλός έπαιξε τελικό με τον Νοτιο – Αφρικανό Νταίηβιντ Κάρστενς και ηττήθηκε.

ΜΙΚΑΕΛΙΑΝ ΑΡΤΟΥΡ

Πυγμαχία – 54κ.

          Γενν. το 1968 στην Αρμενία, ήρθε στην Ελλάδα και γράφτηκε στο πυγμαχικό τμήμα της ΑΕΚ, όπως αρκετοί από τους εκ Πόντου αθλητές μας. Με προπονητή τον Πανταζή Μαρκάκη αλλά και τον Ομοσπονδιακό Ραφίκ Μεχραμπιάν έφθασε γρήγορα στα ελληνικά και διεθνή κλιμάκια της κατηγορίας των 54κ. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες μετείχε το 2000 στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας βεβαίως στα 54κ. όπου δήλωσαν συμμετοχή 28. Η κλήρωση τον έφερε αντιμέτωπο με τον Ρουμάνο Κρίνου Ολτεάνου Ράικου, από τον οποίο ηττήθη και αποκλείσθηκε. Χρυσός Ολυμπιονίκης αναδείχθηκε ο Κουβανός Ορτίζ και ο Ρουμάνος 7^ος.

ΜΙΧΑΗΛ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

Πυγμαχία – 63,5κ.

          Γενν. το 1933 και ήταν πρωταθλητής του Παναθηναϊκού και Ελλάδος στα 63.5. Ήταν ένας από τους 2 πυγμάχους που επιλεγήκανε να μετάσχουν στους Ολυμπιακούς της Ρώμης το 1960. Έδωσε ένα αγώνα με τον Ελβετό πρωταθλητή Μελί. Έχασε στα σημεία και αποκλείσθηκε. Σ’ αυτό το Ολυμπιακό Τουρνουά λάβανε μέρος 34 πυγμάχοι από ισάριθμες χώρες. Νικητής αναδείχθηκε ο Τσέχος Μπόχουμιλ Νέμτσεκ. Αργότερα ο Μιχαήλ έφυγε για την Αυστραλία, όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα.

ΟΙΚΟΝΟΜΑΚΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

Πυγμαχία – 67 και 71κ.

          Πρωταθλητής Ελλάδος για περισσότερα από 15 χρόνια στις κατηγορίες 57, 60, 63.5, 71 ή 75κ. Γενν. στην Αθήνα το 1945 και το 1957 ξεκίνησε την καριέρα του στον Παναθηναϊκό ενώ ταυτόχρονα εργαζόταν και φοιτούσε σε νυκτερινό γυμνάσιο. Πρώτος του τίτλος το 1961 στα 57 κ της Γ’ κατηγορίας. Την ίδια χρονιά πρωταθλητής εφήβων στα 60κ. Το 1962 πρωταθλητής Β’ κατηγορίας στα 63,5 ενώ 1964 – 73, για 10 αδιάσπαστα χρόνια πρωταθλητής Α’ κατηγορίας στα 71κ. Πρώτος Μεσογειονίκης στην Τυνησία το 1967 και Α’ Βαλκανιονίκης στην Αθήνα το 1973. Έλαβε μέρος δυο φορές στους Ολυμπιακούς αγώνες. Το 1968 στο Μέξικο και το 1972 στο Μόναχο. Στην πρώτη συμμετοχή του στα 67κ. νίκησε τον Βρετανό Τότο και έχασε από τον Μεξικανό Αλφόνσο Ραμιρλεζ που κατετάγη 5^ος. Στη δεύτερη συμμετοχή του στα 71κ. νίκησε τον Φιλιππινέζο Αχιλίνο και έχασε από τον Γερμανό Ντίτερ Κόττος που αναδείχθηκε Χρυσός Ολυμπιονίκης. Το 1968 αναδείχθηκε στην Ευρώπη ως ο 6^ος καλύτερος πυγμάχος όλων των κατηγοριών. Το 1969 ήταν 4^ος στο Πρωτάθλημα Ευρώπης στα 67κ. με νίκη επί του Ιρλανδού πρωταθλητή με νοκ – άουτ και ήττα από τον πρωταθλητή Ευρώπης Γερμανό Μούγερ. Εργαζόταν στον ΟΤΕ και έχει 2 ενήλικα τέκνα. Επίσης μετά από 3 ειδικά διεθνή σεμινάρια τεχνικής του Αθλήματος, διετέλεσε προπονητής της Εθνικής Ομάδας και του Πολεμικού Ναυτικού.

ΟΥΖΛΙΑΝ ΤΙΓΚΡΑΝ

Πυγμαχία – 57 και 60κ.

          Από τους πλέον μικρόσωμους πυγμάχους μας που επαναπατρίσθηκαν και αγωνίσθηκαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες με τα ελληνικά χρώματα. Είναι ένας από τους 5 μόνο Έλληνες που αγωνίσθηκαν 2 φορές σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι άλλοι 4 είναι οι Στεφανόπουλος, Παυλίδης, Οικονομάκος και Θεοτοκάτος. Είναι επίσης ένας από τους 3 που έχουν καταλάβει την καλύτερη ελληνική θέση, την 5^η. Οι άλλοι 2 είναι ο Στεφανόπουλος και ο Παυλίδης 2 φορές. Ο Τιγκράν αγωνίσθηκε την πρώτη φορά το 1996 στα 57κ. στην Ατλάντα και αποκλείσθηκε από τον Ρώσο Πολιάνι. Το 2000 στο Σίδνεϋ αγωνίσθηκε στα 60κ. και μετά ένα «μπάι» νίκησε τον Πακιστανό Σαμ, αλλά έχασε από τον Κουβανό Κιντελάν.

ΠΑΥΛΙΔΗΣ ΗΛΙΑΣ

Πυγμαχία – 81 και 91κ.

          5^ος στην κατάταξη των 81 κιλών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα. Νίκησε τον Τέιλορ Μαμπίνα από την Γκαμπόν με 32,17 και τον Αλί Ισμαϊλωφ από το Αζερμπαϊτζάν με 31 – 16 αλλά ο επόμενος αγώνας για το Μετάλλιο (4 λαμβάνουν Μετάλλιο) ήταν μοιραίος. Έπαιξε με τον Αιγύπτιο Αχμέτ Ισμαϊλ, τραυματίσθηκε και ο διαιτητής διέκοψε τον αγώνα. Ο Αιγύπτιος ήταν τρίτος. Ο Παυλίδης γενν. το 1978 στη Μόσχα και στην Ελλάδα γράφτηκε στον ΠΑΟΚ. Χωρίς ήττα στην Ελλάδα είχε ατελείωτες διακρίσεις. Το 2008 αποφάσισε να ανέβει στα 91κ. ηττήθηκε στο προημιτελικά από τον Κουβανό Οσμάν Ντουάρτε (3^ος) και έμεινε και πάλι 5^ος. Είναι αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας.

ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Πυγμαχία – 91κ.

          Ένας από τους ωραιότερους πυγμάχους μας σε στυλ και αποτέλεσμα. γενν. το 1962 και από νωρίς αγάπησε την Πυγμαχία και αφοσιώθηκε σε αυτήν. Νωρίς κλήθηκε στην Εθνική Ομάδα, μετά τους ελληνικούς τίτλους του. Αξιοσημείωτος αυτός του 1986 ενώ το 1987 ήταν πρώτος στους Βαλκανικούς (με νίκη επί του Σέρβου Ρίμισιτς), τρίτος στους Μεσογειακούς και πρώτος στο Ακρόπολις. Επίσης πρωταθλητής Ελλάδος ήταν και το 1989. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες προκρίθηκε και αγωνίσθηκε 2 φορές, στα 91κ.. Το 1984 σε ηλικία 22 ετών και μετά 8 χρόνια το 1992 σε ηλικία 30 ετών. στο Λος Άντζελες είχε την μεγαλύτερή του επιτυχία καθώς νίκησε τον Βρετανό Γιάνγκ και παρά την ήττα του από τον Ιρλανδό Φαντερλίντε κατετάγη 5^ος. Στην ιστορία της ελληνικής Πυγμαχίας μόνο άλλοι 2 έχουν κατακτήσει τη θέση αυτή, ο Ηλίας Παυλίδης 2 φορές το 2004 στα 81κ. και το 2008 στα 91 και προηγούμενα ο Ουλζιάν Τιγκράν το 2000 στα 81. Το 1992 στη Βαρκελώνη ο Στεφανόπουλος έχασε από τον Τσέχο Ρούτσκλας και αποκλείσθηκε.

ΤΣΙΡΙΠΙΔΗΣ ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ

Πυγμαχία – 54κ.

          Γενν. το 1963 στη Γεωργία και στην Ελλάδα γράφτηκε στην Α.Ε Ποντίων. Ήταν ένας ιδιαίτερα μικρόσωμος πυγμάχος (54κ. άλλωστε) που ήταν ήδη πτυχιούχος Φυσικής Αγωγής όταν ήρθε στην πατρίδα των προγόνων του. Για να προκριθεί στους Ολυμπιακούς αγώνες της Ατλάντα το 1996 είχε σημειώσει αρκετές διεθνείς επιτυχίες από το 1990. Πρώτος Μεσογειονίκης το 1991 στους Αγώνες της Αθήνας και 4^ος στην παγκόσμια κατάταξη του 1993, πέρα από τις άλλες επιτυχίες του στα διεθνή τουρνουά. Στην Ατλάντα, στην κατηγορία του, δήλωσαν 31 και ο Τσιριπίδης κληρώθηκε με τον σκληροτράχηλο Αλγερινό Μπούλια από τον οποίο έχασε και αποκλείσθηκε σύμφωνα με τους κανονισμούς.

ΦΕΞΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Πυγμαχία – 51κ.

          Συνολικά μόνο 5 Έλληνες Πυγμάχοι αγωνίσθηκαν σε όλους τους Ολυμπιακούς Αγώνες, από την επανίδρυσή τους (το 1896), μέχρι τον Β’ ΠΠ. Όλοι τους με πυγμαχική παιδεία από το εξωτερικό. Οι Έλληνες που αναδεικνύοντο στην Ελλάδα, κυρίως τη δεκαετία του ’30, μαγνητίζοντο  από επαγγελματικά οράματα και έφευγαν στο εξωτερικό. Όπως οι: Αντώνης Χριστοφορίδης, Φάνης Τζανετόπουλος, Κώστας Βάσης, Δημοσθένης Βακυρλής, Μήτσος Γρίσπος,, Πολύβιος Εξαρχόπουλος, Γεώργιος Μιαούλης, Νίκος Αντωνόπουλος, Γιάννης Μυλοποταμιτάκης, Κώστας Βαρθολομαίος, Θάνος Λαμπριανίδης και άλλοι. Έξω έπαιζαν όμως και ερασιτεχνικά άλλοι Έλληνες. Ο Φέξης, γενν. το 1906 αγωνίσθηκε το 1928 στους Ολυμπιακούς του Άμστερνταμ στα 51κ. Νίκησε στον α’ γύρο τον Ριβέρα της Χιλής, αλλά έχασε στον β’  γύρο από το Μεξικανό Αλφρέντο Γκαόνα (που κατετάγη 5^ος). Νικητής ο Ούγγρος Αντάλ Κότσις, ο οποίος τον επόμενο χρόνο έγινε επαγγελματίας και έπαιξε στις ΗΠΑ.

ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

Πυγμαχία – 53,5κ.

          Το 1976 στους ΧΧΙ Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ στον Καναδά ο Εθνικός Γ.Σ είχε μόνο 3 εκπροσώπους του ανάμεσα στους 37 αθλητές της Αποστολής. Αλλά 3 εκλεκτούς και μεγάλα ονόματα ακολούθως. Τον Πέτρο Γαλακτόπουλο και τον Στέλιο Μυγιάκη στην Ελληνορωμαϊκή και τον μικρότερο σε ηλικία αλλά και το δέμας Θανάση Χουλιάρα στην Πυγμαχία. Σκληρός μαχητής, «ανκεσέρ» όπως λένε οι Γάλλοι ή «φάιτερ» όπως τους αποκαλούν οι Αμερικανοί. Με ελληνικούς και διεθνείς τίτλους πήγε στο Μέξικο – Σίτυ με απόφαση να τιμήσει την Ολυμπιακή συμμετοχή του. Παρόντες  ήσαν 24 αθλητές σ’ αυτή την κατηγορία των 118 λιμπρών (53,52κ), ανάμεσα στους οποίους και 2κορεάτες, καθώς η Β. Κορέα είχε κάνει την εμφάνισή της. ο Χουλιάρας κληρώθηκε με τον εκπρόσωπο της Νότιας τον Χβάνγκ Σουλ – Σουν, από τον οποίο και ηττήθηκε. Ο αντίπαλός του τερμάτισε 5^ος ενώ ο Βορειο – Κορεάτης κέρδισε το Χρυσό χωρίς ήττα.

ΨΙΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ – ΙΒΑΝ

Πυγμαχία- 81κ.

          Αιγυπτιώτης συμπατριώτης μας που πυγμαχούσε στην Αλεξάνδρεια. Ήρθε για ένα διάστημα στην Αθήνα και γράφτηκε στον Μίλωνα. Κλήθηκε το 1936 να εκπροσωπήσει στο Βερολίνο τα ελληνικά χρώματα. Ήταν 24 ετών (γενν. το 1912) αλλά όπως όλοι οι ομογενείς μας που αγωνίσθηκαν στους Ολυμπιακούς παρουσιάζουν μεγάλη έλλειψη στοιχείων. Αγωνίσθηκε στην κατηγορία των 81 κιλών, η οποία από το 1920 έως το 1936 ετελείτο ακριβώς στις 175 λίμπρες (79,38 κιλά). Ο Ψιάκης δεν προχώρησε σε 2^ο αγώνα αλλά η κατηγορία του παρουσίασε το δικό της ενδιαφέρον. Λίγο πριν την απονομή στους νικητές εισήλθε στην τεράστια κλειστή αίθουσα της Πυγμαχίας ο Αδόλφος Χίτλερ σε επίσημη επίσκεψη. Η απονομή άρχισε κανονικά και επειδή νίκησε ο Γάλλος Ροζέ Μισελό στον κεντρικό ιστό γινόταν η έπαρση της γαλλικής σημαίας και ανεκρούετο η «Μασαλιώτιδα». Έτσι όλοι οι επίσημοι ήσαν όρθιοι σε προσοχή και να χαιρετούν. Φυσικά και ο Αδόλφος. Επίσης ο 4^ος νικητής Νοτιο – Αφρικανός Σίντνεϋ Λείμπραντ γοητεύτηκε τόσο από τους Ναζί ώστε όταν γύρισε στην πατρίδα του έγινε πράκτοράς τους. Συνελήφθη και καταδικάστηκε  7 χρόνια.