Κολυμπώντας στο χρήμα
Σκεφτόμουν και ξανασκεφτόμουν αν είχε καμία αξία να γράψω ξανά σε τούτη δω τη γωνιά του βυθού για την πριγκιπιάδα. Μια ιστορία 15,5 μηνών που μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού (και δίχως να χρειάζονται όλα τα δάχτυλα) ήταν οι δημοσιογράφοι που κράτησαν συνεπή και σοβαρή στάση εξ αρχής. Από εδώ το βασικό δεν ήταν ο αφορισμός αλλά τα στοιχεία του ρεπορτάζ. Δεν με απασχολεί να απαριθμήσω τι γράφτηκε εδώ πρώτα και το μάθατε πριν καν αρχίσουν οι κυβιστήσεις. Σκεφτόμουν να μην γράψω τίποτα γιατί δεν δέχομαι τα τσουβαλιάσματα. Να είμαι ας πούμε στον «Τάφο του Ινδού» στη Γ.Σ. της «Συμμαχίας» και να έρχεται ο κάθε ένας να απειλεί με φαιδρότητες του στυλ «για να δούμε τώρα θα τα γράψετε;». Όχι ρε φίλε δεν θα τα γράψουμε. Θα σε αφήσουμε στο μαύρο σκοτάδι που είσαι. Υπάρχουν πραγματικά οπαδοί που πιστεύουν ότι ένας δημοσιογράφος περιμένει να απειληθεί για να γράψει την αλήθεια. Ή ακόμα χειρότερα ότι κάποιος που δεν γράφει την αλήθεια, εάν απειληθεί θα τη γράψει. Για γέλια. Θα γράψω για καμιά 10άρια άτομα που μου στέλνουν μηνύματα σε Facebook και Twitter και μου ζητούν να γράψω.
Φτάσαμε λοιπόν στη D-day. Πρώτη διαφωνία μου. Δεν τελειώνει τίποτα στον Παναθηναϊκό την Παρασκευή. Ίσως να κλείσει ένας κύκλος. Θα ανοίξει ένας άλλος. Φαύλος κύκλος. Μοιάζει λίγο σαν το σκύλο που κυνηγάει την ουρά του και δεν την πιάνει ποτέ. Γύρω – γύρω όλοι στη μέση ο σεναριογράφος. Βολεμένος απολαμβάνει το μπάχαλο που έχει προκαλέσει και θα συνεχίσει να προκαλεί. Άπιαστος. Πάμε παρακάτω.
Μια ερώτηση μόνο ενδιαφέρει: «Θα τα βάλει τα 28 ο μπιν Αμπντουλαζίζ (εις το τετράγωνο);». Απάντηση με όσα έχω μάθει, γιατί είπαμε το μάτι μας πρέπει να είναι γαρίδα. Και για να είναι πρέπει να μαθαίνουμε τι παίζει, να τα αξιολογούμε, να βάζουμε γνώμη και να αφήνουμε τον σκεπτόμενο αναγνώστη να σχηματίσει άποψη. Ο Ιζνογκούντ την Πέμπτη δεν ήταν τόσο…large. Έλεγε μεν ότι «θα μπουν τα χρήματα», αλλά δεν είχε αυτό το υπεροπτικό στυλ «πού θα πάνε να κρυφτούν όλοι αυτοί τώρα;». Δύο βασικοί του συνεργάτες (του Ιζνογκούντ) όχι απλά δεν ήταν σίγουροι ότι θα μπουν τα χρήματα, αλλά είχαν μια έξτρα αγωνία για να μην πάει στράφι ο κόπος τους. Αντίθετα έμαθα ότι πιο σίγουροι ήταν κάποιοι άλλοι εξ όσων δηλώθηκαν στη λίστα των 16 και μάλιστα είχαν υφάκι. Για έναν λυπάμαι ιδιαίτερα… Για τον μπιν Αμπντουλαζίζ (εις το τετράγωνο) δεν μπορώ να σας πω πώς αισθάνεται. Πήρα τηλέφωνο αλλά μου είπαν ότι είναι στο χαμάμ!
Σας απάντησα; Αν όχι, θα ήθελα μαζί σας να μοιραστώ μια απορία: Πώς είναι δυνατόν λίγες ώρες πριν από ένα τόσο μεγάλο deal οι άμεσα εμπλεκόμενοι συνεργάτες να κρατούν αποστάσεις ασφαλείας; Βγάζει σοβαρότητα η στάση τους; Θα το έλεγα με ευκολία, εάν οι ίδιοι δεν είχαν άλλο ύφος -υπεροπτικό- κάποιο καιρό πριν. Μπορεί απλά να σπάνε πλάκα μαζί μας.
Άλλη ερώτηση: «Ο Αλαφούζος είναι σίγουρος ότι δεν θα μπουν τα λεφτά;». Ρεπορταζιακά προκύπτει ότι δεξιά και αριστερά έλεγε πως «δεν πιστεύω ότι θα γίνει τίποτα». Ως διαίσθηση από κάποιες κινήσεις του -έκτακτες συσκέψεις, νευρικότητα- λέω ότι και ο ίδιος δεν πρέπει να έχει την ίδια αυτοκυριαρχία που είχε προχθές ας πούμε. Δύο διαφορετικές πηγές με πληροφόρησαν ότι η εντολή προς τη Barclays έχει δοθεί και τα χρήματα της επιταγής οδεύουν προς Ελλάδα. Μπορεί να σημαίνει κάτι. Μπορεί και τίποτα.
Τρεις παρατηρήσεις για το τέλος. Πρώτη: Πολύ Παύλος… μύρισε η λίστα των 16. Τυχαίο θα ‘ναι. Δεύτερη: Τρέξαν οι παρατρεχάμενοι του σεναριογράφου να μοιράσουν θέσεις για διάφορα ζητήματα που άπτονται της πριγκιπιάδας, κατευθύνοντας τους δημοσιογράφους μακριά από το αφεντικό τους. Τρεμούλα λέμε. Τρίτη: Πρίγκιπες υπάρχουν πολλοί, σεναριογράφος πριγκιπιάδας ένας. Οπότε μακάρι να αποφάσισε με έναν τρόπο να βάλει χρήματα στον Παναθηναϊκό. Για να κολυμπήσει το Τριφύλλι στο χρήμα. Για να φωνάξω κι εγώ όπως έχω υποσχεθεί «Ινσαλάχ» (σόρι Μαρίνο που γράφω μπερδεμένα ή για ψαγμένους, αλλά απευθύνομαι μόνο σε όσους έχουν δική τους άποψη, κρίση και δυο δράμια μυαλό…), περιμένοντας να με κράξουν οι πριγκιπολάγνοι! Άντε καλοφάγωτα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου