2 ΙΟΥΝΙΟΥ 1971
Η µέρα που άνθισε το Τριφύλλι
» Του , Θανάση Λιοντζόπουλου
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 28 Μαΐου 2011
Μία ελληνική οµάδα δεδοµένων – έως τότε – δυνατοτήτων κατάφερε να στείλει µηνύµατα ελληνικής ψυχής σε όλο τον κόσµο.
Τρεις απότους πρωταγωνιστές τηςπορείας µέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και µέλη της 11άδας που αντιµετώπισε τον θρυλικό Αγιαξ,οι Αριστείδης Καµάρας, Τότης Φυλακούρης και Τάκης Οικονοµόπουλος, θυµούνται 40χρόνιαµετά πώς έζησαν τον τελικό. Ναι, ήταν παρόντες σε αυτή τη µέρα που δεν έπαψε να είναι γιορτή, παρά την ήττα, µε ιστορίες, αστεία περιστατικά, που κάποια από αυτά, όπως εξηγεί ο µετρ του χιούµορΤότης Φυλακούρης έγιναν µε...
εντολήτουούγγρου προπονητή τους ως ένα ψυχολογικό τρικ για να ξεχάσουν ότι έπαιζαν µε την καλύτερη οµάδα της Ευρώπης!
Ο Καµάρας εξηγεί ότι «πριν από το µατς έκαναν βόλτες στο ΧάιντΠαρκ και τους κήπους, αφού ο Πούσκαςήταν κατά της αποµόνωσης». Και χαρακτηρίζει όλη την πορεία «ψηφιδωτό».
«Τους έκανα πλάκες µε... εντολή Πούσκας»
ΕΙΧΑΜΕ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ δίπλα µας, τον Πούσκας, που µας έδωσε ελευθερία σκέψεων. Βλέποντας ότι τοχιούµορ µουήταν ευεργετικό,µε έπιασε κρυφά και µου είπε: «Να κάνεις πλάκες για να ξεχαστούν ότι παίζουνµε τον Αγιαξ. Να µη σκέφτονται ότι έχουν απέναντί τους την καλύτερη οµάδα της Ευρώπης. Να το ξεχάσουν ότι παίζουν αντίπαλοι µε Κρόιφ, Κάιζερ και Νέεσκενς». Αφού λοιπόν πήρα και την άδειά του για πλάκες, έκανα απίστευτα πράγµατα.Επαιρνα καρέκλες στα πάρκα και τις νοίκιαζα, ερχότανο υπεύθυνοςµε το τσαντάκικαι φώναζε.Πειράζαµε κοπέλεςκαι άλλα τέτοια. Ο Οικονοµόπουλος ήταν ο πιο ευαίσθητος και του έλεγα ψέµατα για να τον κάνω ατσάλι. Του έλεγα ότι «θα σου φάει ο Κωνσταντίνου τη θέση στον τελικό» και άλλα τέτοια… Πριν από τον τελικό, µας έπιασε ο Πούσκας και µας είπε: «∆εν πρόκειται να κάνω αλλαγές και αυτοί οι5 που θα βρίσκονται στον πάγκο θα είναι µαζί σας. Θα είναι ακούνητοι». Ηµασταν Ελληνάρες, χιουµορίστες, αθλητές, αγωνιστές. Είχαµε πάθος που δεν το έχει καµία οµάδα. Ηµασταν µια αγαπηµένη οικογένεια.
Στην αρχή του παιχνιδιού είπε ο Πούσκας: «Καµάρα, θα πιάσεις εσύ τονΚρόιφ», εκείνος όµως του είπε ότι ήταν καλύτερα να τον µαρκάρω εγώ καθώς ήµουν πιο γρήγορος καιείχα καλύτερα πνευµόνια. Ο προπονητής το δέχτηκε, αλλά είπε ότι η εσωτερική αυτή αλλαγή θα γίνει µετά το 5λεπτο. Ερχεται λοιπόν στα αποδυτήρια στο ηµίχρονο και λέει ο Ούγγρος: «Ο καλύτερος παίκτης είναι ο Φυλακούρης που έχει σβήσει τον Κρόιφ». Και απαντάω εγώ: «Ποιον Κρόιφ; Εγώ το 14 έβλεπα...». Ηταν τόσο καλός και ταχύς που µόνο τη φανέλα του προλάβαινα να δω! Είχαν πέσει κάτω όλοι από τα γέλια.
Τελείωσε ο αγώνας και φόρεσα τη φανέλα του Κρόιφµε το 14.
Ηρθαν λοιπόν κάτι µεθυσµένοι οπαδοίτου Αγιαξκαι νόµιζαν ότιείµαι παίκτης τους. Μεσήκωσαν µετάσταχέρια καιεγώτουςφώναζα: «Panathinaikos». Mεάφησαν και έσκασα στο χορτάρι µε τον κώλο!
Οταν στο τέλος ήµαστανστο φουαγέ, είδα τον Κρόιφµε ένα τεράστιο πούρο και να πίνει ένα µεγάλο ποτήρι µπίρα. «Μίστερ, αυτός ο µπιράκιας και ο πουράκιας µάς κέρδισε;» είπα στον Πούσκας για να πάρω την απάντηση: «Οσα και να πιει και να καπνίσει, αυτός είναι ο καλύτερος παίκτης της Ευρώπης»! Είχε τεράστιαδύναµη ο Πούσκας στηνΑγγλία, έκανε ό,τι ήθελε, στο τελωνείο είχε πάρει τις σφραγίδες από τον υπάλληλο και τις έβαζε αυτός, για να µην περιµένουµε στηνουρά!
Ο κόουτς µάς ηρεµούσε
Ο ΤΑΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ , το «πουλί» όπως ήταν το προσωνύµιό του, είχε τεράστια συµβολή στην πορεία µέχρι το Γουέµπλεϊ, µε εξαίρεση τους ηµιτελικούς µε τον Ερυθρό Αστέρα. Οπως λέει, όλα έγιναν τόσο αναπάντεχα και ξαφνικά, αλλά η γλύκα από εκείνη την πορεία τους έχει µείνει ακόµη: «Η πορεία για το Γουέµπλεϊ και ο τελικός ήταν κάτι αναπάντεχο και πρωτόγνωρο στην καριέρα µας. Μια γιορτή χωρίς τέλος!Το αντιµετωπίσαµε µε χαµόγελο, ψυχραιµία και ηρεµία. Σε αυτό βέβαια συνετέλεσε ότι είχαµε κοντά µας τον δάσκαλο Φέρεντς Πούσκας. Ποτέ δεν µας άγχωνε. Ηταν ήρεµος και ψύχραιµος. Πάντα κοντά µας και αυτό µας το µετέδιδε. Η διαφορά µε τον Αγιαξ ήταν ότι εµείς ήµασταν όλοι Ελληνες και Παναθηναϊκοί. Μοιάζαµε σαν παιδιά µπροστά τους, έτσι νιώθαµε». Το καλύτερο παιχνίδι του το είχε κάνει εναντίον της Εβερτον στο Γκούντισον Παρκ. Και µάλιστα για να δεχθεί γκολ (1-1)
στο τέλος είχε βγει νοκάουτ από κτύπηµα καράτε του Ρόιλ. «∆εν θα ξεχάσω ποτέ τα γράµµατα συγκίνησης που µας ταχυδροµούσαν και την αγάπη του κόσµου».
Βόλτες και προπονήσεις στο χορτάρι του Χάιντ Παρκ!
ΤΑ ∆ΥΟ ∆ΙΚΑ ΤΟΥ ΓΚΟΛ, το εκτός έδρας στο Βελιγράδι (4-1) και αυτό τηςπρόκρισης (3-0) στη Λεωφόρο, βοήθησαν τον Παναθηναϊκό ναπετύχει το θαύµα και να πάει στοντελικό του Γουέµπλεϊ. Ο Αριστείδης Καµάρας θυµάται µε συγκίνηση, αλλά και υπερηφάνεια:
«Με απίστευτη και µεγάλη νοσταλγία θυµάµαι όλη αυτή την ιστορία του Γουέµπλεϊ και της συνολικής πορείαςµας. ∆εν ξεχωρίζει µόνο ησυµµετοχή στον τελικό.
Η πορεία µας στο Κύπελλο Πρωταθλητριών ήταν ένα ωραίο ψηφιδωτό, κάθε ψηφίδα είχετη δική της ιστορία. Κανείςδεν µπορεί να ξεχάσει τίποτα! Η συνειδητοποίηση ότι πρόκειται για κάτι πολύ σπουδαίο έγινε µετά την πρόκρισή µας επί του Ερυθρού Αστέρα στον ηµιτελικό µε 3-0. Εκεί συνέβη, γιατί µεσολαβούσε µεγάλο διάστηµα (από 28 Απριλίου µέχρι 2 Ιουνίου 1971) ώς τον τελικό και πραγµατικά ήταν ένας οργασµός, ένα πανηγύρι. Οι καθηµερινέςπροπονήσεις στη Λεωφόροήταν ανοιχτές στον κόσµο. Ερχονταν να µας συµπαρασταθούν από όλο τον κόσµο. Ηταν µία ένεση ηθικού. Είχαν έρθει πάρα πολλοί δηµοσιογράφοι από το εξωτερικό. Εκτος από τις ολλανδικές εφηµερίδες και τα περιοδικά, που λόγω του Αγιαξ ήθελαν ρεπορτάζ. Είχαµε και γαλλικές, ιταλικές εφηµερίδες και αγγλικές να δείχνουν τεράστιο ενδιαφέρον. Ξαφνικά γίναµε πολύ σπουδαίοι, µας έπαιρναν συνε ντεύξεις! Υπήρχε συνεχής τροφοδοσία του κοινού µε δηµοσιεύµατα. Ολο αυτό µας έδωσε τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσουµε ότι πρόκειται για κάτι σηµαντικό.
Οι µεγάλες εκπλήξεις άρχισαν από τηνάφιξη στοΛονδίνο.
Εγκατασταθήκαµε στο Ρόαγιαλ Γκάρντεν κοντά στα Ανάκτορα της Μαργαρίτας. Ο Φέρεντς Πούσκας κράτησε µία τακτική που δεν ακολουθούν οι σηµερινοί προπονητές. Κράτησε ανοιχτή την επαφή της οµάδας µε τον κόσµο. Μας άφησε να νιώσουµε και να χαρούµεαυτήν την επίθεση αγάπης και θαυµασµού του κόσµου. Λειτούργησε θετικά! Στην καρδιά του Λονδίνου βγαίναµε βόλτες, κάναµε µικρές προπονήσεις στο χορτάρι του Χάιντ Παρκ, µπροστά στους κήπους. ∆εν µας εµπόδισε όµως αυτό να συγκεντρωθούµε στους στόχους της οµάδας. Ηταν όµως και διαφορετικό το επίπεδο επικοινωνίας µε τον κόσµο. Ολα τώρα έχουν µία υπερβολή, ενώ τότε υπήρχε ένα τακτ. Θυµάµαι έρχονταν φουστανελάδες, άνθρωποι της ∆ιασποράς, από Αµερική, Αυστραλία, εκτός φυσικά από τους εκδροµείς της Ελλάδας.
ΟΛΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ
Αξέχαστη η πορεία του πούλµαν, που περνούσαµε µέσα από το πλήθος ώσπου να φτάσουµε στο Γουέµπλεϊ. Το γήπεδο κοµµένο στα δύο: σε πράσινο και κόκκινο. Μέχρι να αρχίσει το µατς, νιώθαµε ότι εκπροσωπούµε ολόκληρο έθνος. ∆εν υπήρχαν Ολυµπιακοί και ΑΕΚΤΖΉΔΕς. Η διαφορά που υπήρχε ανάµεσα σε µας τους ερασιτέχνες, µία αµιγώς ελληνική οµάδα, µε µία άλλη, επαγγελµατική καλοκουρδισµένη µηχανή του Μίχελς που είχε ξένους – π.χ. ο λίµπερο Βάσοβιτς Γιουγκοσλάβος – ήταν µεγάλη. Ηταν η µάχη µιας παρέας παιδιών και ερασιτεχνών µε υψηλό φρόνηµα που καθοδηγούνταν από έναν τεράστιο δάσκαλο (Πούσκας). Ηταν ο προπονητής, που όπως έλεγαν όλοι είχε γκρεµίσει το αγγλικό ποδόσφαιρο µε τη νίκη 6-3 της Ουγγαρίας και οι Αγγλοι τού έτρεφαν µεγάλο σεβασµό και θαυµασµό. Αυτό που µας έµεινε ωστόσο, παρά την ήττα, είναι ότι ο ΠΑΟ έγραψε ιστορία!».
ΑΓΝΟΙΑ
Ξαφνικά γίναµε πολύ σπουδαίοι, µας έπαιρναν όλοι συνεντεύξεις! Υπήρχε συνεχής τροφοδοσία του κοινού µε δηµοσιεύµατα. Τότεσυνειδητοποιήσαµε ότι είχαµε καταφέρει κάτι πολύ σηµαντικό
πηγη:tanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου