ΟΙ ΚΥΡΙΑΡΧΕΣ

ΑΘΛΗΤΡΙΕΣ ΜΑΣ

ΟΙ ΚΥΡΙΑΡΧΕΣ ΑΘΛΗΤΡΙΕΣ ΜΑΣ

         του Γιώργου Λιβέρη

 Στον τομέα των Ελληνίδων πρωταθλητριών με συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες, δεν υπάρχει το εύρος των ανδρών αθλητών. Η παρουσία τους είναι αριθμητικά κατά πολύ μικρότερη.

          Έτσι στην επιλογή των κυρίαρχων γυναικών – Olympians, με δημοφιλία, πλατύτερη συμμετοχή στα κοινά, παραγωγικό έργο στον αθλητισμό και αγάπη για κοινωνικό έργο, αντιμετωπίζει κανείς ένα περιορισμό και μια δυσχέρεια.

          Νομίζω όμως πως με αρκετή προσπάθεια και αντικειμενικά φίλαθλο πνεύμα, ξεχώρισα τις 6 επικρατέστερες:

          ΣΟΦΙΑ ΣΑΚΟΡΑΦΑ:

Αποτελεί μοναδική περίπτωση πρωταθλήτριας με υψηλή αγωνιστική απόδοση εκτός Ολυμπιακών Αγώνων και μεγάλη κοινωνική προσφορά εκτός Αθλητισμού. Γενν. στα Τρίκαλα στις 24/4/57, στις 26/9/1982 κατέρριψε το Παγκόσμιο Ρεκόρ Ακοντισμού στα Χανιά, στους Πανελλήνιους Αγώνες, με 74.20, ενώ ήταν ήδη Χάλκινη Πρωταθλήτρια Ευρώπης. Το ρεκόρ αυτό κράτησε μόλις 9 μήνες καθώς στις 13/6/1983 της το αφαίρεσε η Τίνα Λίλακ (Φινλ.) με 74.76. Το ακόντιο στη συνέχεια είχε νέους κανονισμούς (τώρα ρέκορντγουμαν είναι η Μανιάνι) και η Σακοράφα νέα ζωή. Όχι μόνο ως μητέρα δυο παιδιών, αλλά και ως Βουλευτής από το 2007. Είναι Olympian λόγω της συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1976 και του 1980 όπου δεν πέρασε στα τελικά λόγω άκυρων βολών. Η θητεία της στον πολιτικό στίβο και ιδιαίτερα η πεντάχρονη στη Βουλή, παρουσιάζει μια μαχητική γυναίκα με αρχές και οράματα.

          ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΛΥΜΠΕΡΤΑ: 

Στο Λονδίνο σημείωσε την τέταρτη στη σειρά συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Γενν. στην Αθήνα το 1979, άρχισε στα 21 χρόνια της το 2000 στο Σίδνεϋ και ακόμη συνεχίζει. Στις δυο πρώτες συμμετοχές της (2000 και 2004) αγωνίσθηκε στην Κολύμβηση 800μ. και την 4Χ200 ελεύθερο. Ακολούθως στους επόμενους Ολυμπιακούς (2008 και 2012) κολύμπησε στα 10.000μ. του Μαραθωνίου ανοικτής θαλάσσης, όπου και γενικώς έχει τις μεγαλύτερες διακρίσεις της, καθώς έχει μετάλλια σε Παγκόσμια και Πανευρωπαϊκά Πρωταθλήματα. Όχι όμως σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Ή έφεσή της στο Σπορ, όπου γενικώς κυριαρχούν οι μικρότερες ηλικίες είναι χαρακτηριστική. Όπως και τρόπος αναφοράς για τις νεαρές κολυμβήτριες να γνωρίζουν ότι εάν θέλουν να επιμείνουν μπορούν η σταδιοδρομία τους να έχει διάρκεια.

          ΤΟΝΙΑ ΣΒΑΙΕΡ:

Έδειξε το δρόμο στις νέες κοπέλες φανερώνοντας ότι τα κουπιά δεν είναι τόσο βαριά για τα γυναικεία μπράτσα και πως όταν φοράς τα ειδικά γάντια δεν κάνεις ρόζους στα χέρια. Μετείχε σε 3 Ολυμπιακούς Αγώνες στο σκιφ, δηλαδή το μονό ή ατομικό αγώνισμα Σίγκλ Σκαλς. Μόνη στη λέμβο με την αγωνία και τα συναισθήματά της. Αυτά μέχρι την εκκίνηση. Μετά γινόταν η σκληρή δυτικοευρωπαία με πυγμή και πεποίθηση στα 2.000μ. της διαδρομής. Δεν κατέκτησε μετάλλιο αλλά τόσο το 1988 στη Σεούλ, όσο και το 1992 στη Βαρκελώνη τερμάτισε 7^η. Το 1996 στην Ατλάντα δεν πέρασε στην κατάταξη των 8. Όλες οι άλλες που αγωνίσθηκαν στους Ολυμπιακούς και μερικές διακρίθηκαν, όπως η Γιαζιτζίδου, η Τσιάβου, η Φερεκίδη, η Γκρέμου, η Μπισκιτζή, η Σακελλαρίδου κ.λ.π. ακολούθησαν.

          
ΛΕΝΑ ΔΑΝΙΗΛΙΔΟΥ: 

Γενν. στην Καβάλα το 1982 αλλά μόλις μπήκε στην εφηβεία άρχισε να στριφογυρίζει σε όλο τον κόσμο. Ίσως σαν –επαγγελματίας – τενίστρια έχει ταξιδέψει περισσότερο  από κάθε άλλη αθλήτρια. Π.χ το 2012 ήταν γι’ αυτήν μια ατελείωτη περιπέτεια. Αεροπλάνο – βαλίτσα – ρακέτα. Σχεδόν δεν πάτησε στην Ελλάδα, καθώς προσπαθούσε να βελτιωθεί στην παγκόσμια κατάταξη. Δεν μπόρεσε να σταθεροποιηθεί στο Νο 69 και δεν αγωνίσθηκε στο Λονδίνο, πράγμα που πέτυχε το 2000 και το 2008, όπου έφθασε τις συμμετοχές της Χριστίνας Ζαχαριάδου, στο ίδιο άθλημα. Μεγαλύτερη επιτυχία της η κατάταξή της στην 14^η στην παγκόσμια λίστα και η συμμετοχή της στον τελικό στο διπλό μικτό, σε ένα από τα 4 παγκόσμια «Γκραν Σλαμ», το αυστραλιανό όπεν το 2003. Αποτελεί σήμερα τη μόνη μας παρουσία στο διεθνή χώρο του επαγγελματικού τένις, εκτός εάν υπολογίσουμε και τον Κύπριο Μάρκο Παγδατή (Νο 42).

          
ΒΙΚΥ ΑΡΒΑΝΙΤΗ: 

Αθηναία αλλά λάτρης της άμμου περισσότερο από τις αίθουσες Βόλεϊ. Έχει 3 συμμετοχές (από το 2004) στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ολοκληρώθηκε ο κύκλος της. Στο Λονδίνο αγωνίστηκε με την Μαρία Τσιαρτσιάνη, ενώ στο Πεκίνο με την Βάσω Καραντάσιου και στους Ολυμπιακούς της Αθήνας το 2004 με την Θάλεια Κουτουμανίδου, όπου κατέκτησε και την καλύτερη Ολυμπιακή 9^η θέση της. Όμως το επόμενο έτος (2005) ήταν πρώτη στην Ευρώπη, όπως επίσης και το 2007. Η ανάπτυξη του «Μπιτς Βόλεϊ» όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη χρωστάει πολλά στη Βασιλική, τις συναθλήτριές της, όπως επίσης και στην Έφη Σφυρή.

          
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΨΑΡΡΑ: 

Αγωνίσθηκε σκληρά, όλη τη χρονιά του 2012, για να επιτύχει την 4η συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το πέτυχε την τελευταία ώρα με την παρουσία της σε Αγώνα Κυπέλλου στις ΗΠΑ. Γεννήθηκε το 1974 στη Θεσσαλονίκη και προπονητής είναι ο άνδρας της Αλέκος Νάσουλας, με τον οποίο μαζί ήσαν στο Ολυμπιακό Χωριό του Λονδίνου. Άρχισε μικρή την Τοξοβολία, αλλά η πρώτη διάκριση άργησε να έρθει το 2003 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Βέβαια στην Τοξοβολία (όπως και στην Σκοποβολή)  η ηλικία παίζει δευτερεύοντα ρόλο, αλλά όταν έχεις να αντιμετωπίσεις τους ασιάτες, τα πράγματα δυσχεραίνουν. Πάντως έχει διάθεση, οικογενειακό κέφι και χρόνο από την Πολεμική Αεροπορία να ασκείται.

         http://palaimaxoipao1908.blogspot.gr/