ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΕΥΘΥΝΕΣ

ΤΩΝ: ΚΑΠΙΝΟ, ΝΙΝΗ, ΤΑΣΟΥ ΛΑΓΟΥ

         

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΙΒΕΡΗ

Ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΠΙΝΟ

Ο Στέφανος Καπίνο βρίσκεται σε πολύ καλή φυσική κατάσταση και έχει βάλει στη «ρότα» του τη διεκδίκηση μιας από τις θέσεις της Εθνικής Ομάδας. Πιθανότατα τη βασική. Ο Καπίνο ξεπέρασε με επιτυχία, μια κάμψη της φόρμας του, για ένα μικρό διάστημα. Δεν το έβαλε κάτω, δούλεψε σκληρά (το ομολογούν οι προπονητές του) και όλα δείχνουν ότι επανήλθε. Δριμύτερος μάλιστα. Αυτό, μαζί με την ωριμότητα που φέρνει η ενηλικίωσή τον κάνουν να σκέπτεται περισσότερο ορθολογιστικά.

          Οι ελπίδες του και η δεδομένη προοπτική να μεταβεί στη μακρινή Βραζιλία ανατρέπουν (οπωσδήποτε αναβάλουν) τον σχεδιασμό του να επιδιώξει τη μετάβασή του στο εξωτερικό, σε αναζήτηση καλύτερης τύχης. Είναι απόλυτα δικαιολογημένοι οι φόβοι του μήπως τον ακολουθήσει το σύνδρομο Καρνέζη, ο οποίος από μόνιμο στέλεχος της Εθνικής έγινε παγκίτης στην Ιταλία. 

          Αλλά είναι μόνο η περίπτωση Καρνέζη ή μήπως χρειάζεται να αναλύσω και την περίπτωση του Σωτήρη Νίνη. Του πάλαι ποτέ εφήβου, για τον οποίο πιέστηκε ο Όττο Ρεχάγκελ να τον συμπεριλάβει στην Εθνική Ομάδα (για τον αγώνα της Κύπρου) για να τον εξασφαλίσουμε, ενώ εκείνος με το πέταγμά του στην Πάρμα ανέτρεψε τα πάντα. Ασφαλώς τραυματίσθηκε αλλά δεν γνωρίζω πως θα ήταν τα πράγματα εάν έμενε στον Παναθηναϊκό, που τον είχε τόσο ανάγκη και επίσης έμενε στη θαλπωρή του σπιτιού του, που ο ίδιος είχε μεγαλύτερη ανάγκη.

          Φυσικά ο Σωτήρης Νίνης επέστρεψε, αλλά ποτέ μια ποδοσφαιρική επανάκαμψη από το εξωτερικό δεν σε επαναφέρει στη προτέρα κατάσταση.

Ο ΣΩΤΗΡΗΣ ΝΙΝΗΣ

          Πλέον πρόσφατη περίπτωση, των ευθυνών μιας αυτοπροσδιοριζόμενης αξιολόγησης αποτελεί η ταλάντευση μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας του Τάσου Λαγού. Πιστεύει ότι έχει τα φόντα να σταδιοδρομήσει στο εξωτερικό. Αλλά εύλογα τίθεται το θέμα: Σε ποια χώρα και σε ποια κατηγορία; Ευτυχώς δεν βρήκε ανταπόκριση και παρέμεινε στην πατρίδα του.

          Στη Δυτική Ευρώπη με τα σοβαρά πρωταθλήματα απ’ άκρου σε άκρο (από Πορτογαλία μέχρι Φινλανδία) δεν είναι αρκετό το ταλέντο. Απαιτούνται και άλλα: Φυσική κατάσταση, αφοσίωση, ομαδικό πνεύμα, καλή ζωή, πειθαρχία και κυρίως επιμελημένη δουλειά για να επιτευχθεί η άνοδος. Με τους εγωισμούς των λαών των χωρών της Μεσογείου δεν επιτυγχάνονται οι στόχοι. Καλύτερα λοιπόν να μένει κανείς στην πατρίδα μας και στην ομάδα που τον ανέδειξε, όπου στο κάτω – κάτω μπορεί να υπάρχει χαμηλότερο πρωτάθλημα αλλά και μεγαλύτερη ανοχή.

Ο ΤΑΣΟΣ ΛΑΓΟΣ

          

Ύστερα ελλοχεύει και ένας άλλος μικρός κίνδυνος. Η λάθος προσωπική συμπεριφορά, αντίθετη στα ήθη και τα έθιμα της φιλοξενούσης χώρας. Κλασσική η περίπτωση του Κάτσε. Ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά στην Ελλάδα κάτω από την ομπρέλα του ΠΑΟΚ και έγινε βασικός στην ομάδα του. Ήθελε όμως να παίζει στην Εθνική Αλβανίας και να εκφράζεται κατά το δοκούν. Οι αρχαίοι πρόγονοί μας υποστήριζαν ότι «δεν μπορεί κανείς να υπηρετεί δυο συγχρόνως αφεντικά» και αυτό αποδεικνύεται πως έχει διαχρονική αξία.

http://palaimaxoipao1908.blogspot.gr/2014//