Ο ΛΩΡΗΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ

ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΜΑΣ

 Ο ΛΩΡΗΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΜΑΧΩΝ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ Α.Ο
ΤΟΝ ΥΠΟΔΕΧΘΗΚΕ Ο ΓΕΝ.ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΒΕΡΗΣ

στο Γιώργο Λιβέρη

Σε συνέντευξη



Ο πλέον πρόσφατος συγγραφέας – ποδοσφαιριστής Δημήτρης – Λώρης Θεοφάνης ήρθε από το Γραφείο των Παλαιμάχων Πρωταθλητών όλων των Αθλημάτων, στην Κόνιαρη 68, όχι για να συζητήσουμε όσα έγραψε στο βιβλίο του, αλλά για να αναφερθούμε στα περισσότερα που δεν έγραψε.

Βέβαια στην κουβεντούλα που κάναμε και στην οποία μετείχε και ο Αντιπρόεδρος των Παλαιμάχων Θόδωρος Συνοδινός, ειπώθηκαν αρκετά, από όσα προσεκτικά απέφυγε ο λευκανθής με τη μπάλα Λώρης να σημειώσει, καθώς ήταν πολύ προσεκτικός σε ότι αφορούσε συμπαίκτες – παράγοντες – αντιπάλους – καταστάσεις, αλλά ιδιαίτερα αποκαλυπτικός σε ότι αφορούσε αυτόν τον ίδιο.

 Είναι αλήθεια ότι άργησε λίγο ο Θεοφάνης να αποφασίσει να πάρει ένα μπικ και ένα σημειωματάριο και να αρχίσει να απλώνει τις αναμνήσεις του. Διότι ασφαλώς για αναμνήσεις πρόκειται, οι οποίες μάλιστα του πήρανε αρκετό καιρό ώσπου να αποκτήσουν σχήμα και όγκο και να αποτελέσουν έναν αξιόλογο τόμο, με ενδιαφέρον για να τον διαβάσει κάποιος, καθώς παρουσιάζει (ή εκφράζει) ποδοσφαιρικές συνθήκες και καταστάσεις μιας άλλης εποχής, πριν από μισό και πλέον αιώνα.

Να σκεφθεί κανείς ότι ο Λώρης μεγαλουργούσε στον Παναθηναϊκό τις χρονιές 1955 – 1965 που σημαίνει πως σημερινοί πενηντάρηδες και εξηντάρηδες δεν είχαν την ευκαιρία να τον απολαύσουν.

Τουλάχιστον τώρα τον διαβάζουν.

Αυτή η καθυστέρηση είναι ένα μειονέκτημα, γιατί καθώς περνάνε οι γενιές και οι ενδεκάδες αλλάζουν, οι επερχόμενοι νέοι αγνοούν μεγάλα ονόματα καθώς δεν τα γνώρισαν ή διότι δεν είχαν την ευκαιρία να μάθουν κάτι γι’ αυτά.

Παραδείγματος χάριν: μαθαίνω ότι μόλις τώρα ο «μεγάλος Στρατηγός» Μίμης Δομάζος, με την συμπαράσταση της δημοσιογράφου κόρης του ετοιμάζει τη δική του παρακαταθήκη αναμνήσεων.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΒΕΡΗΣ-ΛΩΡΗΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ

Ασφαλώς έχει πολλά να πει.

Το πρόβλημα της λησμονιάς των ειδώλων είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Αυτό το αναγνωρίζει ο Θεοφάνης στην ομολογία – αναγνώρισή του, πως όποιος δεν γνώρισε π.χ τον Πελέ δεν μπορεί να έχει σαφή γνώση των προσόντων του, για να τον συγκρίνει με τον Μαραντόνα, τον Μέση, τον Ρονάλντο ή όποιον άλλον.

Μάλιστα ρώτησα τον Λώρη, έτσι για αστείο και για να χαλαρώσουμε, στο παιχνίδι ΠΑΟ – Σάντος 2 – 3 ποιος φύλαγε τον Πελέ και απλά και αβίαστα απάντησε: «Κανένας». Βεβαίως διότι ο Πελέ δεν πιανότανε. Μετά την απάντηση αυτή θυμήθηκα το Παιχνίδι της Σάντος του Πελέ με τον Ολυμπιακό και του ανέφερα ότι σ’ αυτό το ματς – επίσης στη Λεωφόρο – τον φύλαγε ο Κώστας Πολυχρονίου, αλλά απέφυγε ο Λώρης να το σχολιάσει. Επειδή όμως εγώ ήμουν παρών στο παιχνίδι και έζησα το δράμα του Βραζιλιάνου, μπορώ να πω ότι μετά τις κλωτσιές που έφαγε τότε ο Πελέ θα έχει ακόμη και σήμερα στα 75 χρόνια του τα μαύρα σημάδια. Φυσικά η Σάντος έχασε – στο φιλικό – 2 – 1 καθώς οι Βραζιλιάνοι δεν είχαν έρθει στην Ευρώπη για να φύγουν με φορεία, αλλά να βγάλουν κανένα φράγκο.

Ο ΛΩΡΗΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ

Σήμερα ο Λώρης, μετά 70 τόσα χρόνια γεμάτα από μπάλα, έχει την άνεση και το περιθώριο να μην ασχολείται στενά με τα ποδοσφαιρικά θέματα, να έχει λίγο αποστασιοποιηθεί, εν μέρει να διαφωνεί – με τον σύγχρονο τρόπο αντίληψης των πραγμάτων – και να ζει με τις δικές του ωραίες αναμνήσεις, επιλεκτικά στοιχεία των οποίων μεταφέρει στο βιβλίο του.

Ίσως η αναφορά στα 70 τόσα χρόνια ανάμειξής του με τα ποδοσφαιρικά να μοιάζει λίγο σαν σχήμα λόγου η υπερβολή, αλλά εάν σκεφθεί κανείς ότι μια (παιδική) δεκαετία την πέρασε στον Αθηναϊκό – Νέα Ελβετία, της εποχής του νάνου – γίγαντα Παλούκα, μια άλλη δεκαετία στον Παναθηναϊκό, μια (κοντά) τρίτη δεκαετία ως Προπονητής στην Αφρική και τα άλλα 40 χρόνια ως τεχνικός στον ΠΑΟ, τότε γίνεται σαφές ότι 70 από τα 83 χρόνια του τα πέρασε στα γήπεδα.

Χωρίς κακίες ή πικρόχολα σχόλια, με μια καλή κουβέντα για όλους, ο Λώρης όμως αφήνει κάποια θαυμαστικά να του ξεφύγουν για τα προσόντα του Μπόμπεκ ως προπονητή, για τη στιβαρή διοίκηση του Γιώργου Βαρδινογιάννη, για το πονηρό παιχνίδι του Γιώργου Δαρίβα που ως σέντερ φορ πέτυχε 3 γκολ με την Εθνική Ελλάδος στο 3 – 0 επί της Τουρκίας, σ’ εκείνη τη θαυμάσια ομάδα των Σουκρού, Τζιχάτ κ.λ.π.

Ακόμη στην κορυφή των αναμνήσεών του βρίσκονται τα αδέλφια Γιάννης και Αντώνης Παπαντωνίου για τη θαυμάσια τεχνική τους αλλά ακόμη και για το κοινωνικό και ανθρωπιστικό πρόσωπό τους.

Στα πλαίσια αυτά η ωραία συνέντευξη, ή καλύτερα η καδραρισμένη στις αναμνήσεις φιλική κουβέντα ολοκληρώθηκε στο Γραφείο των Παλαιμάχων.

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΒΕΡΗΣ  ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΑ ΤΟΝ ΛΩΡΗ ΘΕΟΦΑΝΗ