ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

Νίκος Γεωργόπουλος

 Ο ΝΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΤΑΡΙΠΤΕΙ ΤΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΡΕΚΟΡ

27 Μαΐου Athens

Αργά χθες βράδυ, χαζεύοντας στο διαδίκτυο διάφορες αθλητικές ειδήσεις, κυρίως αποτελέσματα αγώνων, έπεσε το μάτι μου στο εξής: Όχι ότι ξαφνιάστηκα, γιατί η φιλοσοφία του «μισθοφόρου» αθλητή με τις ευλογίες της ΔΟΕ και της ΙΑΑF, και ασφαλώς και της Αθλητικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει ξεκινήσει εδώ και κάποια χρόνια, αλλά δεν μπορώ να μην σκεφτώ πόσο χαμηλά έχουμε πέσει μετά την παγκοσμιοποίηση όχι μόνο της οικονομίας, που έχει διαλύσει τη ζωή μας αλλά και όλες τις εκφράσεις της.

 Έτσι λοιπόν διάβασα την εξής είδηση: «Καλή η εμφάνιση πραγματοποίησε ο Μιχάλης Σταματόγιαννης στο Ευρωπαϊκό Κύπελο Συλλόγων που διεξήχθει το Σαββατοκύριακο στη πόλη της Πορτογαλίας, Βίλα Ρεάλ ντε Σάντο Αντόνιο, εκπροσωπώντας το βρετανικό σωματείο Shaftesbury Barnet Harriers, ρίχνοντας τη σφαίρα στα 19,26μ. παίρνοντας την τέταρτη θέση». Εάν αυτό γεγονός το συνδυάσω με ένα άλλο γεγονός που μου είχε συμβεί στην 1/4/1983 και που είναι δημοσιευμένο στο «Έθνος» της εποχής το οποίο έγραφε: 

«Τέρμα οι πολυεθνικές» και αναφερότανε στα εξής: ``Κλείνουν οι πόρτες στον Αθλητισμό για τις πολυεθνικές εταιρίες. Κανένας Έλληνας αθλητής στίβου δεν θα ταξιδεύει και δεν θα αγωνίζεται στο εξωτερικό με έξοδα πολυεθνικών εταιριών΄΄ όπως τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Ν. Γεωργόπουλος, Τεχνικός Σύμβουλος της Ομοσπονδίας. 

Εκείνες τις ημέρες κάποιοι επιχειρηματίες είχαν έρθει να με δουν στην Ομοσπονδία για να μου προτείνουν συνεργασία λέγοντάς μου τα εξής μετά την άρνησή μου: «Κύριε Γεωργόπουλε άδικα παλεύετε. Σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα εμείς θα έχουμε εγκατασταθεί στην Ομοσπονδία και εσείς θα έχετε πάει σπίτι σας». Όπως και έγινε.

 Η πτώση των Σοσιαλιστικών χωρών και οι ραγδαίες οικονομικές εξελίξεις έφεραν τα πάνω κάτω. Έτσι λοιπόν στα χρόνια τα δικά μας, οι ίδιες οι Αθλητικές Ομοσπονδίες σε Παγκόσμιο επίπεδο, αργά αλλά σταθερά μετατρέπονται σε επιχειρήσεις χάνοντας ταυτόχρονα την κυριότητά τους αφού αυτή περνάει στα χέρια των χορηγών οι οποίοι και καθορίζουν πλέον ακόμα και τα αγωνιστικά προγράμματα. Είναι κάτι που το ζούμε σε όλες τις μεγάλες παγκόσμιες διοργανώσεις όλων των αθλημάτων. 

Έτσι λοιπόν ο αθλητισμός αργά αλλά σταθερά, συνθλίβεται μεταλλάσετε, κάτω από μια βάναυση εκμετάλλευση των πολυεθνικών εταιριών με θύματα βέβαια τους αθλητές των Ολυμπιακών Αθλημάτων και όχι μόνο, με σκοπό πάντα το κέρδος. Στο στόχαστρο - άλλωστε είναι κάτι που το ζούμε στην εποχή μας - τα «ταλέντα» γιατί αυτά παράγουν το χρήμα. Αυτή η ακόρεστη δίψα των πολυεθνικών για όλο και περισσότερα κέρδη, χρησιμοποιώντας παράνομα μέσα, κάποια στιγμή θα φτάσει τα σπόρ σε αδιέξοδο.

Άρα την περίπτωση του Σταματόγιαννη έχουμε φτάσει στο σημείο να την θεωρούμε πια κάτι πολύ φυσιολογικό. Άλλωστε και το παγκόσμιο Καπιταλιστικό σύστημα προκειμένου να επιβάλει τους όρους του στις υποανάπτυκτες περιοχές της γης χρησιμοποιεί μισθοφόρους.
Κάπως έτσι δεν λειτουργεί και η Ομοσπονδία Κλασικού Αθλητισμού, υποκινούμενη και καθοδηγούμενη από το Παγκόσμιο Καπιταλιστικό Σύστημα, ανοίγοντας τον δρόμο και στις άλλες αθλητικές Ομοσπονδίες; Αυτός δεν ήταν ο στόχος της Αθλητικής μας ηγεσίας;

Το μόνο παρήγορο, ευτυχώς για μένα είναι ότι βρίσκομαι σε μεγάλη ηλικία………