Panathinaikos Kosmos.com

   
 Panathinaikos Kosmos.com


Ο απολογισμός ενός Παναθηναϊκού
 Mike N.

 18/05/2014 17:08


Μια και η χρονιά έχει σχεδόν ολοκληρωθεί ένας απολογισμός νομίζω ότι επιβάλλεται. Και όχι μόνο για το ποδόσφαιρο, αλλά και για τη συνολική πορεία του συλλόγου.

Γιατί η χρονιά μας επιφύλαξε μεγάλες εκπλήξεις.
 Και δυστυχώς όχι μόνο ευχάριστες. 
Για ν” ακριβολογούμε μάλιστα στην περίπτωση μας ισχύει το «απ” αλλού τα περιμέναμε κι απ” αλλού μας ήρθαν».

Στο ποδόσφαιρο τα περιμέναμε από δυσάρεστα μέχρι και τραγικά. Έχω ζήσει και τις προηγούμενες ανανεώσεις του Παναθηναϊκού – κι εκείνη που οδήγησε στην ομάδα του Γουέμπλεϊ, όπως κι εκείνη με τον Γκμοχ – αλλά σε κάποια στέρεα αγωνιστική βάση στηρίχτηκαν και οι δύο. Η τωρινή δεν πατούσε πουθενά. Η ομάδα καταχρεωμένη και χωρίς ισχυρό χρηματοδότη, το έμψυχο δυναμικό της φτωχό και η ηγεσία (διοικητική και τεχνική) αποκάλυπτα αμφισβητούμενη. Κι όμως τα κατάφεραν. Και μάλιστα σε βαθμό που ούτε εμείς, ούτε κι εκείνοι θα περίμεναν.

Μόνο για γκρινιάρη κι φωνακλά τον είχαμε τον Αλαφούζο. Αλλά για την κατάσταση που βρέθηκε η ομάδα αποδεικνύεται ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Την κράτησε όρθια, της έδωσε όραμα και προοπτική και της επέτρεψε ν” αποκτήσει, έστω και με δόσεις, το πρώτο της περιουσιακό στοιχείο – το προπονητικό κέντρο. Και έχει βάλει και αρκετά από την τσέπη του.

Αλλά το σημαντικότερο είναι η επιλογή που έκανε στα πρόσωπα των Αναστασίου, Νταμπίζα και Σαραβάκου.
Άλλη περίπτωση αυτοί. Ποιος περίμενε ότι με τα πιτσιρίκια και τους ημιαπόστρατους θα κατάφερναν να φτιάξουν μια ομάδα που όχι μόνο δεν υποβιβάστηκε όπως πολλοί είχαν φοβηθεί, αλλά αντίθετα πέτυχε το «δικό της νταμπλ» και, το κυριότερο, όχι μόνο δεν φοβήθηκε τον «αιώνιο αντίπαλο» αλλά στη μία από τις αναμετρήσεις που είχαν τον σάρωσε και στην άλλη υπήρξε καταφανώς ανώτερη αλλά ηττήθηκε λόγω της ικανότητας ενός μεγάλου γκολτζή και της βασικής αρχής ότι «στο ποδόσφαιρο δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος»;

Για τη νέα χρονιά τα πράγματα θα είναι οπωσδήποτε καλύτερα. Αγωνιστικά τουλάχιστον. Γιατί τα άλλα εξαρτώνται και από άλλους παράγοντες, που είναι γνωστοί σε όλους μας. Αλήθεια, κάπου διάβασα ότι ο Μπέργκ πήρε στη διάρκεια του πρωταθλήματος περισσότερες «κίτρινες» απ” όσες πήραν όλοι μαζί οι αμυντικοί του Ολυμπιακού. Αν δεν πρόκειται για υπερβολή αποτελεί αξεπέραστο παγκόσμιο ρεκόρ. Και απόδειξη της αξιοπιστίας του προϊόντος που εμπορεύεται η λίγκα. Και κάτι τελευταίο: η χρονιά αυτή μας δίδαξε να μη βιαζόμαστε να κρίνουμε πρόσωπα και καταστάσεις. Καλό θα είναι να το θυμόμαστε.

Στο μπάσκετ είχαμε την αντίστροφη εξέλιξη. Η χρονιά που φεύγει (όποια κι αν είναι η κατάληξη του πρωταθλήματος) αποδείχθηκε κατώτερη της προηγούμενης. Δυστυχώς ο προγραμματισμός δεν αποδείχθηκε σωστός, οι νέοι παίκτες δεν αξιοποιήθηκαν, οι προσδοκίες δεν δικαιώθηκαν. Και τώρα ο Γιαννακόπουλος είναι μπροστά σε κρίσιμες αποφάσεις. Τη μία την ανακοίνωσε.
Κοντά στον Διαμαντάκο και τον Χαραλαμπόπουλο (δύο από τα μεγαλύτερα ταλέντα του ελληνικού μπάσκετ) θα προστεθούν και άλλοι έτσι ώστε ο αυριανός Παναθηναϊκός να χτιστεί πάνω στα καλύτερα δυνατά ελληνικά θεμέλια. 

Αλλά υπάρχει και το σήμερα. Και η απάντηση σ” αυτό το πρόβλημα πρέπει να είναι άμεση και διπλή. Η πρώτη εκκρεμότητα που πρέπει ν” αντιμετωπιστεί είναι το θέμα του προπονητή. Που δεν είναι εύκολο γιατί όταν ο σχεδιασμός του «αφεντικού» είναι μακροχρόνιος, ανάλογης διάρκειας θα πρέπει να είναι και η θητεία εκείνου που θα κληθεί να τον πραγματοποιήσει.
Τα ταλέντα θέλουν τη σωστή προετοιμασία για ν” αποδώσουν και ταυτόχρονα η ομάδα είναι «καταδικασμένη» να πρωταγωνιστεί σε Ελλάδα και Ευρώπη. Άρα εκτός από τον σωστό κόουτς χρειάζονται και οι ανάλογοι παίκτες. Άρα το μπάτζετ θα πρέπει υποχρεωτικά ν” αυγατίσει. Μέχρι πού, θα το δούμε. Ως τώρα οι Γιαννακόπουλοι δεν έχουν κάνει πίσω σε προκλήσεις.

Κι ερχόμαστε στον ερασιτέχνη, όπου η οικονομική δυσπραγία και τα χρέη έχουν διαμορφώσει μια καταθλιπτική πραγματικότητα. Οι διοικούντες κάνουν ό,τι μπορούν, αναζητούν στήριξη απ” όπου μπορούν, οι οργανωμένοι βοηθάνε όσο αντέχουν, αλλά η βελτίωση δεν είναι θεαματική. Τώρα με την ανακατασκευή του γηπέδου και την αναμενόμενη αύξηση των εσόδων, θ” αυξηθούν και τα ποσοστά του ερασιτέχνη, αλλά η λύση βρίσκεται στα χέρια άλλων. Γιατί ούτε ένας, ούτε δύο είναι οι οικονομικά εύρωστοι Παναθηναϊκοί.

Και ο ερασιτέχνης, τα τμήματα βόλεϊ, το γυναικείο μπάσκετ, το πόλο και τα άλλα, δεν είναι ΠΑΕ, με μια λογική συμβολή από μερικούς που πουλάνε «παναθηναϊκοφροσύνη» με μοναδική οικονομική συμβολή το αντίτιμο ενός διαρκείας λύνεται άμεσα το πρόβλημα.

Αν και όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο προσχωρώ στην άποψη ότι η λύση του Αλαφούζου είναι η σωστή. Την είχε εισηγηθεί κι ο Πούσκας στα χρόνια του Γουέμπλεϊ. Αν θέλουμε να λέμε ότι «εμείς είμαστε ο Παναθηναϊκός» θα πρέπει να βάζουμε και το χέρι στην τσέπη. 

Όχι φυσικά όλοι γιατί τα χρόνια είναι δύσκολα, αλλά όσοι μπορούν και με όσα μπορούν. Η πράξη απέδειξε ότι οι εισφορές της «Συμμαχίας» έπιασαν τόπο. Μακάρι να βρεθούν κι άλλοι Γιαννακόπουλοι στα χρόνια που έρχονται.

 Αλλά κοντά σ” αυτούς θα πρέπει να είμαστε κι εμείς.

http://www.panathinaikoskosmos.com/