Η ΕΛΛΗΝΟΠΟΙΗΣΗ ΜΑΣ

ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ 

Ανάλυση του Γιώργου Λιβέρη 

Έκπληξη του φετινού πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου αποτελεί, αναμφισβήτητα, ο Πανιώνιος. Με την υψηλή βαθμολογική του θέση έχει προσφέρει μια νότα παρηγοριάς στους τόσο πονεμένους φίλους του, αλλά και στοιχεία αισιοδοξίας ότι θα συνεχίσει τη λαμπρή τριών Αιώνων ιστορία του. 

Για όσους δεν βρίσκονται στο στενό κύκλο των οπαδών του Συλλόγου, ούτε βέβαια είναι «Πάνθηρες» η επιτυχία του Πανιωνίου εστιάζεται στη σύνθεσή του καθώς είναι ο πρώτος Σύλλογος με τέτοια συνάθροιση (ή μάλλον συσπείρωση) Ελλήνων παικτών. 

Στην τελευταία αγωνιστική και την 4η νίκη του σε 7 αγώνες παράταξε 11 Έλληνες παίκτες, ο μόνος Σύλλογος με τόσα δικά μας παιδιά και με διαφορά από τον επόμενο που ήταν ο Ηρακλής. 

Ο «γηραιός» της Θεσσαλονίκης με τους 9 γηγενείς ποδοσφαιριστές είχε και αυτός μια μεγάλη επιτυχία καθώς με την ισοπαλία του διατήρησε για 5η χρονιά το αήττητο από τον ΠΑΟΚ. 

Για τα Σωματεία που αναζητούν Έλληνες, ανιχνεύουν ταλέντα και ενισχύουν τις γραμμές τους με δικά μας παιδιά, αξίζει ένας έπαινος. Μεταξύ αυτών και η ομάδα του Πανόπουλου, η οποία στην τελευταία αγωνιστική αντέταξε 8 Έλληνες, εκτός έδρας στην Τρίπολη και απέσπασε ισοπαλία. 

Αλλά το μεγαλύτερο κέρδος και πλεονέκτημα, που δημιουργούν αυτές οι ομάδες μέσης στάθμης, είναι πως διατηρούν άσβεστη τη φλόγα των νεαρών και εκκολαπτόμενων παιδιών στο να αναδειχθούν και να φθάσουν στο απώτατο σημείο, της πρόσκλησης στην Εθνική Ομάδα. 

Οι αντίθετες κινήσεις εκείνων που προτιμούν την επιλογή φθηνών λεγεωνάριων από τα πέρατα του κόσμου και την επιλογή μόνο ενός ή δυο Ελλήνων παικτών στην ενδεκάδα τους, με την ταυτόχρονη μόνιμη παρουσία μέτριου ξένου τεχνικού, μόνο κακό φέρνει στον τόπο μας. 

Είναι αναγκαίο να τονισθεί για χιλιοστή φορά ότι το Γουέμπλεϋ επιτεύχθηκε από Έλληνες τακτικούς και αναπληρωματικούς όπως ασφαλώς και ο θρίαμβος στην Πορτογαλία το 2004 στο Πανευρωπαϊκό. Και στις  δυο περιπτώσεις υπήρχαν οι (απαραίτητοι) εμπνευσμένοι ηγέτες, ο Φέρεντς Πούσκας και ο Όττο Ρεχάγκελ, των οποίων ματαίως αναζητούμε άξιους συνεχιστές. Ιδίως με τη βιασύνη που ανεγκέφαλα παρουσιάζει η ΕΠΟ. 

Σύλλογοι οι οποίοι αυτή την περίοδο έχουν δώσει λύσεις στο οικονομικό τους θέμα, όπως ο ΠΑΟΚ και ο ΟΣΦΠ, καλλιεργούν ουσιαστικά αντεθνικό κλίμα όταν αγωνίζονται χρησιμοποιούντες 2 ή 3 (Ατρόμητος) ή 4 (ΠΑΟΚ) Έλληνες παίκτες. 

Ασφαλώς επίλεκτοι ποδοσφαιριστές μας αγωνίζονται στο εξωτερικό και διακρίνονται, αλλά το πρόσκαιρο μάζεμά τους για τις εκάστοτε υποχρεώσεις της Εθνικής καθόλου δεν βοηθά τη συνοχή και το ομαδικό παιχνίδι, δεδομένου του χαρακτήρα μας και της απουσίας πνεύματος συνεργασίας που μας διακρίνει. Το αντίθετο αποτελεί το μυστικό της επιτυχίας των Γερμανών. 

Βέβαια αναφορικά με την πληθώρα των ξένων παικτών πάντα υπάρχει η νοσηρή σκέψη ότι οι συναλλαγές με τους αλλοδαπούς ποδοσφαιριστές μέσα από περίεργα κανάλια που παρεμβάλλονται επιτρέπουν περισσότερες ύποπτες διασυνδέσεις. Αντιληπτό και διεθνές το φαινόμενο, αλλά τελικά το πληρώνει η Εθνική μας Ομάδα. Αυτό όμως πλέον αποτελεί ένα κραυγαλέο έγκλημα για το ποδόσφαιρό μας.