ΟΙ 12
ΣΤΥΛΟΒΑΤΕΣ
ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ
Σε τοποθέτηση του Γιώργου Λιβέρη
Αυτά δεν θα αρκούσαν εάν στην πορεία των πρώτων 100 ετών δεν υπήρχαν και αυτές οι ισχυρές προσωπικότητες – στυλοβάτες στην προσπάθειά του να δημιουργηθεί, να ορθοποδήσει, να ισχυροποιηθεί και τελικά να κυριαρχήσει στα Σπορ του Ελληνικού Χώρου.
Συντελεστές υπήρξαν περισσότεροι από πολλοί. Πρόεδροι αρκετοί, αλλά αυτοί που σφράγισαν την πορεία και την πρόοδό του μετρημένοι.
 |
Σε μια προσπάθεια να είμαι όσο περισσότερο είναι δυνατόν αντικειμενικός και ανατρέχοντας στη συνολική διαδρομή του Παναθηναϊκού ξεχώρισα τους 12 επικρατέστερους. Αυτούς που «κατά κρίση αγαθού ανδρός» αλλά και με ισχυρά επιχειρήματα καταγράφει και κατατάσσει μια φίλαθλη συνείδηση.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΑΦΑΤΗΣ: Ο ΙΔΡΥΤΗΣ
 |
| ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΑΦΑΤΗΣ |
Τα αδέλφια Αλέξανδρος και Γεώργιος Καλαφάτης, με μεγαλύτερο σε ηλικία τον πρώτο, γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Αθήνα με αρχικό Σύλλογό τους τον ΕΓΣ, λόγω γειτνίασης στου Μετς και δεύτερο τον ΠΓΣ στην Κυψέλη.
 |
| O τότε 17χρονος Γιώργος Καλαφάτης |
Η αγάπη για το Ποδόσφαιρο οδήγησε τον Αλέξανδρο στην απόφαση δημιουργίας ενός καθαρά ποδοσφαιρικού Σωματείου, καθώς διαφορετικά δεν μπορούσαν να το απολαύσουν. Την ιδέα ενστερνίσθηκε ο Γεώργιος Καλαφάτης, ο οποίος δραστηριοποιήθηκε δυναμικά και σε σύντομο χρόνο κατόρθωσε να προχωρήσει στην επίσημη σύσταση Σωματείου, να συγκεντρώσει γύρω του ένα κύκλο νέων που αγαπούσαν τα φουτμπόλ, να φέρει από το εξωτερικό αθλητικό υλικό και τους κανονισμούς, να βρει τον πρώτο (ξένο) προπονητή και τελικά, μετά πολλές αναζητήσεις να εντοπίσει τον κατάλληλο χώρο και να αποκτήσει ο Παναθηναϊκός δικό του γήπεδο.
 |
| Ο Γιώργος Καλαφάτης |
Όλα αυτά, που συνοψίζονται τουλάχιστον σε 2 δεκαετίες, ο Γεώργιος Καλαφάτης αγωνιζόταν ως ποδοσφαιριστής, αλλά και ως αθλητής Στίβου, από τον οποίο προήρχετο, ενώ υπήρξε ο στυλοβάτης και άλλων αθλημάτων.
Τα πολύπλοκα αθλητικά του ενδιαφέροντα – είναι σημαντικό αυτό – δεν τον έφεραν σε ένα πρόγραμμα ηπιότερης προσαρμογής προς τις υποχρεώσεις του στην παιδεία και στην κοινωνία. Αντίθετα μάλιστα. Κατ’ αρχήν τελείωσε το Διδασκαλείο Γυμναστικής. Ακολούθως φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και όταν πήρε το πτυχίο του υπηρέτησε στο Στρατό ως ανθυπίατρος. Επίσης ο Αλέξανδρος απεφοίτησε από το Πολυτεχνείο ως Χημικός.
Μετά την αποστράτευσή του το 1922, σε ηλικία 32 ετών, ο ιατρός Γεώργιος Καλαφάτης, επέλεξε να ενταχθεί στο Πολεμικό Ναυτικό για να συνεχίσει εκεί την καριέρα του. Η προσφορά του, οι μελέτες του και η πλήρης ενημέρωσή του στις εξελίξεις της ιατρικής και των σύγχρονων απαιτήσεών της, τον έφεραν μέχρι το βαθμό του Υποναυάρχου κατά την αποστρατεία του.
Μέχρι το θάνατό του το 1964, και όλα αυτά τα χρόνια, ποτέ δεν απομακρύνθηκε από τον Παναθηναϊκό, από τον κύκλο της αθλητικής ηγεσίας και από τον ελληνικό αθλητισμό. Άλλωστε αυτό το είχε επιτύχει στα δύσκολα πρώτα χρόνια, πως θα άλλαζε στη συνέχεια; Π.χ. στο τέλος της δεκαετίας του ’20 δέχθηκε να είναι εκλέκτωρ και προπονητής της Εθνικής Ποδοσφαίρου ενώ ήταν γιατρός και αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού.
Κάτι ελάχιστα γνωστό. Το 1928 η ΕΠΟ διέγραψε τον Ολυμπιακό ΣΦΠ. Ο Γιώργος Καλαφάτης έσπευσε σε αμέριστη βοήθεια και συμπαράσταση. Απέτρεψε την ποινή. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί το ΠΟΚ (Ποδοσφαιρικός Όμιλος Κέντρου) που διατηρήθηκε μέχρι το 1963.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
 |
| ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑ'Ι'ΔΗΣ |
Aπόστολος Νικολαϊδης
"Ο Πατριάρχης" -
Γεννήθηκε στις 19/4/1896 στη Στενήμαχο, ως έγγιστα της Φιλιππούπολης (Πλόβτιβ) της Βουλγαρίας. Στο δημοτικό σχολείο της Ελληνικής Πρεσβείας στη Σόφια στάλθηκε από τον πατέρα του για να μάθει σωστά ελληνικά. Τελείωσε τη Ροβέρτειο Σχολή στην Κωνσταντινούπολη όπου φοιτούσαν οι εκλεκτοί. Στην Αθήνα μυήθηκε στο Παναθηναϊκό πνεύμα σε ηλικία 18 ετών (στις διακοπές του). Ακολούθως σπούδασε στο Μόναχο όπου έμαθε να μιλά και την τέταρτη γλώσσα του.
 |
| ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑ'Ι'ΔΗΣ |
Τα αθλητικά προσόντα του Απόστολου Νικολαΐδη τον ανέδειξαν αμέσως, τόσο στο Ποδόσφαιρο όσο και στο Στίβο. Μετείχε των Ολυμπιακών Αγώνων το 1920 στην Αμβέρσα ως αμυντικός παίκτης στο Ποδόσφαιρο και στο Δέκαθλο. Τα ακόμη περισσότερα διοικητικά του προσόντα ακολούθως τον συνόδευσαν επί δεκαετίες, μέχρι την ύστατη πνοή του. Υπήρξε ο μακροβιότερος ηγέτης σε ιστορία αθλητικού συλλόγου στην Ελλάδα ή το εξωτερικό. Αφιέρωσε 62 χρόνια έντονης δράσης και αφοσίωσης στο Σύλλογο επιτυγχάνοντας να δημιουργήσει τις βάσεις εκείνες που ήταν απαραίτητες για το κτίσιμο ισχυρότατων θεμελίων σε όλα τα Σπορ.
Ο Απόστολος Νικολαΐδης είχε την ικανότητα να εναρμονίζει μια συμπεριφορά ισορροπίας μεταξύ διοίκησης και αθλητών και να δημιουργεί γέφυρες συνεργασίας ανάμεσα σε όλους τους Συλλόγους. Όταν αυτό υπήρχε δεν το εκτιμούσαμε. Σήμερα αναγνωρίζουμε την αξία του.
Στην εποχή του πλήρους ερασιτεχνισμού, στην οποία όλοι προσέφεραν τις υπηρεσίες τους αφιλοκερδώς ήταν αποδεκτή μια αθλητική ροή, η οποία στηρίζετο στην αγάπη και το «χόμπι». Όταν βεβαίως αναπόδραστες ανάγκες απαιτούσαν κάποιες δαπάνες ο Απόστολος Νικολαΐδης, χωρίς αυτό να γίνεται γνωστό, ερχόταν ως δυνατός σιωπηλός αρωγός. Άλλωστε ως επιχειρηματίας ήταν απόλυτα επιτυχημένος με εργοστάσιο Χαρτοποιίας και συμμετοχή στη Διοίκηση της Εμπορικής Τράπεζας της οικογένειας Κωστόπουλου.
Διετέλεσε Πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ, του Ιππικού Ομίλου, της Ολυμπιακής Επιτροπής και της ΕΛΠΑ καθώς το Αυτοκίνητο ήταν η επόμενη μεγάλη αγάπη του. Μάλιστα το 1953 ως Γενικός Γραμματέας της ΕΛΠΑ εμπνεύσθηκε το Διεθνές Ράλλυ Ακρόπολης, που ήταν και η αρχή της γνωριμίας μας. Όπως είναι γνωστό το Ράλλυ Ακρόπολης καθιερώθηκε και παραμένει μέχρι σήμερα, μετά από ½ και πλέον Αιώνα ως ένας από τους κλασικούς αγώνες του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ράλλυ.
Βεβαίως ο Απόστολος Νικολαΐδης, απέκτησε και εχθρούς. Ο Κώστας Παπαναστασίου είχε πει κάποτε πως «όταν διοικείς δεν μπορείς να έχεις μόνο φίλους, θα έχεις και εχθρούς. Εάν έχεις μόνο φίλους ίσως κάτι περίεργο συμβαίνει». Οι μεταβλητές στον αθλητισμό και η ύπαρξη ατόμων από όλες τις κοινωνικές τάξεις δημιουργούν ένα μόρφωμα που αναπτύσσει αντιτιθέμενες παραμέτρους. Ο Απόστολος Νικολαΐδης το γνώριζε αυτό καλά και προσπαθούσε πάντα να είναι ανεκτικός κυρίως με τους συνεργάτες του, εφ’ όσον πρόσφεραν. Αυτό πολλές φορές τον ενέπλεκε σε καταστάσεις.
Ο Απόστολος Νικολαΐδης
έφυγε από τη ζωή στις 15 Οκτωβρίου 1980 προσφέροντας μέχρι τις τελευταίες ώρες τα φώτα του στην ΕΟΕ, την ΕΛΠΑ και τον Παναθηναϊκό, ενώ είχε φροντίσει διακριτικά για την διάδοχη κατάσταση.
Ο ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ
 |
| Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ |
Υπάρχουν απτές αποδείξεις που φανερώνουν ότι ο Μιχάλης Παπάζογλου ήταν ο πλέον δυναμικός και αποφασιστικός από τους κορυφαίους παράγοντες που στέριωσαν τον Παναθηναϊκό. Η εικόνα του μικρού ταξιδιωτικού γραφείου που διατηρούσε στην οδό Σταδίου 43 με τον εντυπωσιακό τίτλο «Γενικόν Πρακτορείον Αθηνών» δεν σε έπειθε. Τα έργα όμως και οι κινήσεις του προσδιόρισαν την πορεία του Συλλόγου για περισσότερα από 40 χρόνια. Αυτός καθιέρωσε στο Σύλλογο το Τριφύλλι ως σήμα και τον Απόστολο Νικολαΐδη ως αθλητή.
Ο Μιχ. Παπάζογλου όταν ήρθε το 1910 από την Κωνσταντινούπολη στην Αθήνα ήταν ήδη αθλητής της Χαλκηδόνας, η οποία είχε ως σήμα της το Τριφύλλι. Αλλά δεν ήταν μόνο οι συναισθηματικοί λόγοι που το πρότεινε στους αφούς Καλαφάτη – και έγινε αποδεκτό. Ήταν και ο συνδυασμός με το πράσινο που φέρνει ελπίδα και τύχη. Όσον αφορά τον Απόστολο Νικολαΐδη μπόρεσε να τον εμπνεύσει και να τον συνεπάρει για τον Παναθηναϊκό όταν το 1914 ο 18χρονος ήρθε για διακοπές στην Αθήνα.
Ο Μιχάλης Παπάζογλου ενεργοποιήθηκε και ως ποδοσφαιριστής και έπαιξε την επταετία 1912 – 1919 για να ενταχθεί ακολούθως στη διοίκηση (από το 1922), ως μέλος του Δ.Σ, Αντιπρόεδρος ή Γενικός Γραμματέας μέχρι τη δεκαετία του ’50 που έφυγε από τη ζωή.
Oλόκληρος ο λόγος του Μιχάλη Παπάζογλου την περίοδο 1947-48 ο οποίος από την θέση του γενικού γραμματέα επεξηγεί τι εστί Παναθηναϊκός στο ΔΣ της εποχής
Δυναμικά κινήθηκε και στη διάρκεια της Κατοχής, ως μέλος αντιστασιακής ομάδας. Συνελήφθη μάλιστα τον Οκτώβριο του 1942 από τους Γερμανούς και ενώ οι σύντροφοί του εκτελέστηκαν, εκείνος προσποιήθηκε τον τρελό και κλείσθηκε στο Αιγινήτειο Ψυχιατρείο. Από εκεί μια ομάδα φίλων παναθηναϊκών και αντιστασιακών οργάνωσε την δραπέτευσή του.
Παρέμεινε πιστός και αφοσιωμένος στον Παναθηναϊκό και στα καθήκοντά του αποφεύγοντας να εμπλέκεται σε διοικητικές κόντρες με όσους πίστευαν ότι είχαν τη δυνατότητα να προωθήσουν το Σύλλογο ταχύτερα. Ο χρόνος πάντα έδειχνε την ορθή πορεία ή το αδιέξοδο.
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΡΑΣΕΒΔΑΣ: Ο ΤΡΙΣΥΠΟΣΤΑΤΟΣ
 |
| Ο ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΡΑΣΕΒΔΑΣ |
Μια προσωπικότητα ξεχωριστή. Κατ’ αρχήν χρυσός Ολυμπιονίκης στη Σκοποβολή το 1896 στους Α΄ Αγώνες της Αθήνας. Μακεδονομάχος, 21 ετών, είχε έρθει από τη γενέτειρά του τον Αστακό για να φοιτήσει στη Νομική Σχολή. Αθλητής του ΠΓΣ, φίλος των αφών Καλαφάτη, εθελοντής σκοπευτής με το νέο όπλο του ΕΣ το γαλλικό Γκρα (επινόηση του Λοχαγού Gras) που είχε αντικαταστήσει τα καριοφίλια κ.λ.π. και το χρησιμοποιούσαμε μέχρι το 1906 (πριν από το Μάνλιχερ). Κέρδισε στους Ολυμπιακούς Αγώνες με 2320 επιτυχίες στις 40 βολές, τελείωσε τη νομική και έμεινε στον ΕΣ μέχρι το βαθμό του Συνταγματάρχη. Ακολούθως άσκησε τη δικηγορία και ασχολήθηκε με την πολιτική όπου εξελέγη Βουλευτής.
Τα αθλητικά διοικητικά ενδιαφέροντα αρχίζουν το 1924 όταν έδωσε σκληρή μάχη στη Δ’ Εθνοσυνέλευση για να εγκριθεί η παραχώρηση του χώρου «Περιβόλα», από το Δήμο Αθηναίων στον Παναθηναϊκό. Η εγκριτική απόφαση δημοσιεύθηκε στο υπ’ αρθμ. 165/1924 φύλλο της Εφημερίδας της Κυβέρνησης.
Η ηγετική τετράδα του Παναθηναϊκού (Καλαφάτη, Νικολαΐδη, Παπάζογλου, Πανουργιά) σε ένδειξη εκτίμησης εξέλεξε Πρόεδρό της τον Παντελή Καρασεβδά κατά τη διετία 1924 – 26 γεγονός που συνέτεινε να γίνει και μέλος της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων της Ελλάδος.
 |
| Ο ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΡΑΣΕΒΔΑΣ |
Πριν ολοκληρώσει τη θητεία του ως Πρόεδρος του Παναθηναϊκού ο Παντελής Καρασεβδάς εξελέγη ταυτόχρονα και Πρόεδρος του Πανελληνίου όπου παρέμεινε μέχρι το 1935. Πέθανε το 1946, σε ηλικία 71 ετών, έχοντας πλέον την ικανοποίηση ότι είχε απελευθερωθεί η χώρα μας από την τριπλή Κατοχή.
ΑΦΟΙ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΙ
Αφοι 2 – Αστέρια 6
 |
| ΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΘΑΝΑΣΗΣ κ ΠΑΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ |
Η ιστορία άρχισε κάπου εκεί στα 1972 μετά την εκλογή του Παύλου Γιαννακόπουλου ως απλού μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου του Παναθηναϊκού Α.Ο.
 |
| Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΙΛΑΘΛΟΥΣ ΠΑΝΥΓΗΡΙΖΕΙ ΕΝΑΝ ΑΚΟΜΗ ΕΥΡΩΠΑ'Ι'ΚΟ ΤΙΤΛΟ |
 |
| Ο ΠΑΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ ΤΩΝ ΕΠΙΤΥΧΙΩΝ ΖΕΛΙΜΙΡ ΟΜΠΡΑΝΤΟΒΙΤΣ |
 |
| ΟΙ ΑΘΛΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΠΑΣΚΕΤ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΟΥΝ ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ |
Βέβαια ο μεγάλος έρωτας προς το Μπάσκετ γεννήθηκε μετά το 1987 όταν κερδίσαμε το Πανευρωπαϊκό Κύπελλο με την Εθνική Ομάδα. Η εντυπωσιακή επιτυχία δημιούργησε ουσιαστικές προσδοκίες, οι οποίες ασφαλώς για να επιτευχθούν απαιτούσαν υποδομή, στελέχη, διοίκηση και παίκτες.
Ορθώς οι αφοί Γιαννακόπουλοι όλα αυτά τα ανέθεσαν στους «experts» δηλαδή σ’ αυτούς που τα γνωρίζουν βαθειά και τα εφαρμόζουν τεχνικά. Αυτό δεν αποτελεί αδυναμία για τους εντολοδόχους. Αποτελεί ευφυΐα και οι αρχαίοι Έλληνες πάντα εστηρίζοντο στους ειδήμονες.
Χάρη στους αφούς Γιαννακόπουλους το ελληνικό Μπάσκετ ισχυροποίησε την διεθνή αξία του που είχε ήδη από το 1946 αποδείξει. Αύξησε τη φήμη του στην Ευρώπη και εδραίωσε την Ελλάδα και συλλογικά στον παγκόσμιο χώρο. Χάσαμε δεκάδες θέσεις στη διεθνή αξιολόγηση των άλλων αθλημάτων, αλλά ανεβήκαμε στους 7ους ουρανούς στο Μπάσκετ. Σ’ αυτό συνέβαλαν αποφασιστικά οι αφοι Γιαννακόπουλοι με τις ορθές κινήσεις τους και τις εκταμιεύσεις μεγάλων ποσών.
ΛΟΥΚΑΣ ΠΑΝΟΥΡΓΙΑΣ
Ο αθόρυβος Βοιωτός
 |
| Ο ΛΟΥΚΑΣ ΠΑΝΟΥΡΓΙΑΣ κ Ο ΣΤΕΦΑΝ ΜΠΟΜΠΕΚ [με τα γυαλιά] |
Ο Λουκάς Πανουργιάς (1899 – 1981) γεννήθηκε στη Λειβαδιά. Το 1910 η οικογένειά του ήρθε στην Αθήνα και εκείνος έφερε μαζί του τις πολλές ποδοσφαιρικές γνώσεις του, από τα παιχνίδια στα χωράφια. Στο Πολύγωνο δημιούργησε τη «Νίκη» από όπου τον απέσπασε ο Γιώργος Καλαφάτης, πολύ σύντομα το 1911. Ο μικρός έμεινε στην παρέα καθώς συνδέθηκε και πνευματικά με τον σκληρό πυρήνα. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο, έγινε Δικηγόρος, άνοιξε Γραφείο, αλλά ποτέ δεν αποχωρίσθηκε από το τρίο Καλαφάτη – Νικολαΐδη – Παπάζογλου. Αντίθετα έγινε ο τέταρτος με την ίδια αγάπη για το Σύλλογο, με την ίδια αφοσίωση στο Ποδόσφαιρο και στα Σπορ.
Στην Α’ ομάδα του Παναθηναϊκού έπαιζε επί 13 χρόνια. Από το 1916 έως το 1924 στα 32 του ενώ ήταν πλέον Δικηγόρος. Συνήθως αγωνιζόταν ως αμυντικός μαζί με τον Απόστολο Νικολαΐδη. Το 1919 αγωνίσθηκε με την Εθνική Ομάδα στο Παρίσι στους Συμμαχικούς Αγώνες, στο γήπεδο «Περσίνγκ» όπου αντιμετωπίσαμε Γαλλία, Ιταλία και Ρουμανία.
Τον Ιούνιο του 1920 ενώ η Εθνική ετοιμαζόταν για την Α’ συμμετοχή μας στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αμβέρσας, είχε την ατυχία λίγο πριν την αναχώρηση να σπάσει το πόδι σε μια σύγκρουση με τον Γιώργο Ανδριανόπουλο. Οι δυο τους που ήσαν φίλοι στενοχωρήθηκαν πολύ. Ο Λουκάς Πανουργιάς δεν μπορούσε φυσικά να ακολουθήσει την ομάδα. Ο Γιώργος Ανδριανόπουλος επίσης δεν πήγε παρ’ όλο ότι είχε δηλωθεί. Οι γνωρίζοντες τα πράγματα υποστηρίζουν ότι δεν πήγε στους Ολυμπιακούς σε ένδειξη συγνώμης και συμπαράστασης.
Στα διοικητικά του Παναθηναϊκού εισήλθε νωρίς από το 1916 ενώ το 1929 όταν αποχώρησε της ενεργού δράσης εξελέγη Πρόεδρος της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Αθηνών (ΕΠΣΑ). Το 1930 ήταν Σύμβουλος της ΕΠΟ, το 1931 Γενικός Γραμματέας και μεταπολεμικά Αντιπρόεδρος και Πρόεδρος, συνεργαζόμενος άριστα με τους Ανδριανόπουλο (ΟΣΦΠ) Μέρμηγκα (ΟΣΦΠ) Κατράντζο (ΑΕΚ) και Γκούμα (ΑΕΚ) παρ’ όλον ότι οι παραπάνω βρισκόντουσαν σε διαφορετική όχθη της λίμνης.
Πρόεδρος του Παναθηναϊκού διετέλεσε κατά την τετραετία 1962 – 66 αλλά αυτό δεν έχει – στην προκειμένη περίπτωση – τόση σημασία. Διότι από το πόστο του Προέδρου έχουν περάσει διάφορα ονόματα. Σημασία έχει ότι ο Λουκάς Πανουργιάς ως θεράπων της νομικής επιστήμης και ως εκλεκτό μέλος της Αθηναϊκής κοινωνίας πάντα ήταν κοντά στον Παναθηναϊκό και το Ποδόσφαιρο.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ
Ο σκληρός καπετάνιος
 |
| Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ |
Στο υπ’ αριθμ. 2718/30-7-1979 ΦΕΚ δημοσιεύθηκε η σύσταση της ΠΑΕ Παναθηναϊκός Α.Ο. Νέος ηγέτης ο Γιώργος Βαρδινογιάννης. Ναυτικός σκληραγωγημένος στις φουρτούνες της θάλασσας και στον πετρελαϊκό «πόλεμο». Οικονομικά ισχυρότερος, πήρε εύκολα το Σύλλογο με την αρωγή της οικογένειάς του, της οποίας όλοι οι άρρενες ήσαν τακτικά μέλη του Παναθηναϊκού Α.Ο.
 |
| Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ |
 |
| Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ ΑΠΟΘΕΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥΠΑΝΑΘΗΝΑ'Ι'ΚΟΥ |
Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης δεν δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί στον ιδιόμορφο κόσμο του Ποδοσφαίρου, όπου μετράει περισσότερο κάθε άλλη μορφή ισχύος πέραν της πνευματικής. Πολύ περισσότερο που είχε την πλήρη συμπαράσταση – στις όποιες δυσχέρειες – των Βαρδή, Θόδωρου, Κεφαλογιάννη, γενικά πλήρως του οικογενειακού Ομίλου.
 |
| Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ ΣΕ ΣΤΙΜΕΣ ΧΑΡΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΡΙΟ |
Το ενδιαφέρον του Καπετάνιου, ατομικώς ή του Ομίλου γενικώς περιορίσθηκε με έμφαση στο Ποδόσφαιρο. Είναι άγνωστοι οι λόγοι. Διεσώθη μόνο το Μπάσκετ που ως ersatz, παρηγοριά ή ότι άλλο, το πήραν οι αφοί Γιαννακόπουλοι και το ανέβασαν ψηλότερα από το Ποδόσφαιρο.
Ο Καπετάνιος διοίκησε 20 χρόνια με πυγμή τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό. Είχε την ικανότητα να κρατάει τους παίκτες στη θέση τους και τα παραγοντικά ζιζάνια μακριά. Όταν χρειαζόταν ήταν ευγενής, όταν οι συνθήκες απαιτούσαν να είναι σκληρός, φόβιζε και όταν τα πράγματα ξέφευγαν από τη λογική παρίστανε τον τρελό. Όμως όλα αυτά μόνο για τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό.
Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΣ
 |
| Δεκέμβριο 1960 σε ξενοδοχείο της Βαρυμπόμπης όπου διαμένουν οι παίκτες του Παναθηνα'ι'κού πριν το αγώνα με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς (2-1).Από αριστερά Γεωργιάδης, ο παππούς Ανδρέας Βγενόπουλος,Δρακότας,ο υιός Βαγγέλης Βγενόπουλος,Τζουνάκος και ο Κώστας Λινοξυλάκης.Ο εγγονός Ανδρέας Βγενόπουλος είναι απών γιατί είχε μάθημα στη Β' Δημοτικού. |
Ο (παππούς) Ανδρέας Βγενόπουλος γεννήθηκε στο Λειβάρτζι των Καλαβρύτων το 1899 και σχεδόν αμέσως η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Έπαιξε ποδόσφαιρο σε διάφορα ερασιτεχνικά Σωματεία μέχρι να υπηρετήσει τη θητεία του στο Π.Ν και μάλιστα στο ιστορικό αντιτορπιλικό «Σφενδόνη».
Το 1926 εξελέγη Πρόεδρος του «Εργατικού Αστέρα», ο οποίος αργότερα μετονομάσθηκε σε Αρίωνα. Το 1932 εξελέγη Πρόεδρος του Ηλυσιακού και απέκτησε πτυχίο Διαιτητού. Μάλιστα διαιτήτευσε το 1935 το παιχνίδι ΠΑΟ – ΑΕΚ 1 – 1 όπως και ένα παιχνίδι ΠΑΟ – ΟΣΦΠ 5 – 3. Από το 1936 μετείχε στο Δ.Σ της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Αθηνών και από τη θέση αυτή δημιούργησε τους κατά τόπους Συνδέσμους Διαιτητών.
Μετά το Β’ ΠΠ εξελέγη Σύμβουλος της ΕΠΟ ενώ από το 1949 μέχρι σχεδόν το θάνατό του το 1967 κατείχε σταθερά τον τίτλο του Προέδρου της ΕΠΣΑ. Στο διάστημα αυτό συνεργαζόταν στενά με τον Πανιώνιο, καθώς εργαζόταν στο κατάστημα του Προέδρου του Συλλόγου Δημήτρη Καραμπάτη. Επίσης είχε άριστες σχέσεις με την ΑΕΚ και τους Τζαννετή – Μαρόπουλο και βεβαίως με τον Παναθηναϊκό Α.Ο.
Η ισχυρή αθηναϊκή «connection» είχε και ένα ουσιαστικό συμπλήρωμα τον δικηγόρο Κώστα Μαρμαρίδη (έφορο Σκοποβολής του ΠΑΟ), ο οποίος τις δεκαετίες ’50 κι ’60 ήταν ο νομικός σύμβουλος του «παππού» στα ποδοσφαιρικά θέματα.
Τα παραπάνω αρκούν για να περιληφθεί ο παππούς Ανδρέας Βγενόπουλος στους 12 μεγάλους διοικητικούς παράγοντες που κάνανε ισχυρό τον Παναθηναϊκό. Βέβαια πρέπει να συνυπολογίσουμε πέρα από τη μεγάλη αθόρυβη και τη θορυβώδη (!) προσφορά του στο Σύλλογο. Η θορυβώδης περίπτωση αφορά το Μίμη Δομάζο που ήταν ολυμπιακών αποχρώσεων μειράκιο της Άμυνας Αμπελοκήπων. Οι παππούς και Ευάγγελος (υιός) τον πήραν (το 1958, 17 ετών) από τα παραπήγματα της προσφυγιάς και την Άμυνα Αμπελοκήπων και τον έφεραν στον Παναθηναϊκό για να παίξει από την επόμενη κιόλας αγωνιστική περίοδο στον Παναθηναϊκό και την Εθνική Ομάδα. Όταν έγινε αυτό ο εγγονός Βγενόπουλος πρέπει να ήταν 5 ή 6 ετών και να μην το βίωσε,
ενώ ο πατέρας του Ευάγγελος θα αισθάνθηκε να δυσχεραίνονται τα καθήκοντά του ως αδέκαστος διαιτητής ποδοσφαίρου Α΄ κατηγορίας. Ίσως για τούτο να αποχώρησε για να ασχοληθεί αποκλειστικά με το κατάστημά του αθλητικών ειδών.
ενώ ο πατέρας του Ευάγγελος θα αισθάνθηκε να δυσχεραίνονται τα καθήκοντά του ως αδέκαστος διαιτητής ποδοσφαίρου Α΄ κατηγορίας. Ίσως για τούτο να αποχώρησε για να ασχοληθεί αποκλειστικά με το κατάστημά του αθλητικών ειδών.
Ο ΔΙΠΛΩΜΑΤΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΑΝΤΖΑΒΕΛΑΚΗΣ
 |
| ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑ'Ι'ΚΟΥ (αριστερά) ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ (δεξιά)ΛΟΥΚΑΣ ΠΑΝΟΥΡΓΙΑΣ (κέντρο) ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΑΤΖΑΒΕΛΑΚΗΣ |
Ο Αντώνης Μαντζαβελάκης, (1917 – 1979) ως Γενικός Αρχηγός του Παναθηναϊκού Α.Ο άφησε εποχή, όχι μόνο με τη μοναδική διπλωματική ικανότητα που χειριζότανε τα ποικίλα θέματα, αλλά και με τη δυνατότητα προσαρμογής του στις δύσκολες καταστάσεις. Το καλώς γνωστό ξενοδοχείο του «Saint George Lycabettus» στον ομώνυμο λόφο, για περισσότερο από μια δεκαετία ήταν το απόλυτα επιτυχημένο επιχειρησιακό κέντρο του Συλλόγου.
Παρ’ όλον ότι είχε τα ίδια προσόντα και μειονεκτήματα (κατά τους επικριτές του) με τον Απόστολο συνεργαζόταν άψογα μαζί του καθώς – ευφυέστατος ων – γνώριζε πως δυο αστέρες έχουν ισχυρότερη λάμψη του ενός.
Επί Γενικής Αρχηγίας του, όχι μόνο το ποδόσφαιρο αλλά το σύνολο των αθλημάτων γνώρισαν μεγάλη άνθηση. Είναι γνωστό ότι μια χρονιά για να κερδίσουμε τους Πανελλήνιους Στίβου πήγε και σήκωσε από το κρεβάτι τον Χρήστο Παπανικολάου για να αγωνιστεί στο Δέκαθλο. Ο Παπανικολάου δεν είχε ξανασυμμετάσχει στο Δέκαθλο, δεν το γνώριζε και βεβαίως δεν ήθελε να διασύρει το όνομά του. Ο Αντώνης Ματζαβελάκης όχι μόνο τον έπεισε, αλλά τον πήγε στο Στάδιο και του έδωσε τέτοια πεποίθηση, που ο Χρήστος κέρδισε το αγώνισμα με νέο Πανελλήνιο ρεκόρ.
Ανάλογη και ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία είχε και στο Ποδόσφαιρο, όπου κυριολεκτικά εκμηδένισε τους αντιπάλους παράγοντες στον μεταγραφικό τομέα. Κυρίαρχη επιτυχία του η μεταγραφή του πλέον πολυσύνθετου Έλληνα ποδοσφαιριστή του Τάκη Λουκανίδη, τον οποίο η Δόξα Δράμας δεν παραχωρούσε. Ο Μαντζαβελάκης με το παράθυρο της μεταγραφής στο εξωτερικό ( via Cyprus) τον έφερε στο Σύλλογο. Ανάλογη επιτυχία είχε και με τους Αριστείδη Καμάρα, Ανδρέα Παπαεμμανουήλ, Ζαχαρία Πυτιχούτη, Τάκη Παπουλίδη, Τουμπέλη και βεβαίως με τον Γιώγο Δεληκάρη από τον ΟΣΦΠ, ενώ αρκετοί υποστηρίζουν ότι και στην περίπτωση της απόκτησης του Μίμη Δομάζου υπήρξε παρασκηνιακά θετική η παρουσία του.
Δυστυχώς ο Αντώνης Μαντζαβελάκης έφυγε αιφνίδια από τη ζωή μόλις στα 62 χρόνια του, από ανακοπή καρδιάς, ενώ είχε πολλά ακόμη να δώσει στο Σύλλογο. Ένα μικρό μέρος της κληρονομιάς του συνέχισε ο γαμπρός του Μάριος Βασιλόπουλος που διετέλεσε Γενικός Γραμματέας και Αντιπρόεδρος του Ερασιτέχνη.
ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ Ο ΔΙΑΤΩΝ ΑΣΤΕΡΑΣ
 |
| Ο ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ |
Όταν ο Κώστας Παπαναστασίου γύρισε από τη Μακρόνησο, κάπου εκεί το 1950, κατευθείαν πήγε στο Παναθηναϊκό Στάδιο όπου γυμναζόταν η ομάδα Στίβου του Παναθηναϊκού, υπό τον Μιχάλη Μητροφάνη. Είναι φανερό ότι του είχε λείψει ο Αθλητισμός , η επαφή με τους ανθρώπους του Στίβου και η επικοινωνία με τη ζωντανή Αθήνα, αλλά και τη δημοσιότητα. Ήταν ήδη δικηγόρος (χωρίς Γραφείο φυσικά) ξενόγλωσσος και οικονομικά αυτάρκης, καθώς ο πατέρας του διέθετε ξενοδοχείο και καφενείο.
Αφιέρωσε πολύ χρόνο, χρήμα και πνεύμα από την πρώτη δεκαετία. Προσέφερε τόσα πολλά στον (ελληνικό) Στίβο που το όνομά του καθιερώθηκε εντυπωσιακά γρήγορα στον ευρύτερο αθλητικό χώρο. Έγινε Έφορος Στίβου στον Παναθηναϊκό και τον έφερε στη βαθμολογική κορυφή των Πανελληνίων Αγώνων το 1955. Αυτό όμως δεν του αρκούσε. Έγινε Γενικός Γραμματέας του Παναθηναϊκού, χωρίς και αυτό να τον ικανοποιεί. Περιόδευε την επαρχία με ένα μικρό «Οpel - Οlympia» που διέθετε (όπως ελάχιστοι) και συγκέντρωνε ψήφους για τη Γενική Συνέλευση του ΣΕΓΑΣ. Κέρδιζε την εκτίμηση της περιφέρειας χάρη στην μοναδική και ισχυρή ευγλωττία του με ταυτόχρονα ευρηματική επιχειρηματολογία. Αλλά στον ΠΑΟ έκανε 2 ή 3 μεγάλα λάθη. Πρώτον σε στιγμή έξαρσης απέσυρε το 1954 τον Παναθηναϊκό από τους Πανελλήνιους Αγώνες. Δεύτερον τοποθέτησε χλοοτάπητα στο γήπεδο της Λεωφόρου, παρά την αντίθετη απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Παναθηναϊκού. Τρίτον συνετάχθη με επαρχιακούς Συλλόγους ως αντιπολίτευση του Απόστολου Νικολαΐδη στο ΣΕΓΑΣ. Αυτά – και άλλα – τελικά τον απομάκρυναν το 1959 από τον Παναθηναϊκό.
Με τα παραπάνω δεδομένα πως δικαιολογείται η παρουσία του στους 12 ιστορικά ισχυρότερους παράγοντες του Παναθηναϊκού;
Η απάντηση.
Πρώτον: Ήταν εργατικός, λαϊκιστής, αλλά με πυγμή. Αφανής χορηγός των αθλητών που τους οδηγούσε σε τίτλους. Δημιουργούσε προοδευτικά σχήματα με νέες αθλητικές ιδέες.
Δεύτερον: Πίστεψε ότι μπορούσε να υπερκεράσει τον γίγαντα Απόστολο Νικολαΐδη, ο οποίος όμως ακλόνητος μέχρι το θάνατό του κυριαρχούσε. Η αντιπολίτευσή του πάντως υπήρξε δημιουργική για τον Παναθηναϊκό.
Τρίτον: Στον Πανελλήνιο Γ.Σ όπου βρήκε στέκι ο Κ. Παπαναστασίου έδειξε τις ηγετικές του ικανότητες καθώς μεγαλουργούσε επί 40 χρόνια διαιωνίζοντας την αντιπαλότητα των δυο Συλλόγων, αλλά και τα πολλά κοινά σημεία που τους συνέδεαν.
Τέταρτον: Είχε τη στόφα των ισχυρών ανδρών, οι οποίοι μάχονται για να διακρίνονται. Ήταν αριστερός αλλά στο Γραφείο του τοποθέτησε το δίπλωμα της γερμανικής γλώσσας του «Goethe Institute». Ήταν Μακρονισιώτης, αλλά έγινε Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού (επιτυχημένος μάλιστα) υπό τον Υπουργό Αχιλλέα Καραμανλή.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΟΧΑΣ Ο ΤΥΠΙΚΟΣ
 |
| ΛΟΥΚΑΣ ΠΑΝΟΥΡΓΙΑΣ [αριστέρα[ ΓΕΩΡΓΙΟΣΤΣΟΧΑΣ [δεξιά] |
Ο Γεώργιος Τσόχας (1883 – 1954) Δήμαρχος Αθηναίων και Βουλευτής, διατέλεσε Πρόεδρος του Παναθηναϊκού Α.Ο δυο φορές. Αυτό δεν εντυπωσιάζει όσο το γεγονός της χρονικής απόστασης ανάμεσα στις 2 θητείες. Πρώτη φορά ήταν Πρόεδρος την περίοδο 1914 – 1918 και δεύτερη φορά την περίοδο 1935 – 1936, δηλαδή μετά 17 χρόνια.
 |
| ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑ'Ι'ΚΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΑΡΧΙΚΗ ΜΟΡΦΗ |
Ο δρόμος που δυτικά εφάπτεται του Γηπέδου της
Λεωφόρου πάντως δεν πήρε το όνομά του για κάποια από τις δυο θητείες του, αλλά για διαφορετικό λόγο. Όταν οι αφοί Καλαφάτη, στις αρχές της δεκαετίας του ’20, εντόπισαν το οικόπεδο που θεωρούσαν κατάλληλο για Γήπεδο και ανακάλυψαν ότι ανήκει στο Δήμο Αθηναίων θεώρησαν δεδομένη την απόκτησή του καθώς τότε Δήμαρχος ήταν ο Γεώργιος Τσόχας, ο οποίος πριν 6 – 7 χρόνια είχε διατελέσει Πρόεδρος του Παναθηναϊκού Α.Ο.
Η επίσκεψη στο Δημαρχείο όμως υπήρξε πλήρως απογοητευτική. Ο Γεώργιος Τσόχας δεν ήταν τυπικά Δήμαρχος, αλλά δημαρχεύων με δικαίωμα υπογραφής μόνο για τα τρέχοντα ζητήματα. Επομένως δεν μπορούσε να υπογράψει. Δηλαδή αρνήθηκε. Ο Αλέξανδρος και περισσότερο ο Γιώργος Καλαφάτης δεν απογοητεύθηκαν και προσπάθησαν να βρουν διέξοδο. Στον κύκλο τους υπήρχε ο Γεώργιος Χατζόπουλος, ο οποίος συνεδέετο στενά με τον Πρίγκιπα Νικόλαο. Φίλαθλο, γνώστη των αθλητικών θεμάτων και ενεργό μέλος του Ολυμπιακού Κινήματος. Ο Πρίγκιπας Νικόλαος πείσθηκε για τη σημασία που είχε να αποκτήσει η πρωτεύουσα ένα σύγχρονο Γήπεδο και έκανε την παρέμβασή του στον δημαρχεύοντα. Η υπογραφή του Γεωργίου Τσόχα ήταν το πρώτο ουσιαστικό βήμα στην προσπάθεια απόκτησης του χώρου, καθώς το θέμα έφθασε ακολούθως στη Βουλή όπου ανέλαβε την εισήγησή του ο Παντελής Καρασεβδάς.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ
Το κρυφό Χαρτί
Ο Γεώργιος Χατζόπουλος το 1921 και για ένα χρόνο εξελέγη Πρόεδρος του Παναθηναϊκού Α.Ο. Ο Σύλλογος όταν ήθελε να τιμήσει εκείνον, ο οποίος του προσέφερε μεγάλες υπηρεσίες τον ανέβαζε στη θέση του Προέδρου. Δεν μπορούσε και δεν είχε τίποτα άλλο περισσότερο να του προσφέρει. Η ευγνωμοσύνη του Συλλόγου εκφραζόταν με αυτόν τον τρόπο.
Ο Γεώργιος Χατζόπουλος δεν είχε ανάγκη αυτής της τιμής. Ήταν ήδη Διευθυντής της Εθνικής Πινακοθήκης. Μια μοναδική θέση που φανέρωνε ότι ο δικός του κόσμος αφορούσε την τέχνη και ότι για να έχει το πόστο αυτό είχε ισχυρές διασυνδέσεις. Κυρίως με το Παλάτι.
Όταν για πολλά χρόνια ο Γεώργιος Καλαφάτης αναζητούσε σε όλο το μήκος της Λεωφόρου Αλεξάνδρας χώρο για να φτιάξει ο Παναθηναϊκός το δικό του σπίτι, κατέληξε στην Περιβόλα. Ήταν το μοναδικό πλάτωμα – κατάλληλο για γήπεδο – στην περιοχή που έχει μια κάποια κλίση. Τον χώρο τότε ο Δήμος νοίκιαζε στους βοσκούς και αποτελούσε μέρος των εσόδων του. Η παραχώρησή του δεν ήταν κάτι απλό. Μόνο το Παλάτι μπορούσε, με τη δύναμη που ασκούσε να κάνει μια παρέμβαση. «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Αυτό είναι τόσο παλαιό όσο και το ελληνικό γένος.
Υπάρχει και μια άλλη προσφορά του Γεωργίου Χατζόπουλου. Ως άνθρωπος της τέχνης και επικεφαλής υπεύθυνος με τη θέση του Διευθυντή της Εθνικής Πινακοθήκης, φρόντισε για τον τελικό σχεδιασμό του Τριφυλλιού με την μορφή που διατηρεί και σήμερα. Δυο παρεμβάσεις του χωρίς σχέση μεταξύ τους αλλά με την αυτή προσέγγιση προς τον τελικό στόχο. Να αποκτήσει ο Παναθηναϊκός Α.Ο σπίτι και φυσιογνωμία.@palaimaxoipao1908
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου