Να’ χα χίλια μάτια...

Να’ χα χίλια μάτια και χίλιες... μούντζες

Αν ψάξει κανείς να βρει το πώς ο Παναθηναϊκός, η ομάδα που πριν από δύο μήνες αποκλείστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της Αύγουστο μήνα από την Ευρώπη, κατάφερε να «μεταμορφωθεί» 60 μέρες μετά σ' αυτό το ποδοσφαιρικό αριστούργημα που είδαμε χθες βράδυ (Σάββατο 22/10) στο ΟΑΚΑ, θα δει ότι η «αλήθεια» κρύβεται σε τέσσερις λέξεις: Υπομονή και Ζεσουάλδο Φερέιρα.

Στη χώρα που ζούμε η πρώτη λέξη αποτελεί… είδος προς εξαφάνιση. Και υπό «κανονικές» (για τα δικά μας μάτια και μέτρα) συνθήκες ο Πορτογάλος τεχνικός θα έπρεπε την επομένη κιόλας του 3-0 στο Τελ Αβίβ να έχει… αποχαιρετήσει τον πάγκο του Παναθηναϊκού.

Πολύ απλά διότι ρε διάολε, κανείς μας δεν έχει τη στοιχειώδη υπομονή να δει τι μπορεί να κάνει αν δουλέψει υπό πιο νορμάλ συνθήκες, ένας προπονητής που «κουβαλάει» μαζί του τόνους περγαμηνών από πρωταθλήματα, πολύ πιο προηγμένα από το ρημαδιασμένο το δικό μας. Και φυσικά από αυτή την κουβέντα δεν εξαιρώ τον εαυτό μου.

Κι εγώ ήμουν λάθος και ενίοτε υπερβολικός σε κρίσεις μου για τον Φερέιρα και σε άρθρα και σε προηγούμενα blog. Διότι κι εγώ είμαι… Έλληνας («ποδοσφαιρικός» Έλληνας για να μην παρεξηγηθώ) και ήθελα να βλέπω αποτελέσματα «εδώ και τώρα ρε φίλε…» γιατί «έτσι πρέπει», γιατί «έτσι» έμαθα.

Γιατί κι εγώ δεν είχα μέσα μου σαν «φυλακτό» και μάθημα ζωής τη λέξη υπομονή, διότι κι εγώ περίμενα με το… καλημέρα από τον Πορτογάλο να πάρει στα χέρια του μία ομάδα με χίλια δυο προβλήματα (που βεβαίως εξακολουθεί να έχει «αδυναμίες», αλλά σαφώς ελαχιστοποιημένες πλέον) και να την κάνει… Μπάρτσα.

Σενιόρ μπράβο σου, όπως έγραψα και στο προηγούμενο blog μου, γιατί είσαι πραγματικά πολύ μεγάλος μάγκας. Εδωσες σε όλους μας ένα μεγάλο ποδοσφαιρικό μάθημα. Κι απέδειξες ότι αν σαν ομάδα στηρίξεις σωστά έναν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ προπονητή κι όχι έναν μαθητευόμενο «μάγο» 99 στις 100 φορές στο τέλος θα δικαιωθείς.

Εννοείτε βεβαίως ότι ο Παναθηναϊκός δεν πήρε κανένα πρωτάθλημα μόνο και μόνο επειδή νίκησε 4-0 τον Εργοτέλη ή επειδή μέχρι στιγμής παίζει την καλύτερη μπάλα σ' αυτό το «σκωροφαγωμένο» από ομάδες Α και Β πρωτάθλημα. Ούτε ο Φερέιρα σήμερα θα είναι ο «Θεός» και αύριο σε πιθανή ήττα ο «μυρωδιάς». Απλώς ο Πορτογάλος κέρδισε με το σπαθί του πλέον μία πολύ πιο σωστή προσέγγιση απ' όλους μας.

Κι έδειξε ότι ο δρόμος που ακολουθεί ο δικός του Παναθηναϊκός, αν δεν βρει άλλου είδους «εμπόδια» στην πορεία του, μπορεί να τον βγάλει την άνοιξη μέχρι την κούπα. Βήμα με το βήμα, παιχνίδι με το παιχνίδι… Κι αν στο γήπεδο στη μιάμιση ώρα μπάλας (συν τη διακοπή… ευαισθησίας του ρέφερι κ. Μήτσιου) λέγαμε όλοι «να' χα χίλια μάτια να βλέπω αυτή την ομάδα», μετά το τέλος του αγώνα, μετά το ρεσιτάλ χουντικής αλητείας της αστυνομίας, το μόνο που μου ερχόταν στο μυαλό ήταν «να' χα χίλιες μούντζες ρε να σας ρίξω…».

Δυστυχώς αυτά που ζούμε πια, στον κόσμο που άλλοι «χτίζουν» για μας χωρίς να μας ρωτήσουν, δεν έχουν προηγούμενο. Διμοιρίες των ΜΑΤ και άνδρες της ασφάλειας ρε ρόλο… ταγματασφαλιτών να σταματούν τον κόσμο, να τον κατεβάζουν από τα αυτοκίνητα και να αρχίζουν να βαράνε στο ψαχνό όποιον έβρισκαν μπροστά τους, επειδή ένα πανό οργής, «έθιξε» τους πολιτικούς φωστήρες τη

Και το όλο σκηνικό να στήνεται μάλιστα με… άνωθεν εντολή. Ποιανού; Του Παπουτσή; Του πρωθυπουργού που είναι στις Βρυξέλλες; Της… Μέρκελ; Με ποιανού εντολή ρε σεις, ρε γαλονάδες που καμαρώνατε τα… καϊνάρια σας να χτυπούν τον κόσμο και φωνάζατε «μπράβο, μπράβο ρίξτε τους έτσι πρέπει» αποφασίσατε να γυρίσετε την Ελλάδα σε χουντικές μεθόδους; Με τι μούτρα θα κοιταχτείτε σήμερα στον καθρέπτη σας; Αλλά τι λέω… Κι αυτός θα πρέπει να έσπασε πια, μη μπορώντας να αντέξει το φθηνό και κακάσχημο προσωπείο σας…

sentragoal.gr