ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΣΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΧΡΥΣΟ ΚΑΙ ΕΝΑ ΘΑΝΑΤΟ

ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΣΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

ΑΠΟ ΕΝΑ ΧΡΥΣΟ ΚΑΙ ΕΝΑ ΘΑΝΑΤΟ

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΚΩΣΤΗ ΤΣΙΚΛΗΤΗΡΑ

 Ο ΚΩΣΤΗΣ ΤΣΙΚΛΗΤΗΡΑΣ

Του Γιώργου Λιβέρη

Στη Στοκχόλμη στο διάστημα 24 Ιουνίου με 27 Ιουλίου 1912 διεξήχθησαν οι V Ολυμπιακοί Αγώνες και ο 24 ετών Κωστής Τσικλητήρας από την Πύλο, κέρδισε το Χρυσό Μετάλλιο στο μήκος άνευ φοράς (με 3.37). Ήταν το 4^ο κατά σειρά Ολυμπιακό Μετάλλιό του. Είχε ήδη κερδίσει 2 Αργυρά Μετάλλια το 1908 στο Λονδίνο, στο ίδιο αγώνισμα (με 3.23) και στο ύψος (με 1.55), ενώ ολοκλήρωσε την τετράδα του το 1912 με ένα ακόμη Αργυρό στο ύψος. Όλα άνευ φοράς.

          Στις 18 Οκτωβρίου 1912 κηρύχτηκε ο Α’  Βαλκανικός Πόλεμος και ο Κωστής Τσικλιτήρας κλήθηκε στα όπλα. Η Ελλάδα με τη Σερβία, το Μαυροβούνιο και τη Βουλγαρία επεδίωκαν την ανεξαρτησία τους πολεμώντας ενάντια στην Τουρκία.

          Ο Κωστής Τσικλητήρας βρέθηκε στη δύνη του Πολέμου και στη μάχη του Μπιζανίου. Δεν τραυματίσθηκε αλλά προσεβλήθη από οξεία μηνιγγίτιδα που έχει μικροβιακά ή τοξικά αίτια. Ως απλός στρατιώτης νοσηλεύθηκε σε συνθήκες πολέμου και απεβίωσε. Ήταν η 10^η Φεβρουαρίου 1913. Λίγο πριν τελειώσει ο Α’  Βαλκανικός Πόλεμος και αρχίσει ο Β’ .

          Πριν 100 χρόνια το Χρυσό Μετάλλιο και ο θάνατος ενός Ολυμπιονίκη. Πριν 100 χρόνια οι Ειρηνικοί Αγώνες και οι Αγώνες για την Ελευθερία.

         

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ

Ο Κωστής Τσικλητήρας έπαιξε μεγάλο ρόλο στην ιστορία του Παναθηναϊκού, διότι ήταν ο πρώτος  τερματοφύλακάς του. Όταν οι αφοί Καλαφάτη αποφάσισαν να ασχοληθούν περισσότερο μεθοδικά με το Ποδόσφαιρο, τους ακολούθησε διότι συνεδέετο φιλικά μαζί τους. Καθώς ήταν ψηλός (1,92) και είχε θαυμάσιο στατικό άλμα, αντίληψη και ελαστικότητα, ήταν ο πλέον κατάλληλος για το πόστο αυτό.

Επί πλέον ο ΠΓΣ δεν διατηρούσε «τμήμα ποδοσφαίρισης» και ως εκ τούτου ήταν επιτρεπτό να ασχολείται ένας αθλητής του με ένα διαφορετικό σύλλογο. Τη θέση του τερματοφύλακα ο Κωστής  Τσικλητήρας διατήρησε από τον Φεβρουάριο του 1908, που δημιουργήθηκε ο Ποδοσφαιρικός Όμιλος, μέχρι τη στράτευσή του τον Οκτώβριο του 1912.

Όταν ο Τσικλητήρας πήγε να υπηρετήσει στα όπλα τη θέση του τερματοφύλακα πήρε ο νεαρός Δημήτρης Δεμερτζής, ο οποίος την κράτησε για 10 περίπου χρόνια, δηλαδή όσο ήταν μαθητής και φοιτητής της Ιατρικής. Σταμάτησε όταν έγινε γιατρός και έπρεπε να πάει στην επαρχία.

Στη μνήμη του Κωστή Τσικλητήρα, του πρώτου τερματοφύλακα μια αναφορά, κατά περιόδους, στους 77 του Παναθηναϊκού που ακολούθησαν, τιμά εκείνον και όλους.

Α’  Περίοδος 1908 – 1920

Εποχή Κωνσταντίνου Τσικλητήρα

Η περίοδος γέννησης του Παναθηναϊκού. Η απόσχισή του από τον ΠΓΣ το 1908 είναι συνδεδεμένη και με τον Ολυμπιονίκη Κωνσταντίνο Τσικλητήρα, ο οποίος έπαιξε ποδόσφαιρο και ακολούθησε τους Αλέξανδρο και Γεώργιο Καλαφάτη στην ανεξαρτοποίηση και δημιουργική τους πορεία. Βεβαίως έμεινε στο Στίβο και τον ΠΓΣ, βεβαίως έγινε Χρυσός Ολυμπιονίκης, το 1912 στη Στοκχόλμη, βεβαίως μεγαλούργησε στα άλματα άνευ φοράς, αλλά: Αυτή η ικανότητά του στο στατικό άλμα που τον ανέδειξε Ολυμπιονίκη, τον έκανε και εντυπωσιακού άλματος τερματοφύλακα. Την εποχή εκείνη και για όλο το διάστημα μόνο ένας ακόμη τερματοφύλακας εμφανίσθηκε. Ο άριστος στο πόστο του και αργότερα ιατρός Δημήτρης Δεμερτζής 

 Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΕΜΕΡΤΖΗΣ

(4 φορές στην Εθνική) ενώ το 1919 ακολούθησε και ο αδελφός του Γιώργος.

Β’  Περίοδος 1921 – 1940

Εποχή ανάπτυξης και ισχύος.

Σε αντίθεση με την πρώτη περίοδο, η Β’  υπήρξε πολυπρόσωπη και από πλευράς τερματοφυλάκων. Στην 20ετία αυτή αναδείχθηκαν 16 με επί κεφαλής τους Γιώργο Αργυράκη, Λεωνίδα Καλογερόπουλο και Σπύρο Σκλαβούνο. Ο τελευταίος ήταν ο μόνος που κλήθηκε στην Εθνική Ομάδα και μάλιστα 8 φορές. Τότε κυριαρχούσαν διαδοχικά οι 3 φημισμένοι τερματοφύλακες της ΑΕΚ:Γιάμαλης – Ρίμπας – Δελαβίνιας

 Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΙΑΜΑΛΗΣ

 ,

οι οποίοι από τη δεκαετία του 20 μέχρι και το 1950 σχεδόν μονοπωλούσαν το πόστο. Ακόμη και ο Σκλαβούνος μετά το 1935 γράφτηκε στην ΑΕΚ. Άλλοι τερματοφύλακές μας της εποχής εκείνης ήσαν: Ορέστης Βασιλείου, Διαμαντής Βαράγκης, Ηλίας Γρηγοριάδης, Νίκος Κίτσος, Ηλίας Κριθάρης, Στέλιος Μαντζαβίνος, Ηρακλής Νέστορ, Άγγελος Σταμούλης, Γιώργος Σουρμελής, Φάνης Σεϊμανίδης, ο άτυχος Νίκος Χαραλαμπίδης, Άρης Τσαπανίκας κ.λ. κ.λ.π.

Γ’  Περίοδος 1941 – 1960

Η εποχή του Μαθιού, του Μανταλόζη και του Απέργη

Ο ΒΙΤΑΛΗΣ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΓΝΩΣΤΟΣ
ΩΣ ''ΜΑΘΙΟΣ ''

                        Παλαιότερος όλων ήταν ο γνωστός ως Μαθιός

και άγνωστος ως Βιτάλης. Είχε ένα πάγκο με φρούτα (ως επάγγελμα) και μια κοινή τραγιάσκα για το επάγγελμα και το χόμπυ. Η προσωποποίηση της σιγουριάς κάτω από τα δοκάρια. Ακολουθεί ο ελληνορουμάνος Ντον Γεωργιάδης που αντίθετα με τον Μαθιό είχε πολύ αριστοκρατικό στυλ

και ταυτόχρονα ο Γιώργος Ζώγας. Περίπτωση ανθρώπου. Καμιά εμπιστοσύνη. Ακολούθησε ο θαυμάσιος Ανδρέας Απέργης, μετέπειτα μεγάλος ταξιδιωτικός πράκτορας και ο παγκρατιώτης Γιάννης Σαραντάκης. Ήταν εξ ίσου καλός και ως παίκτης του μπάσκετ, στην Α.Ε Παγκρατίου. Αυτό ενίοτε δημιουργούσε προβλήματα.

Θα υπερκεράσω μερικούς και θα αναφερθώ στο Στάθη Μανταλόζη. Ήταν καταπληκτικός. Τον αποκτήσαμε από τον Εθνικό Πειραιώς γιατί δεν ήθελε να πάει αλλού. Δεν το άντεχε. Είχε τη δυνατότητα να σπάει τη μέση του και να αλλάζει κατεύθυνση στον αέρα. Δεν κράτησε πολύ καθώς προηγούμενα τα είχε δώσει όλα στην Εθνική. Άλλοι της εποχής: Τάκης Βατίστας, Σιδέρης Γκιόκας, Σπύρος Λεκατσάς, Παναγιώτης Μπουκουράκης, Χρήστος Ορκουλάς, Δημήτρης Οικονομόπουλος, Βαγγέλης Σταμπέλος, Μάρκος Χάλαρης, Δημήτρης Φυλακτός, ο αποκτηθείς από τη Δάφνη Γιώργος Χατζόπουλος κ.λ.π. κ.λ.π.

Δ’ Περίοδος 1961 -1970

Η εποχή που αρχίζει υψηλή ποιότητα.

Ο Μιχάλης Βουτσαράς από την περίοδο 1956 – 57 ήρθε στον Παναθηναϊκό

  Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΒΟΥΤΣΑΡΑΣ

. Αθηναίος κυνηγός που όταν αναζητούσε τη θέση του οι σωματειακές ανάγκες των μικρών συλλόγων τον οδήγησαν στα γκολ – ποστ. Τα κράτησε με μεγάλη επιτυχία στη Λεωφόρο, αλλά και στο Άουγκμπουργκ στον αγώνα κατά της Εθνικής Γερμανίας. Σίγουρος τερματοφύλακας, με δυνάμεις, με αποφασιστικές επεμβάσεις και χωρίς λάθη. Η παρουσία του δεν άφηνε περιθώρια και ελπίδες σε τρίτους. Ασφαλώς όλα είναι σχετικά. Το 1964 εμφανίστηκε ο θηριώδης Ηρακλής Βόμβας. Έμεινε λίγο καθώς πήγε στον Παναιγειάλειο που τότε μάζευε ότι κυκλοφορούσε (όπως Ζώγα, Αγανιάν και βάλε) αλλά έφιαξε ομάδα. Άλλοι τερματοφύλακες: Γιώργος Γαβριγιώργος, ο πολύ ωραίος Χρήστος Δρακότας, Μίμης Μανιάκης και βεβαίως η άφιξη των Τάκη Οικονομόπουλου – Βασίλη Κωνσταντίνου. Διότι ήρθαν στον Παναθηναϊκό στα μισά της περιόδου και  παρέμειναν. Δηλαδή έπαιξαν τόσο κατά τη Δ’  περίοδο όσο και κατά την επόμενη Ε’  περίοδο, όπου «το Πουλί» υπήρξε ο τερματοφύλακας του Γουέμπλεϋ και του Μόντεβιδέο ενώ ο Κωνσταντίνου συνέχισε μέχρι το 1984!

Ε’  Περίοδος 1971 – 80

Διεθνείς επιτυχίες παντού.

Ο ΤΑΚΗΣ
           ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ

Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από τη λάμψη δυο τερματοφυλάκων,

 ίσως και ενός τρίτου, του οποίου όμως η δική του φωτεινότητα επισκιάστηκε από την ισχυρότερη των άλλων δυο. Όπως και αυτοί όταν φωτίζουν έντονα τον ίδιο χώρο δεν είναι τόσο υγιεινό. Αναφέρομαι στον Τάκη Οικονομόπουλο (25 φορές στην Εθνική Ομάδα) που έμεινε στον Παναθηναϊκό 12 χρόνια και με την υψηλή του απόδοση πήρε δίκαια τον τίτλο «το Πουλί», 

όπως και στον Βασίλη Κωνσταντίνου (28 φορές στην Εθνική Ομάδα) που συνολικά διήνυσε μια πορεία 21 ετών ενώ ακολούθως δεν απομακρύνθηκε αλλά διατηρήθηκε στις διοικητικές επάλξεις. 

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Μέλος της ΠΑΕ, των Βετεράνων και μαχητής στα πρόσω. Αντίθετα ο Τάκης ακολούθησε την ηρεμία της παλέτας και της ζωγραφικής.

Ο τρίτος της μη σχηματισθείσης τριάδος είναι ο Βαλιάνος που το 1974 αποκτήθηκε από τον Εθνικό Πειραιώς (Αθηναίος με καταγωγή από τον Πανιώνιο), για να καλύψει ενδεχόμενες ανάγκες. Αυτό καθώς ήταν αρκετά μεγάλος ηλικιακά, όμως ο Κωνσταντίνου ήταν πολύ δύσκολο να εκτοπιστεί. Άλλοι τερματοφύλακες της εποχής: Πέτρος Πανόπουλος, Βασίλης Αλεξίου, Πέτρος Άστρας και Γιάννης Κλής.

ΣΤ’  Περίοδος 1981 – 90

Η εποχή με τις μεγάλες μορφές

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Το πρώτο μισό της περιόδου ανήκει στον Βασίλη Κωνσταντίνου, 
με τις 28 εθνικές προσκλήσεις, για να ακολουθήσει ο Αντώνης Μήνου με 16 συμμετοχές στην Εθνική Ομάδα. Αλλά αντίθετα με τον Κωνσταντίνου ο Μήνου μετακινήθηκε στην ΑΕΚ και στον Απόλλωνα για να γίνει στη συνέχεια προπονητής τερματοφυλάκων της ΑΕΚ. Ο Νίκος Σαργκάνης, ένα πραγματικό «Φάντομ» ξεκίνησε από τον Ηλυσιακό και μετά τον Παναθηναϊκό, όπου έμεινε 4 χρόνια συνέχισε σε  Αθηναϊκό κ.λ.π. με 58 όμως συμμετοχές στο εθνικό συγκρότημα και σε μια δεκαετία. Άλλοι γκολ – κήπερς την εποχή εκείνη ήσαν οι εξής: Ο Λευτέρης Πουπάκης από το Αιγάλεω με 6 συμμετοχές στην Εθνική, ο Βαγγέλης Χοσάδας, ο Γιώργος Μποχούτσος, ο Ηλίας Μίσσας, ο Θωμάς Λαφτσής, ο Γιώργος Μάγκος, ο Γιώργος Κουρεμένος, ο Γιώργος Δαύκος κ.λ.π.

Η’  Περίοδος 1991 – 2000.

Η εποχή του αγαθού γίγαντα Βάντσικ.

Ο Γιόζεφ Βάντσικ

Ο Πολωνός κράτησε όλη τη δεκαετία του ’90 θαυμάσια την εστία του. Ήταν ο πρώτος στην τάξη των ολίγων ξένων τερματοφυλάκων που δοκίμασε ο Παναθηναϊκός. Μπροστά στον Γιόζεφ Βάντσικ, οι άλλοι ωχριούν. Είναι δε οι εξής: Κλάους Νίλσεν (1984), Πιέρ Έμπεντε (2006 -7), Μάριος Γκαλίνοβιτς (2005 – 9), Αρκάντιους Μάλαρτς (2008 – 9), και ο Κύπριος Μιχάλης Σημήτρας (2006). Τον Βάντσικ περίμενε αρκετά χρόνια στον πάγκο ο αρτινός Αντώνης Νικοπολίδης που άρχισε με τις Ακαδημίες του Παναθηναϊκού, υπό την προετοιμασία του Οικονομόπουλου και συνέχισε ακολούθως μέχρι το 2004 στο Σύλλογο πριν υπογράψει διπλά (ως αθλητής και ως μέλος) στον ΟΣΦΠ. Είχε την τύχη να κλιθεί 90 φορές στην Εθνική και να παίξει στην Πορτογαλία το 2004. Στην περίοδο αυτή θα μπορούσα να αναφέρω ακόμη μόνο τον Γιώργο Αμπαδιωτάκη που εξ αιτίας των παραπάνω δεν μπόρεσε να χαρεί παιχνίδια και έπαιξε  περισσότερο στην Παναχαϊκή και την Κόρινθο.

Σύγχρονη Περίοδο 2001 – 2012

Εποχή δημιουργίας και θριάμβων

Είναι δύσκολο να αποφασίσεις εάν είναι περισσότερο ουσιαστικό, σε μια δεκαετία να έχεις 5 τερματοφύλακες στην Εθνική (+ Πανευρωπαϊκό Κύπελλο) ή να έχεις αναδείξει 10 φοβερά ταλέντα από τις Ακαδημίες. Ο Παναθηναϊκός έκανε και τα δυο. Στη δεκαετία 2001 – 2011 συνέχισε να παίζει ο Αντώνης Νικοπολίδης

Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΠΟΛΙΔΗΣ 

 και πριν το τέλος αποχώρησε. Ακολούθησε ο Στέφανος Κοτσόλης (4 φορές στην Εθνική), ο Κώστας Χαλκιάς (20 φορές στην Εθνική) και σε Πόρτσμουθ, Ρεάλ, Μούρθια, Άρη κ.λ.π., ο Αλέξανδρος Τζόρβας (βεβαίως εν ενεργεία στην Εθνική) παίζει τώρα στην Παλέρμο, ο Παναγιώτης Μπαρτζιώκας, ο Μάρκος Βελλίδης που είναι τώρα στον Άρη, ασφαλώς ο Ορέστης Καρνέζης (είναι 27 ετών) ανανεωμένος, ο Αλέξης Ταμπάκης (20 ετών) και επί του πιεστηρίου ο Στέφανος Καπίνο (γενν. Στις 18/3/94 στον Πειραιά)

 χωρίς εδώ να τελειώνουμε. Υπάρχουν ακόμη: Ο Πέτρος Κραβαρίτης (δανεικός στον Θρασύβουλο), ο Γιώργος Σικαλιάς (στον ΠΑΣ Γιάννενα), όπως και οι παίδες,Γκέκας και Αναγνωστόπουλος. Από τερματοφύλακες πάμε καλά.

σχόλιο:

lamia ultra10 Φεβρουαρίου 2013 - 7:32 π.μ.

Νομίζω ότι αξίζει να αναφέρεται και τον τρίτο τερματοφύλακα της εποχής του Γουέμπλεϋ, τον Πέτρο Πανόπουλο που είχε την ατυχία να πέσει πάνω σε Οικονομόπουλο - Κωνσταντίνου. Είναι μυθικό το παιχνίδι με τη Ρεάλ στο Μπερναμπέου που ο Πανόπουλος "κατέβασε τα ρολά" και το ματς έληξε 0-0