Ιστορικές μορφές των Ολυμπιακών

Ιστορικές μορφές των Ολυμπιακών. Οι αθλητές με τα περισσότερα μετάλλια στις διοργανώσεις

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν τους ήρωές τους. Αυτούς, που «έκλεψαν» την καρδιά των θεατών όχι με τ' αθλητικά τους επιτεύγματα, αλλά με το πάθος τους, την αυταπάρνησή τους. Εχουν, όμως, και τους μεγάλους πρωταγωνιστές. Τους υπεραθλητές που πέρασαν στην ιστορία με τις τεράστιες επιτυχίες τους. Που συγκέντρωσαν τα περισσότερα μετάλλια είτε σε μία διοργάνωση είτε σε συνεχόμενες. Εχει και αυτούς, που, λόγω της φύσης τού αθλήματος ή του αγωνίσματός τους, δεν μπορούσαν να πάρουν περισσότερα του ενός μετάλλια σε μία διοργάνωση, κυριάρχησαν, όμως, σε πολλές. Ας «δούμε», λοιπόν, μερικούς από αυτούς τους υπεραθλητές.

Ο αθλητής με τα περισσότερα χρυσά μετάλλια είναι ο Αμερικανός κολυμβητής, Μάικλ Φελπς: 14. Εξι κατέκτησε το 2004, στην Αθήνα και οκτώ τέσσερα χρόνια μετά, στο Πεκίνο. Τον ακολουθούν, με 9, οι Λαρίσα Λατίνινα (ΕΣΣΔ, ενόργανη γυμναστική, 1956-64), Πάαβο Νούρμι (Φινλανδία, στίβος, 1920-28), Μαρκ Σπιτς (ΗΠΑ, κολύμβηση, 1968-72), που πήρε επτά το 1972 στο Μόναχο και Καρλ Λιούις (ΗΠΑ, στίβος, 1984-96). Από οκτώ έχουν οι Μπίργκιτ Φίσερ (Γερμανία, καγιάκ, 1980-2000), Σαουάο Κάτο (Ιαπωνία, γυμναστική, 1968-76), Τζένι Τόμπσον (ΗΠΑ, κολύμβηση, 1992-2004), Ματ Μπιόντι (ΗΠΑ, κολύμβηση, 1984-92), Ρέι Γιούρι (ΗΠΑ, στίβος, 1900-08) και επτά οι Νικολάι Αντριάνοφ (ΕΣΣΔ, γυμναστική, 1972-80), Μπαρίς Σακλίν (ΕΣΣΔ, γυμναστική, 1956-64), Βέρα Τσασλάφσκα (Τσεχοσλοβακία, γυμναστική, 1960-68), Βίκτορ Τσουκάριν (ΕΣΣΔ, γυμναστική, 1952-56) και Αλανταρ Γκέρεβιτς (Ουγγαρία, ξιφασκία, 1932-60!).

Οπως διαπιστώνετε, κυριαρχούν οι κολυμβητές και οι γυμναστές. Οι αθλητές αυτών των αθλημάτων είναι σχετικά εύκολο (τρόπος του λέγειν) να πάρουν μετάλλια σε πολλά αγωνίσματα. Το δύσκολο είναι ένας αθλητής να κυριαρχήσει πολλές φορές σ' ένα άθλημα ή σ' ένα αγώνισμα. Σκεφθείτε, πως δεν υπάρχει άνδρας κολυμβητής, που να έχει νικήσει τρεις φορές στο ίδιο αγώνισμα. Οι κορυφαίοι διαχρονικοί, ούτως ειπείν, αθλητές είναι:

Στίβος: 4 χρυσά: Αλ Ερτερ (ΗΠΑ, δισκοβολία, 1956-1968), Καρλ Λιούις (μήκος). Τρία χρυσά: Ρέι Γιούρι (μήκος άνευ φοράς, ύψος άνευ φοράς), Βίκτορ Σανέγεφ (ΕΣΣΔ, τριπλούν, 1968-76), Γιαν Ζελέζνι (Τσεχία, ακοντισμός, 1992-2000).

Από τρία χρυσά έχουν:

Αρση Βαρών: Πύρρος Δήμας (1992-2000), Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου (Τουρκία, 1988-96), Κάχι Καχιασβίλι (Γεωργία 1992, Ελλάς 1996, 2000), Χαλίλ Μουτλού (Τουρκία, 1996-2004). Ο Δήμας, όμως, είναι ο μόνος που έχει πάρει κι άλλο μετάλλιο (χάλκινο το 2004).

Κολύμβηση: 3 χρυσά: Ντόουν Φρέιζερ (Αυστραλία, 100μ. ελευθέρως, 1956-64), Κριστίνα Εγκερσέγκι (Ουγγαρία, 200μ. υπτίως, 1988-96).

Καταδύσεις: Κλάους Ντιμπιάζι (Ιταλία, 10μ., 1968-76).

Πάλη: Αλεξάντρ Μεντβέντ (ΕΣΣΔ, ελευθέρα, 1964-72), Αλεξάντερ Καρέλιν (ΕΣΣΔ, Ρωσία, 1988-96), Μπουβάισαρ Σαϊτίεφ (Ρωσία, ελευθέρα, 1996, 2004-08).

Πυγμαχία: Τεόφιλο Στίβενσον (Κούβα, 1972-80), Φελίξ Σαβόν (Κούβα, 1992-2000).

Τζούντο: Τανταχίρο Νόμουρα (Ιαπωνία, 1996-2004).

Κωπηλασία: Βιατσεσλάβ Ιβανόφ (ΕΣΣΔ, σκιφ, 1956-64), Πέρτι Κάρπινεν (Φινλανδία, σκιφ, 1976-84). Καγιάκ: Γκερτ Φρέντρικσον (Σουηδία, 1.000μ., 1948-56).

Γυμναστική: Λαρίσα Λατίνινα (ασκήσεις εδάφους).

Ξιφασκία: Βαλεντίνα Βετσάλι (Ιταλία, ξίφος ασκήσεως, 2000-2008). Ιππασία: Ανκι φαν Χρούνσφεν (Ολλανδία, ντρεσάζ, 2000-2008).

Εκτός των Φελπς και Σπιτς, περισσότερα των πέντε χρυσών σε μία διοργάνωση έχουν, από έξι, οι Κρίστιν Οτο (ΛΔ Γερμανίας, κολύμβηση, 1988) και Βιτάλι Σέρμπο (Λευκορωσία, γυμναστική, 1992).

Ν. Α. Κωνσταντοπουλος

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ