ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΣΕΠΙΛΥΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΣΕΠΙΛΥΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

του Γιώργου Λιβέρη

 Ο θεσμός του Γενικού Γραμματέα Αθλητισμού συμπληρώνει φέτος 53 χρόνια ζωής από της καθιέρωσής του και συνεχίζει να μας προβληματίζει για την αποτελεσματικότητα ως υπεύθυνου πολιτειακού φορέα, που καθορίζει συγκεκριμένη αθλητική γραμμή και έχει την κρατική εποπτεία στον τομέα του.

          Η Γενική Γραμματεία καθιερώθηκε το 1959 από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, βασικά με τους εξής στόχους:

• Να συντάξει τον Α’ Αθλητικό Νόμο που θα καθόριζε τις αρχές και την επιθυμητή  πορεία του Αθλητισμού στη χώρα.
• Να απαλλαγεί το Υπουργείο Παιδείας αυτής της βαρύτατης ευθύνης.
•  Να δημιουργήσει το ΠΡΟ – ΠΟ, με σκοπό έσοδα για τον Αθλητισμό αλλά και την Πολιτεία.

Πρώτος ΓΓΑ ήταν ο Γ. Βήχος, πρωταθλητής, δικηγόρος, Νομάρχης και διεθνής διοικητικός παράγων.

Πέτυχε στην εκκίνηση, δημιούργησε, προσδιόρισε, χάραξε γραμμή, αλλά στο τέλος – καθαρά ελληνικά – αρπάχτηκε με αυτόν που τον εμπιστεύθηκε.

Ακολούθησαν (μέχρι σήμερα) 20 ή 25 Γενικοί Γραμματείς από τον Νώντα Πετραλιά,μέχρι τον Κίμωνα Κουλούρη, τον Μιχάλη Στασινόπουλο, μέχρι τον πατρινό Φούρα, τον Κωνσταντίνο Ασλανίδη ή τον Πάνο Μπιτσαξή και σήμερα την Κυριακή Γιαννακίδου.

Εάν από ευγένεια δηλώσουμε ότι όλοι προσέφεραν έργο θα έχουμε τύψεις συνείδησης. Εάν τολμήσουμε να πούμε ότι οι περισσότεροι εκμεταλλεύτηκαν την θέση τους θα πλησιάσουμε περισσότερο την αλήθεια. Ο ένας φιλοδοξούσε να γίνει Δήμαρχος Ηρακλείου και χρησιμοποίησε κάθε μέθοδο για να το επιτύχει. Ο άλλος επεδίωκε τον τίτλο του οικονομολόγου στην Βορ. Ελλάδα και το κατόρθωσε. Ο τρίτος ξόδεψε τα κονδύλια της Γ.Γ.Α για να γίνει Δήμαρχος Πάτρας.

Ακόμη και ο Κώστας Παπαναστασίου, που ίσως θεωρητικά στο χώρο υπήρξε ο επικρατέστερος, γιατί ήταν φίλαθλος και δαπανούσε ιδιωτικά χρήματα για το Στίβο, είχε μειονεκτήματα που τον καθιστούσαν ακατάλληλο.

Τελικά το πόστο δεν προσέφερε στον Αθλητισμό, δεν βοήθησε την Πολιτεία να ποδηγετήσει τις Ομοσπονδίες και απλώς έγινε ένα ακόμη όχημα εξυπηρέτησης της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας.

Μετά από όλη αυτή τη διαδρομή και ενώ ο Αθλητισμός έχει επιστρέψει στο Υπουργείο Παιδείας (!), ενώ τα πάντα οικονομικά καταρρέουν γύρω μας και ενώ ο Αθλητισμός – καθώς είναι απόλυτα επαγγελματικός και έχει ξεφύγει από τις κυβερνητικές ευθύνες – τοποθετήθηκε μια κυρία επί κεφαλής.

Αυτά δε τη στιγμή που η ΦΙΦΑ, η ΟΥΕΦΑ και κάθε διεθνής οργάνωση δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους (δηλαδή επέμβαση) σε ότι τους αφορά.

Τουτ’ αυτό ισχύει και για τις ελληνικές Ομοσπονδίες, οι οποίες φυσικά βρίσκονται μετά σφύρας και άκμονος.

Μετά τα ανωτέρω λοιπόν τι περιμένουμε; Να εισέρχεται η κ. Κυριακή Γιαννακίδου στη Γενική Συνέλευση της ΕΠΟ και να εγείρονται τα Μέλη της με σεβασμό;

Τι νομίζει η κ. Γιαννακίδου ότι οι Ποδοσφαιρικοί Σύλλογοι έχουν κάποια σχέση με Σωματεία όπως αυτά που είναι μέλος, όπως ο Τρίλοφος Θεσσαλονίκης ή οι Φίλοι των Ποντίων;

Η επιλογή νέου Γ.Γ.Α δεν ήταν σήμερα απαραίτητη, αλλά ο καθορισμός μιας κυρίας αποτελεί διπλό λάθος που μας φέρνει 8 χρόνια πίσω στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.

Υπάρχει μια εξήγηση. Ότι ο Υπουργός για να κατευνάσει τους αντι – Αριανούς, επέλεξε μια παλαιά αθλήτρια του ΠΑΟΚ (18^η στην κατάταξη του μήκους) για να οικοδομήσει το «αθλητικό κράτος της Θεσσαλονίκης»