ΟΙ ΕΠΙΦΑΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΧΡΥΣΟΙ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΕΣ

ΟΙ ΕΠΙΦΑΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

ΧΡΥΣΟΙ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΕΣ

Του Γιώργου Λιβέρη

          Από τους 31 Χρυσούς Ολυμπιονίκες μας (1896 – 2008) 12 είναι αυτοί οι οποίοι πρέπει να θεωρούνται ως επιφανείς. Όχι διότι την πρώτη επιτυχία τους ακολούθησαν και άλλες, αλλά κυρίως για δυο άλλους λόγους:

          Πρώτον διότι η νίκη τους είχε διεθνή απήχηση. Δηλαδή δεν ήταν μια απλή πρώτη νίκη και

          Δεύτερον διότι στην μετέπειτα σταδιοδρομία τους επέδειξαν μια αθλητική και κοινωνική συμπεριφορά ανάλογη και αντίστοιχη με αυτήν που έπρεπε να ισχύσει σύμφωνα με τη δημοφιλία τους.

          Οι 12 επιφανείς Χρυσοί Ολυμπιονίκες μας, κατά κρίση αγαθού ανδρός, είναι οι εξής:

1.    ΣΠΥΡΟΣ ΛΟΥΗΣ: Ο πρώτος Ολυμπιονίκης του Μαραθωνίου το 1896 που παγκόσμια έγινε θρύλος. Ο αγρότης από το Μαρούσι, υπήρξε η λαμπερή συνέχεια της ένδοξης ιστορίας των ελληνικών πρωτοποριακών αθλητικών  αγώνων. Με την επιτυχία του διαιωνίζει τα επικά κατορθώματά  μας.

2.    ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΙΚΛΗΤΗΡΑΣ: Ουσιαστικά υπήρξε το πρώτο μεγάλο γνήσιο αθλητικό ταλέντο με τα σημερινά δεδομένα και τις σύγχρονες αντιλήψεις. Είχε σπάνιο φυσικό άλμα, ταχύτητα, εκρηκτικότητα, αγωνιστικό πνεύμα και φυσική επιδεξιότητα. Κατέκτησε 4 Μετάλλια (1 – 2 – 1) σε 2 Ολυμπιακούς Αγώνες (Λονδίνο 1908 και Στοκχόλμη 1912) για να φύγει από τη ζωή τον επόμενο χρόνο ενώ πολεμούσε στο Μπιζάνι ως απλός στρατιώτης. Ο Τσικλητήρας εκτός των άλλων υπήρξε και ο πρώτος – πρώτος τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού.

3.    ΠΥΡΡΟΣ ΔΗΜΑΣ: Ο κορυφαίος Ολυμπιονίκης όλων των χωρών όλων των εποχών με 4 Μετάλλια (3 – 0 – 1). Επί πλέον δεν πρόκειται περί μεταγραφής ή ελληνοποίησης. Γνήσιος  Έλληνας από την Β. Ήπειρο, ξέφυγε από το καθεστώς, περπάτησε με τον αδελφό του μέσα από τα χιονισμένα βουνά και έφθασε στη Θεσσαλονίκη για να γίνει Έλληνας έφηβος πρωταθλητής.

4.    ΒΟΥΛΑ ΠΑΤΟΥΛΙΔΟΥ: Με διαδοχικές βελτιώσεις του ατομικού της ρεκόρ στα εμπόδια, στη διάρκεια των Αγώνων, έγινε η πρώτη ελληνίδα Χρυσή Ολυμπιονίκης. Είναι σημαντικό μια γυναίκα να υποδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να επιτευχθούν οι μεγάλες διακρίσεις.

5.    ΔΙΑΔ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ – ΖΑΪΜΗΣ – ΕΣΚΙΤΖΟΓΛΟΥ: Το πρώτο Χρυσό Μετάλλιο στην Ιστιοπλοΐα της Ελλάδας. Το πρώτο Χρυσό Μετάλλιο μετά 48 χρόνια (1912 – 1960). Το μόνο Χρυσό Μετάλλιο ανδρών στο Σπορ που ακόμη κάποιοι το αμφισβητούν ή κομπιάζουν όταν πρόκειται να το αναφέρουν.

6.    ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΥΓΙΑΚΗΣ: Το πρώτο Χρυσό μας Μετάλλιο στα αγωνίσματα Πάλης. Οι Τσίτας, Γαλακτόπουλος, Θανόπουλος δεν είχαν ατυχώς φθάσει στην κορυφή. Το σεμνό παιδί του ΕΓΣ κυριάρχησε στη Μόσχα, αλλά δεν είχε τη χαρά στη συνέχεια να τον ακολουθήσουν και άλλοι χρυσοί παλαιστές.

     

7.    ΝΙΚΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΑΚΗΣ: Η επιβεβαίωση της προσπάθειας, της μελέτης και της οργάνωσης στο πρόσωπο ενός λάτρη της ιστιοσανίδας. Η επιτυχία ήρθε στις άγνωστες θάλασσες της Σαβάνα το 1996. Επιβεβαιώθηκε το 2004 με το Ασημένιο στο Φάληρο.

8.    ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΝΙΔΗΣ: Η μεγάλη έκπληξη στην Ατλάντα το 1996. Μάγεψε με την πλαστικότητα της κίνησής του και τη χάρη χορευτικού ρυθμού που έδινε στις κινήσεις του. Διεύρυνε τις αντιλήψεις μας για τη Γυμναστική. Το πόσο λάτρευε την Τέχνη φάνηκε από την μετέπειτα πορεία του.

9.    ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΤΑΜΠΑΚΟΣ: Στη δημοτικότητα που χάρισε ο Μελισσανίδης στη Γυμναστική και στα δικά του αχνάρια ακολούθησε ο Δημοσθένης Ταμπάκος με 2 μετάλλια (1 – 1 – 0) με τα οποία πρόσφερε ακόμη μεγαλύτερη δημοφιλία στο άθλημα με νέους θαυμαστές και θαυμάστριες.

10.  ΑΚΑΚΙΟΣ ΚΑΚΙΑΣΒΙΛΗ: Προσωπικότητα της Άρσης βαρών, αλλά κλειστός τύπος στα δικά του πιστεύω και στην δεοντολογία της μακρινής πατρίδας του. Ήταν τότε περισσότερο γνωστός ως Κάχι Καχιασβίλη και είχε κερδίσει ένα Χρυσό μετάλλιο (1992) πριν ακολουθήσουν άλλα 2 Χρυσά, μετά την ελληνοποίησή του.

11.  ΣΟΦΙΑ ΜΠΕΚΑΤΩΡΟΥ – ΑΙΜΙΛΙΑ ΤΣΟΥΛΦΑ: Το μοναδικό Χρυσό Μετάλλιο γυναικών εκτός Στίβου. Το κατακτήσανε στην Ιστιοπλοΐα και στην κατηγορία «470» των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004. Λεπτομέρεια ότι τότε η Σοφία υπέφερε σοβαρά από τη μέση της. Το 2008 στο Πεκίνο και στην κατηγορία «Yugling» η Σοφία με τις Παπαδοπούλου – Κραβαριώτη, φθάσανε ως το Χάλκινο Μετάλλιο.

12.  ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΡΑΣΕΒΔΑΣ:

 Κάτοχος 3 Μεταλλίων (1 – 1 – 1) στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 και στην Σκοποβολή, αλλά η παρουσία του ανάμεσα στους επιφανέστερους Ολυμπιονίκες είναι άλλη. Είναι ο κυριότερος εκπρόσωπος των Σκοπευτών (Γιάννη Φραγκούδη, Γεωργίου Βήχου, Γιώργου Ορφανίδη, Αλέξανδρου και Γιάννη Θεοφιλάκη, Γιώργου Μωραϊτίνη, Ιάσονα Σάππα, Αλέξανδρου Βρασιβανόπουλου, Νίκου Μωράκη, Βαγγέλη Χρυσάφη κ.λ.π) για όσα πολλά προσέφεραν ακολούθως στην ελληνική κοινωνία. Είναι ο Παντελής Καρασεβδάς που με την προσωπικότητά του στο Ελληνικό Κοινοβούλιο πρόσφερε στην Αθήνα το πρώτο πραγματικό γήπεδο ποδοσφαίρου, για τον Σύλλογο της Πρωτεύουσας και την Εθνική Ομάδα.