7/4: Είκοσι χρόνια χωρίς τον Αντώνη Τρίτση

Αθλητής, πολιτικός, δήμαρχος, αγωνιστής, Παναθηναϊκός. Ο Αντώνης Τρίτσης έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα, στις 7 Απριλίου 1992.

Πέρασαν δύο δεκαετίες από την αποφράδα ημέρα της 7ης Απριλίου 1992. Όταν ο Αντώνης Τρίτσης, σαν σήμερα, έκλεινε τα μάτια για τελευταία φορά σε ηλικία μόλις 55 ετών.

Υπήρξε από τους λίγους, μετρημένους στα δάχτυλα πολιτικούς που άφησαν πλούσιο έργο, χωρίς ιδιοτέλειες, καθώς και σπουδαίος αθλητής στίβου του Παναθηναϊκού.

Το Greenzone θυμάται την αθλητική και πολιτική ζωή του Αντώνη Τρίτση

Γεννήθηκε το 1937 στο Αργοστόλι Κεφαλληνίας. Από τα πρώτα χρόνια της ζωής του εκδήλωσε έντονη λατρεία για τον αθλητισμό. Φόρεσε τη φανέλα του Ολυμπιακού Κεφαλληνίας και έπαιξε ως σέντερ μπακ.
 
Σε νεαρή ηλικία ήρθε με τους γονείς του στην Αθήνα και εντάχθηκε στην οικογένεια του Παναθηναϊκού. Τίμησε τη φανέλα με το Τριφύλλι με εκπληκτικές επιδόσεις στο στίβο. Έκλεβε την παράσταση κάθε φορά που αγωνιζόταν στο δέκαθλο, ενώ από τα αγαπημένα του αγωνίσματα ήταν το άλμα εις ύψος. Πανελληνιονίκης, με σημαντικά επιτεύγματα και σε διεθνείς διοργανώσεις και κάτοχος πανελλήνιων ρεκόρ.

Όταν τον βρήκε ο θάνατος ήταν δήμαρχος Αθηναίων. Η τοπική αυτοδιοίκηση της πρωτεύουσας της χώρας είναι μία θέση με παραδοσιακά «πράσινο» χρώμα. Από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης του Παναθηναϊκού, η δημαρχία της Αθήνας σχετιζόταν με το Τριφύλλι. Μέγιστες είναι οι προσφορές της οικογένειας Πλυτά, της οικογένειας Μερκούρη, του Γεώργιου Τσόχα, του Κωνσταντίνου Κοτζιά στον Παναθηναϊκό. Ο Αντώνης Τρίτσης, όμως, είναι ο μόνος Δήμαρχος που δεν πρόσφερε διοικητικά αλλά ενεργά ως πρωταθλητής.

Εξαιρετικά... Παναθηναϊκή ήταν η 7η Ιουλίου 1957. Οι φίλαθλοι πρώτα χειροκρότησαν στο Στάδιο τον Αντώνη Τρίτση στους ελληνο-γιουγκοσλαβικούς αγώνες, και στη συνέχεια αποθέωσαν και την ποδοσφαιρική ομάδα που κέρδιζε 1-0 τον ΟΣΦΠ με γκολ του Λάκη Σοφιανού.

Από τα επιτεύγματά του ξεχωρίζουμε την πρώτη νίκη στο άλμα εις ύψος στους Ελληνο-γιουγκοσλαβικούς αγώνες του 1957. Ήταν 7 Ιουλίου όταν η φίλαθλη κοινότητα είχε στραμμένα τα βλέμματα στον Γιώργο Ρουμπάνη που πετύχαινε πανευρωπαϊκό ρεκόρ στο επί κοντώ. Τότε ήταν που ο Τρίτσης κατάφερε και έκλεψε, έστω και λίγη, από τη δόξα του Έλληνα αθλητή με εξαιρετική εκτίναξη 1.84μ. στο ύψος. Η καλύτερη επίδοσή του μέχρι τότε ήταν 1.75μ!

Τα σπουδαία για τον αθλητή ήρθαν την επόμενη χρονιά. Στους 17ους Βαλκανικούς αγώνες της Σόφιας. Εκεί όπου στις 21 Σεπτεμβρίου 1958 ο πολυαθλητής του Παναθηναϊκού και μετέπειτα πολιτικός καταρρίπτει το ελληνικό ρεκόρ του Δεκάθλου με 5.393 βαθμούς. Μπορεί να μην κέρδισε κάποιο μετάλλιο, όμως κατάφερε και χρίστηκε βαλκανιονίκης και στα 10 αγωνίσματα του δεκάθλου, στο οποίο τελικά κατέκτησε την 4η θέση.
  

Όταν απομακρύνθηκε από τον αθλητισμό ένα νέο κεφάλαιο ξανοιγόταν μπροστά του. Σπούδασε στην Αρχιτεκτονική με καθηγητές σπουδαίες προσωπικότητες όπως ο Χατζηκυριάκος – Γκίκας και ο Νίκος Εγγονόπουλος. Έκανε το μεταπτυχιακό του, με υποτροφία, στη σχολή Πολεοδομίας – Χωροταξίας του Τεχνολογικού Ινστιτούτου του Ιλινόις, όπου μετέπειτα δίδαξε και ως καθηγητής. Η αγάπη του για τον αθλητισμό παρέμενε το ίδιο ζεστή και έτσι ειδικεύτηκε σε κατασκευές αθλητικών εγκαταστάσεων.

Ασχολήθηκε με την πολιτική από τα μέσα της δεκαετίας του 60’. Το 1967 με την κατάλυση της Δημοκρατίας, ξεκινάει η έντονη αντιστασιακή δράση του Αντώνη Τρίτση, ως σύνδεσμος του ΠΑΚ με το εξωτερικό. Βρίσκεται μπλεγμένος όταν ο φίλος και συνεργάτης του Γιάννης Κορωναίος τοποθετεί βόμβα στον Εθνικό Κήπο κατά την ώρα της συνάντησης του δικτάτορα Παπαδόπουλου με τον τότε υπουργό Εθνικής Άμυνας των Η.Π.Α. Λερντ. Κατέφυγε στην Ιταλία, όπου με το ψευδώνυμο «Γιάννος» αγωνίστηκε κατά της Χούντας.

Μετέπειτα πολιτεύτηκε με το ΠΑΣΟΚ. Διατηρούσε σχέσεις φιλίας με τον Ανδρέα Παπανδρέου, διετέλεσε υπουργός Χωροταξίας - Περιβάλλοντος και Εθνικής Παιδείας – Θρησκευμάτων. Με την τοπική αυτοδιοίκηση ασχολήθηκε από το 1990, όταν και εκλέχθηκε δήμαρχος Αθηνών.

Το τέλος γράφτηκε στις 7 Απριλίου 1992 από βαρύ αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο σε ηλικία μόλις 55 ετών. Η οικογένειά του, αλλά και μεγάλη μερίδα του Τύπου της εποχής έριξαν τις ευθύνες στους γιατρούς που άργησαν να διαγνώσουν την κατάστασή του. Γυμναζόταν καθημερινά, έχαιρε άκρας υγείας και μέχρι και λίγες μέρες πριν τον θάνατό του δεν είχε χρειαστεί να τον παρακολουθήσει ποτέ γιατρός!

Η μνήμη του παραμένει αιώνια. Ο Νίκος Σουρής εξέδωσε βιβλίο με την ιστορία της ζωής του με τίτλο «το τελευταίο αγώνισμα του δεκάθλου». Ως ελάχιστος φόρος τιμής, το όνομά του χαρίστηκε στο Δημοτικό Στάδιο Χολαργού, στο Περιβαλλοντικό Πάρκο Ίλιου, στην αίθουσα πολιτιστικών εκδηλώσεων του Δημαρχείου Αθηνών, στο Δημοτικό Γυμναστήριο Κεφαλονιάς.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.greenzone.gr/2012/04/74-eikosi-xronia-xoris-ton-antoni.html#ixzz1rOH5iAyp