ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΕΧΕΙ ΜΠΛΕΞΕΙ ΑΣΧΗΜΑ

ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ

ΕΧΕΙ ΜΠΛΕΞΕΙ ΑΣΧΗΜΑ

του Γιώργου Λιβέρη

          Ο λαός υποστηρίζει ότι: «οι κακοί δικηγόροι σε μπλέκουν άσχημα σε καταστάσεις». Αυτό αναλυόμενο σημαίνει ότι οι καλοί δεν σε μπλέκουν, ενώ βεβαίως δεν μπλέκουν ποτέ οι ίδιοι.

          Όμως ο Δημήτρης Γόντικας είναι φανερό ότι έχει εμπλακεί σε μια εφιαλτική ιστορία με εξελίξεις που ήδη σκιάζουν το προσωπικό του γόητρο χωρίς δική του υπαιτιότητα.

          Γόνος λαμπρής οικογένειας Υπουργών, πολιτευτών, δικηγόρων, τραπεζιτών κ.λ.π. έλκει την καταγωγή του από τα Μαγουλιανά της ορεινής Γορτυνίας (Αρκαδίας), όταν το 1872 γεννήθηκε ο Κωνσταντίνος, ο μετέπειτα Πρόεδρος της Βουλής και το 1888 ο Δημήτριος (Υπουργός Στρατιωτικών επί Παπάγου) για να συνεχίσει η δυναστεία με βενιαμίν, το 1994, τον Κώστα, ύψους 2.03, παίκτη Μπάσκετ στο Σύλλογό μας.

          Ο 52 ετών μέχρι σήμερα εκτελών καθήκοντα Προέδρου Δημήτρης Γόντικας κολεγιόπαις, όπως ολίγοι από την ξεσκαρτάρουσα οικογένειες διοίκηση του Σχολείου, προχώρησε ως: άριστος μαθητής, φοιτητής, νομομαθής και πρωταθλητής βόλεϊ. Στα 16 χρόνια του γράφτηκε στον ταπεινό Νηρέα. Πολύ μικρό σωματείο για τα προσόντα του. Στα 17 μεταπήδησε στον Παναθηναϊκό και την Εθνική όπου εντυπωσίασε με 301 αγώνες (στην Εθνική) και κατέκτησε 3 χρυσά Κύπελλα Άνοιξης, ένα Μεσογειακό στην Αθήνα το 1991, ενώ το 1980 έπαιξε και στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης.

          Στον Παναθηναϊκό προσελήφθη από τον Τζίγγερ για να αντικαταστήσει τον παλαιό συμμαθητή τους Φιλιππίδη. Συνεκτιμήθηκε για την πρόσληψή του η μεγάλη του πείρα, για μια δεκάδα χρόνια και σε διευθυντικές θέσεις σε κρατικούς και πρωτοκλασάτους τηλεοπτικούς σταθμούς.

          Η θέση του Προέδρου της ΠΑΕ είναι ασφαλώς πολύπλευρα ευάλωτη, καθώς οι κυρίαρχοι Σύλλογοι της χώρας δεν μπορούν να ταυτισθούν με τις απλές επιχειρήσεις. Οι παίκτες δεν είναι υπάλληλοι και οι οπαδοί δεν είναι πελάτες. Όλοι τους είναι δυναμικοί εκφραστές που αιχμαλωτίζουν ελπίδες, συνεπαίρνουν, επηρεάζουν, στοχοποιούν, αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, απωθούν και ακόμη περισσότερο δημιουργούν δυναμικές καταστάσεις – εάν δεν συναινούν στις αποφάσεις – ισχυρότερες από ασιατικό τσουνάμι.

          Ο Σωκράτης όταν άρχισαν οι πρώτες αντιδράσεις στο αμαρτωλό «Καραϊσκάκη», για την απουσία ευρωπαϊκής πορείας, μεθόδευσε την αποχώρησή του από τον ΟΣΦΠ. Την πραγματοποίησε με ταχύτητα και εξυπνάδα. Αντίθετα στον Παναθηναϊκό δημιουργήθηκε ένας κυκλώνας στο μάτι του οποίου βρέθηκε ο Δημήτρης Γόντικας. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο τόσο για τον Παναθηναϊκό, όσο και για τον ίδιο.

          Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα καθώς ως υπεύθυνος δεν καθόριζε ο ίδιος τα όρια δράσης του και δεν προσδιόριζε προσωπικά τις λύσεις, αλλά κατόπιν εντολών. Ήταν αναγκασμένος να τις ακολουθεί ακόμη και εάν ερχόταν σε ευθεία αντίθεση.

          Τελικά η κρίση παραμένει, διότι όπως λένε και στο βόλεϊ, το «μπλοκ» απέτυχε, το «καρφί» ήταν εκτός, ο παίκτης έπιασε «φιλέ», το «σετ» χάθηκε, ο αγώνας απωλέσθη και το πρωτάθλημα πήγε άκλαυτο μαζί με την ομάδα. Αυτό γιατί δεν εφάρμοζε ο καλύτερος παίκτης την «κομπίνα» αλλά ερχόταν με χαρτάκι από την κερκίδα.