Πάλη, από τα ολυμπιακά μετάλλια στην απαξίωση

AΘΛHTIΣMOΣ Hμερομηνία δημοσίευσης: 21-04-12

Πάλη, από τα ολυμπιακά μετάλλια  στην απαξίωση Του Ν. Α. Κωνσταντοπουλου Η πάλη, που δικαίως στην Ελλάδα αποκλήθηκε «άθλημα των Ολυμπιονικών» (από το 1968 κι έπειτα έχει προσφέρει στον ελληνικό αθλητισμό ένα χρυσό, δύο ασημένια και έξι χάλκινα μετάλλια, ενώ από ένα ασημένιο και χάλκινο πήρε το 1896), εδώ και χρόνια βρίσκεται «με την πλάτη στο ταπί». Πληρώνει πολλά λάθη, πολλών: - Των εκάστοτε διοικούντων (περισσότερο όσων όριζαν τις τύχες του αθλήματος μετά το 2003), οι οποίοι έκαναν πολλά λάθη σε διάφορους τομείς (οικονομικά, οργανωτικά, επικοινωνιακά κ. ά., με κύριο τις συνεχείς διοικητικές διαμάχες). - Του εκπαιδευτικού συστήματος, που «υποχρεώνει» πολλά παιδιά να εγκαταλείπουν τον αθλητισμό στα 17-18 τους για ν’ ασχοληθούν αποκλειστικά με το εκπαιδευτικό και επαγγελματικό τους μέλλον. - Αρκετών αθλητών και παραγόντων της πάλης, οι οποίοι, με συμπεριφορές τους, αμαύρωσαν το πρόσωπο του αθλήματος. - Προπονητών, που πρόωρα πίεσαν παιδιά για επιτυχίες, με συνέπεια αυτά να μην αντέξουν την πίεση και ν’ αποσυρθούν. Από έρευνα που έκαναν οι προπονητές πάλης και καθηγητές Φυσικής Αγωγής, Σπύρος Ντάνης και Νίκος Τσιακάρας, προέκυψαν οι εξής διαπιστώσεις: – Μειώνεται δραματικά ο αριθμός των νέων παλαιστών. Πολλοί εγκαταλείπουν πρόωρα το άθλημα. Είναι κακά το αγωνιστικό επίπεδο, η υλικοτεχνική υποδομή και το προφίλ της πάλης. Παρατηρούνται ελλιπής ενημέρωση και οργάνωση, ενώ αρνητικά είναι το σύστημα των αγώνων για τους μικρούς παλαιστές και ο έντονα αγωνιστικός χαρακτήρας από μικρή ηλικία. – Η εισροή νέων αθλητών μειώθηκε σταδιακά πάνω από 50%, ενώ αυξήθηκε ο μέσος όρος ηλικίας εισροής στα 13 έτη. Επίσης, παρατηρήθηκε ποσοτική και ποιοτική μείωση συμμετοχών σε αγώνες έως 60%. Επιπλέον, το 90% των παλαιστών εγκαταλείπουν πρόωρα την ενεργό δράση (γράφημα). Με δεδομένο, ότι ο μέσος όρος εισροής είναι τα 13 έτη και η πρόωρη εγκατάλειψη περίπου στα 18, ούτε για ανάπτυξη ούτε για υψηλό αθλητισμό μπορούμε να μιλήσουμε. Σύμφωνα με την έρευνα, μόνο το 37,4% των αθλητών προπονείται συστηματικά, το 34,2% περιστασιακά και το 28,4%... καθόλου! – Η έλλειψη ενημέρωσης έχει ως συνέπεια η πάλη να χαρακτηρίζεται εσφαλμένα, «επικίνδυνο άθλημα» (67,2% απαντούν έτσι οι άνδρες, 88,3% οι γυναίκες), ενώ το 97,5% των γυναικών δεν επιθυμεί το παιδί τους ν’ ασχοληθεί με την πάλη. Γιατί; Διότι τη θεωρούν επικίνδυνη, δεν γνωρίζουν πολλά (89%), έχουν διαμορφώσει αρνητική άποψη για τους προπονητές (95,1, %), γιατί είναι πολύ αγωνιστικό άθλημα (88,5%) και για το κοινωνικό προφίλ της (40,5%). Συνεπώς, κύριοι στόχοι είναι να διδαχθούν οι βασικές ηθικές αρχές (σεβασμός, πειθαρχία, ευγένεια), η καταπολέμηση της παιδικής και νεανικής επιθετικότητας και παραβατικότητας, σωματικής και λεκτικής Αλλαγές παντού Πρέπει ν’ αναθεωρηθεί ο έντονος ανταγωνιστικός χαρακτήρας του αθλήματος και ν’ αλλάξει το προφίλ του προπονητή, να υπάρξει εξωστρέφεια, με διοργανώσεις εκδηλώσεων, συνεργασία με όλα τα μέσα ενημέρωσης και άλλους τρόπους. Πρέπει, επίσης, να οργανωθούν καλύτερα και να ευπρεπιστούν τα γυμναστήρια (βελτίωση υποδομών, καθαριότητας και υγιεινής, εμπλουτισμός με όργανα), να οργανωθούν καλύτερα (και επικοινωνιακά) οι σύλλογοι, που πρέπει να φροντίσουν να βρουν χορηγούς και ν’ αυτοχρηματοδοτούνται. Το άθλημα πρέπει να διαδοθεί μέσω των σχολείων (φέτος άρχισε μια προσπάθεια με ειδική άδεια από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο), τα μικρά παιδιά να μετέχουν σε αγώνες με ειδικούς κανόνες και να υπάρξουν διαβάθμιση και αξιολόγηση των παλαιστών με δημιουργία προγράμματος επιπέδων (τρία επίπεδα με δύο υποκατηγορίες - «τάξεις» το καθένα), εθνικό σχεδιασμό της διδακτέας ύλης ανά επίπεδο και τάξη (ιστορικά στοιχεία, κανονισμοί, τεχνική, φυσική προετοιμασία, με σκοπό την προοδευτική εκπαίδευση των παιδιών και την άμβλυνση του δύσκολου αγωνιστικού χαρακτήρα τής πάλης) και συμμετοχή σε εξετάσεις πιστοποίησης. Επίσης, να διοργανώνονται αγώνες επίδειξης, με βασικό στόχο τη διά βίου ενασχόληση με την πάλη. «Δεν πρέπει οι προπονητές ν’ ασχολούνται μόνο με τα ταλέντα. Δεν μπορούν όλοι να γίνουν πρωταθλητές», επισημαίνει ο Σπύρος Ντάνης. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ